| dbo:abstract
|
- El cor, en arquitectura, és la part d'una església o catedral reservada a la comunitat de religiosos que hi estan adscrits i des d'on participen en la missa i els . En les catedrals, el cor està presidit pel tron episcopal, destinat al bisbe. A occident, el cor és situat en la part occidental de l'absis, entre la cruïlla del creuer i la part oriental de l'absis on es troba l'altar. A les esglésies abacials, és el lloc reservat als monjos. A orient, hi ha generalment dos cors situats als braços del creuer. Al sud, el primer cor i al nord el segon cor. L'absis, tancat per l'iconòstasi, es manté sempre reservat per als celebrants. El rerecor és l'element de separació, sovint decorat, que separa el cor de la resta de la nau. (ca)
- Chór je jiný název pro kněžiště, tedy pro tu část kostela, ve které stojí hlavní oltář a v níž se slouží bohoslužba a čte Písmo. Striktně vzato je vhodné používat termín chór pouze v případě, kdy jde o klášterní či kapitulní kostel – se sborem mnichů či členů kapituly. Proto je obecně vhodnější používat univerzálnější termín presbytář. U románských kostelů přiléhá k chóru apsida. Od je chór oddělen tzv. vítězným obloukem, označovaným též jako triumfální oblouk. Ve středověku býval v těchto místech umístěn tzv. lettner neboli chórová přepážka. V případně kapitulních či klášterních kostelů (především žebravých řádů) byl chór značně rozlehlý a byly zde umístěny chórové lavice, tzv stally. U gotických katedrál obíhá chór ještě chórový ochoz s věncem kaplí. V barokním období může být u klášterních kostelů mnišský chór umístěn až za hlavním oltářem, nebo dokonce v samostatné místnosti, která ke kostelu pouze přiléhá, ale není už jeho součástí. Nejde o místo, kde jsou umístěni zpěváci – pro pěvecký sbor je v kostele vyhrazeno místo na hudebním kůru neboli na kruchtě. (cs)
- Ĥorejo (aŭ korusejo) estas parto de preĝejo destinita por ĥoro (koruso). En romkatolikaj preĝejoj la ĥorejo troviĝas kutime en la okcidenta parto de la absido (duonronda funda parto de preĝejo, formanta ekstremon de la navo kaj enhavanta la ĥorejon kaj altaron.) Sed fama ekscepto de tiu regulo estas la Baziliko de Sankta Petro en Romo. En monaĥejoj la ĥorejo estas rezervita por la monaĥoj. En la mezepoko limigis ĝin barilo aŭ respektive krucogrupo. En ortodoksaj preĝejoj, ekzistas kutime du ĥorejoj. Sude la unua ĥoro kaj norde la dua ĥoro. La absido, fermita per la ikonostazo, estas rezervita por la sacerdotoj. Laŭ Francisko Azorín ĥoro estas Aro de kunkantantoj. Li indikas etimologion el greka ĥoros (danco, cirklaĵo) kaj de tie la latina chorus, kaj li aldonas terminon ĥorejo, por Speciala loko por kunkanti; artaj k. tipaj estas tiuj de la katedraloj, kie la pastraro kunkantas dum specialaj ceremonioj. (eo)
- A choir, also sometimes called quire, is the area of a church or cathedral that provides seating for the clergy and church choir. It is in the western part of the chancel, between the nave and the sanctuary, which houses the altar and Church tabernacle. In larger medieval churches it contained choir-stalls, seating aligned with the side of the church, so at right-angles to the seating for the congregation in the nave. Smaller medieval churches may not have a choir in the architectural sense at all, and they are often lacking in churches built by all denominations after the Protestant Reformation, though the Gothic Revival revived them as a distinct feature. As an architectural term "choir" remains distinct from the actual location of any singing choir – these may be located in various places, and often sing from a choir-loft, often over the door at the liturgical western end. In modern churches, the choir may be located centrally behind the altar, or the pulpit. The back-choir or retroquire is a space behind the high altar in the choir of a church, in which there may be a small altar standing back to back with the other. (en)
