| dbo:abstract
|
- Fraates II fou rei de Pàrtia del 136 aC al 127 aC. Va succeir al seu pare Mitridates quan aquest va morir el 136 aC. El 130 aC Antíoc VII Sidetes va organitzar una expedició contra els parts als quals va derrotar el riu Lycos (el Zab). Armènia, Mèdia Atropatene i la Pèrsis es van revoltar contra la sobirania dels parts. El rei part va alliberar llavors a Demetri II amb la idea que en reclamar el tron causaria disturbis a l'Imperi Selèucida. El 129 aC els parts van iniciar una ofensiva a Mesopotàmia i Antíoc VII fou derrotat i va morir a la lluita i el seu fill Seleuc fou fet presoner. Babel fou ocupada poc després (vers 126 aC) al sàtrapa de Caracene que s'havia fet independent, junt amb tot el nord d'aquest regne. Fou nomenat governador de la part nord de Caracene un tal Himeros (nomenat sàtrapa de Mesene) que era un funcionari part, però Hyspaosines es va poder mantenir uns anys al sud amb el títol de rei de Caracene. El 127 aC Fraates II va morir en la lluita contra la devastadora invasió dels Saces (escites). El va succeir el seu oncle Artaban II, germà de Mitridates I. (ca)
- Fraatés II. (parthsky Frahát, řecky Φραάτης) byl parthský velkokrál z rodu Arsakovců panující v letech 139/138–128 př. n. l. Jeho otcem byl král Mithradatés I., jeden z největších parthských dobyvatelů, strýcem patrně Artabanos, Fraatův pozdější nástupce na trůně. (cs)
- Phraates II. war ein parthischer König, der von 132 bis 127 v. Chr. regierte. Phraates II. war der Sohn Mithridates’ I. Da er bei seiner Thronbesteigung noch sehr jung war, regierte zunächst seine Mutter Ri-'nu für ihn. 130 v. Chr. wurde das Partherreich vom Osten und Westen angegriffen. Der seleukidische König Antiochos VII. griff im Westen an, um das gerade verlorene Staatsgebiet wieder zu erobern, wobei er es in drei Schlachten schaffte, Babylonien und Medien zurückzuerobern. Daraufhin bot Phraates Friedensverhandlungen an. Antiochos VII. ging darauf ein und verlangte Mesopotamien und große Teile Irans zurück. Das parthische Reich solle sich auf sein Kerngebiet beschränken. Dazu kamen hohe Tributforderungen. Diese hohen Forderungen konnte Phraates II. jedoch nicht annehmen und so lehnte er dieses Angebot ab. Im folgenden Winter quartierten sich Antiochos VII. und seine Armee in Ekbatana ein, doch brachte er die dortige Bevölkerung gegen sich auf, da einerseits die Soldaten Verpflegung brauchten und dafür die einheimische Bevölkerung aufkommen musste, andererseits kam es anscheinend auch zu Übergriffen der Soldaten. Darauf griff Phraates II. die Winterquartiere der seleukidischen Armee an, wobei die lokale Bevölkerung ihn unterstützte. Antiochos VII. wurde geschlagen und getötet oder beging Selbstmord. Phraates II. konnte den Sohn des Herrschers Seleukos gefangen nehmen. Phraates II. ließ Antiochos