| dbo:abstract
|
- Una clàusula join SQL , que es correspon amb una , combina columnes d'una o més taules d'una base de dades relacional. Crea un conjunt que pot ser guardat com una taula o ser utilitzat directament. Una JOIN és un mitjà per combinar columnes d'una (self-join) o més taules utilitzant els valors comuns de cadascuna. L'estàndard ANSI-SQL especifica cinc tipus de JOIN: INNER, LEFT OUTER, RIGHT OUTER, FULL OUTER i CROSS. Com a cas especial, una taula pot fer JOIN amb ella mateixa amb un self-join. Un programador declara una setència JOIN per a identificar files que poden ser unides. Per a cada fila s'avalua el predicat. Si és cert, es genera la fila combinada. (ca)
- JOIN je syntaktická konstrukce jazyka SQL. Slouží ke spojování výsledku dotazu SELECT ze dvou vstupních množin (typicky tabulek relační databáze). (cs)
- Ein SQL-Join (deutsch: Verbund) bildet aus den Datensätzen zweier Tabellen einer relationalen Datenbank eine Ergebnistabelle, deren Datensätze Attribute beider Tabellen entsprechend einer angegebenen Verbundbedingung enthält. Er ist die Umsetzung des Konzepts des Verbunds der relationalen Algebra in der Abfragesprache SQL. Der ISO-Standard für SQL beschreibt folgende Arten von Joins:
* Das kartesische Produkt CROSS JOIN,
* den inneren Verbund in der Form des natürlichen Verbunds NATURAL JOIN und anderer Varianten, sowie
* den äußeren Verbund in den Formen LEFT OUTER JOIN, RIGHT OUTER JOIN und FULL OUTER JOIN. Als Spezialfall kann man auch einen Verbund einer Tabelle mit sich selbst bilden, dies wird als Self Join bezeichnet. (de)
- La sentencia JOIN (unir, combinar) de SQL permite combinar registros de una o más tablas en una base de datos. En el Lenguaje de Consultas Estructurado (SQL) hay tres tipos de JOIN: interno, externo y cruzado. El estándar ANSI del SQL especifica cinco tipos de JOIN: INNER, LEFT OUTER, RIGHT OUTER, FULL OUTER y CROSS. Una tabla puede unirse a sí misma, produciendo una auto-combinación, SELF-JOIN. Matemáticamente, JOIN es composición relacional, la operación fundamental en el álgebra relacional, y, generalizando, es una función de composición. (es)
- A join clause in SQL – corresponding to a join operation in relational algebra – combines columns from one or more tables into a new table. Informally, a join stitches two tables and puts on the same row records with matching fields : INNER, LEFT OUTER, RIGHT OUTER, FULL OUTER and CROSS. (en)
- En informatique et plus particulièrement dans les bases de données relationnelles, la jointure ou appariement est l'opération permettant d’associer plusieurs tables ou vues de la base par le biais d’un lien logique de données entre les différentes tables ou vues, le lien étant vérifié par le biais d'un prédicat. Le résultat de l'opération est une nouvelle table. (fr)
- join(조인) 또는 결합 구문은 한 데이터베이스 내의 여러 테이블의 레코드를 조합하여 하나의 열로 표현한 것이다. 따라서 조인은 테이블로서 저장되거나, 그 자체로 이용할 수 있는 결과 셋을 만들어 낸다. JOIN은 2개의 테이블에서 각각의 공통값을 이용함으로써 필드를 조합하는 수단이 된다. ANSI 표준 SQL은 네 가지 유형의 JOIN을 규정한다.
