| dbo:abstract
|
- الأفعاوات (الاسم العلمي: Viperinae) هي أسرة من الزواحف تتبع الفصيلة الأفعويات من رتبة الحرشفيات. (ar)
- Els viperins (Viperinae) són una subfamília de serps verinoses de la família dels vipèrids, que comprèn 104 espècies, popularment coneguts com a escurçons, víbries o vibres. Viuen a Europa, Àsia i Àfrica. Es distingeixen del seu grup germà, la subfamília Crotalinae, per la manca d'òrgans termoreceptors al musell. Actualment, es reconeixen 13 gèneres. La majoria són tropicals i subtropicals, tot i que una espècie, Vipera berus, es presenta fins i tot dins del cercle àrtic. (ca)
- Zmije (Viperinae) je podčeleď hadů z čeledi zmijovití (Viperidae), obecně rozšířených po celém světě kromě Austrálie. Většina z nich jsou druhy tropické nebo subtropické. Nejseverněji rozšířený druh – zmije obecná (Vipera berus), se vyskytuje i v České republice a je rozšířena až po polární kruh. (cs)
- Die Echten Vipern (Viperinae), gelegentlich auch als Altweltottern bzw. -vipern bezeichnet, bilden eine Unterfamilie innerhalb der Vipern (Viperidae). Die etwa 80 Arten sind in Europa, Asien und Afrika verbreitet, wobei die meisten Arten im Bereich der Tropen und Subtropen leben und nur wenige auch in den gemäßigten Breiten zu finden sind. Die nördlichste Art ist die Kreuzotter (Vipera berus), deren Verbreitungsgebiet in Skandinavien bis über den Nördlichen Polarkreis reicht. Alle Arten dieses Taxons sind giftig. Im Gegensatz zu den ebenfalls zu den Vipern gehörenden Grubenottern (Crotalinae) besitzen sie kein Grubenorgan zur Wahrnehmung von Wärmestrahlung. (de)
- Los viperinos, víboras o áspides (Viperinae) son una subfamilia de serpientes, que junto con los crótalos (subfamilia Crotalinae), forman la familia de los vipéridos (Viperidae). Son famosas por su veneno, probablemente el más potente entre los animales presentes en Europa. Durante las guerras púnicas se lanzaban a los buques enemigos en el curso de las batallas navales. (es)
- Sugegorriak Viperinae azpifamiliako sugeak dira. Guztira 43 sugegorri espezie inguru daude. Europa, Asia eta Afrikan banatuak daude. Oso ahaidetuak daude Asia eta Amerikako Crotalinae subfamiliako krotaloekin; azkeneko honetan kriskitin-sugeak sartzen dira. Beren artean desberdinak dira. Krotaloek begi bakoitzaren aurrean beroari sentsitiboa den sakonune bat dute. Sakonune hori odol beroko animaliak egunez eta gauez aurkitzeko ahalmena ematen dien organo bat da. Bi azpifamilia horiek viperidae familia osatzen dute. Sugegorri guztiek bereizgarria den pozoi-guruin bat dute. Guruin hori falta diren beste sugeenak baino sofistikatuagoa da. Pozoi-guruin bakoitza hortz luze eta huts baten oinarriarekin lotzen da. Sugea erasotzean letagin pozoitsu horiek ehizakian sartzen dira eta puntatik pozoia egozten da. Pozoiak harrapakinaren ehunak sakonki kutsatzen ditu. Letagin horiek mugikorrak dira. Erabiltzen direnean goiko barailarekin angelu zuzenean jaurtitzen dira; gainerako denboran, atzerantz okertzen dira eta ahosabaiaren kontra ehun bigunezko bilduki batean gelditzen dira.Pozoia eraldatutako listu guruinek sortutako gaia da eta proteina, pozoina, eta entzimaz osaturik dago. Sugegorrien pozoia eta da, eta tentsiobeherakada, bihotz-taupada neurriaren aldaketa, eta hanturak eragiten ditu. Bere eginkizuna, ehizakia hiltzeaz gain, liseriketa erraztea da. Europan zazpi