| dbo:abstract
|
- Remešský evangeliář, francouzsky nazývaný také Texte du Sacre (Korunovační text) je staroslověnský evangeliář (resp. evangelistář) z 11. století uložený v kapitulní knihovně katedrály v Remeši. Jeho autorství bývá připisováno svatému Prokopu a podle legendy na něj při korunovaci přísahali francouzští králové. Je to iluminovaný rukopis, který daroval Karel IV. slovanskému klášteru v Emauzích v Praze. Za jeho panování byl považován za vlastnoruční dílo sv. Prokopa. V 15. století se pak tento rukopis dostal do Cařihradu jako dar byzantskému legátovi. Odsud jej zakoupil francouzský kardinál Karel Lotrinský a odvezl jej do Remeše. Rukopis se tak stal součástí chrámového pokladu v Remeši. Rukopis je významnou staroslovanskou památkou psanou hlaholicí a cyrilicí, mající význam i pro vývoj ruského písemnictví. Carové Petr Veliký a Mikuláš II. při svých cestách do Francie dostali kopii evangeliáře. Skutečnost, že se v Remeši nacházel slovanský evangeliář, vybízela k nejrozmanitějším hypotézám. Podle Abbého Pluche - kněze žijícího ve Francii v 18. století - byl napsán Ebbonem, správcem knihovny Ludvíka Pobožného. Jiní se domnívali, že byl věnován francouzskému biskupovi ze Annou Jaroslavnou, dcerou kyjevského knížete Jaroslava Moudrého, při příležitosti její svatby s francouzským králem Jindřichem I. Jiné teorie dokonce tvrdily, že evangeliář byl nalezen při křížových výpravách v Jeruzalémě a pak věnován remešské katedrále. (cs)
- Remsa Evangelio estas slavona pergamena manuskripto. La unua parto, kie situas festaj legoj de Evangelioj laŭ ortodoksa rito, estas en cirila alfabeto. En la dua parto situas Evangelioj, apostolaj leteroj kaj festaj legoj laŭ katolika kalendaro. Ĝi estas skribita en 1395 per kroata (anguleca) glagolico, en Emaus-monaĥejo, por katolika diservo en slava lingvo. La ĉeĥa skribisto enigis kelkajn ĉeĥajn pruntvortojn en slavonan tekston. En fino de ĉi tiu parto ĉeestas glagolica skribo en ĉeĥa lingvo, kie la skribisto informas, ke la cirilan parton skribis Sankta Prokopio. Fakte ĉi tiu parto ne estas tiel antikva. Ĝi estas en rusa varianto de Slavono kaj estis oferita al Emaus-monaĥejo de imperiestro Karolo la 4-a, kiu akiris ĝin ie en Hungario. Husanoj transigis la Evangelion el la monaĥejo en Konstantinopolon, kie ĝin akiris kardinalo Karolo la Lorena. Poste li oferis la manuskripton al Remsa katedralo. Ĉi tie oni konservis ĝin (je 1574) kiel misteran orientan manuskripton; la francaj reĝoj ĵuris je ĝi ĉe kronado. Dum Franca revolucio oni rabis gemojn, kiuj ornamis la bindaĵon. Nun la manuskripto estas konservita en la Remsa urba biblioteko. En 1717 caro Petro la 1-a vizitis Francion kaj, laŭ legendo, legis la unuan (cirilan) parton de la Evangelio, sed ne povis legi la duan. La 18-an de junio 1726 rusa ambasadoro vizitis la sakristion de Remsa katedralo kaj ankaŭ povis legi nur la unuan parton de la manuskripto. Laŭ disvastigita je la 19-a jarcento legendo, en Francion alportis la Evangelion Anna Jaroslavna, kiu iĝis apud la jaro 1048 franca reĝino. La Evangelio povis esti parto de ŝia doto aŭ persona biblioteko. Laŭ Brockhaus-Efron enciklopedio, la pola arkeologo kaj paleografo Ludwik Jastrzębski pruvis aŭtorecon de Sankta Prokopio kaj opiniis, ke li finis la libron apud 1030. (eo)
- Das Evangelistar von Reims ist eine illustrierte Handschrift in kirchenslawischer Sprache aus dem 11. und 14. Jahrhundert. (de)
- L’Évangéliaire de Reims est un évangéliaire vieux-slave2 ou vieux-bulgare du XIe siècle souvent appelé « Texte du Sacre » en raison d’une légende qui voulait voir en lui le livre saint sur lequel les Rois de France auraient, le jour de leur sacre, prêté serment. Cette légende est fausse, mais a trouvé son origine dans l’extrême faste avec lequel le cardinal Charles de Lorraine l’offrit au chapitre de la Cathédrale Notre-Dame de Reims, après l'avoir revêtu d'une reliure précieuse abritant des reliques. Ce livre est l'un des plus anciens textes connus de la langue vieux bulgare et il pourrait avoir été écrit par saint Procope de Sázava, qui mourut en 1053. Déjà Pierre Ier le Grand et Nicolas II, voyageant en France, se l'étaient fait présenter. » La première partie du livre est écrite en alphabet cyrillique, la deuxième l’étant en glagolitique. (fr)
