| dbo:abstract
|
- Lůno Abrahamovo je místem potěchy, jde o pojem z doby Druhého chrámu. Viz též: Podobenství o boháči a Lazarovi. (Lk 16, 19-31) (cs)
- حضن إبراهيم، هو مكان الاستراحة في شاؤول اليهودية (أو هاديس في الترجمة السبعينية للكتاب المقدس العبري في نحو عام 200 قبل الميلاد، وهكذا استعملت في العهد الجديد)، وهو المكان الذي ينتظر فيه الصالحون يوم الدين، وتترجم الكلمة في العربية إلى «الهاوية». توجَد هذه العبارة وهذا المفهوم في اليهودية والمسيحية وفي فنونهما الدينية، ولكنهما غير موجودين في الإسلام. (ar)
- "Bosom of Abraham" refers to the place of comfort in the biblical Sheol (or Hades in the Greek Septuagint version of the Hebrew scriptures from around 200 BC, and therefore so described in the New Testament) where the righteous dead abided prior to Jesus’ resurrection. The phrase and concept are found in both Judaism and Christian religions and religious art, but is not found in Islam. (en)
- Die umgangssprachliche Redewendung Abrahams Schoß – so sicher wie in Abrahams Schoß – hat ihren Ursprung in dem Gleichnis vom reichen Mann und vom armen Lazarus, in dem der Arme bei seinem Tod von Engeln in Abrahams Schoß getragen wird, während der egoistische Reiche in der Hölle landet (Lk 16,22–23 ). (de)
- En la teología cristiana el Limbo de los Patriarcas fue el lugar donde residieron las almas de los justos anteriores a la redención de la cruz hasta que fueron rescatados por Jesús resucitado. (es)
- Le Sein d'Abraham est la demeure des Justes après la mort et jusqu'à la résurrection dans le judaïsme de l'époque du Second Temple. Le concept a des parallèles avec des idées grecques de l'Hadès et les idées chrétiennes des limbes, et se distingue des précédentes convictions juives concernant Sheol ou « tous vont à la même place » par une répartition claire de Sheol en deux régions distinctes pour les justes et les injustes. (fr)
- "Pangkuan Abraham" (bahasa Inggris: Bosom of Abraham) mengacu pada tempat penghiburan dalam Sheol Biblika (atau Hades dalam versi Septuaginta Yunani kitab suci Ibrani dari sekitar tahun 200 SM, sebagaimana dideskripsikan dalam Perjanjian Baru) sebagai kediaman orang-orang yang dibenarkan ketika menantikan Hari Penghakiman. Frasa dan konsep ini ditemukan dalam Yudaisme dan Kekristenan serta karya . (in)
- De uitdrukking In Abrahams schoot zitten is ontleend aan de gewoonte in het Oosten, om bij een maaltijd aan te liggen op rustbanken, waarbij het hoofd van de ene rustte tegen de boezem, of ruimer gezien, in de schoot van de andere gast. Zo lag de discipel, die Jezus liefhad, in zijn schoot (Joh. 13:23). Het betekent dus de plaats, die innige vertrouwelijkheid, hartelijke genegenheid en geborgenheid verleent, zoals ook bij de Romeinen esse in sinu amplexuque. Daar Abraham, de stamvader, na zijn dood in het paradijs was opgenomen, werd de plaats aan het hemelse gastmaal naast hem als de schoonste ereplaats beschouwd, zoals in het algemeen het aanzitten met of ook het aanliggen in de schoot van Abraham, Isaak en Jakob voor de grootste eer, het hoogste genot in het toekomstige leven werd gehouden. Dit gebruik komt voor in de gelijkenis van de rijke man en Lazarus. Vandaar dat ook in de taal van ons volk met die uitdrukking een rustig, genoeglijk leven wordt aangeduid. (nl)