sugegorri inguru daude, guztiak vipera kideak. Horiek benetan arriskutsuak diren sugeen taldea osatzen dute.Euskal Herrian hiru sugegorri mota ditugu: kantauriar sugegorria (Vipera seoanei), alde atlantikoan; aspis sugegorria (Vipera aspis aspis), Pirinioetan eta erdialdean; eta, azkenik, lataste sugegorria (Vipera latastei), hegoaldean. Aurreneko biak ez bezala, azkena oso urria da. Europar sugegorriek gorputz erlatiboki astuna dute eta bere buztana motza izaten da. Burua ondo zehaztua dute, askotan hiruki erakoa. Gainaldeko ezkatak karenatuak dira. Begia nahiko txikia da eta begi-ninia zutika dute. Buruaren perfila aldagarria da eta suge mota batzuek "sudur-adar" biguna eta ezkataduna dute. Sugegorriak lurzoruko biztanleak dira, suge mota guztiak egunez ekileak dira, baina gautar bihurtzen dira gauez berotasuna handia bada. Europako sugegorri gehienak ugaztun txikiz (sagu, satitsu....) elikatzen dira baina batzuek txori edo sugandilak harrapatzen dituzte. k, berriz, zomorro handiak ehizatzen ditu. Sugegorriak nahiko motel mugitzen dira, baldin eta gogaitzen ez badituzte. Toki estalietatik ehizatzen dute. Ehizakirik gerturatuz gero, ziztu batean burua malgukiaren gisara aurrera bota eta ahoa zabal-zabalik duelarik hozka egiten diote. Gero, pozoia bere lana egin arte itxaroten dute eta usaimenaren bidez mingaina astinduz arrastoari jarraitzen diote; hau gertatzen da harrapari ugaztunak ehizatzen dituztenean. Txori, sugandila edo xomorroak badira, heldu egiten dituzte eta mugitzeari uzten diotenean burutik hasita irensten dituzte. Sugegorriak ere ehizatzeko batzuetan ugaztunen gordelekuetan sartzen dira. Sugegorri gehienek, giro hotzetarako egokitzapen gisara, barnerruleak (obobibiparoak) dira; arrautzak amaren barruan hazten dira eta kumeak bizirik erditzen dituzte. berriz, Europan arrautzak erruten ditu. Arrunt udaberrian ugaltzen dira. Ernaltzea egin baino lehen ar lehiakideek borroka-dantza bat egiten dute. Arrak bata bestearen aurrean tente jartzen dira eta burua eta lepoarekin bultzaka, indartsuenak, gehienetan helduena, emea ernalduko du. Sugegorri batzuek bereizgarriak diren ezaugarriak dituzte eta ez da zaila bereiztea. Beste batzuk berriz, oso aldagarriak dira eta bereizteko zailtasunak sortzen dituzte. Behatu behar diren ezaugarriak muturraren perfila (zapala, gora begira edo sudur-adarrarekin), marrazkia eta ahal bada goiko aldeko ezkaten neurria dira. (eu)
- Les Viperinae ou vipères sont une sous-famille de serpents de la famille des Viperidae. Elle a été créée par Nicolaus Michael Oppel (1782-1820) en 1811. Elle compte près de 100 espèces. Les Viperinae avec les Azemiopinae et les Crotalinae forment la famille des Viperidae. (fr)
- Beludak sejati atau yang juga disebut beludak asli, bandotan biasa, atau bandotan tanpa dekik, adalah anak suku Viperidae yang seluruhnya terdapat di Afrika dan Eurasia. Ular-ular ini dikelompokkan berdasarkan tidak adanya cekungan pendeteksi panas di wajahnya seperti yang dimiliki oleh anak suku Crotalidae (beludak kepala ceruk). Terdapat sekitar 66 spesies. Mayoritas hidup di wilayah tropis dan subtropis, tetapi salah satu jenis yakni (Vipera beruz), wilayah hidupnya bahkan mencapai lingkaran Arktika. (in)
