| dbo:abstract
|
- Subh-i Azal, de nom real Mirza Yahya Nur (vers 1830-1912), fou el fundador de la secta azalita dels babis. La seva família fou expropiada per la monarquia persa. El 1844, quan vivia a Teheran amb el seu germà Mirza Husayn Ali (Baha Allah), foren dels primer convertits al babisme a la capital. El 1848, va intentar unir-se a la revolta babi a Mazanderan. Posteriorment, la direcció clerical del babisme fou suplantada en part per laics i el mateix Bab fou executat el 1850. Yahya havia rebut de Bab el títol de Subh-i Azal ('Matí d'eternitat') i d'al-Thamar al-Azaliyya ('Fruit etern') i fou dels primers laics que va pretendre la revelació (un versos que havia compost havien estat aprovats per Bab i l'havia designat successor). El 1852, va participar en la revolta fracassada de Takur i va haver de fugir a Bagdad, on es va imposar com a cap de la secta; però va restar amagat i sense contacte amb la comunitat més que mitjançant alguns fidels, i el seu germà Husayn Ali, més agosarat, es va imposar com a líder efectiu de la comunitat babi a Bagdad i va exposar les seves pretensions a ser el profeta. El 1863 els babis de Bagdad foren expulsats a Edirne i la divisió entre els dos germans fou ja evident i no tenia marxa enrere: els babis es van dividir entre babis azalites i babis bahais. Husayn Ali fou exiliat pels turcs a Acre, i Yahya Nur fou exiliat a Xipre. Va morir a Famagusta el 29 d'abril de 1912. El seu successor, Mirza Yahya Dawlatabad, va optar per ser un reformador secular abans que un cap religiós i el moviment azalita va perdre empenta. Va deixar algunes obres, però en general no han estat publicades. (ca)
- Subh-e Azal (persisch صبح ﺍﺯل, DMG Ṣobḥ-e Azal, ‚Morgen der Ewigkeit‘, * 1831 in Teheran, Iran; † 29. April 1912 in Famagusta, Zypern) ist der bekannteste religiöse Ehrentitel von Mirza Yahya Nuri (میرزا یحیی نوری, DMG Mirzā Yaḥya Nurī, ‚Prinz Yahya aus Nur‘), einer Führungspersönlichkeit des Babismus und Begründer des Azalismus. (de)
- ميرزا يحيى النوري الملقب ب (صبح أزل) مؤسس الديانة البابية الأزلية وهو الأخ غير الشقيق لميرزا حسين علي النوري المعروف ببهاء الله مؤسس البهائية. (ar)
- Ṣubḥ-i-Azal (arabe: "Mateno de Eterneco") estas titolo de Mírzá Yaḥyá Núrí, kiu estis la persa religiestro de la bajananoj (bayání / azalí). Li naskiĝis en 1831 en la persa provinco Mazanderano kaj mortis la 29-an de aprilo 1912 en la kipra urbo Famagusto. (eo)
- Ṣubḥ-i Azal (Soubh-i Ezèl en vieille graphie non scientifique), ce qui signifie en arabo-persan « Aurore de l’Éternité », est le titre de Mīrzā Yaḥyā Nūrī qui fut le successeur du Bāb et le chef du Peuple du Bayān. Il naquit en 1831 dans un faubourg de Ṭihrān d'une famille originaire du village de Tākūr, dans la région de Nour, dans la province iranienne du Māzandarān, et mourut le 29 avril 1912 à Famagouste, dans l’île de Chypre, où il avait été exilé par l’Empire ottoman en 1868. (fr)
- Ṣubḥ-i-Azal (1831–1912, born Mírzá Yaḥyá) was an Iranian religious leader of Azali Bábism, known for his conflict with his half-brother Baháʼu'lláh over leadership of the Bábí community after 1853. In 1850, when he was just 19 years old, he was appointed by the Báb to lead the Bábí community. When a pogrom began against the Bábís in 1852, Azal fled for Baghdad and spent 10 years there before joining the group of Bábí exiles that were called to Istanbul. Tensions with Baháʼu'lláh grew during the time in Baghdad, as Bábí pilgrims began to turn to him for leadership. The Ottoman government further exiled the group to Edirne, where Baháʼu'lláh's announcement of divine revelation turned the tension into an open conflict, which culminated in a public debate that Azal failed to show up to, and an attempt by Azal to poison Baháʼu'lláh. In 1868 the Ottoman government further exiled Azal and his followers to Cyprus, and Baháʼu'lláh and his followers to ʻAkká. When