- Łono Abrahamowe – zwrot jest konceptem judaistycznym Drugiej Świątyni, który odnosi się do miejsca w Szeolu (greckie Hades), gdzie – jak niektórzy Żydzi wierzyli – prawi po śmierci czekali na Dzień Sądu. Podczas okresu Pierwszej Świątyni w żydowskim koncepcie Szeol był miejscem gdzie umarli byli cisi i bez świadomości (patrz: :5 itd.). Pierwszą osobą, która wymienia Szeol, jest patriarcha Jakub; "W żałobie zejdę do syna mego do grobu. I opłakiwał go ojciec." (Księga Rodzaju 37:35). Z kolei w Starym Testamencie nie robi się żadnej różnicy pomiędzy przeznaczeniem prawych i nieprawych. Wszyscy udają się do tego samego miejsca (Ekl. 3:19). Wiara w życie pozagrobowe ograniczała się do zmartwychwstania. I tak Anna modli się słowami: "Bóg zadaje śmierć ale i przywraca do życia. Strąca do krainy umarłych, ale i wyprowadza." (1 Sm. 2:6). Jednak w okresie pomiędzy Starym Testamentem a Nowym wiara w świadomość duszy po śmierci stała się popularna w judaizmie jako miejsce tymczasowe aż do zmartwychwstania w dniu ostatecznym. Na przykład Szeol u Henocha jest podzielony na cztery obszary: dla prawych, którzy będą wskrzeszeni ale nie wymagają sądu, dla prawych którzy będą wskrzeszeni a potem sądzeni i zaakceptowani, dla niegodziwych, którzy będą wskrzeszeni i dla niegodziwych, którzy nie będą wskrzeszeni. Ponieważ ta apokryficzna księga, 1 Henocha, spisana została hipotetycznie przez “Henocha”; w związku z czym przed Abrahamem, Henoch nie mógł spotkać się z Abrahamem. Pseudoepigraficzne książki przypisane późniejszemu okresowi starotestamentowemu wymieniają Abrahama jako rządzącego patriarchami. Na przykład apokryf pseudoepigraficzny opisuje Sofoniasza oprowadzanego po zaświatach, który przechodzi z ciemnej strony Hadesu na stronę Abrahama: "potem przeszedł na stronę prawych, mianowicie Abrahama i Izaaka i Jakuba i Enocha i Eliasza i Dawida ( 9:4) Wpływ myśli greckiej Hadesu jest widoczny po zwycięstwie Aleksandra Wielkiego i hellenizacji Palestyny. Widać to w łódce przepływającej rzekę: Przewoźnik anielski w micie żydowskim jest adaptacją z przewoźnika w greckim micie, Charon. Żydowscy męczennicy w Egipcie wyrażają swoje przekonanie, że jeżeli umrą, Abraham, Izaak i Jakub powitają ich i wszyscy będą ich chwalić (4 Księga Machabejska13,17). W papirusach również jest to opisane jako "łono Abrahama, Izaaka i Jakuba", i w babilońskim Talmudzie przyjmuje się, że rabin Adda bar Ahaba (rabin III wieku) zmarł i udał się na "łono Abrahama”. Możemy to porównać z oświadczeniem Rabiego Levi (2 wiek) że "w świecie, który nadejdzie, Abraham będzie siedział przy bramie Gehenny nie pozwalając nikomu kto nosi pieczęć przymierza wejść do ognia." (Bereshit Rabbah 158). Odpowiada to żydowskiemu oczekiwaniu, że w czasie zmartwychwstania żydzi zostaną wskrzeszeni i leżeć będą przy stole Abrahama, Izaaka i Jakuba w królestwie Boga na ziemi. Zwrot "łono Abrahama" wszedł do chrześcijaństwa poprzez koncept podany przez Jezusa w przypowieści o bogatym człowieku i Łazarzu (Łk 16:19-31); Niektórzy uważają, że Jezus użył konceptu żydowskiej mitologii takiego jak łono Abrahama jako ataku na Faryzeuszy, ponieważ Jezus utożsamia tych, którzy "kochają pieniądze" z Faryzeuszami w 16:17. Jednakże ta identyfikacja w 16:17 może być w celach identyfikacji Faryzeuszy tematem poprzedniej przypowieści; stąd zmieniającym dług (Łk 16:1-16) odnosi się do praktyk Faryzeuszy dotyczących zamiany listu rozwodowego. Alternatywnym wyjaśnieniem jest, że przypowieść o bogatym człowieku i Łazarzu jest atakiem na Saduceuszy. Sugeruje to niemiecki teolog Johann Nepomuk Sepp, który identyfikuje 5 synów bogatego człowieka z 5 synami Annasza, o którym mowa u Józefa Flawiusza, w związku z tym bogacz to Kajfasz arcykapłan odziany w purpurę, więc i ktoś kto nie wierzy w zmartwychwstanie. Zgadza się z tym francuski komentator opat Claude-Joseph Drioux, który identyfikuje przepowiednie Abrahama, iż nawet jeżeli Łazarz wstałby z grobu ojciec bogacz i 5 braci nie uwierzą (Łk 16:29-30) z faktem, że historyczny Annasz i Kajfasz nie wierzyli w zmartwychwstanie historycznego Łazarza, Łazarza Betanii, i próbowali go odesłać na stałe w zaświaty (J 17:10). (pl)