- The Viperinae, or viperines, are a subfamily of vipers endemic to Europe, Asia and Africa. They are distinguished by their lack of the heat-sensing pit organs that characterize their sister group, the subfamily Crotalinae. Currently, 13 genera are recognized. Most are tropical and subtropical, although one species, Vipera berus, even occurs within the Arctic Circle. Like all vipers, they are venomous. The common names "pitless vipers", "true vipers", "Old World vipers", and "true adders" all refer to this group. (en)
- Viperinae Oppel, 1811 è una sottofamiglia di serpenti velenosi, appartenenti alla famiglia Viperidae. (it)
- Echte adders (Viperinae) zijn een onderfamilie van slangen behorend tot de familie adders (Viperidae). (nl)
- Żmije właściwe (Viperinae) – podrodzina węży w obrębie rodziny żmijowatych (Viperidae). W jej skład wchodzi 13 rodzajów i ponad 100 gatunków stosunkowo niewielkich węży, o długości od kilkunastu do 200 cm. W podrodzinie tej przeważa jajożyworodność, choć występują też gatunki jajorodne. Żmije zamieszkują różne środowiska i rejony geograficzne, również subarktyczny (żmija zygzakowata). Żmije właściwe cechuje pokryta drobnymi łuskami, szeroka, trójkątna głowa, odróżniająca się od reszty ciała oraz guzkowate łuski grzbietowe. Węże te mają pionową, eliptyczną źrenicę, typową dla zwierząt polujących nocą. Nie mają natomiast . (pl)
- クサリヘビ亜科（クサリヘビあか、Viperinae）は、クサリヘビ科に属する亜科の一つ。タイプ属はクサリヘビ属。特定動物。 (ja)
- De egentliga huggormarna eller viperorna (Viperinae) är en underfamilj av i familjen huggormar som lever i Europa, Asien och Afrika. De skiljer sig från de nära besläktade näsgropsormarna (Crotalinae) genom avsaknad av de värmekänsliga groporgan som kännetecknar denna grupp. För tillfället räknas 14 släkten och cirka 70 arter till gruppen. De flesta arterna lever i tropiskt och subtropiskt klimat, men en art huggorm (Vipera berus) återfinns till och med vid polcirkeln. (sv)
- Viperinae, ou viperinos, é uma subfamília de víboras peçonhentas endémicas da Europa, Ásia e África. Distinguem-se por não possuírem as fossetas características do seu grupo-irmão, a subfamília Crotalinae. Actualmente são reconhecidos 12 géneros e 66 espécies. Na sua maioria são animais tropicais e subtropicais, embora uma espécie, Vipera berus, ocorra no interior no Círculo Polar Ártico. (pt)
- Гадюковые (лат. Viperinae) — подсемейство ядовитых змей семейства гадюковых. На данный момент насчитывается 12 родов и 66 видов данного подсемейства. Большинство — тропические и субтропические виды, хотя один вид — обыкновенная гадюка — обитает даже за полярным кругом. У змей этого подсемейства отсутствуют термочувствительные (инфракрасные) ямки, которые есть у родственного им подсемейства ямкоголовых. Длина змей различается в пределах от 28 см (Bitis schneideri) до свыше 2 метров у габонской гадюки. Большинство видов обитает на земле, но некоторые, такие как , предпочитают жить на деревьях. Хотя термочувствительные ямки, характеризующих ямкоголовых, у данного подсемейства отсутствуют, у ряда видов присутствует мешочек с сенсорными функциями на носу. Этот мешочек представляет собой кожную складку между надносовыми и носовыми щитками, соединенный с глазничным отростком черепного нерва. Подобное строение похоже на губные ямки у удавов. Данный мешочек присутствует у родов Daboia, Pseudocerastes and Causus, но особенно хорошо развит у африканских гадюк. Эксперименты показывают, что нападение гадюк вызываются не только визуальным либо обонятельными факторами, но тепловыми: более теплокровные животные становятся чаще жертвами нападения. Распространение: Европа, Азия и Африка.Однако, они не найдены на острове Мадагаскар. (ru)