VII. ein königliches Leichenbegräbnis zukommen und die Leiche nach Syrien überführen. Phraates II. ließ auch Demetrios II., der seit Jahren in parthischer Gefangenschaft war, frei, wobei dieser zum zweiten Mal Herrscher des seleukidischen Reiches wurde. Womit die parthische Seite sicherlich hoffte mehr Einfluss auf Syrien gewinnen zu können. Phraates II. heiratete sogar eine Tochter dieses Königs, deren Name jedoch nicht überliefert ist. Syrien, das nun Kerngebiet des seleukidischen Reiches war, war ohne militärischen Schutz und Phraates II. plante anscheinend dort einzufallen. An der östlichen Front drangen jedoch Nomadenvölker bis an die Grenzen des Reiches vor, vernichteten das griechische Königreich Baktrien und bedrohten die Parther. Der Herrscher musste also an die Ostfront eilen und setzte Himeros als Statthalter in Babylon ein, der sich jedoch dort als Tyrann gebar. Phraates II. selbst wurde bei einem Verteidigungsfeldzug von griechischen Händlern, die er gefangen hatte, getötet. (de)
- Ο Φραάτης Β’ της Παρθίας ήταν βασιλιάς των Πάρθων από τη δυναστεία των Αρσακιδών. Γιος και διάδοχος του βασιλιά των Πάρθων Μιθριδάτη Α’. κυβέρνησε από το 138 π.Χ. ως το 128 π.Χ. Δέχθηκε επίθεση το 130 π.Χ. από τον βασιλιά των Σελευκιδών Αντίοχο Ζ’ τον Σιδίτη αδελφό του βασιλιά των Σελευκιδών Δημητρίου Β’ Νικάτωρα ο οποίος ήταν για πολλά χρόνια αιχμάλωτος δικός του και του πατέρα του. Ο Φραάτης Β’ νίκησε και σκότωσε τον Αντίοχο Σιδίτη σε μάχη στην Μηδία το 129 π.Χ. γεγονός που έφερε το τέλος στην κυριαρχία των Σελευκιδών ανατολικά του Ευφράτη. Στη συνέχεια το βασίλειο των Πάρθων δέχθηκε επίθεση από τη νομαδική φυλή των Σακά, ο Φραάτης Β΄ βάδισε με μεγάλο στρατό εναντίον τους. Στον στρατό του Φραάτη Β΄ συμμετείχαν και στρατιώτες αιχμάλωτοι των Σελευκιδών, αυτοί αρνήθηκαν να πολεμήσουν για λογαριασμό του Πάρθου βασιλιά με αποτέλεσμα ο Φραάτης Β΄ να ηττηθεί και να πέσει στη μάχη το 128 π.Χ. (el)
- Praates II.a Babilonia konkistatu zuen Mitridates I.a Partiakoaren (K.a. 171-K.a. 138) semea, Partiar Inperioko gobernaria izan zen K.a. 138tik K.a. 128 arte. K.a. 130ean, Seleuzidar Inperioko eraso zuen. Hala ere, bere hasierako garaipena gora-behera, Antioko garaitua eta hila izan zen Median, gudu batean, K.a. 129an, honek, Eufrates ekialdean seleuzidar nagusitasunarekin amaitu zuelarik. Praatesek Mesopotamia berreskuratu zuen, Seleuziako gobernari, Himero izeneko hirkaniar bat izendatuz. Partiarrek Sirian geratzen ziren Seleuzidar Inperioaren hondakinak bereganatzeko nahia, zapuztu egin zen, erdialdeko Asiatik zetozen nomaden inbasioen ondorioz. Hain zuzen ere, bitartean, Partia eszitek inbaditu zuten (Baktrianako tokarioak), Antioko VII.ari lagundu ziotenak; Praates II.a hauen aurka joan zen, baina garaitua izan zen eta gudu handi batean hil zen, Media barnean eta inguruan.
