| dbo:abstract
|
- Kánon Chuang-ti nej-ťing (čínsky pchin-jinem Huángdì nèijīng, znaky zjednodušené 黄帝内经, tradiční 黃帝內經), neboli Vnitřní kniha Žlutého císaře, je základní dílo tradiční čínské medicíny, jež je zároveň považováno i za její nejstarší dílo. Čínskou tradicí je připisováno mytickému Žlutému císaři. Původně se tento kánon skládal ze dvou dílů: Vnitřní knihy (Nej-ťing) a Vnější knihy (Waj-ťing), avšak Vnější kniha se nedochovala. Vlastní Nej-ťing tvoří dvě samostatné knihy: Kniha prostých či základních otázek a Zázračný čep. Druhým základním dílem tradiční čínské medicíny je Kniha složitých otázek nebo Kniha složitostí (Nan-ťing). (cs)
- Huangdi Neijing (xinès tradicional: 黃帝內經, xinès simplificat: 黄帝内经, pinyin: Huángdì Nèijīng), també conegut com a Cànon Interior de Huangdi o Cànon intern de l'Emperador, és un antic text mèdic xinès que ha estat tractat com la font doctrinal fonamental per a la medicina tradicional xinesa des de fa més de dos mil·lennis. L'obra està formada per dos textos, cadascun de vuitanta-un capítols o tractats en un format de preguntes i respostes entre el mític Huangdi (Emperador Groc o més correctament Emperador) i sis dels seus ministres igualment llegendaris. El primer text, el Suwen (素問), també conegut com a Preguntes bàsiques, s'ocupa del fonament teòric de la medicina xinesa i els seus mètodes de diagnòstic. El segon i generalment menys citat al text, el (靈樞) (Pivot espiritual), s'ocupa de la teràpia de l'acupuntura amb gran detall. En conjunt, aquests dos textos són coneguts com el Neijing o Huangdi Neijing. A la pràctica, però, el títol Neijing sovint es refereix només al més influent Suwen. Dos textos també porten el prefix Huangdi Neijing en els seus títols: el Mingtang 明堂 ("Saló de la Llum") i el Taisu 太素 ("Gran base"); ambdós han sobreviscut només parcialment. (ca)
- Das Huangdi Neijing (chinesisch 黃帝內經 / 黄帝内经, Pinyin Huángdì Nèijīng, Jyutping Wong4dai3 Noi6ging1), auch einfach als Nèijīng (内经) bekannt, ist eines der ältesten Standardwerke der chinesischen Medizin. Es wird unter anderem als „Innerer Klassiker des Gelben Fürsten“, „Buch des Gelben Kaisers zur Inneren Medizin“ und „Die Medizin des Gelben Kaisers“ übersetzt und besteht aus zwei großen Teilen. Dieses medizinische Fachwerk ist bis heute grundlegend und richtungsweisend für die Ausbildung innerhalb der chinesischen Medizin. Es wurde von der UNESCO in die Liste des Weltdokumentenerbes aufgenommen. (de)
- Huangdi Neijing ( chino simplificado : 黄帝内经 ; chino tradicional : 黃帝內經 ; pinyin : Huangdi Neijing ), también conocido como el Canon Interior de Huangdi o Canon interno del Emperador Amarillo (2697-2597 a. C), es un antiguo texto médico chino que ha sido tratado como la fuente doctrinal fundamental para la medicina tradicional china desde hace más de dos milenios. El trabajo se compone de dos textos, cada uno de ochenta y un capítulos o tratados en un formato de preguntas y respuestas entre el mítico Huangdi (Emperador Amarillo o más correctamente Emperador) y seis