* INNER JOIN
* OUTER JOIN
* LEFT JOIN
* RIGHT JOIN 마케팅특별한 경우 테이블(기본 테이블, 뷰, 또는 조인된 테이블)은 자기 자신에게 JOIN할 수 있다. 프로그래머는 JOIN 절을 조인을 위한 레코드를 구분하는데 쓴다. 만약 값을 가진 구문이 참이라면, 결합된 레코드는 예상한 형식(레코드셋 또는 임의의 테이블)으로 생성된다. (ko)
- Il JOIN è una clausola del linguaggio SQL che serve a combinare le tuple di due o più relazioni di una base di dati. Lo standard ANSI definisce alcune specifiche per il linguaggio SQL sul tipo di JOIN da effettuare: INNER, FULL, LEFT e RIGHT, alle quali diversi DBMS aggiungono CROSS. In alcuni casi è possibile che una tabella possa essere combinata con se stessa, in questo caso si parlerà di self-join. (it)
- Een JOIN-clause is een onderdeel van een SQL-query, waardoor records van twee of meer tabellen uit een database gecombineerd kunnen worden. Er zijn twee soorten joins in SQL volgens de ANSI-standaard, een inner-join en een outer-join. Een outer-join kan op zijn beurt weer left, right of full zijn. Een left outer join doet een query op één tabel en zoekt dan bij elk resultaatrecord extra velden van de tweede tabel. De syntaxis is als volgt: SELECT * FROM tabel1 LEFT OUTER JOIN tabel2 ON tabel1.veld = tabel2.veld Een left outer join garandeert dus de aanwezigheid van alle rijen van de linker tabel (hier tabel1). Een inner-join doet dat niet, omdat rijen van tabel1 waarvoor er in tabel2 geen enkele rij gevonden wordt waarvoor tabel1.veld = tabel2.veld niet getoond worden. Dit kan aangevuld worden met de WHERE-clause en de andere clauses. In de ON-clause wordt gespecificeerd welke velden van de beide tabellen overeen moeten komen. Dit wordt gebruikt om de goede records van de tweede tabel bij de eerste te vinden. Indien geen record in tabel2 gevonden wordt is er toch een resultaatrecord, weliswaar met lege velden (NULL's) in het deel dat uit tabel2 afkomstig is. De sleutelwoordcombinatie RIGHT OUTER JOIN kan ook gebruikt worden. Verwissel in dat geval tabel1 en tabel2 in de uitleg hierboven. Een FULL OUTER JOIN ten slotte garandeert de aanwezigheid van alle rijen van zowel tabel1 als tabel2: het resultaat is dus de UNION van de LEFT OUTER JOIN en de RIGHT OUTER JOIN. Een inner-join is in eerste instantie gelijk aan wat men in de verzamelingenleer en in de relationele algebra het cartesisch product noemt. Dit wil zeggen dat het resultaat alle combinaties van records van de eerste tabel met alle records van de tweede tabel bevat.In tweede instantie — na het ON-keyword — worden deze records gefilterd zodat enkel de rijen overblijven waarvan de velden, die in de ON-clause gespecificeerd zijn, overeenkomen.De syntaxis is als volgt: SELECT * FROM tabel1 INNER JOIN tabel2 ON tabel1.veld = tabel2.veld Het aantal resultaatrecords van een inner-join kan maximaal oplopen tot het aantal records in het cartesisch product. Records van tabel1 waarvoor geen overeenkomstige records in tabel2 worden gevonden, worden niet getoond; daarvoor is de eerder vermelde OUTER JOIN. Anderzijds worden records van tabel1 waarvoor meerdere overeenkomstige records van tabel2 worden gevonden, ook evenzoveel keer getoond. Voorheen werd de inner-join anders geformuleerd, namelijk zonder de ON-clause; de join-informatie stond gewoon in de WHERE-clause. Toen was een vergissing snel gemaakt. Een voorbeeld van de oude notatie: SELECT * FROM tabel1, tabel2 WHERE tabel1.veld = tabel2.veld Deze notatie is nog steeds syntactisch correct, en logisch equivalent aan de inner-join. (nl)