* Datuak: Q317020
* Multimedia: Phraates II of Parthia (eu)
- Fraates II (en persa, فرهاد دوم) o Arsaces VII, fue rey de Partia desde 132 a. C. hasta 126 a. C.. Hijo Mitrídates I de Partia y de una princesa meda llamada Rinnu. Su ascenso al trono se debió producir entre abril y agosto del 132 a. C. Dos colofones de Babilonia muestra la sucesión entre Mitrídates I (fechado el 5-IX-179 SEBdiciembre 133 a. C - abril de 132 a. C) y Fraates fechado el 180 SEB (julio-agosto 132 a. C): Línea 11: ... ... UNUGki ituNE. Línea 12: U4-x-KÁM MU-1-me-16 šá ši-tu4 1-me-1,20 Ar-šák-'a u Ri-in-nu AMA-šú Línea 13: LUGALmeš. Traducción: Línea 11: ... ... Uruk, mes V, Línea 12: día X, año 116, 180, Arsaces y Rinnu, su madre, son reyes. Su reinado se inició con la campaña de Antíoco VII Evergetes (138-129 a. C.) contra Mesopotamia. Nuestra principal fuente, Marco Juniano Justino, recoge tres victorias del rey seleúcida y la toma de Seleucia del Tigris y después Babilonia en el verano del 130 a. C. Inmediatamente se iniciaron negociaciones con Antíoco VII, pero fracasaron por las excesivas exigencias del monarca seleúcida: entrega de Demetrio II, hermano de Antíoco y que estaba preso desde su derrota a manos de Mitrídates I, devolución de los territorios conquistados por Mitrídates I y pago de tributo. Ante esta situación las luchas se reanudaron, Fraates II liberó a Demetrio II con el objetivo de crear disensiones entre los hermanos, y llamó en su ayuda a tribus de tocarios y saces. El enfrentamiento entre ambos ejércitos en la batalla de Ecbatana (129 a. C) se saldó con una rotunda victoria de los partos que supuso la pérdida definitiva de Mesopotamia para los seleúcidas y la muerte del rey Antíoco VII. Después de vencer a los seleúcidas marchó contra los saces, los cuales había llegado tarde a la solicitud de ayuda, pero reclamaban el pago prometido (Justino 42.1.5). Fraates recuperó Mesopotamia, nombrando gobernador de Seleucia a un hircano llamado Himero. No obstante los desmanes de este virrey provocaron la rebelión de la población local, y la guerra contra Espaosines, rey de Caracene desde el 141 a. C. y que consiguió expulsar a Himero y tomar Seleucia del Tigris en el 128 a. C. y Babilonia (127 a. C.). Pero a finales de ese mismo año las evidencias numismáticas demuestran la reconquista parta Las ambiciones partas de apoderarse de los restos del Imperio seléucida en Siria se frustraron a causa de las invasiones nómadas procedentes de Asia Central. En efecto, mientras tanto, Partia fue invadida por escitas (los tocarios de Bactriana); Fraates II marchó sobre éstos con tropas griegas capturadas a Antíoco VII, sin embargo en plena batalla las tropas helenas desertaron, el ejército parto fue masacrado y Fraates murió en combate (marzo de 126 a. C.). La sucesión recayó sobre su tío Bagasis. (es)