- In der sakralen Architektur bezeichnet der Chor, auch Chorraum, Presbyterium oder Altarraum genannt, jenen Platz in Kirchen, der den Hauptaltar umgibt und der früher dem Klerus oder den Ordensgemeinschaften zur Feier des Stundengebets vorbehalten war. Die Kleriker, die in Kathedralen, Basiliken oder an der gemeinsamen Liturgie mitwirken, werden Chorherren genannt. Ursprünglich war der Chor – seinem Namen entsprechend – der Raum für die Sänger der Liturgie.Der Hauptaltarraum der Kirche wird als capella maior bezeichnet (in der Grafik ist dieser Raum gelb markiert) und ist vom Chor zu unterscheiden. Der Begriff „Chor“ kann sich auch auf einen abgegrenzten Bereich fern vom Hauptaltar beziehen, etwa als Nonnenchor. Ein Chor kann in der Breite ein- oder mehrschiffig sein und in der Tiefe ein oder mehrere Joche umfassen. Die Begriffe Binnenchor, Hochchor und Hoher Chor bezeichnen bei mehrschiffigen Chorbauten den inneren Chorbereich in Abgrenzung von den Seitenschiffen und dem ggf. vorhandenen Chorumgang. Der Chorumgang gehört nicht zum Chor im engeren Sinn, da er nicht dem Klerus vorbehalten war. Es gibt aber auch eine erweiterte Definition des Begriffs Chor, die den gesamten den Hauptaltar beinhaltenden Gebäudeflügel einschließt und manchmal im architektonischen Bereich Verwendung findet. Im Folgenden wird die engere Definition verwendet. (de)
- En arquitectura se denomina coro, palabra proveniente del griego χορός y del Latín chorus, a la parte de una iglesia reservada al clero menor a ella adscrito y sin acceso al presbiterio, los cuales cantan los oficios divinos. Por extensión, también se aplica al espacio reservado a los cantores. Su ubicación cambió a lo largo del tiempo y el lugar pues, mientras al principio (en las ) se situó en el presbiterio, más adelante se ubicó en la nave central o en los pies de la iglesia o en un lugar elevado. La parte exterior del muro que lo rodea se designa por trascoro (no confundir con coro alto). (es)
- Korua elizako zati bat da, eliza horretara atxikitako klero xeheari eta eliza horretako abesbatzari eserleku emateko dena. Koruaren kokapena, denboran zehar, aldatzen joan zen, hasieran (basilika paleokristauetan), presbiterioan kokatu zen bitartean, aurrerago, erdialdeko nabean, edo elizaren oinean eta altuan kokatu zen. Compostelako Donejakue katedralean, lehen aldiz jarri zen korua erdialdeko nabean, gurutzaduratik gertu, honek, ondorengo espainiar katedraletan eragin handia eta Espainian garrantzi handia izan zuelarik, presbiterioan tokia egiten zuenez, aldare nagusian erretaula erraldoiak egin ahal izatea ahalbidetu zuen. (eu)
- En architecture, le chœur, du grec ancien χορός / khorós (« ensemble de chanteurs »), est la partie du plan d'une église où se trouve le maître-autel et où se tiennent les clercs et les chantres. (fr)
- San ailtireacht, an chuid den eaglais atá curtha in áirithe do na hamhránaithe. De ghnáth, cuid den saingeal, scartha ó chorp na heaglaise le scáthlán nó ráille. (ga)
- Il coro nell'architettura cristiana è la parte terminante di una chiesa, contenente l'altare maggiore. Spesso questa parte si trova rivolta verso est, in direzione del sorgere del sole e della città santa di Gerusalemme. Visto dall'esterno, il coro comprende tutta la massa architettonica dell'estremità di una chiesa, inclusi i muri. Nelle chiese a pianta basilicale può comprendere anche il transetto, che in questo caso rimane meno evidente, come nel caso del Duomo di Firenze o di Salisburgo, dove il transetto è fortemente inglobato col corpo della cupola sia esternamente, che all'interno. Nelle chiese con pianta a croce latina, in genere, viene definito coro la parte architettonica oltre il transetto; corrispondente nella Croce cristiana alla parte dove Gesù crocifisso pose la testa. (it)