- Join (SQL) – klauzula wykorzystywana do łączenia danych znajdujących się w różnych tabelach. (pl)
- Uma cláusula join da SQL - correspondente a uma operação de junção em álgebra relacional - combina de uma ou mais tabelas em um banco de dados relacional. Ela cria um conjunto que pode ser salvo como uma tabela ou usado da forma como está. Um JOIN é um meio de combinar colunas de uma (auto-junção) ou mais tabelas, usando valores comuns a cada uma delas. O SQL padrão ANSI especifica cinco tipos de JOIN: INNER, LEFT OUTER, RIGHT OUTER, FULL OUTER e CROSS. Como um caso especial, uma tabela (tabela base, visão ou tabela juntada) pode se juntar a si mesma em uma auto-união (self-join). Um programador declara uma instrução JOIN para identificar linhas para junção. Se o predicado avaliado for verdadeiro, a linha combinada é, então, produzida no formato esperado, um conjunto de linhas ou uma tabela temporária. (pt)
- JOIN — оператор языка SQL, который является реализацией операции соединения реляционной алгебры. Входит в предложение операторов SELECT, UPDATE и DELETE. Операция соединения, как и другие бинарные операции, предназначена для обеспечения выборки данных из двух таблиц и включения этих данных в один результирующий набор. Отличительными особенностями операции соединения являются следующие:
* в схему таблицы-результата входят столбцы обеих исходных таблиц (таблиц-операндов), то есть схема результата является «сцеплением» схем операндов;
* каждая строка таблицы-результата является «сцеплением» строки из одной таблицы-операнда со строкой второй таблицы-операнда. Определение того, какие именно исходные строки войдут в результат и в каких сочетаниях, зависит от типа операции соединения и от явно заданного условия соединения. Условие соединения, то есть условие сопоставления строк исходных таблиц друг с другом, представляет собой логическое выражение (предикат). При необходимости соединения не двух, а нескольких таблиц, операция соединения применяется несколько раз (последовательно). SQL-операция JOIN является реализацией операции соединения реляционной алгебры только в некотором приближении, поскольку в реляционной модели данных соединение выполняется над отношениями, которые являются множествами, а в SQL — над таблицами, которые являются мультимножествами. Результаты операций тоже, в общем случае, различны: в реляционной алгебре результат соединения даёт отношение (множество), а в SQL — таблицу (мультимножество). (ru)
- SQL中的连接（JOIN）语句用于将数据库中的两个或多个表组合起来。由"连接"生成的集合，可以被保存为表，或者当成表来使用。JOIN 语句的含义是把两张表的属性通过它们的值组合在一起。基于 ANSI 标准的 SQL 列出了五种 JOIN 方式：内连接（INNER），全外连接（FULL OUTER），左外连接（LEFT OUTER），右外连接（RIGHT OUTER）和交叉连接（CROSS）。在特定的情况下，一张表（基本表，视图，或连接表）可以和自身进行连接，成为自连接（self-join）。 程序员用 JOIN 谓词表示要得到"连接"后的集合。如果求值后谓词为真，组合后的记录就会按照预期的方式生成，如一个记录集，或者一张临时表。 (zh)