- 蝰亚科（学名：Viperinae），也叫真蝰亚科，是蝰蛇科的一个亚科，统称蝰蛇，其主要特征是眼与鼻孔之间不具有颊窝。 蝰蛇广泛分布在欧洲、亚洲和非洲，包括约12属，66种。，大多数都生活在热带和亚热带，但极北蝰（Vipera berus）却可能分布在非常靠北的地区，甚至北极圈附近。 (zh)
- Гадю́кові (Viperinae) — підродина отруйних змій з родини Гадюкові. Має 13 родів та 94 види. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- الأفعاوات (الاسم العلمي: Viperinae) هي أسرة من الزواحف تتبع الفصيلة الأفعويات من رتبة الحرشفيات. (ar)
- Els viperins (Viperinae) són una subfamília de serps verinoses de la família dels vipèrids, que comprèn 104 espècies, popularment coneguts com a escurçons, víbries o vibres. Viuen a Europa, Àsia i Àfrica. Es distingeixen del seu grup germà, la subfamília Crotalinae, per la manca d'òrgans termoreceptors al musell. Actualment, es reconeixen 13 gèneres. La majoria són tropicals i subtropicals, tot i que una espècie, Vipera berus, es presenta fins i tot dins del cercle àrtic. (ca)
- Zmije (Viperinae) je podčeleď hadů z čeledi zmijovití (Viperidae), obecně rozšířených po celém světě kromě Austrálie. Většina z nich jsou druhy tropické nebo subtropické. Nejseverněji rozšířený druh – zmije obecná (Vipera berus), se vyskytuje i v České republice a je rozšířena až po polární kruh. (cs)
- Die Echten Vipern (Viperinae), gelegentlich auch als Altweltottern bzw. -vipern bezeichnet, bilden eine Unterfamilie innerhalb der Vipern (Viperidae). Die etwa 80 Arten sind in Europa, Asien und Afrika verbreitet, wobei die meisten Arten im Bereich der Tropen und Subtropen leben und nur wenige auch in den gemäßigten Breiten zu finden sind. Die nördlichste Art ist die Kreuzotter (Vipera berus), deren Verbreitungsgebiet in Skandinavien bis über den Nördlichen Polarkreis reicht. Alle Arten dieses Taxons sind giftig. Im Gegensatz zu den ebenfalls zu den Vipern gehörenden Grubenottern (Crotalinae) besitzen sie kein Grubenorgan zur Wahrnehmung von Wärmestrahlung. (de)
- Los viperinos, víboras o áspides (Viperinae) son una subfamilia de serpientes, que junto con los crótalos (subfamilia Crotalinae), forman la familia de los vipéridos (Viperidae). Son famosas por su veneno, probablemente el más potente entre los animales presentes en Europa. Durante las guerras púnicas se lanzaban a los buques enemigos en el curso de las batallas navales. (es)
- Les Viperinae ou vipères sont une sous-famille de serpents de la famille des Viperidae. Elle a été créée par Nicolaus Michael Oppel (1782-1820) en 1811. Elle compte près de 100 espèces. Les Viperinae avec les Azemiopinae et les Crotalinae forment la famille des Viperidae. (fr)
- Beludak sejati atau yang juga disebut beludak asli, bandotan biasa, atau bandotan tanpa dekik, adalah anak suku Viperidae yang seluruhnya terdapat di Afrika dan Eurasia. Ular-ular ini dikelompokkan berdasarkan tidak adanya cekungan pendeteksi panas di wajahnya seperti yang dimiliki oleh anak suku Crotalidae (beludak kepala ceruk). Terdapat sekitar 66 spesies. Mayoritas hidup di wilayah tropis dan subtropis, tetapi salah satu jenis yakni (Vipera beruz), wilayah hidupnya bahkan mencapai lingkaran Arktika. (in)