Cyprus was leased to Britain in 1878, he lived out the rest of his life in obscurity with a British pension. After Azal's death in 1912, the Azali form of Babism entered a stagnation and has not recovered as there is no acknowledged leader or central organization. Most Bábís either accepted the claim of Baháʼu'lláh or the community gradually diminished as children and grandchildren turned back to Islam, By 1904, Azal's followers had dwindled to a small minority, and Baháʼu'lláh was almost universally recognized as the spiritual successor of the Báb. A source in 2001 estimated no more than a few thousand, almost entirely in Iran. Another source in 2009 noted a very small number of followers remained in Uzbekistan. (en)
- Subh-i-Azal (Ochtend der eeuwigheid), geboren als Mírzá Yahyá Núrí (1831 – 1912), was een Perzisch religieus leider. (nl)
- Mírzá Yaḥyá Núrí Ṣubḥ-i Azal (Aurora dell'Eternità; Teheran, 1831 – Famagosta, 29 aprile 1912) è stato un religioso persiano, figlio di Mírzá Buzurg-i Núrí e di Kúchik Khánum-i Kirmánsháhi, successore del Báb, e capo del movimento bábí dopo la sua morte per fucilazione. Nacque in un sobborgo di Teheran, in una famiglia originaria del villaggio di Tákur, nella provincia di Nur, nella regione persiana del Mazandaran, e morì a Famagosta, nell'isola di Cipro, dove era stato mandato in esilio dall'Impero ottomano nel 1868. (it)
- Subh-i-Azal (właściwie Mírzá Yaḥyá Núrí; 1831 - 29 kwietnia 1912) – przywódca babizmu w latach 1850 - 1863 (1868), a po jego rozpadzie przywódca azalitów. Jego przydomek Ṣubḥ-i-Azal oznacza po persku Poranek Wieczności. Mirza Yahya był synem Kuchak Khanum i oraz młodszym bratem przyrodnim Bahá'u'lláha (przez ojca). Pochodził z wyższej arystokracji. Jego matka zmarła przy porodzie, a ojciec w 1834 roku. Opiekę nad chłopcem przejęła wówczas jego macocha Khadíjih Khánum (matka Bahá'u'lláha). Jeszcze przed śmiercią Bába objął przywództwo babizmu - początkowo miało być to tymczasowe, aż do przejęcia pieczy Bożej Religii przez Bahá'u'lláha, ale w związku z chęcią władzy u Mírzá Yaḥyá Núrí sytuacja zaczęła się komplikować. Báb stwierdził, że Jego Następca (Bahá'u'lláh) ukończy niekompletny jeszcze (świętą księgę babistów). Tytuł Subh-i-Azal miał mu nadać Báb prawdopodobnie na przełomie 1849 i 1850. Po śmierci Bába w 1850 Yahaya objął całkowite kierownictwo nad grupą zgodnie z oraz listem wysłanym do niego. Przez cały czas przebywał w areszcie domowym w Bagdadzie. W 1863 Bahá'u'lláh ogłosi się następcą Bába po objawieniach jakie miał otrzymywać od 1853 - nastąpiło to jednak w wąskim gronie znajomych i rodziny. W tym samym roku obaj bracia zostali zesłani do Adrianopola. Do 1866 sytuacja w babizmie była niejasna, tym bardziej, że pretendentów do następstwa było prawie 30. Wówczas to Bahá'u'lláh oficjalnie oderwał się (ogłosił swe objawienia publicznie) od babizmu tworząc bahaizm. W 1866 Yahya został zesłany na Cypr, skąd kierował azalityzmem-babizmem aż do swej śmierci w Famaguście w 1912 roku. Został pochowany zgodnie z muzułmańskimi tradycjami. Bahaici twierdzą iż był inicjatorem kilku zabójstw i prób zabójstw bahaitów w tym próby otrucia Bahá'u'lláha (azalici twierdzą iż próbował on się otruć sam). Sprawa sukcesji w azalityzmie po Subh-i-Azalu nie została do końca wyjaśniona. (pl)
- Собхі-і-Азаль (араб. ﺼﺑﺢ ﺍﺯﻞ — Ранок Вічності) (1831 — 1912), справжнє ім'я Мірза Йах'я, син Мірзи Аббаса з Нура, відомого серед як Мірза Бузург (перс. — Великий учений). (uk)
- Собх-и-Азаль (араб. ﺼﺑﺢ ﺍﺯﻞ — Утро Вечности) (1831—1912), настоящее имя Мирза Йахья, сын Мирзы Аббаса из , известного среди азалитов как Мирза Бузург (перс. — Великий Учёный). (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Subh-e Azal (persisch صبح ﺍﺯل, DMG Ṣobḥ-e Azal, ‚Morgen der Ewigkeit‘, * 1831 in Teheran, Iran; † 29. April 1912 in Famagusta, Zypern) ist der bekannteste religiöse Ehrentitel von Mirza Yahya Nuri (میرزا یحیی نوری, DMG Mirzā Yaḥya Nurī, ‚Prinz Yahya aus Nur‘), einer Führungspersönlichkeit des Babismus und Begründer des Azalismus. (de)