- Join — операція з'єднання таблиць в SQL, яка сполучає дві таблиці в реляційній базі даних, утворюючи нову тимчасову таблицю, яку інколи називають «з'єднаною таблицею». Згідно з ANSI-стандартом, в SQL існують такі типи з'єднання: внутрішнє — <span class="k">INNER</span><span class="w"></span>, зовнішнє — <span class="k">OUTER</span><span class="w"></span> та перехресне — <span class="k">CROSS</span><span class="w"></span>. Зовнішнє з'єднання поділяється на ліве — <span class="k">LEFT</span><span class="w"> </span><span class="k">OUTER</span><span class="w"></span>, праве — <span class="k">RIGHT</span><span class="w"> </span><span class="k">OUTER</span><span class="w"></span> та повне — <span class="k">FULL</span><span class="w"> </span><span class="k">OUTER</span><span class="w"></span>. Особливим випадком є з'єднання таблиці з собою, що має назву самоз'єднання (англ. self-join). З математичної точки зору операція з'єднання є фундаментальною операцією реляційної алгебри. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- JOIN je syntaktická konstrukce jazyka SQL. Slouží ke spojování výsledku dotazu SELECT ze dvou vstupních množin (typicky tabulek relační databáze). (cs)
- La sentencia JOIN (unir, combinar) de SQL permite combinar registros de una o más tablas en una base de datos. En el Lenguaje de Consultas Estructurado (SQL) hay tres tipos de JOIN: interno, externo y cruzado. El estándar ANSI del SQL especifica cinco tipos de JOIN: INNER, LEFT OUTER, RIGHT OUTER, FULL OUTER y CROSS. Una tabla puede unirse a sí misma, produciendo una auto-combinación, SELF-JOIN. Matemáticamente, JOIN es composición relacional, la operación fundamental en el álgebra relacional, y, generalizando, es una función de composición. (es)
- A join clause in SQL – corresponding to a join operation in relational algebra – combines columns from one or more tables into a new table. Informally, a join stitches two tables and puts on the same row records with matching fields : INNER, LEFT OUTER, RIGHT OUTER, FULL OUTER and CROSS. (en)
- En informatique et plus particulièrement dans les bases de données relationnelles, la jointure ou appariement est l'opération permettant d’associer plusieurs tables ou vues de la base par le biais d’un lien logique de données entre les différentes tables ou vues, le lien étant vérifié par le biais d'un prédicat. Le résultat de l'opération est une nouvelle table. (fr)
- join(조인) 또는 결합 구문은 한 데이터베이스 내의 여러 테이블의 레코드를 조합하여 하나의 열로 표현한 것이다. 따라서 조인은 테이블로서 저장되거나, 그 자체로 이용할 수 있는 결과 셋을 만들어 낸다. JOIN은 2개의 테이블에서 각각의 공통값을 이용함으로써 필드를 조합하는 수단이 된다. ANSI 표준 SQL은 네 가지 유형의 JOIN을 규정한다.
* INNER JOIN
* OUTER JOIN
* LEFT JOIN
* RIGHT JOIN 마케팅특별한 경우 테이블(기본 테이블, 뷰, 또는 조인된 테이블)은 자기 자신에게 JOIN할 수 있다. 프로그래머는 JOIN 절을 조인을 위한 레코드를 구분하는데 쓴다. 만약 값을 가진 구문이 참이라면, 결합된 레코드는 예상한 형식(레코드셋 또는 임의의 테이블)으로 생성된다. (ko)
- Il JOIN è una clausola del linguaggio SQL che serve a combinare le tuple di due o più relazioni di una base di dati. Lo standard ANSI definisce alcune specifiche per il linguaggio SQL sul tipo di JOIN da effettuare: INNER, FULL, LEFT e RIGHT, alle quali diversi DBMS aggiungono CROSS. In alcuni casi è possibile che una tabella possa essere combinata con se stessa, in questo caso si parlerà di self-join. (it)
- Join (SQL) – klauzula wykorzystywana do łączenia danych znajdujących się w różnych tabelach. (pl)
- SQL中的连接（JOIN）语句用于将数据库中的两个或多个表组合起来。由"连接"生成的集合，可以被保存为表，或者当成表来使用。JOIN 语句的含义是把两张表的属性通过它们的值组合在一起。基于 ANSI 标准的 SQL 列出了五种 JOIN 方式：内连接（INNER），全外连接（FULL OUTER），左外连接（LEFT OUTER），右外连接（RIGHT OUTER）和交叉连接（CROSS）。在特定的情况下，一张表（基本表，视图，或连接表）可以和自身进行连接，成为自连接（self-join）。 程序员用 JOIN 谓词表示要得到"连接"后的集合。如果求值后谓词为真，组合后的记录就会按照预期的方式生成，如一个记录集，或者一张临时表。 (zh)