- Phraates II (also spelled Frahad I; Parthian: 𐭐𐭓𐭇𐭕 Frahāt) was king of the Parthian Empire from 132 BC to 127 BC. He was the son and successor of Mithridates I (r. 171–132 BC). Because he was still very young when he came to the throne, his mother Rinnu initially ruled on his behalf. His short reign was mainly marked by his war with the Greek Seleucid Empire, who under king Antiochus VII Sidetes (r. 138–129 BC) attempted to regain the lands lost to Phraates' father. Initially unsuccessful in the conflict, Phraates II managed to gain the upper hand and defeated Antiochus VII's forces, with the Seleucid himself dying in battle or committing suicide. Phraates II afterwards rushed to the east to repel an invasion by nomadic tribes—the Saka and Yuezhi, where he met his end. He was succeeded by his uncle Artabanus I. (en)
- Frahat II (bahasa Parthia: Frahāt, secara harfiah; yang memiliki [agung]) merupakan seorang raja Kekaisaran Parthia dari tahun 132 SM hingga 127 SM. Ia sebagian besar dikenal karena upayanya merebut kembali Babilon. Ia adalah putra Mithridates I (171–132 SM). Karena ia masih sangat muda pada saat naik takhta, ibundanya Rinnu menjadi pemangku takhta atas namanya. (in)
- Phraatès II est roi des Parthes, fils de Mithridate Ier, et règne de 135 à 128. (fr)
- Phraates II of Farhad II was koning van de Parthen van 138 v.Chr. tot 128 v.Chr.. Toen Phraates zijn vader Mithridates I de Grote opvolgde, was hij nog jong. Daarom trad zijn moeder Ri-'nu op als co-regentes. Phraates' jonge leeftijd wordt bevestigd door de korte baardlengte waarmee hij op zijn munten wordt afgebeeld. In 130 v.Chr. trok de Seleucidische koning Antiochus VII Euergetes Sidetes ten strijde tegen Phraates om de gebieden te heroveren die Mithridates de Seleuciden had afgenomen. Na drie veldslagen moest Phraates in Antiochus zijn meerdere erkennen en delen van Parthië afstaan. In het voorjaar van 129 v.Chr. trok Antiochus zijn troepen samen in Ekbatana met de bedoeling Phraates opnieuw een slag toe te brengen. Mede door toedoen van de bevolking ter plaatse, liep de veldtocht uit op een nederlaag voor Antiochus. Phraates nam Antiochus' zoon Seleucus gevangen. Antiochus zelf kwam om, vermoedelijk doordat hij zelfmoord pleegde. Ondertussen werd Phraates ook in het oosten aangevallen door de Tocharen, een aan de Indiërs en Skythen verwante stam, die ook Bactrië reeds had ingenomen. Hij liet Himerus achter om het rijk te besturen, maar deze joeg door tiranniek optreden Babylonië tegen zich in het harnas. In 128 v.Chr. werd Phraates gedood door Griekse hulptroepen die gedwongen meevochten in het Parthische leger, maar die erg slecht behandeld werden. Na een twee jaar durende strijd om de opvolging werd Phraates opgevolgd door zijn oom Artabanus I. (nl)
- フラーテス2世（Phraates II、ペルシア語: فرهاد دوم, 在位：紀元前139年／138年／137年頃 - 紀元前128年頃）は、アルサケス朝パルティア王国の王。ミトラダテス1世の子。プラアテスとも表記。 (ja)
- Fraate II (di Partia, figlio di Mitridate I di Partia; 171 a.C. – 128 a.C.) il conquistatore di Babilonia, è stato re dei Parti dal 132 a.C. al 128 a.C.. (it)
- Fraates II de Pártia, filho de Mitrídates I de Pártia (171 a.C. — 128 a.C.), conquistador da Babilónia, governou o Império Parto desde 138 a.C. até 128 a.C.. O seu império foi atacado, em 130 a.C., por Antíoco VII (138–129 a.C.), governante do Império Selêucida. Antíoco VII, no entanto, apesar do sucesso inicial, foi derrotado e morto numa grande batalha na Média, em 129 a.C., que acabou por resultar no fim do domínio dos selêucidas a este do rio Eufrates. Entretanto, a Pártia foi invadida pelos Citas, que tinham ajudado Antíoco VII. Fraates II ripostou contra esta invasão mas foi derrotado e morto. (pt)