- クワイヤ（英: quire、choir）は、主に西方教会の教会堂や大聖堂の建築における一区域のことで、通常は、祭壇のあるサンクチュアリと身廊の間、内陣の西部分を占める。身廊の東端に位置する場合もある。いくつかの修道院では、クワイヤが身廊の西端を占め、内陣やサンクチュアリとのバランスを補うこともある。 (ja)
- ( 다른 뜻에 대해서는 내진설계 문서를 참고하십시오.) 내진(內陣, Choir)은 교회(성당) 건축에서 중심부로서 교차랑과 후진, 주보랑으로 둘러싸인 공간이다. 주로 내진에 성가대석과 제단이 놓인다. 후진을 포함한 의미를 가지기도 한다. 가대(歌臺)라고 불리기도 한다. 가대사제들이 이곳 가대에서 가대복을 입고 성무일도를 노래로 바친다. (ko)
- Het koor, priesterkoor of hoogkoor is in de westerse bouwkunst de ruimte in een kerkgebouw waar zich het hoofdaltaar bevindt. Deze ruimte is soms afgescheiden van het schip door een koorafsluiting in de vorm van een koorhek of doksaal. Andere namen zijn sanctuarium en presbyterium. (nl)
- O termo arquitectónico coro, originário do grego choros, referente inicialmente ao espaço reservado a dançarinos e cantores na Grécia antiga, designa uma área do templo cristão, nomeadamente presente em igrejas e catedrais. Esta zona, onde se encontra o altar-mor, situa-se geralmente a Este na igreja entre a nave (ou transepto caso possua um) e a ábside e é reservada ao clero que se ocupa do canto litúrgico. Este espaço pode ainda ser ladeado por uma ala processional, o deambulatório, de onde os fiéis podem ter acesso visual ao altar ou a alguma cripta. (pt)
- Хор (греч. χορός — хор, хоровод, групповой танец) — изначально, в Древней Греции — единение танцующих, совместная пляска и пение, обычно в честь Диониса. Затем площадка для таких танцев. В раннехристианских храмах — пространство перед главным престолом, обычно справа от алтаря, где помещался хор певчих. Их называли схолиями (лат. schola cantorum — место для певчих). Позднее привилось греческое название: хор. В итальянских храмах XII—XIV веков схолии, или хор, стали помещать посередине нефа (в зависимости от ориентации апсиды в западной или восточной части). Например, в церкви Сан-Клементе в Риме огороженный невысокой мраморной стенкой хор занимает западную часть нефа (алтарь этой церкви по раннехристианской традиции обращён на запад). Внутри — деревянные скамьи для клира, а по сторонам — лекториум и кафедра. В одной из древнейших базилик Рима — Санта-Мария-ин-Козмедин хор также размещён в центре главного нефа. Такое расположение получило развитие в крупных западноевропейских соборах, где хор обычно занимает большую часть нефа — от средокрестия до алтаря. Он огорожен от прихожан оградой, решёткой или высокими спинками кресел священнослужителей, как, например, в соборе Нотр-Дам в Париже или в церкви Санта-Мария-Глориоза-деи-Фрари в Венеции. Проход к малым алтарям — апсидиолам — осуществляется по обходной галерее — деамбулаторию. Известны и оригинальные композиции. Например, в церкви Сан-Миниато-аль-Монте во Флоренции хор вместе с пресбитерием (1207) приподнят на колоннах и образует второй этаж (антресоль) алтарной части церкви, там же находится амвон (кафедра), или пульпит (от лат. pulpitum — помост, подмостки). Под пресбитерием имеется вход в крипту храма. Позднее совмещение хора с пресбитерием (пресвитерием) стало обычным, поэтому со временем хором стали называть всю восточную часть храма, отделённую от западной леттнером. В древнерусской архитектуре хоры, или пола́ти, — верхняя открытая галерея или балкон внутри западной части церкви (обычно на уровне второго этажа). (ru)
- Chór – pojęcie z dziedziny architektury oznaczające:
* rodzaj galerii w kościele, tzw. empora, najczęściej nad wejściem, przeznaczona na organy i dla zespołu śpiewaczego
* synonim słowa „prezbiterium”, chór kapłański.