de sus ministros igualmente legendarios. El primer texto, el Suwen (素問), también conocido como Preguntas básicas, cubre el fundamento teórico de la medicina china y sus métodos de diagnóstico. El segundo y generalmente menos que se refiere al texto, el (靈樞) (Spiritual Pívot), discute la terapia de la acupuntura con gran detalle. En conjunto, estos dos textos son conocidos como el Neijing o Huangdi Neijing. En la práctica, sin embargo, el título Neijing menudo se refiere sólo a la más influyente Suwen. Otros dos textos también llevan el prefijo Huangdi neijing en sus títulos: el Mingtang 明堂 ("Salón de la Luz") y el Taisu 太素 ("Gran base"), ambos de los cuales han sobrevivido sólo parcialmente. (es)
- Huangdi Neijing (simplified Chinese: 黄帝内经; traditional Chinese: 黃帝內經; pinyin: Huángdì Nèijīng), literally the Inner Canon of the Yellow Emperor or Esoteric Scripture of the Yellow Emperor, is an ancient Chinese medical text or group of texts that has been treated as a fundamental doctrinal source for Chinese medicine for more than two millennia. The work comprises two texts—each of eighty-one chapters or treatises in a question-and-answer format between the mythical Yellow Emperor and six of his equally legendary ministers. The first text, the Suwen (素問), also known as Basic Questions, covers the theoretical foundation of Chinese Medicine and its diagnostic methods. The second and generally less referred-to text, the Lingshu (靈樞; Spiritual Pivot), discusses acupuncture therapy in great detail. Collectively, these two texts are known as the Neijing or Huangdi Neijing. In practice, however, the title Neijing often refers only to the more influential Suwen. Two other texts also carried the prefix Huangdi Neijing in their titles: the Mingtang (明堂; Hall of Light) and the Taisu (太素; Grand Basis), both of which have survived only partially. (en)
- Le Huangdi Nei Jing (黄帝内经) ou Classique interne de l'empereur Jaune est le plus ancien ouvrage de médecine chinoise traditionnelle. Il se divise en deux parties : le Su Wen et le Ling Shu. Tous les aspects de la médecine y sont abordés, avec leur traitement, et plus particulièrement le traitement par acupuncture. Il y est fait allusion à l'usage de poinçons de pierre qui auraient pu être utilisés avant l'apparition des aiguilles en métal : « Mon désir est […] qu'on ne se serve plus des antiques poinçons de pierre ». Cette méthode était appelée bian jiu. (fr)
- Huangdi Neijing (Hanzi sederhana: 黄帝内经; Hanzi tradisional: 黃帝內經; Pinyin: Huángdì Nèijīng), secara harfiah Kanon Batiniah Kaisar Kuning atau Kitab Suci Esoteris Kaisar Kuning, adalah sebuah naskah medis Tiongkok kuno yang telah diperlakukan sebagai sumber doktrinal mendasar untuk pengobatan Tionghoa selama lebih dari dua milenium. Karya ini terdiri dari dua naskah, masing-masing delapan puluh satu bab atau risalah dalam format tanya jawab antara Kaisar Kuning yang mistis dan enam menterinya yang sama legendarisnya. Naskah pertama, Suwen (素問), juga dikenal sebagai Pertanyaan Dasar, mencakup