- Fraates II – król Partów w latach 132–126 p.n.e. Był synem Mitrydatesa I, w chwili objęcia tronu jeszcze niepełnoletnim, więc początkowo rządziła za niego matka. Jego panowanie naznaczone było zagrożeniem ze strony Saków, którzy napierani przez Yuezhi zagrażali wschodniej granicy Partii. W niewoli u Fraatesa przebywał Demetriusz II, pojmany jeszcze przez jego ojca Mitrydatesa I. Demetriusza przetrzymywano w Hyrkanii, skąd dwukrotnie próbował ucieczki. Ponieważ w planach króla partyjskiego było wykorzystanie Demetriusza w walkach dynastycznych między Seleukidami otrzymał za żonę córkę Mitrydatesa I, z którą doczekał się potomstwa. Wykorzystując zaangażowanie Partów na wschodzie wiosną 130 p.n.e. Antioch VII Sidetes, młodszy brat Demetriusza II, zaatakował Mezopotamię, wkrótce zajmując Babilonię, a następnie również Medię i Suzę. W tej ciężkiej dla Partów sytuacji zagrożenia zarówno ze wschodu jak i zachodu Fraates zdecydował się na podjęcie rozmów z Seleucydami. Antioch stawiał jednak warunki oznaczające właściwie likwidację suwerennego partyjskiego państwa: wypuszczenie z niewoli jego brata Demetriusza, oddanie wszystkich partyjskich zdobyczy oraz płacenie Seleucydom trybutu z macierzystych Partii i Hyrkanii. Fraates odrzucił te warunki, a jego emisariusze zaczęli podburzać ludność Medii przeciwko Grekom. Sytuacja tych ostatnich stała się o tyle ciężka, że stosunkowo surowa zima zmusiła ich do rozproszenia się na leżach, a niezdyscyplinowane oddziały dopuszczały się licznych gwałtów na ludności cywilnej, co sprawiało że emisariusze Fraatesa łatwo znajdowali wśród niej posłuch. Wczesną wiosną 129 p.n.e. wspierany przez powstanie miejscowej ludności Fraates pojawił się w Medii na czele swojej armii. Kiedy Antioch przemieszczał się na czele części oddziałów żeby pomóc jednostkom znajdującym się najbliżej niego w tłumieniu powstania nagle znalazł się w pobliżu armii Fraatesa, i wbrew swoim doradcom zdecydował się przyjąć bitwę mimo liczebnej przewagi przeciwnika i zajmowania przez niego lepszej pozycji na wzgórzach. Jego armia została pobita i uciekła, a on sam został zabity albo popełnił samobójstwo. Fraates oddał królewskie honory ciału martwego Seleucydy i odesłał je w srebrnej trumnie do Syrii, gdzie jakiś czas przed bitwą wysłał także Demetriusza II wraz z oddziałami partyjskimi, by zajął królestwo Syrii i skłonił Antiocha do wycofania się z Mezopotamii. Do partyjskiej niewoli dostały się tysiące greckich jeńców, w tym syn Antiocha, który potem żył na dworze Arsacydów jako książę, oraz jego córka, która trafiła do haremu Fraatesa. Tryumf króla Partów wydawał się więc całkowity – wyprawa Antiocha VII Sidetesa była ostatnią próbą Seleucydów odzyskania terytoriów na Wschodzie. Fraates gotował się do marszu na Syrię, kiedy w 128 p.n.e. na wschodzie pojawili się Sakowie, którzy zostali wezwani na pomoc przeciwko Antiochowi, ale nie przybyli na czas. Władca Partów zdecydował się wtedy użyć w bitwie przeciwko nim wcześniej źle traktowanych greckich jeńców, którzy wprawdzie stanęli do boju, jednak gdy tylko szyk Partów zachwiał się pod pierwszym uderzeniem Saków, przeszli oni na stronę tych ostatnich i wzięli srogi odwet na swych dotychczasowych prześladowcach. W rezultacie bitwa z Sakami zakończyła się druzgocącą klęską Irańczyków i śmiercią Fraatesa. (pl)