* rodzaj umieszczonego w dużych salach (np. pałacowych) balkonu lub galeryjki, przeznaczonych głównie dla orkiestry. (pl)
- Koret är den delen av en kristen kyrka där altaret finns. I regel är det den ostligaste, ofta särskilt markerade delen av kyrkan. Koret är ofta smalare och lägre än den övriga kyrkokroppen, med en valvbåge däremellan som kallas korbåge eller triumfbåge, särskilt om där hänger ett triumfkrucifix. Korets golv är ofta upphöjt. Ofta avslutas koret i en halvcirkelformad absid där altaret står. Valvbågen mellan kor och absid kallas tribunbåge. I vissa stora, äldre kyrkor sträcker sig koret inte ända till kyrkans väggar utan omges av en koromgång. I katolska och anglikanska kyrkor syftar ordet kor mer på den del av kyrkan där det fanns sittplatser för präster och för kör i form av korstolar; själva altarrummet i en romersk-katolsk kyrka kallas sanktuarium. Korskrank och andra varianter av fysiskt avskiljande kyrkans heligaste del från lekmännens del av kyrkan hör också mer hemma inom äldre katolicism, och finns ibland kvar i protestantiska kyrkor. I kyrkor byggda under 1900-talets senare hälft finns inte den markeringen eller uppdelningen kvar. Koret i äldre kyrkor kan ha . Den enda svenska kyrka där medeltida korstolar finns kvar, om än inte på den ursprungliga platsen, är Lunds domkyrka. Ordet har sitt ursprung i att kören ursprungligen hade sina sittplatser i denna del av kyrkan. Koret var före reformationen förbehållet ordensgemenskaperna eller prästerskapet under tidegärdsgudstjänsterna. Beroende på vilket kristet samfund det gäller, och när i historien, kan koret vara synonymt med presbyteriet, den del av kyrkan som är reserverad för prästerskapet. I fornkristen tid var detta absiden, senare i regel hela koret (med korstolar) avskilt från församlingsdelen genom ett korskrank eller i ortodoxa kyrkor genom en ikonostas. I den ortodoxa kyrkan kallas koret för bema. (sv)
- Хор (від грец. χορός — "місце співаків") — місце між середохрестям і апсидою у католицьких церквах, що було трохи підвищеним, відділялося огорожею або аркою із зображеннями розп'яття і предстоячих Богоматері та Іоанна Богослова (порівн. хори у православних церквах). Воно призначалося для півчих та духовенства, для якого влаштовувалися бокові ряди сидінь. Інколи охоплювало частину головного нефа перед середохрестям. У пізніші періоди хор розташовувався не перед вівтарною частиною, а за нею. Нерідко, особливо в соборах і монастирських церквах, хор буває розділений на дві частини: «верхній хор», що містить у собі головний вівтар, та, двома-трьома сходами нижче нього, «нижній хор», у якому з північної й південної сторін улаштовані сидіння для священиків і кліриків. Над одним з рядів цих сидінь знаходиться орган. Східний край хору або являє собою нічим не відгороджену від нього більшу напівкруглу або багатогранну нішу, або ж відокремлюється від зовнішніх стін цієї частини храму пілястрами, між якими й цими стінами є обхід з вінцем капел або без них. (uk)
- 唱詩班座位又稱唱詩班座椅區，是教堂或主教座堂中為神职人员和教堂唱诗班預留的座位区域。它一般位于的西面，在中殿和之间。不過宗教改革后各基督教新教教派建造的教堂通常都没有唱诗班座椅區。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- En architecture, le chœur, du grec ancien χορός / khorós (« ensemble de chanteurs »), est la partie du plan d'une église où se trouve le maître-autel et où se tiennent les clercs et les chantres. (fr)
- San ailtireacht, an chuid den eaglais atá curtha in áirithe do na hamhránaithe. De ghnáth, cuid den saingeal, scartha ó chorp na heaglaise le scáthlán nó ráille. (ga)
- クワイヤ（英: quire、choir）は、主に西方教会の教会堂や大聖堂の建築における一区域のことで、通常は、祭壇のあるサンクチュアリと身廊の間、内陣の西部分を占める。身廊の東端に位置する場合もある。いくつかの修道院では、クワイヤが身廊の西端を占め、内陣やサンクチュアリとのバランスを補うこともある。 (ja)
- ( 다른 뜻에 대해서는 내진설계 문서를 참고하십시오.) 내진(內陣, Choir)은 교회(성당) 건축에서 중심부로서 교차랑과 후진, 주보랑으로 둘러싸인 공간이다. 주로 내진에 성가대석과 제단이 놓인다. 후진을 포함한 의미를 가지기도 한다. 가대(歌臺)라고 불리기도 한다. 가대사제들이 이곳 가대에서 가대복을 입고 성무일도를 노래로 바친다. (ko)