landasan teori Pengobatan Tiongkok dan metode diagnostiknya. Naskah kedua dan umumnya kurang dirujuk, (靈樞; Batiniah Spiritual), membahas terapi akupunktur dengan sangat rinci. Secara bersama, kedua naskah ini dikenal sebagai Neijing atau Huangdi Neijing. Namun, dalam praktiknya, judul Neijing sering mengacu hanya kepada Suwen yang lebih berpengaruh. Dua naskah lain juga menyandang awalan Huangdi Neijing dalam judul mereka: Mingtang (明堂; Balairung Terang) dan (太素; Asas Agung), yang keduanya hanya sebagian saja yang masih bertahan. (in)
- 『黄帝内経』（こうていだいけい、こうていだいきょう、こうていないけい、黄帝内剄）は、現存する中国最古の医学書と呼ばれている。古くは『鍼経』（しんきょう）9巻と『素問』（そもん）9巻があったとされているが、これら9巻本は散逸して現存せず、現在は（おうひょう）の編纂した『素問』と『霊枢』（れいすう）が元になったものが伝えられている。黄帝が（きはく）を始め幾人かの学者に日常の疑問を問うたところから『素問』と呼ばれ、問答形式で記述されている。『霊枢』は『鍼経』の別名とされ、『素問』が基礎理論とすると、『霊枢』は実践的、技術的に記述されている。 2011年、ユネスコが主催する世界記録遺産にも登録された。 (ja)
- Huangdi Neijing, Libro Interno (o Esoterico) dell'Imperatore Giallo, è un antico trattato di medicina tradizionale cinese, attribuito a Huangdi. In Cina è considerato come il testo medico più influente. Gli è stato assegnato il primo posto tra le opere di categoria incluse nel , catalogo delle più importanti opere di letteratura antica, pubblicato nel 1772 sotto gli auspici del governo cinese. È diviso in due tomi, lo Huangdi Neijing Suwen (le "Domande semplici"), abbreviato come Suwen 素問, e lo Huangdi Neijing Lingshu (Il "Perno spirituale") abbreviato come Lingshu 靈樞. Ogni tomo è, a sua volta, diviso in ottantuno capitoli; la trattazione è dialogica e discorsiva, caratterizzata dal confronto tra il leggendario Huangdi e sei dei suoi leggendari ministri imperiali. Il testo, in virtù del suo valore storico-culturale e medico, è comparabile al Corpus Hippocraticum greco, alle opere di Claudio Galeno ed alla trattazione di medicina medievale di ispirazione islamica (Averroè, Avicenna) ed europea. Sebbene alcune fonti storiche conformate alla leggenda considerino la stesura del Canone come risalente all'epoca imperiale gialla, la maggior parte degli storici cinesi sostiene che la redazione vera e propria del trattato sia contemporanea al periodo dei Regni Combattenti (453-222 a.C.) e prosegua fino alla dinastia degli Han posteriori (25-222 d.C.). In ogni caso i contenuti medici e filosofici del Canone risalgono ad un periodo antecedente la redazione del trattato. Alla luce di ciò, la tradizione cinese individua nella figura di Huang Di l'autore ed il redattore dell'opera. Canone di Medicina Interna dell'Imperatore Giallo Ciò di cui si è certi è che il Lingshu sarebbe di poco anteriore al Suwen. I vari testi vennero poi divisi e riorganizzati da vari autori, fino a quando, nella dinastia Tang, Wang Bing (710-804 d.C.) organizzò il testo nella stesura che conosciamo oggi. Nel Suwen 素問 il Maestro celeste risponde alle domande (wen, parte del titolo, dove Su sta per seta grezza, semplice, quindi le domande semplici, nel senso di basilari, fondamentali) di Huangdi. Nel rispondere alle domande, Qi Bo affronta sia la fisiologia (studio dei