| dbo:abstract
|
- جوني دان (بالإنجليزية: Johnny Dunn) هو أمريكي، ولد في 19 فبراير 1897 في ممفيس في الولايات المتحدة، وتوفي في 20 أغسطس 1937 في باريس في فرنسا. (ar)
- Johnny Dunn (* 19. Februar 1897 in Memphis, Tennessee; † 20. August 1937 in Paris) war ein US-amerikanischer Trompeter und Bandleader des Dixieland Jazz. Johnny Dunn arbeitete von 1916 bis 1920 mit W. C. Handy und wurde dann Mitglied von Mamie Smiths Jazz Hounds. Mit einer zweiten Ausgabe der Jazz Hounds unter seiner Leitung begleitete er die Sängerin Edith Wilson, später auch bei Aufnahmen für Columbia („Mammy, I'm Thinking of You“). 1919 kam er nach New York, in den 1920er Jahren arbeitete er mit Perry Bradford, , mit dem er nach Europa ging und 1926 in Paris mit Noble Sissle auftrat. In London nahm er 1923 und 1926 mit dem C.B. Cochran's Plantation Orchestra auf; 1928 entstanden Aufnahmen für Columbia mit Jelly Roll Morton. Ende der 1920er Jahre formierte er eine eigene Band, die Original Jazz Hounds, mit der er in den Niederlanden, Dänemark und Belgien gastierte. Im Alter von nur 40 Jahren starb er im Amerikanischen Krankenhaus von Paris. Nach Cook und Morton war sein Stil – ähnlich wie der von Freddie Keppard – hart und laut. Die von ihm erhaltenen Aufnahmen zeigen ihn als technisch sicheren, den Dämpfer im Joe-Oliver-Stil meisterhaft nutzenden Instrumentalisten. Jabbo Smith bezeichnete ihn als wichtigen Einfluss auf sein eigenes Spiel. (de)
- Johnny Dunn (February 19, 1897 – August 20, 1937) was an American traditional jazz trumpeter and vaudeville performer, who was born in Memphis, Tennessee. He is probably best known for his work during the 1920s with musicians such as Perry Bradford or Noble Sissle. He has been compared in sound and style to both King Oliver and Louis Armstrong. In 1922, he recorded as a member of Mamie Smith's Jazz Hounds, together with Garvin Bushell, Coleman Hawkins, Everett Robbins, Bubber Miley and Herb Flemming. (en)
- Johnny Dunn (Memphis (Tennessee), 19 februari 1897 - Parijs, 20 augustus 1937) was een Amerikaanse jazz-trompettist. Hij was een pionier van de plunger mute (het bespelen van de trompet met een demper) en speelde onder meer met W.C. Handy, en Fats Waller. Voordat Louis Armstrong in de band van Fletcher Henderson ging spelen (1924), was Dunn dé trompettist in New York. Dunn ging naar Fisk University in Nashville. Hij speelde solo in Memphis en werd rond 1916 ontdekt door pianist W.C. Handy, die hem in zijn band opnam. Hij speelde er tot 1920 en kreeg bekendheid door zijn spel in 'Sergeant Dunn's Bugle Call'. In 1920 ging hij naar de band van blues-zangeres Mamie Smith, waarmee hij in 1920 en 1921 opnamen maakte. In 1921 formeerde hij zijn eigen band, Original Jazz Hounds, waarmee hij opnames maakte. Ook begeleidde hij zangeres op opnames voor Columbia Records (1921-1922). In 1922 sloot hij zich aan bij Plantation Orchestra die de muziek speelde voor de revue 'Plantation', waarin Edith Wilson zong. Dezelfde revue werd onder de naam 'From Dover Street to Dixie' in 1923 in Londen uitgevoerd. Dat jaar maakte hij ook verschillende opnames met zijn band. Langzaam werd hij echter door allerlei trompettisten (zoals Louis Armstrong) ingehaald en werd het spel van Dunn als ouderwets gezien. In 1926 was Dunn opnieuw in Europa, nu met de revue 'Blackbirds' van dat in Londens Pavillion Theatre 276 uitvoeringen had. Het orkest van de revue, the Plantation Orchestra onder leiding van maakte dat jaar ook enkele opnames voor Columbia. Hij speelde daarna onder meer in Southern Syncopated Orchestra (met Sidney Bechet) en in het orkest van Noble Sissle. Ook speelde hij in shows van onder meer Florence Mills en Josephine Baker. In 1928 maakte hij in New York opnames met Jelly Roll Morton (13 maart), en met Fats Waller en James P. Johnson (26 maart). Hij keerde terug naar Europa met het Noble Sissle Orchestra en bleef daar vervolgens hangen. Hij had zijn eigen band, the New Yorkers, en woonde enige jaren in Nederland en Denemarken. Toen hij op veertigjarige leeftijd stierf aan tuberculose was hij vrijwel vergeten. (nl)
|
| rdfs:comment
|
- جوني دان (بالإنجليزية: Johnny Dunn) هو أمريكي، ولد في 19 فبراير 1897 في ممفيس في الولايات المتحدة، وتوفي في 20 أغسطس 1937 في باريس في فرنسا. (ar)
- Johnny Dunn (February 19, 1897 – August 20, 1937) was an American traditional jazz trumpeter and vaudeville performer, who was born in Memphis, Tennessee. He is probably best known for his work during the 1920s with musicians such as Perry Bradford or Noble Sissle. He has been compared in sound and style to both King Oliver and Louis Armstrong. In 1922, he recorded as a member of Mamie Smith's Jazz Hounds, together with Garvin Bushell, Coleman Hawkins, Everett Robbins, Bubber Miley and Herb Flemming. (en)
- Johnny Dunn (* 19. Februar 1897 in Memphis, Tennessee; † 20. August 1937 in Paris) war ein US-amerikanischer Trompeter und Bandleader des Dixieland Jazz. Johnny Dunn arbeitete von 1916 bis 1920 mit W. C. Handy und wurde dann Mitglied von Mamie Smiths Jazz Hounds. Mit einer zweiten Ausgabe der Jazz Hounds unter seiner Leitung begleitete er die Sängerin Edith Wilson, später auch bei Aufnahmen für Columbia („Mammy, I'm Thinking of You“). 1919 kam er nach New York, in den 1920er Jahren arbeitete er mit Perry Bradford, , mit dem er nach Europa ging und 1926 in Paris mit Noble Sissle auftrat. In London nahm er 1923 und 1926 mit dem C.B. Cochran's Plantation Orchestra auf; 1928 entstanden Aufnahmen für Columbia mit Jelly Roll Morton. Ende der 1920er Jahre formierte er eine eigene Band, die Origin (de)
- Johnny Dunn (Memphis (Tennessee), 19 februari 1897 - Parijs, 20 augustus 1937) was een Amerikaanse jazz-trompettist. Hij was een pionier van de plunger mute (het bespelen van de trompet met een demper) en speelde onder meer met W.C. Handy, en Fats Waller. Voordat Louis Armstrong in de band van Fletcher Henderson ging spelen (1924), was Dunn dé trompettist in New York. (nl)
|