- El Evangelio de Reims es un manuscrito de pergamino escrito en eslavo antiguo eclesiástico de la Iglesia Ortodoxa Oriental. Consta de dos partes, 32 páginas de las cuales están escritas en cirílico y las 62 restantes, en caracteres glagolíticos. La primera parte del Evangelio contiene lecturas festivas del Evangelio según el rito ortodoxo, y la segunda parte contiene mensajes apostólicos y festivos según el rito católico y fue escrita en 1395 en caracteres glagolíticos croatas por los monjes del monasterio de Emaús. El evangelio de Reims se conoce desde hace siglos y se utilizó en la coronación de los reyes de Francia. Hay muchas leyendas asociadas con este evangelio. El primero en jurar ante el Evangelio de Reims durante su coronación fue el rey Enrique III de Francia, durante la época de Iván el Terrible. El evangelio simboliza el absolutismo, y aparentemente en este contexto, Putin presentó una edición científica del evangelio a Macron el 29 de mayo de 2017. El evangelio también simboliza la imposición del Antiguo Régimen con Matanza de San Bartolomé. Una de las leyendas relata el evangelio con Kiev y Ana de Kiev, pero se ha demostrado que no es cierto, ya que el evangelio es una copia de las más antiguas cuyas huellas conducen a las llamadas Escuela literaria de Preslav y Escuela literaria de Ohrid desde la época de la cristianización de Bulgaria. (es)
- Reims Gospel (French: Texte du Sacre which means "coronation text"; also referred to in some Czech sources as the Emmaus Evangelie or Remešský kodex) is an illuminated manuscript of Slavonic (Slavic) origin which became part of the Reims Cathedral treasury. According to a refuted legend, Henry III of France and several of his successors including Louis XIV took their oath on it. In the time of Charles IV, who gave it to the just-founded Emmaus monastery in Prague, the text was believed to have been written by the hand of St. Procopius. (en)
- Il Vangelo di Reims (in francese : Texte du Sacre che significa "testo dell'incoronazione", indicato anche in alcune fonti ceche come Sázava Gospel o Remešský kodex) è un manoscritto miniato di origine slava che divenne parte patrimonio culturale della Cattedrale di Reims. Enrico III di Francia e molti dei suoi successori, tra cui Luigi XIV, durante l'incoronazione giuravano utilizzando questo manoscritto. Ai tempi di Carlo IV, che lo diede all'appena fondato monastero di Emmaus a Praga, si credeva che il testo fosse stato scritto direttamente da San Procopio. (it)
- Ре́ймсское Ева́нгелие (Славянское Евангелие, Сазаво-Эмаусское Евангелие (Сазавско-Эмаусское), каталожное название Евангелие напрестольное церкви Святых Иеронима и Прокопия Пражских, именуемое также Реймсским евангелием (Texte du Sacre); Liber evangeliorum et epistolarum, ad usum ecclesiae SS. Hieronymi et Procopii Pragensis, vulgo «Texte du Sacre» dictus) — церковнославянская пергаментная рукопись, хранящаяся в Муниципальной библиотеке Реймса (Франция), инв. № 91. С ней связаны разнообразные исторические легенды. Оно состоит из 47 двухсторонних листов, два последних — чистые. Это конволют разновременных рукописей. Первая её часть (л. 1-31), согласно распространенному мнению ученых, написана кириллицей в середине XI века, вторая (л. 32-62) — в XIV веке хорватской (угловатой) глаголицей. Размер: 24,5 х 18,2 х 4,2 см. Рукопись переплетена в две доски дубового дерева и обтянута тёмно-красным сафьяном (марокканский глубокий розовый цвет). (ru)
- Ewangeliarz z Reims (fr. Texte du Sacre) – starosłowiański cyrylicko-głagolicki ewangeliarz. Nie posiada większej wartości językowej, jest jednak cennym zabytkiem historycznym jako dawny ewangeliarz koronacyjny królów francuskich. Księga składa się z 47 zapisanych obustronnie kart i dzieli się na dwie części. Część pierwsza, starsza, powstała na Rusi Kijowskiej, liczy 16 kart i pisana jest cyrylicą. Część druga, młodsza, powstała w Czechach, liczy 31 kart i jest pisana głagolicą. Część cyrylicka datowana jest na 2 połowę XI wieku, część głagolicką spisano pod koniec XIV wieku w klasztorze Emaus w Pradze. Podstawą części cyrylickiej był tekst średniobułgarski, widoczne są jednak cechy redakcji ruskiej, m.in. pomieszanie ę i ja (pridoša → pridošę w 3 os. l.mn. aorystu) czy ž w miejsce pierwotnego žd (roždьstvo → rožьstvo). Część cyrylicka i głagolicka zostały połączone w jeden tom, który po zniszczeniu klasztoru Emaus w czasie wojen husyckich został wywieziony do Konstantynopola. Tam odnalazł go w 1574 roku kardynał Charles de Guise. Przekonany, iż natrafił na oryginalny rękopis sporządzony przez św. Hieronima, zabrał księgę do Francji i podarował katedrze w Reims. Do czasów rewolucji francuskiej królowie Francji podczas koronacji składali przysięgę na ten ewangeliarz. Jako tekst słowiański rozpoznał ewangeliarz rosyjski car Piotr I Wielki podczas swojego pobytu w Reims w 1717 roku. Księga zaginęła w 1792 roku, gdy w trakcie zawieruchy rewolucyjnej katedra reimska została splądrowana. Odnalazła się w 1837 roku, zidentyfikowana przez członka Komisji Archeologicznej Słowiańskiej w Petersburgu Siergieja Strojewa, ograbiona jednak z kamieni szlachetnych i relikwii zdobiących niegdyś oprawę. Pierwszy opis ewangeliarza opublikował w 1839 roku polski paleograf Jan Ludwik Korwin Jastrzębski. (pl)
- O Evangelho de Reims é um manuscrito eslavo em pergaminho da Igreja. Consiste em duas partes, das quais 32 páginas são escritas em cirílico e as 62 restantes, em caracteres glagolíticos. A primeira parte do Evangelho contém leituras festivas do Evangelho segundo o rito ortodoxo, e a segunda parte contém mensagens apostólicas e festivas de acordo com o rito católico e foi escrita em 1395 em caracteres glagolíticos croatas pelos monges do monastério de Emaús. O evangelho de Reims é conhecido há séculos e foi usado na coroação dos reis da França. O texto do Evangelho é datado do século XIV, mas é uma transcrição dos mais antigos que remontam à época da cristianização da Bulgária e ao scriptorium em Preslav e Ohrid. De fato, a sacralidade do ritual de coroação com o evangelho não está no próprio texto, mas na tradição que conduz a Bulgária a Kubrat, que era um patrício bizantino e cujo padrinho era o imperador Heráclio. Kubrat foi talvez o primeiro governante bárbaro a adotar o cristianismo, e desse evento comemorativo a espada e seu anel de preservação no Hermitage permaneceram como artefatos. O evangelho simboliza o absolutismo e, aparentemente, nesse contexto, Putin apresentou uma edição científica do evangelho a Macron em 29 de maio de 2017. Em 1 de março de 2018, Putin disse ao mundo que a Rússia possui várias armas únicas que garantem não apenas sua segurança. Em 24 de maio de 2019, a espada e o anel de Kubrat, como parte do Tesouro de Pereschepina, foram para fora da Rússia pela primeira vez e foram exibidos em Sófia pelo diretor-geral da UNESCO. (pt)
- Ре́ймське Єва́нгеліє — церковно-слов'янський пергаментний рукопис, знаменита київська пам'ятка XI—XII і XIV століть. Пам'ятка української мови. Має багато найдавніших зразків давньоруської мови в рукописних пам'ятках, порівняно з іншими збереженими тогочасними пам'ятками. Складається з двох уривків від різних книг, які були переплетені разом 1395 р. Один уривок, написаний кирилицею в XI—XII століттях, міг за умови найранішого датування, походити з бібліотеки Ярослава Мудрого. Документів, які б підтверджували його зв'язок з діяльністю Анастасії Ярославни, королеви Угорщини, немає. Поширювана у ЗМІ думка про зв'язок цього уривка з її сестрою Анною Ярославною, королевою Франції, є фікцією.Другий уривок, написаний глаголицею в XIV столітті, походить з Хорватії. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Das Evangelistar von Reims ist eine illustrierte Handschrift in kirchenslawischer Sprache aus dem 11. und 14. Jahrhundert. (de)
- Reims Gospel (French: Texte du Sacre which means "coronation text"; also referred to in some Czech sources as the Emmaus Evangelie or Remešský kodex) is an illuminated manuscript of Slavonic (Slavic) origin which became part of the Reims Cathedral treasury. According to a refuted legend, Henry III of France and several of his successors including Louis XIV took their oath on it. In the time of Charles IV, who gave it to the just-founded Emmaus monastery in Prague, the text was believed to have been written by the hand of St. Procopius. (en)