visceri e dei meridiani o tragitti d'animazione), sia l'eziologia, sia la diagnosi, sia la terapia. Nel Lingshu 靈樞 si parla della relazione fondamentale dell'uomo con il Cielo, tramite gli Spiriti, si dice cioè che le attività terrene sono sempre basate su influssi celesti. Si potrebbe parlare di un trattato di psicologia cinese, se non fosse che la categoria della psiche non è presente nel mondo cinese (nel senso che una divisione tra psiche e soma non viene presentata). Il tutto viene esposto secondo la dottrina dello yin e dello yang e delle cinque fasi wuxing (五行), le categorie del qi che dal I secolo a.C. sono servite a declinarlo. (it)
- 《황제내경》(중국어 간체자: 黄帝内经, 정체자: 黃帝內經)은 2000년 이상 동안 중의학의 근본적인 자료로 취급된 고대 중국의 의학서이다. 전설적인 황제와 그의 신하들이 문답하는 형식의 두 부분으로 구성되어 있다. 첫 번째 부분은 《소문》(素問)으로, 중의학과 그 진단법의 이론적 기초에 대해서 다룬다. 두 번째 부분은 《영추》(靈樞)로, 침술을 자세히 다룬다. 두 부분은 내경이나 황제내경으로 알려져 있으나 실질적으로 내경은 《소문》 부분만 일컫는다. 《명당》(明堂)과 《태소》(太素)라는 다른 두 가지 문헌이 황제내경이라는 접두어를 제목에 다는데, 두 가지 모두 부분적으로만 전한다. (ko)
- Huangdi neijing (chiń. upr. 黄帝内经; chiń. trad. 黃帝內經; pinyin Huángdì Nèijīng, dosłownie Wewnętrzny kanon Żółtego Cesarza, tłumaczone jako Kanon medycyny Żółtego Cesarza) – najstarszy całościowy chiński traktat medyczny, skompilowany za wczesnej dynastii Han, łączony z mityczną postacią Żółtego Cesarza (Huang Di). Tytuł Huangdi neijing odnosi się do czterech ksiąg: Su wen (素問), Ling shu (靈樞), Tai su (太素) i Ming tang (明堂); Tai su pokrywa się w znacznej części z Su wen, z Ming tang przetrwała tylko przedmowa i jeden rozdział (oraz cytaty w innych dziełach). Od czasu Północnej dynastii Song, Huangdi neijing jest używane jako zbiorczy tytuł dwóch ksiąg, Su wen i Ling shu. Nie jest jasne co oznacza nei („wewnętrzny”) w tytule księgi; Księga Hanów wspomina o istnieniu Huangdi waijing – Zewnętrznego kanonu Żółtego Cesarza, ale nic nie wiadomo o jej zawartości, ani na czym miała polegać różnica między „wewnętrznym” a „zewnętrznym”. Teksty składające się na księgę pochodzą z IV–I w. p.n.e.; najważniejszej edycji dokonał Wang Bing za czasów dynastii Tang, który podzielił księgę na dwie części po 81 rozdziałów – tak uporządkowane dzieło zostało wydane w 726 roku i stało się podstawą wydań późniejszych. W księdze Huang Di prowadzi dialogi ze swymi doradcami, zwłaszcza z pierwszym ministrem Qi Bo, omawiając różne aspekty medycyny, od jej podstaw filozoficznych, przez profilaktykę, diagnostykę aż po leczenie. Dzieło to zawiera główne koncepcje, które stały się podstawą tradycyjnej medycyny chińskiej: teorię yin i yang, „pięciu żywiołów” wu xing, krążenia qi. Teksty prezentują rozwiniętą wersję kosmologii yin i yang oraz pięciu żywiołów i przez to stały się podstawą późniejszych rozważań chińskiej filozofii. Rozważają zależności między wszechświatem, człowiekiem i jego środowiskiem, zwyczajami i zdrowiem, procesami wewnątrz organizmu (normalnymi i patologicznymi), symptomami i sposobami ich rozumienia w tych wszystkich kontekstach. Kosmologia zawarta w dziele jest zgodna z ideałami scentralizowanej monarchii, panującymi