| dbo:abstract
|
- Un verb comodí o proverb és un verb que substitueix qualsevol altre verb i que, per tant, en principi no té significat per si mateix, sinó que s'interpreta a partir del context o del verb que substitueix. És el mateix concepte que el pronom aplicat als noms. En català, el proverb per excel·lència és fer (per exemple: Quan menjava xocolata, ho feia d'amagat, on ho feia equival a menjava xocolata). En els registres col·loquials també pot ser fotre, fúmer (o fumbre) i cardar, els quals poden usar-se en molts contextos en què s'empra fer (fotre o cardar una hòstia a algú 'pegar un cop a algú', fotre o cardar fred 'fer molt de fred', fotre o cardar fora algú 'fer-lo fora', etc., a més d'altres contextos, com estar fotut o cardat 'sentir-se malament'). En espanyol el proverb és hacer, però també pot ser dar i echar (dar una película en la tele [català fer una pel·lícula per la tele], dar risa [català fer riure], dar un abrazo [català fer una abraçada], dar la mano [català encaixar], dar un beso [català fer un petó], echarse novio [català fer-se un amiguet], echar una siesta [català fer un cluclull, fer la migdiada, fer una becaina]). En anglès és to get (Please get the door pot significa 'obrir la porta', 'tancar la porta', 'portar la porta', etc.). La importància dels proverbs radica en la seva nul·litat semàntica, que permet que es pugui posar en gairebé tots els contextos. Les és el context on és més habitual que apareguin els proverbs (fer por, fer fred, fer calor, fer sol, fer bo, fer ganyotes, fer mal a algú, fer feredat, fer ràbia, fer confiança, etc.). Els proverbs també s'usen com a auxiliar de les perífrasis verbals: Feu per veure el director, Fes moure la taula, etc. (ca)
- En grammaire, un pro-verbe (orthographié avec un trait d'union pour le distinguer de l'homophone proverbe) est un verbe qui peut s'employer pour représenter le contenu notionnel d'un autre verbe, de la même manière qu'un pronom s'emploie pour remplacer un nom. On parle aussi de verbe vicaire, au sens étymologique de vicaire, « remplaçant », ou de verbe substitut. Ainsi en français, le verbe faire est fréquemment utilisé en tant que pro-verbe. ex. : Il travaille plus qu'il ne faisait l'an dernier. (fr)
- In linguistics, a pro-verb is a verb or partial phrase that substitutes for a contextually recognizable verb phrase (via a process known as grammatical gapping), obviating the need to repeat an antecedent verb phrase. A pro-verb is a type of anaphora that falls within the general group of word classes called pro-forms. (en)
- Een proverbum (alternatief gespeld als pro-verbum) is een werkwoord dat niet expliciet genoemd wordt in een zin, maar niettemin geacht wordt in de dieptestructuur aanwezig te zijn. Dit komt erop neer dat een ander werkwoord of zinsdeel het proverbum vervangt, net zoals een voornaamwoord dat heel vaak doet met een zelfstandig naamwoord (zie ook anafoor). Sommige talen zoals het Koreaans en Mongools maken zeer veel gebruik van proverba. In het Nederlands is het enige werkwoord dat volgens sommige taalkundigen geregeld als proverbum dienstdoet het werkwoord doen, dat verondersteld wordt aanwezig te zijn in alle zinnen met een handelend voorwerp. In het Engels is het proverbum iets duidelijker aanwezig dan in het Nederlands. Wanneer ergens (bijvoorbeeld op een vraag of bevel) antwoord op wordt gegeven, wordt het hoofdwerkwoord heel vaak weggelaten. Volgens de geldende norm is dit zelfs min of meer verplicht wanneer met yes of no wordt geantwoord:
* Can you do this? - Yes, I can.
* You will tell me! - No, I won't.
* Who can tell? — No-one can.
* Do your homework! — I don't want to. (nl)
- Местоглаго́лие — слово-заменитель глагола, указывающее на действие, но его не специфицирующее. Термин вошёл в русский язык к 1970 году, когда он был упомянут в русском переводе работы У. Вайнрайха «О семантической структуре языка», впервые опубликованной в 1963 году. В русском языке явление мало распространено. Ю. С. Маслов указывает на словосочетание «делать это». Другим типичным местоглаголием является «того»: Мы его сейчас того. Во многих языках к тому же классу относится слово «делать» (англ. do, дат. gøre, швед. göra), в китайском кит. 来 («приходить»). Ю. И. Левин отмечает, что в русском мате многие глагольные образования от корней «обсценной триады» являются местоглаголиями: их корни не несут семантической нагрузки и смысл действия определяется приставками, суффиксами и контекстом. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- En grammaire, un pro-verbe (orthographié avec un trait d'union pour le distinguer de l'homophone proverbe) est un verbe qui peut s'employer pour représenter le contenu notionnel d'un autre verbe, de la même manière qu'un pronom s'emploie pour remplacer un nom. On parle aussi de verbe vicaire, au sens étymologique de vicaire, « remplaçant », ou de verbe substitut. Ainsi en français, le verbe faire est fréquemment utilisé en tant que pro-verbe. ex. : Il travaille plus qu'il ne faisait l'an dernier. (fr)
- In linguistics, a pro-verb is a verb or partial phrase that substitutes for a contextually recognizable verb phrase (via a process known as grammatical gapping), obviating the need to repeat an antecedent verb phrase. A pro-verb is a type of anaphora that falls within the general group of word classes called pro-forms. (en)
- Un verb comodí o proverb és un verb que substitueix qualsevol altre verb i que, per tant, en principi no té significat per si mateix, sinó que s'interpreta a partir del context o del verb que substitueix. És el mateix concepte que el pronom aplicat als noms. En anglès és to get (Please get the door pot significa 'obrir la porta', 'tancar la porta', 'portar la porta', etc.). (ca)
- Een proverbum (alternatief gespeld als pro-verbum) is een werkwoord dat niet expliciet genoemd wordt in een zin, maar niettemin geacht wordt in de dieptestructuur aanwezig te zijn. Dit komt erop neer dat een ander werkwoord of zinsdeel het proverbum vervangt, net zoals een voornaamwoord dat heel vaak doet met een zelfstandig naamwoord (zie ook anafoor).
* Can you do this? - Yes, I can.
* You will tell me! - No, I won't.
* Who can tell? — No-one can.
* Do your homework! — I don't want to. (nl)
- Местоглаго́лие — слово-заменитель глагола, указывающее на действие, но его не специфицирующее. Термин вошёл в русский язык к 1970 году, когда он был упомянут в русском переводе работы У. Вайнрайха «О семантической структуре языка», впервые опубликованной в 1963 году. В русском языке явление мало распространено. Ю. С. Маслов указывает на словосочетание «делать это». Другим типичным местоглаголием является «того»: Мы его сейчас того. Во многих языках к тому же классу относится слово «делать» (англ. do, дат. gøre, швед. göra), в китайском кит. 来 («приходить»). (ru)
|