- Il Vangelo di Reims (in francese : Texte du Sacre che significa "testo dell'incoronazione", indicato anche in alcune fonti ceche come Sázava Gospel o Remešský kodex) è un manoscritto miniato di origine slava che divenne parte patrimonio culturale della Cattedrale di Reims. Enrico III di Francia e molti dei suoi successori, tra cui Luigi XIV, durante l'incoronazione giuravano utilizzando questo manoscritto. Ai tempi di Carlo IV, che lo diede all'appena fondato monastero di Emmaus a Praga, si credeva che il testo fosse stato scritto direttamente da San Procopio. (it)
- Remešský evangeliář, francouzsky nazývaný také Texte du Sacre (Korunovační text) je staroslověnský evangeliář (resp. evangelistář) z 11. století uložený v kapitulní knihovně katedrály v Remeši. Jeho autorství bývá připisováno svatému Prokopu a podle legendy na něj při korunovaci přísahali francouzští králové. (cs)
- Remsa Evangelio estas slavona pergamena manuskripto. La unua parto, kie situas festaj legoj de Evangelioj laŭ ortodoksa rito, estas en cirila alfabeto. En la dua parto situas Evangelioj, apostolaj leteroj kaj festaj legoj laŭ katolika kalendaro. Ĝi estas skribita en 1395 per kroata (anguleca) glagolico, en Emaus-monaĥejo, por katolika diservo en slava lingvo. La ĉeĥa skribisto enigis kelkajn ĉeĥajn pruntvortojn en slavonan tekston. En fino de ĉi tiu parto ĉeestas glagolica skribo en ĉeĥa lingvo, kie la skribisto informas, ke la cirilan parton skribis Sankta Prokopio. (eo)
- El Evangelio de Reims es un manuscrito de pergamino escrito en eslavo antiguo eclesiástico de la Iglesia Ortodoxa Oriental. Consta de dos partes, 32 páginas de las cuales están escritas en cirílico y las 62 restantes, en caracteres glagolíticos. La primera parte del Evangelio contiene lecturas festivas del Evangelio según el rito ortodoxo, y la segunda parte contiene mensajes apostólicos y festivos según el rito católico y fue escrita en 1395 en caracteres glagolíticos croatas por los monjes del monasterio de Emaús. (es)
- L’Évangéliaire de Reims est un évangéliaire vieux-slave2 ou vieux-bulgare du XIe siècle souvent appelé « Texte du Sacre » en raison d’une légende qui voulait voir en lui le livre saint sur lequel les Rois de France auraient, le jour de leur sacre, prêté serment. Cette légende est fausse, mais a trouvé son origine dans l’extrême faste avec lequel le cardinal Charles de Lorraine l’offrit au chapitre de la Cathédrale Notre-Dame de Reims, après l'avoir revêtu d'une reliure précieuse abritant des reliques. Ce livre est l'un des plus anciens textes connus de la langue vieux bulgare et il pourrait avoir été écrit par saint Procope de Sázava, qui mourut en 1053. Déjà Pierre Ier le Grand et Nicolas II, voyageant en France, se l'étaient fait présenter. » (fr)
- Ewangeliarz z Reims (fr. Texte du Sacre) – starosłowiański cyrylicko-głagolicki ewangeliarz. Nie posiada większej wartości językowej, jest jednak cennym zabytkiem historycznym jako dawny ewangeliarz koronacyjny królów francuskich. (pl)
- O Evangelho de Reims é um manuscrito eslavo em pergaminho da Igreja. Consiste em duas partes, das quais 32 páginas são escritas em cirílico e as 62 restantes, em caracteres glagolíticos. A primeira parte do Evangelho contém leituras festivas do Evangelho segundo o rito ortodoxo, e a segunda parte contém mensagens apostólicas e festivas de acordo com o rito católico e foi escrita em 1395 em caracteres glagolíticos croatas pelos monges do monastério de Emaús. O evangelho de Reims é conhecido há séculos e foi usado na coroação dos reis da França. (pt)
- Ре́ймсское Ева́нгелие (Славянское Евангелие, Сазаво-Эмаусское Евангелие (Сазавско-Эмаусское), каталожное название Евангелие напрестольное церкви Святых Иеронима и Прокопия Пражских, именуемое также Реймсским евангелием (Texte du Sacre); Liber evangeliorum et epistolarum, ad usum ecclesiae SS. Hieronymi et Procopii Pragensis, vulgo «Texte du Sacre» dictus) — церковнославянская пергаментная рукопись, хранящаяся в Муниципальной библиотеке Реймса (Франция), инв. № 91. С ней связаны разнообразные исторические легенды. (ru)
- Ре́ймське Єва́нгеліє — церковно-слов'янський пергаментний рукопис, знаменита київська пам'ятка XI—XII і XIV століть. Пам'ятка української мови. Має багато найдавніших зразків давньоруської мови в рукописних пам'ятках, порівняно з іншими збереженими тогочасними пам'ятками. Складається з двох уривків від різних книг, які були переплетені разом 1395 р. (uk)
|