za czasów dynastii Han. Kanon odnosi się do takich pojęć jak meridiany; skupia się na medycynie zapobiegawczej i podtrzymaniu długowieczności, zalecając umiar, spokój i nieangażowanie się, aby „zachować wewnętrzną esencję”. Su wen dyskutuje podstawy fizjologii, anatomii i higieny; druga z głównych ksiąg, Ling shu, omawia bardziej szczegółowo zabiegi terapeutyczne, w tym termo- i akupunkturę. Terapie z użyciem leków są rzadkie. Fragment dzieła Huangdi Neijing – z pierwszej księgi (Su wen), rozdział 17: Mai Yao Jing Wei Lun (Podstawy i Zasady Palpacji Diagnostycznej) Żółty Cesarz zapytał: „Jaka jest metoda diagnozy przy palpacji pulsu?”Qi Bo odpowiedział: „Palpacja pulsu powinna być wykonywana o wczesnym poranku, kiedy energia Yang jeszcze się nie poruszyła, kiedy energia Yin jeszcze się w pełni nie rozprzestrzeniła, kiedy pokarm i napoje nie zostały jeszcze przyjęte przez pacjenta; wtedy energia kanałów (meridianów) nie jest nadmiernie aktywna, energie pobocznych gałęzi dużych kanałów są w harmonii, a energia i krew nie zostały jeszcze poruszone. W tej sytuacji można skutecznie diagnozować stan pulsu” (...) O autorach dzieł składających się na Kanon nic nie wiadomo; jest to kolekcja powiązanych ze sobą krótkich wypowiedzi różnych autorów, reprezentujących różne tradycje medyczne (niektóre fragmenty są ze sobą sprzeczne). Część fragmentów rozwija i komentuje idee przedstawione w innych fragmentach; miejscami komentarze i tekst oryginalny zostały połączone przez późniejszych kopistów. Współcześnie uznaje się, że teksty Kanonu zapisują dyskusje, w trakcie których zostały wypracowane podstawy chińskiej medycyny. Dzięki znaleziskom z , gdzie odnaleziono wcześniejsze teksty medyczne, udało się dość dokładnie ustalić czas powstania większości tekstów z Huangdi neijing na I w. p.n.e. Ustalono też, że są to w większości autentyczne teksty z okresu dynastii Han (tj. nie są to późniejsze falsyfikaty udające tekst wcześniejszy), niemniej wszystkie podlegały znaczącym redakcjom i w większości zostały zebrane w dziełach z fragmentów hanowskich za czasów dynastii Tang i Song. (pl)
- Хуан-ді нейцзін Ліншу Сувень (спрощ.: 黄帝内经; кит. трад.: 黃帝內經; піньїнь: Huángdì Nèijīng), літературна назва Внутрішня настанова Жовтого Імператора або Езотеричний рукопис Жовтого Імператора — давньокитайський медичний текст, що впродовж понад двох тисячоліть розглядався як фундаментальне доктринальне джерело знань з китайської традиційної медицини. Праця складається з двох частин, кожна з яких включає 81 главу, написану у форматі запитань і відповідей між міфічним Жовтим імператором і шістьома його не менш легендарними міністрами. Перша частина, Сувень (素問), також відома як Головні питання, охоплює теоретичні основи китайської медицини та її діагностичні методи. Друга частина, що згадується менше, Ліншу (靈樞), детально описує акупунктурну терапію. (uk)