- Una clàusula join SQL , que es correspon amb una , combina columnes d'una o més taules d'una base de dades relacional. Crea un conjunt que pot ser guardat com una taula o ser utilitzat directament. Una JOIN és un mitjà per combinar columnes d'una (self-join) o més taules utilitzant els valors comuns de cadascuna. L'estàndard ANSI-SQL especifica cinc tipus de JOIN: INNER, LEFT OUTER, RIGHT OUTER, FULL OUTER i CROSS. Com a cas especial, una taula pot fer JOIN amb ella mateixa amb un self-join. (ca)
- Ein SQL-Join (deutsch: Verbund) bildet aus den Datensätzen zweier Tabellen einer relationalen Datenbank eine Ergebnistabelle, deren Datensätze Attribute beider Tabellen entsprechend einer angegebenen Verbundbedingung enthält. Er ist die Umsetzung des Konzepts des Verbunds der relationalen Algebra in der Abfragesprache SQL. Der ISO-Standard für SQL beschreibt folgende Arten von Joins: Als Spezialfall kann man auch einen Verbund einer Tabelle mit sich selbst bilden, dies wird als Self Join bezeichnet. (de)
- Een JOIN-clause is een onderdeel van een SQL-query, waardoor records van twee of meer tabellen uit een database gecombineerd kunnen worden. Er zijn twee soorten joins in SQL volgens de ANSI-standaard, een inner-join en een outer-join. Een outer-join kan op zijn beurt weer left, right of full zijn. Een left outer join doet een query op één tabel en zoekt dan bij elk resultaatrecord extra velden van de tweede tabel. De syntaxis is als volgt: SELECT * FROM tabel1 LEFT OUTER JOIN tabel2 ON tabel1.veld = tabel2.veld SELECT * FROM tabel1 INNER JOIN tabel2 ON tabel1.veld = tabel2.veld (nl)
- Uma cláusula join da SQL - correspondente a uma operação de junção em álgebra relacional - combina de uma ou mais tabelas em um banco de dados relacional. Ela cria um conjunto que pode ser salvo como uma tabela ou usado da forma como está. Um JOIN é um meio de combinar colunas de uma (auto-junção) ou mais tabelas, usando valores comuns a cada uma delas. O SQL padrão ANSI especifica cinco tipos de JOIN: INNER, LEFT OUTER, RIGHT OUTER, FULL OUTER e CROSS. Como um caso especial, uma tabela (tabela base, visão ou tabela juntada) pode se juntar a si mesma em uma auto-união (self-join). (pt)
- JOIN — оператор языка SQL, который является реализацией операции соединения реляционной алгебры. Входит в предложение операторов SELECT, UPDATE и DELETE. Операция соединения, как и другие бинарные операции, предназначена для обеспечения выборки данных из двух таблиц и включения этих данных в один результирующий набор. Отличительными особенностями операции соединения являются следующие: При необходимости соединения не двух, а нескольких таблиц, операция соединения применяется несколько раз (последовательно). (ru)
- Join — операція з'єднання таблиць в SQL, яка сполучає дві таблиці в реляційній базі даних, утворюючи нову тимчасову таблицю, яку інколи називають «з'єднаною таблицею». Згідно з ANSI-стандартом, в SQL існують такі типи з'єднання: внутрішнє — <span class="k">INNER</span><span class="w"></span>, зовнішнє — <span class="k">OUTER</span><span class="w"></span> та перехресне — <span class="k">CROSS</span><span class="w"></span>. Зовнішнє з'єднання поділяється на ліве — <span class="k">LEFT</span><span class="w"> </span><span class="k">OUTER</span><span class="w"></span>, праве — <span class="k">RIGHT</span><span class="w"> </span><span class="k">OUTER</span><span class="w"></span> та повне — <span class="k">FULL</span><span class="w"> </span><span class="k">OUTER</span><span class="w"></span>. Ос (uk)
|