- Фраат II (парф. Frahāt) (132 р. до н. е. — 127 р. до н. е.) — великий цар Парфії, шостий правитель з династії Аршакідів. Син Мітрідата (I). Фраат отримав від свого батька Мітрідата велике царство з не менш великою кількістю проблем — на сході Парфія була під тиском кочових племен саків, на західних територіях великою проблемою був сепаратизм місцевих еліт. Перші декілька місяців, зважаючи на свій вік, Фраат правив за участі своєї матері Рінну. Саме в цей час правитель інкорпорованого до складу Парфії царства Персіда отримав царський титул. Ситуація значно погіршилася, коли у 130 р. до н. е., сирійський цар Антіох VII Сидет, зібравши величезну армію, вдерся до Парфії. Протягом того року Антіох VII тричі вщент розбивав парфянське військо та окупував майже всі західні частини Парфії — Межиріччя та Мідію. Внаслідок цієї блискучої кампанії Антіох VII додав титул Великий. З приходом зими сирійське військо було розділено по містах Мідії. Утримання величезної армії призвело до повстання, яке підтримувалось Фраатом. У 129 р. до н. е., з наступом весни, військові дії поновилися. Для підсилення власної армії Фраат найняв саків. Весною, ще донедавна непереможна армія Антіоха, вже була повністю деморалізована та перебувала у жахливому стані. Під час першої ж битви військо сирійців, зазнавши тотальної поразки, розбіглося, а цар Антіох загинув за невизначених обставин. Загрозу з заходу було ліквідовано, але виникла проблема з саками, які змогли прибути до Фраата лише по завершенню бойових дій. Опис подальших подій дійшов до нас у епітомах Юстина на твір Помпея Трога «Historiae Philippicae». По смерті Фраата влада перейшла до його стрия Артабана. Території Дрангіани. Гедросії та Арахозії були остаточно захоплені саками та на декілька десятиліть вийшли з-під контролю Аршакідів. (uk)
- Фраат II (Аршак VII) — царь Парфии, правил приблизительно в 138/137 — 128/127 годах до н. э. Из династии Аршакидов, сын Митридата I. (ru)
- 弗拉特斯二世（波斯語：𐭐𐭓𐭇𐭕，約前147年—前127年），安息帝國之王，米特里達梯一世之子，前132年至前127年在位。 在中，弗拉特斯打敗安條克七世，使塞琉古帝國的疆域侷限在敘利亞一帶。前127年弗拉特斯在鎮壓塞迦人的過程中陣亡，死時年僅20歲左右。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Fraatés II. (parthsky Frahát, řecky Φραάτης) byl parthský velkokrál z rodu Arsakovců panující v letech 139/138–128 př. n. l. Jeho otcem byl král Mithradatés I., jeden z největších parthských dobyvatelů, strýcem patrně Artabanos, Fraatův pozdější nástupce na trůně. (cs)
- Frahat II (bahasa Parthia: Frahāt, secara harfiah; yang memiliki [agung]) merupakan seorang raja Kekaisaran Parthia dari tahun 132 SM hingga 127 SM. Ia sebagian besar dikenal karena upayanya merebut kembali Babilon. Ia adalah putra Mithridates I (171–132 SM). Karena ia masih sangat muda pada saat naik takhta, ibundanya Rinnu menjadi pemangku takhta atas namanya. (in)
- Phraatès II est roi des Parthes, fils de Mithridate Ier, et règne de 135 à 128. (fr)
- フラーテス2世（Phraates II、ペルシア語: فرهاد دوم, 在位：紀元前139年／138年／137年頃 - 紀元前128年頃）は、アルサケス朝パルティア王国の王。ミトラダテス1世の子。プラアテスとも表記。 (ja)
- Fraate II (di Partia, figlio di Mitridate I di Partia; 171 a.C. – 128 a.C.) il conquistatore di Babilonia, è stato re dei Parti dal 132 a.C. al 128 a.C.. (it)