- Хуан-ди нэй цзин (кит. трад. 黃帝內經, упр. 黄帝内经, пиньинь Huángdì Nèijīng), или «Трактат Жёлтого императора о внутреннем», или «Эзотерическое писание Жёлтого императора», или «Канон Жёлтого императора о внутреннем», или «Нэй цзин» («Канон внутреннего», «Книга о внутреннем») — древнекитайский текст, являющийся основополагающим для традиционной китайской медицины. В тексте обобщён опыт древних китайских врачей, став для последующих поколений как учебником, так и настольной энциклопедией. Историко-культурное значение Хуан-ди нэй цзин для развития традиционной китайской медицины сопоставимо с древнегреческим «Гиппократовым сборником» Гиппократа и с «Каноном врачебной науки» Абу Али Хусейна ибн Абдаллаха ибн Сины (Авиценны). Состоит из двух частей, каждая из которых включает 81 главу, построенных как диалог с полулегендарным императором и первопредком Хуан-ди различных его медицинских советников (в первую очередь с Ци Бо и Лэй-гуном) в виде вопросов и ответов. Первая часть Су вэнь (素問; «Вопросы о простом», или «Простейшие вопросы») содержит теоретические основы традиционной китайской медицины и методики диагностики. Вторая и, как правило, менее упоминаемая, называется Лин шу (靈樞; «Ось духа»), или до в VIII в. — «Чжэнь цзин» («Канон иглоукалывания»), и здесь очень подробно обсуждается терапия иглоукалыванием. Вместе эти два текста известны как Нэй цзин («Канон внутреннего», «Книга о внутреннем») или Хуан-ди нэй цзин. Но обычно название Нэй цзин часто относится только к более влиятельному Су вэнь. Похожее название Хуан-ди нэй цзин также имели два других текста: Минтан (明堂; Зал света) и Тайсу (太素; Великое основание). (ru)
- 《黄帝內經》（简称《内經》）為現存最早的傳統中華醫學著作，對於後世中醫學的理論與實務有深遠影響。此书相傳是黃帝與岐伯、雷公、伯高、俞跗、少師、鬼臾區、少俞等多位大臣討論醫學的記述，主张“不治已病治未病，不治已乱治未乱”。在《四庫全書》中列入子部醫家類。与《难经》、《伤寒杂病论》、《神农本草经》一起被视为中国传统医学四大经典著作。 约成书于战国至秦汉时期，在东汉至隋唐时期仍继续修订和补充。《内经》包括〈素問〉和〈靈樞〉两部分，共18卷162篇。〈素問〉以問答形式記述各種中原醫學的理論，〈靈樞〉則集中於實踐技術的指導，尤其是針灸。《黄帝内经》的学说体系十分丰富，不仅包含深刻的医学理论，而且涵盖诸多中国古代的思维方法和逻辑思想。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Das Huangdi Neijing (chinesisch 黃帝內經 / 黄帝内经, Pinyin Huángdì Nèijīng, Jyutping Wong4dai3 Noi6ging1), auch einfach als Nèijīng (内经) bekannt, ist eines der ältesten Standardwerke der chinesischen Medizin. Es wird unter anderem als „Innerer Klassiker des Gelben Fürsten“, „Buch des Gelben Kaisers zur Inneren Medizin“ und „Die Medizin des Gelben Kaisers“ übersetzt und besteht aus zwei großen Teilen. Dieses medizinische Fachwerk ist bis heute grundlegend und richtungsweisend für die Ausbildung innerhalb der chinesischen Medizin. Es wurde von der UNESCO in die Liste des Weltdokumentenerbes aufgenommen. (de)
- Le Huangdi Nei Jing (黄帝内经) ou Classique interne de l'empereur Jaune est le plus ancien ouvrage de médecine chinoise traditionnelle. Il se divise en deux parties : le Su Wen et le Ling Shu. Tous les aspects de la médecine y sont abordés, avec leur traitement, et plus particulièrement le traitement par acupuncture. Il y est fait allusion à l'usage de poinçons de pierre qui auraient pu être utilisés avant l'apparition des aiguilles en métal : « Mon désir est […] qu'on ne se serve plus des antiques poinçons de pierre ». Cette méthode était appelée bian jiu. (fr)