- Het koor, priesterkoor of hoogkoor is in de westerse bouwkunst de ruimte in een kerkgebouw waar zich het hoofdaltaar bevindt. Deze ruimte is soms afgescheiden van het schip door een koorafsluiting in de vorm van een koorhek of doksaal. Andere namen zijn sanctuarium en presbyterium. (nl)
- O termo arquitectónico coro, originário do grego choros, referente inicialmente ao espaço reservado a dançarinos e cantores na Grécia antiga, designa uma área do templo cristão, nomeadamente presente em igrejas e catedrais. Esta zona, onde se encontra o altar-mor, situa-se geralmente a Este na igreja entre a nave (ou transepto caso possua um) e a ábside e é reservada ao clero que se ocupa do canto litúrgico. Este espaço pode ainda ser ladeado por uma ala processional, o deambulatório, de onde os fiéis podem ter acesso visual ao altar ou a alguma cripta. (pt)
- Chór – pojęcie z dziedziny architektury oznaczające:
* rodzaj galerii w kościele, tzw. empora, najczęściej nad wejściem, przeznaczona na organy i dla zespołu śpiewaczego
* synonim słowa „prezbiterium”, chór kapłański.
* rodzaj umieszczonego w dużych salach (np. pałacowych) balkonu lub galeryjki, przeznaczonych głównie dla orkiestry. (pl)
- 唱詩班座位又稱唱詩班座椅區，是教堂或主教座堂中為神职人员和教堂唱诗班預留的座位区域。它一般位于的西面，在中殿和之间。不過宗教改革后各基督教新教教派建造的教堂通常都没有唱诗班座椅區。 (zh)
- El cor, en arquitectura, és la part d'una església o catedral reservada a la comunitat de religiosos que hi estan adscrits i des d'on participen en la missa i els . En les catedrals, el cor està presidit pel tron episcopal, destinat al bisbe. A occident, el cor és situat en la part occidental de l'absis, entre la cruïlla del creuer i la part oriental de l'absis on es troba l'altar. A les esglésies abacials, és el lloc reservat als monjos. El rerecor és l'element de separació, sovint decorat, que separa el cor de la resta de la nau. (ca)
- Chór je jiný název pro kněžiště, tedy pro tu část kostela, ve které stojí hlavní oltář a v níž se slouží bohoslužba a čte Písmo. Striktně vzato je vhodné používat termín chór pouze v případě, kdy jde o klášterní či kapitulní kostel – se sborem mnichů či členů kapituly. Proto je obecně vhodnější používat univerzálnější termín presbytář. U románských kostelů přiléhá k chóru apsida. Od je chór oddělen tzv. vítězným obloukem, označovaným též jako triumfální oblouk. Ve středověku býval v těchto místech umístěn tzv. lettner neboli chórová přepážka. V případně kapitulních či klášterních kostelů (především žebravých řádů) byl chór značně rozlehlý a byly zde umístěny chórové lavice, tzv stally. U gotických katedrál obíhá chór ještě chórový ochoz s věncem kaplí. V barokním období může být u klášter (cs)
- In der sakralen Architektur bezeichnet der Chor, auch Chorraum, Presbyterium oder Altarraum genannt, jenen Platz in Kirchen, der den Hauptaltar umgibt und der früher dem Klerus oder den Ordensgemeinschaften zur Feier des Stundengebets vorbehalten war. Die Kleriker, die in Kathedralen, Basiliken oder an der gemeinsamen Liturgie mitwirken, werden Chorherren genannt. Ursprünglich war der Chor – seinem Namen entsprechend – der Raum für die Sänger der Liturgie.Der Hauptaltarraum der Kirche wird als capella maior bezeichnet (in der Grafik ist dieser Raum gelb markiert) und ist vom Chor zu unterscheiden. (de)
- Ĥorejo (aŭ korusejo) estas parto de preĝejo destinita por ĥoro (koruso). En romkatolikaj preĝejoj la ĥorejo troviĝas kutime en la okcidenta parto de la absido (duonronda funda parto de preĝejo, formanta ekstremon de la navo kaj enhavanta la ĥorejon kaj altaron.) Sed fama ekscepto de tiu regulo estas la Baziliko de Sankta Petro en Romo. En monaĥejoj la ĥorejo estas rezervita por la monaĥoj. En la mezepoko limigis ĝin barilo aŭ respektive krucogrupo. (eo)