- Fraates II de Pártia, filho de Mitrídates I de Pártia (171 a.C. — 128 a.C.), conquistador da Babilónia, governou o Império Parto desde 138 a.C. até 128 a.C.. O seu império foi atacado, em 130 a.C., por Antíoco VII (138–129 a.C.), governante do Império Selêucida. Antíoco VII, no entanto, apesar do sucesso inicial, foi derrotado e morto numa grande batalha na Média, em 129 a.C., que acabou por resultar no fim do domínio dos selêucidas a este do rio Eufrates. Entretanto, a Pártia foi invadida pelos Citas, que tinham ajudado Antíoco VII. Fraates II ripostou contra esta invasão mas foi derrotado e morto. (pt)
- Фраат II (Аршак VII) — царь Парфии, правил приблизительно в 138/137 — 128/127 годах до н. э. Из династии Аршакидов, сын Митридата I. (ru)
- 弗拉特斯二世（波斯語：𐭐𐭓𐭇𐭕，約前147年—前127年），安息帝國之王，米特里達梯一世之子，前132年至前127年在位。 在中，弗拉特斯打敗安條克七世，使塞琉古帝國的疆域侷限在敘利亞一帶。前127年弗拉特斯在鎮壓塞迦人的過程中陣亡，死時年僅20歲左右。 (zh)
- Fraates II fou rei de Pàrtia del 136 aC al 127 aC. Va succeir al seu pare Mitridates quan aquest va morir el 136 aC. El 130 aC Antíoc VII Sidetes va organitzar una expedició contra els parts als quals va derrotar el riu Lycos (el Zab). Armènia, Mèdia Atropatene i la Pèrsis es van revoltar contra la sobirania dels parts. El rei part va alliberar llavors a Demetri II amb la idea que en reclamar el tron causaria disturbis a l'Imperi Selèucida. El 129 aC els parts van iniciar una ofensiva a Mesopotàmia i Antíoc VII fou derrotat i va morir a la lluita i el seu fill Seleuc fou fet presoner. (ca)
- Ο Φραάτης Β’ της Παρθίας ήταν βασιλιάς των Πάρθων από τη δυναστεία των Αρσακιδών. Γιος και διάδοχος του βασιλιά των Πάρθων Μιθριδάτη Α’. κυβέρνησε από το 138 π.Χ. ως το 128 π.Χ. Δέχθηκε επίθεση το 130 π.Χ. από τον βασιλιά των Σελευκιδών Αντίοχο Ζ’ τον Σιδίτη αδελφό του βασιλιά των Σελευκιδών Δημητρίου Β’ Νικάτωρα ο οποίος ήταν για πολλά χρόνια αιχμάλωτος δικός του και του πατέρα του. Ο Φραάτης Β’ νίκησε και σκότωσε τον Αντίοχο Σιδίτη σε μάχη στην Μηδία το 129 π.Χ. γεγονός που έφερε το τέλος στην κυριαρχία των Σελευκιδών ανατολικά του Ευφράτη. Στη συνέχεια το βασίλειο των Πάρθων δέχθηκε επίθεση από τη νομαδική φυλή των Σακά, ο Φραάτης Β΄ βάδισε με μεγάλο στρατό εναντίον τους. Στον στρατό του Φραάτη Β΄ συμμετείχαν και στρατιώτες αιχμάλωτοι των Σελευκιδών, αυτοί αρνήθηκαν να πολεμήσουν για λο (el)
- Phraates II. war ein parthischer König, der von 132 bis 127 v. Chr. regierte. Phraates II. war der Sohn Mithridates’ I. Da er bei seiner Thronbesteigung noch sehr jung war, regierte zunächst seine Mutter Ri-'nu für ihn. 130 v. Chr. wurde das Partherreich vom Osten und Westen angegriffen. Der seleukidische König Antiochos VII. griff im Westen an, um das gerade verlorene Staatsgebiet wieder zu erobern, wobei er es in drei Schlachten schaffte, Babylonien und Medien zurückzuerobern. Daraufhin bot Phraates Friedensverhandlungen an. Antiochos VII. ging darauf ein und verlangte Mesopotamien und große Teile Irans zurück. Das parthische Reich solle sich auf sein Kerngebiet beschränken. Dazu kamen hohe Tributforderungen. Diese hohen Forderungen konnte Phraates II. jedoch nicht annehmen und so lehnte (de)