- 『黄帝内経』（こうていだいけい、こうていだいきょう、こうていないけい、黄帝内剄）は、現存する中国最古の医学書と呼ばれている。古くは『鍼経』（しんきょう）9巻と『素問』（そもん）9巻があったとされているが、これら9巻本は散逸して現存せず、現在は（おうひょう）の編纂した『素問』と『霊枢』（れいすう）が元になったものが伝えられている。黄帝が（きはく）を始め幾人かの学者に日常の疑問を問うたところから『素問』と呼ばれ、問答形式で記述されている。『霊枢』は『鍼経』の別名とされ、『素問』が基礎理論とすると、『霊枢』は実践的、技術的に記述されている。 2011年、ユネスコが主催する世界記録遺産にも登録された。 (ja)
- 《황제내경》(중국어 간체자: 黄帝内经, 정체자: 黃帝內經)은 2000년 이상 동안 중의학의 근본적인 자료로 취급된 고대 중국의 의학서이다. 전설적인 황제와 그의 신하들이 문답하는 형식의 두 부분으로 구성되어 있다. 첫 번째 부분은 《소문》(素問)으로, 중의학과 그 진단법의 이론적 기초에 대해서 다룬다. 두 번째 부분은 《영추》(靈樞)로, 침술을 자세히 다룬다. 두 부분은 내경이나 황제내경으로 알려져 있으나 실질적으로 내경은 《소문》 부분만 일컫는다. 《명당》(明堂)과 《태소》(太素)라는 다른 두 가지 문헌이 황제내경이라는 접두어를 제목에 다는데, 두 가지 모두 부분적으로만 전한다. (ko)
- 《黄帝內經》（简称《内經》）為現存最早的傳統中華醫學著作，對於後世中醫學的理論與實務有深遠影響。此书相傳是黃帝與岐伯、雷公、伯高、俞跗、少師、鬼臾區、少俞等多位大臣討論醫學的記述，主张“不治已病治未病，不治已乱治未乱”。在《四庫全書》中列入子部醫家類。与《难经》、《伤寒杂病论》、《神农本草经》一起被视为中国传统医学四大经典著作。 约成书于战国至秦汉时期，在东汉至隋唐时期仍继续修订和补充。《内经》包括〈素問〉和〈靈樞〉两部分，共18卷162篇。〈素問〉以問答形式記述各種中原醫學的理論，〈靈樞〉則集中於實踐技術的指導，尤其是針灸。《黄帝内经》的学说体系十分丰富，不仅包含深刻的医学理论，而且涵盖诸多中国古代的思维方法和逻辑思想。 (zh)
- Huangdi Neijing (xinès tradicional: 黃帝內經, xinès simplificat: 黄帝内经, pinyin: Huángdì Nèijīng), també conegut com a Cànon Interior de Huangdi o Cànon intern de l'Emperador, és un antic text mèdic xinès que ha estat tractat com la font doctrinal fonamental per a la medicina tradicional xinesa des de fa més de dos mil·lennis. L'obra està formada per dos textos, cadascun de vuitanta-un capítols o tractats en un format de preguntes i respostes entre el mític Huangdi (Emperador Groc o més correctament Emperador) i sis dels seus ministres igualment llegendaris. (ca)
- Kánon Chuang-ti nej-ťing (čínsky pchin-jinem Huángdì nèijīng, znaky zjednodušené 黄帝内经, tradiční 黃帝內經), neboli Vnitřní kniha Žlutého císaře, je základní dílo tradiční čínské medicíny, jež je zároveň považováno i za její nejstarší dílo. Čínskou tradicí je připisováno mytickému Žlutému císaři. Původně se tento kánon skládal ze dvou dílů: Vnitřní knihy (Nej-ťing) a Vnější knihy (Waj-ťing), avšak Vnější kniha se nedochovala. Vlastní Nej-ťing tvoří dvě samostatné knihy: Kniha prostých či základních otázek a Zázračný čep. (cs)
- Huangdi Neijing (simplified Chinese: 黄帝内经; traditional Chinese: 黃帝內經; pinyin: Huángdì Nèijīng), literally the Inner Canon of the Yellow Emperor or Esoteric Scripture of the Yellow Emperor, is an ancient Chinese medical text or group of texts that has been treated as a fundamental doctrinal source for Chinese medicine for more than two millennia. The work comprises two texts—each of eighty-one chapters or treatises in a question-and-answer format between the mythical Yellow Emperor and six of his equally legendary ministers. (en)
- Huangdi Neijing ( chino simplificado : 黄帝内经 ; chino tradicional : 黃帝內經 ; pinyin : Huangdi Neijing ), también conocido como el Canon Interior de Huangdi o Canon interno del Emperador Amarillo (2697-2597 a. C), es un antiguo texto médico chino que ha sido tratado como la fuente doctrinal fundamental para la medicina tradicional china desde hace más de dos milenios. El trabajo se compone de dos textos, cada uno de ochenta y un capítulos o tratados en un formato de preguntas y respuestas entre el mítico Huangdi (Emperador Amarillo o más correctamente Emperador) y seis de sus ministros igualmente legendarios. (es)