- The Viperinae, or viperines, are a subfamily of vipers endemic to Europe, Asia and Africa. They are distinguished by their lack of the heat-sensing pit organs that characterize their sister group, the subfamily Crotalinae. Currently, 13 genera are recognized. Most are tropical and subtropical, although one species, Vipera berus, even occurs within the Arctic Circle. Like all vipers, they are venomous. The common names "pitless vipers", "true vipers", "Old World vipers", and "true adders" all refer to this group. (en)
- Viperinae Oppel, 1811 è una sottofamiglia di serpenti velenosi, appartenenti alla famiglia Viperidae. (it)
- Echte adders (Viperinae) zijn een onderfamilie van slangen behorend tot de familie adders (Viperidae). (nl)
- クサリヘビ亜科（クサリヘビあか、Viperinae）は、クサリヘビ科に属する亜科の一つ。タイプ属はクサリヘビ属。特定動物。 (ja)
- De egentliga huggormarna eller viperorna (Viperinae) är en underfamilj av i familjen huggormar som lever i Europa, Asien och Afrika. De skiljer sig från de nära besläktade näsgropsormarna (Crotalinae) genom avsaknad av de värmekänsliga groporgan som kännetecknar denna grupp. För tillfället räknas 14 släkten och cirka 70 arter till gruppen. De flesta arterna lever i tropiskt och subtropiskt klimat, men en art huggorm (Vipera berus) återfinns till och med vid polcirkeln. (sv)
- Viperinae, ou viperinos, é uma subfamília de víboras peçonhentas endémicas da Europa, Ásia e África. Distinguem-se por não possuírem as fossetas características do seu grupo-irmão, a subfamília Crotalinae. Actualmente são reconhecidos 12 géneros e 66 espécies. Na sua maioria são animais tropicais e subtropicais, embora uma espécie, Vipera berus, ocorra no interior no Círculo Polar Ártico. (pt)
- 蝰亚科（学名：Viperinae），也叫真蝰亚科，是蝰蛇科的一个亚科，统称蝰蛇，其主要特征是眼与鼻孔之间不具有颊窝。 蝰蛇广泛分布在欧洲、亚洲和非洲，包括约12属，66种。，大多数都生活在热带和亚热带，但极北蝰（Vipera berus）却可能分布在非常靠北的地区，甚至北极圈附近。 (zh)
- Гадю́кові (Viperinae) — підродина отруйних змій з родини Гадюкові. Має 13 родів та 94 види. (uk)
- Sugegorriak Viperinae azpifamiliako sugeak dira. Guztira 43 sugegorri espezie inguru daude. Europa, Asia eta Afrikan banatuak daude. Oso ahaidetuak daude Asia eta Amerikako Crotalinae subfamiliako krotaloekin; azkeneko honetan kriskitin-sugeak sartzen dira. Beren artean desberdinak dira. Krotaloek begi bakoitzaren aurrean beroari sentsitiboa den sakonune bat dute. Sakonune hori odol beroko animaliak egunez eta gauez aurkitzeko ahalmena ematen dien organo bat da. Bi azpifamilia horiek viperidae familia osatzen dute. (eu)
- Żmije właściwe (Viperinae) – podrodzina węży w obrębie rodziny żmijowatych (Viperidae). W jej skład wchodzi 13 rodzajów i ponad 100 gatunków stosunkowo niewielkich węży, o długości od kilkunastu do 200 cm. W podrodzinie tej przeważa jajożyworodność, choć występują też gatunki jajorodne. Żmije zamieszkują różne środowiska i rejony geograficzne, również subarktyczny (żmija zygzakowata). (pl)
- Гадюковые (лат. Viperinae) — подсемейство ядовитых змей семейства гадюковых. На данный момент насчитывается 12 родов и 66 видов данного подсемейства. Большинство — тропические и субтропические виды, хотя один вид — обыкновенная гадюка — обитает даже за полярным кругом. У змей этого подсемейства отсутствуют термочувствительные (инфракрасные) ямки, которые есть у родственного им подсемейства ямкоголовых. Длина змей различается в пределах от 28 см (Bitis schneideri) до свыше 2 метров у габонской гадюки. Большинство видов обитает на земле, но некоторые, такие как , предпочитают жить на деревьях. (ru)
|