- Praates II.a Babilonia konkistatu zuen Mitridates I.a Partiakoaren (K.a. 171-K.a. 138) semea, Partiar Inperioko gobernaria izan zen K.a. 138tik K.a. 128 arte. K.a. 130ean, Seleuzidar Inperioko eraso zuen. Hala ere, bere hasierako garaipena gora-behera, Antioko garaitua eta hila izan zen Median, gudu batean, K.a. 129an, honek, Eufrates ekialdean seleuzidar nagusitasunarekin amaitu zuelarik. Praatesek Mesopotamia berreskuratu zuen, Seleuziako gobernari, Himero izeneko hirkaniar bat izendatuz. Partiarrek Sirian geratzen ziren Seleuzidar Inperioaren hondakinak bereganatzeko nahia, zapuztu egin zen, erdialdeko Asiatik zetozen nomaden inbasioen ondorioz. (eu)
- Fraates II (en persa, فرهاد دوم) o Arsaces VII, fue rey de Partia desde 132 a. C. hasta 126 a. C.. Hijo Mitrídates I de Partia y de una princesa meda llamada Rinnu. Su ascenso al trono se debió producir entre abril y agosto del 132 a. C. Dos colofones de Babilonia muestra la sucesión entre Mitrídates I (fechado el 5-IX-179 SEBdiciembre 133 a. C - abril de 132 a. C) y Fraates fechado el 180 SEB (julio-agosto 132 a. C): La sucesión recayó sobre su tío Bagasis. (es)
- Phraates II (also spelled Frahad I; Parthian: 𐭐𐭓𐭇𐭕 Frahāt) was king of the Parthian Empire from 132 BC to 127 BC. He was the son and successor of Mithridates I (r. 171–132 BC). Because he was still very young when he came to the throne, his mother Rinnu initially ruled on his behalf. His short reign was mainly marked by his war with the Greek Seleucid Empire, who under king Antiochus VII Sidetes (r. 138–129 BC) attempted to regain the lands lost to Phraates' father. Initially unsuccessful in the conflict, Phraates II managed to gain the upper hand and defeated Antiochus VII's forces, with the Seleucid himself dying in battle or committing suicide. Phraates II afterwards rushed to the east to repel an invasion by nomadic tribes—the Saka and Yuezhi, where he met his end. He was succeeded (en)
- Phraates II of Farhad II was koning van de Parthen van 138 v.Chr. tot 128 v.Chr.. Toen Phraates zijn vader Mithridates I de Grote opvolgde, was hij nog jong. Daarom trad zijn moeder Ri-'nu op als co-regentes. Phraates' jonge leeftijd wordt bevestigd door de korte baardlengte waarmee hij op zijn munten wordt afgebeeld. (nl)
- Fraates II – król Partów w latach 132–126 p.n.e. Był synem Mitrydatesa I, w chwili objęcia tronu jeszcze niepełnoletnim, więc początkowo rządziła za niego matka. Jego panowanie naznaczone było zagrożeniem ze strony Saków, którzy napierani przez Yuezhi zagrażali wschodniej granicy Partii. (pl)
- Фраат II (парф. Frahāt) (132 р. до н. е. — 127 р. до н. е.) — великий цар Парфії, шостий правитель з династії Аршакідів. Син Мітрідата (I). Фраат отримав від свого батька Мітрідата велике царство з не менш великою кількістю проблем — на сході Парфія була під тиском кочових племен саків, на західних територіях великою проблемою був сепаратизм місцевих еліт. Перші декілька місяців, зважаючи на свій вік, Фраат правив за участі своєї матері Рінну. Саме в цей час правитель інкорпорованого до складу Парфії царства Персіда отримав царський титул. Ситуація значно погіршилася, коли у 130 р. до н. е., сирійський цар Антіох VII Сидет, зібравши величезну армію, вдерся до Парфії. Протягом того року Антіох VII тричі вщент розбивав парфянське військо та окупував майже всі західні частини Парфії — Межиріч (uk)
|