- ميرزا يحيى النوري الملقب ب (صبح أزل) مؤسس الديانة البابية الأزلية وهو الأخ غير الشقيق لميرزا حسين علي النوري المعروف ببهاء الله مؤسس البهائية. (ar)
- Ṣubḥ-i-Azal (arabe: "Mateno de Eterneco") estas titolo de Mírzá Yaḥyá Núrí, kiu estis la persa religiestro de la bajananoj (bayání / azalí). Li naskiĝis en 1831 en la persa provinco Mazanderano kaj mortis la 29-an de aprilo 1912 en la kipra urbo Famagusto. (eo)
- Ṣubḥ-i Azal (Soubh-i Ezèl en vieille graphie non scientifique), ce qui signifie en arabo-persan « Aurore de l’Éternité », est le titre de Mīrzā Yaḥyā Nūrī qui fut le successeur du Bāb et le chef du Peuple du Bayān. Il naquit en 1831 dans un faubourg de Ṭihrān d'une famille originaire du village de Tākūr, dans la région de Nour, dans la province iranienne du Māzandarān, et mourut le 29 avril 1912 à Famagouste, dans l’île de Chypre, où il avait été exilé par l’Empire ottoman en 1868. (fr)
- Subh-i-Azal (Ochtend der eeuwigheid), geboren als Mírzá Yahyá Núrí (1831 – 1912), was een Perzisch religieus leider. (nl)
- Mírzá Yaḥyá Núrí Ṣubḥ-i Azal (Aurora dell'Eternità; Teheran, 1831 – Famagosta, 29 aprile 1912) è stato un religioso persiano, figlio di Mírzá Buzurg-i Núrí e di Kúchik Khánum-i Kirmánsháhi, successore del Báb, e capo del movimento bábí dopo la sua morte per fucilazione. Nacque in un sobborgo di Teheran, in una famiglia originaria del villaggio di Tákur, nella provincia di Nur, nella regione persiana del Mazandaran, e morì a Famagosta, nell'isola di Cipro, dove era stato mandato in esilio dall'Impero ottomano nel 1868. (it)
- Собхі-і-Азаль (араб. ﺼﺑﺢ ﺍﺯﻞ — Ранок Вічності) (1831 — 1912), справжнє ім'я Мірза Йах'я, син Мірзи Аббаса з Нура, відомого серед як Мірза Бузург (перс. — Великий учений). (uk)
- Собх-и-Азаль (араб. ﺼﺑﺢ ﺍﺯﻞ — Утро Вечности) (1831—1912), настоящее имя Мирза Йахья, сын Мирзы Аббаса из , известного среди азалитов как Мирза Бузург (перс. — Великий Учёный). (ru)
- Subh-i Azal, de nom real Mirza Yahya Nur (vers 1830-1912), fou el fundador de la secta azalita dels babis. La seva família fou expropiada per la monarquia persa. El 1844, quan vivia a Teheran amb el seu germà Mirza Husayn Ali (Baha Allah), foren dels primer convertits al babisme a la capital. El 1848, va intentar unir-se a la revolta babi a Mazanderan. Posteriorment, la direcció clerical del babisme fou suplantada en part per laics i el mateix Bab fou executat el 1850. Yahya havia rebut de Bab el títol de Subh-i Azal ('Matí d'eternitat') i d'al-Thamar al-Azaliyya ('Fruit etern') i fou dels primers laics que va pretendre la revelació (un versos que havia compost havien estat aprovats per Bab i l'havia designat successor). (ca)
- Ṣubḥ-i-Azal (1831–1912, born Mírzá Yaḥyá) was an Iranian religious leader of Azali Bábism, known for his conflict with his half-brother Baháʼu'lláh over leadership of the Bábí community after 1853. In 1850, when he was just 19 years old, he was appointed by the Báb to lead the Bábí community. When a pogrom began against the Bábís in 1852, Azal fled for Baghdad and spent 10 years there before joining the group of Bábí exiles that were called to Istanbul. Tensions with Baháʼu'lláh grew during the time in Baghdad, as Bábí pilgrims began to turn to him for leadership. The Ottoman government further exiled the group to Edirne, where Baháʼu'lláh's announcement of divine revelation turned the tension into an open conflict, which culminated in a public debate that Azal failed to show up to, and an (en)
- Subh-i-Azal (właściwie Mírzá Yaḥyá Núrí; 1831 - 29 kwietnia 1912) – przywódca babizmu w latach 1850 - 1863 (1868), a po jego rozpadzie przywódca azalitów. Jego przydomek Ṣubḥ-i-Azal oznacza po persku Poranek Wieczności. (pl)
|