- A choir, also sometimes called quire, is the area of a church or cathedral that provides seating for the clergy and church choir. It is in the western part of the chancel, between the nave and the sanctuary, which houses the altar and Church tabernacle. In larger medieval churches it contained choir-stalls, seating aligned with the side of the church, so at right-angles to the seating for the congregation in the nave. Smaller medieval churches may not have a choir in the architectural sense at all, and they are often lacking in churches built by all denominations after the Protestant Reformation, though the Gothic Revival revived them as a distinct feature. (en)
- En arquitectura se denomina coro, palabra proveniente del griego χορός y del Latín chorus, a la parte de una iglesia reservada al clero menor a ella adscrito y sin acceso al presbiterio, los cuales cantan los oficios divinos. Por extensión, también se aplica al espacio reservado a los cantores. Su ubicación cambió a lo largo del tiempo y el lugar pues, mientras al principio (en las ) se situó en el presbiterio, más adelante se ubicó en la nave central o en los pies de la iglesia o en un lugar elevado. (es)
- Korua elizako zati bat da, eliza horretara atxikitako klero xeheari eta eliza horretako abesbatzari eserleku emateko dena. Koruaren kokapena, denboran zehar, aldatzen joan zen, hasieran (basilika paleokristauetan), presbiterioan kokatu zen bitartean, aurrerago, erdialdeko nabean, edo elizaren oinean eta altuan kokatu zen. (eu)
- Il coro nell'architettura cristiana è la parte terminante di una chiesa, contenente l'altare maggiore. Spesso questa parte si trova rivolta verso est, in direzione del sorgere del sole e della città santa di Gerusalemme. Visto dall'esterno, il coro comprende tutta la massa architettonica dell'estremità di una chiesa, inclusi i muri. Nelle chiese a pianta basilicale può comprendere anche il transetto, che in questo caso rimane meno evidente, come nel caso del Duomo di Firenze o di Salisburgo, dove il transetto è fortemente inglobato col corpo della cupola sia esternamente, che all'interno. (it)
- Koret är den delen av en kristen kyrka där altaret finns. I regel är det den ostligaste, ofta särskilt markerade delen av kyrkan. Koret är ofta smalare och lägre än den övriga kyrkokroppen, med en valvbåge däremellan som kallas korbåge eller triumfbåge, särskilt om där hänger ett triumfkrucifix. Korets golv är ofta upphöjt. Ofta avslutas koret i en halvcirkelformad absid där altaret står. Valvbågen mellan kor och absid kallas tribunbåge. I vissa stora, äldre kyrkor sträcker sig koret inte ända till kyrkans väggar utan omges av en koromgång. (sv)
- Хор (від грец. χορός — "місце співаків") — місце між середохрестям і апсидою у католицьких церквах, що було трохи підвищеним, відділялося огорожею або аркою із зображеннями розп'яття і предстоячих Богоматері та Іоанна Богослова (порівн. хори у православних церквах). Воно призначалося для півчих та духовенства, для якого влаштовувалися бокові ряди сидінь. Інколи охоплювало частину головного нефа перед середохрестям. У пізніші періоди хор розташовувався не перед вівтарною частиною, а за нею. (uk)
- Хор (греч. χορός — хор, хоровод, групповой танец) — изначально, в Древней Греции — единение танцующих, совместная пляска и пение, обычно в честь Диониса. Затем площадка для таких танцев. В раннехристианских храмах — пространство перед главным престолом, обычно справа от алтаря, где помещался хор певчих. Их называли схолиями (лат. schola cantorum — место для певчих). Позднее привилось греческое название: хор. В итальянских храмах XII—XIV веков схолии, или хор, стали помещать посередине нефа (в зависимости от ориентации апсиды в западной или восточной части). Например, в церкви Сан-Клементе в Риме огороженный невысокой мраморной стенкой хор занимает западную часть нефа (алтарь этой церкви по раннехристианской традиции обращён на запад). Внутри — деревянные скамьи для клира, а по сторонам — (ru)
|