- Huangdi Neijing (Hanzi sederhana: 黄帝内经; Hanzi tradisional: 黃帝內經; Pinyin: Huángdì Nèijīng), secara harfiah Kanon Batiniah Kaisar Kuning atau Kitab Suci Esoteris Kaisar Kuning, adalah sebuah naskah medis Tiongkok kuno yang telah diperlakukan sebagai sumber doktrinal mendasar untuk pengobatan Tionghoa selama lebih dari dua milenium. Karya ini terdiri dari dua naskah, masing-masing delapan puluh satu bab atau risalah dalam format tanya jawab antara Kaisar Kuning yang mistis dan enam menterinya yang sama legendarisnya. (in)
- Huangdi Neijing, Libro Interno (o Esoterico) dell'Imperatore Giallo, è un antico trattato di medicina tradizionale cinese, attribuito a Huangdi. In Cina è considerato come il testo medico più influente. Gli è stato assegnato il primo posto tra le opere di categoria incluse nel , catalogo delle più importanti opere di letteratura antica, pubblicato nel 1772 sotto gli auspici del governo cinese. È diviso in due tomi, lo Huangdi Neijing Suwen (le "Domande semplici"), abbreviato come Suwen 素問, e lo Huangdi Neijing Lingshu (Il "Perno spirituale") abbreviato come Lingshu 靈樞. Ogni tomo è, a sua volta, diviso in ottantuno capitoli; la trattazione è dialogica e discorsiva, caratterizzata dal confronto tra il leggendario Huangdi e sei dei suoi leggendari ministri imperiali. Il testo, in virtù del su (it)
- Huangdi neijing (chiń. upr. 黄帝内经; chiń. trad. 黃帝內經; pinyin Huángdì Nèijīng, dosłownie Wewnętrzny kanon Żółtego Cesarza, tłumaczone jako Kanon medycyny Żółtego Cesarza) – najstarszy całościowy chiński traktat medyczny, skompilowany za wczesnej dynastii Han, łączony z mityczną postacią Żółtego Cesarza (Huang Di). Fragment dzieła Huangdi Neijing – z pierwszej księgi (Su wen), rozdział 17: Mai Yao Jing Wei Lun (Podstawy i Zasady Palpacji Diagnostycznej) (pl)
- Хуан-ди нэй цзин (кит. трад. 黃帝內經, упр. 黄帝内经, пиньинь Huángdì Nèijīng), или «Трактат Жёлтого императора о внутреннем», или «Эзотерическое писание Жёлтого императора», или «Канон Жёлтого императора о внутреннем», или «Нэй цзин» («Канон внутреннего», «Книга о внутреннем») — древнекитайский текст, являющийся основополагающим для традиционной китайской медицины. Похожее название Хуан-ди нэй цзин также имели два других текста: Минтан (明堂; Зал света) и Тайсу (太素; Великое основание). (ru)
- Хуан-ді нейцзін Ліншу Сувень (спрощ.: 黄帝内经; кит. трад.: 黃帝內經; піньїнь: Huángdì Nèijīng), літературна назва Внутрішня настанова Жовтого Імператора або Езотеричний рукопис Жовтого Імператора — давньокитайський медичний текст, що впродовж понад двох тисячоліть розглядався як фундаментальне доктринальне джерело знань з китайської традиційної медицини. Праця складається з двох частин, кожна з яких включає 81 главу, написану у форматі запитань і відповідей між міфічним Жовтим імператором і шістьома його не менш легендарними міністрами. (uk)
|