- Il seno di Abramo costituisce il luogo del riposo dei giusti nel giudaismo del Secondo Tempio. (it)
- Durante o período do Segundo Templo o conceito de Seio de Abraão ocorre em papiros judaicos que se referem ao "seio de Abraão, Isaac e Jacó". Isto reflete a crença de mártires judeus que morreram à espera de que: “depois de nossa morte Abraão, Isaac e Jacó vai receber-nos, e todos os nossos antepassados que nos louvam.” (4 Macabeus 13:17). Outras obras judaicas adaptar a imagem mitológica de Hades, o mundo dos mortos, para identificar uma área onde os justos mortos são separados por um rio ou abismo, do fogo, onde sofrem os ímpios mortos. No , o rio tem um barqueiro equivalente a Caronte, no mito grego, mas passa por um anjo. Do outro lado, no seio de Abraão, são os patriarcas de Israel: "Você escapou do abismo e Hades, agora você vai cruzar o lugar de passagem ... a todos os justos, ou seja, Abraão, Isaac, Jacó, Enoque, Elias e David". Neste mito, Abraão não estava ocioso no mundo inferior, atuou como intercessor para aqueles na parte ardente de Hades. Mais tarde, fontes rabínicas preservaram vários vestígios da doutrina do seio de Abraão. Rabino Abraham Geiger sugeriu que a Parábola do Rico e Lazaro (Lucas 16:19-31) preserva uma lenda judaica, e que Lázaro, representou o servo de Abraão, Eleazar (Seio, Posição junto ao)Numa ilustração, Jesus falou dum mendigo chamado Lázaro, o qual, ao morrer, foi levado “para a posição junto ao seio de Abraão”, e João menciona Jesus estando “na posição junto ao seio do Pai”. (Lu 16:22, 23; Jo 1:18) A expressão “posição junto ao seio” alude a alguém se recostar no peito de outro, no mesmo leito, numa refeição.Os convidados recostavam-se sobre o lado esquerdo, com um travesseiro para apoiar o cotovelo esquerdo, ficando a mão direita livre. Usualmente, três pessoas ocupavam o mesmo leito, mas podia haver até cinco pessoas. A cabeça de cada uma ficava perto ou encostada como que no peito, ou seio, da pessoa atrás dela. Quem não tinha ninguém atrás de si era considerado como ocupando a posição mais elevada, e quem estava na frente dele, a segunda posição de honra. Visto que os convidados estavam assim perto uns dos outros, era costume que amigo fosse colocado junto de amigo, o que tornava bastante fácil manter uma conversa confidencial quando desejado. Ocupar tal posição junto ao seio de outro num banquete significava deveras ocupar um lugar de favor especial perto dele. Assim, o apóstolo João, que Jesus amava muito, “recostava-se na frente do seio de Jesus”, e nesta posição “se encostou no peito de Jesus” e fez-lhe em particular uma pergunta, na celebração da última Páscoa. — Jo 13:23, 25; 21:20.Por estes motivos, João, ao descrever a posição bem especial de favor usufruída por Jesus, disse que este estava “na posição junto ao seio” do seu Pai, Jeová. Do mesmo modo, na ilustração de Jesus, Lázaro foi levado para “a posição junto ao seio” de Abraão, indicando que este mendigo, por fim, passou a ocupar uma posição de favor especial junto a alguém que lhe era superior ↑ Nota: (op. cit. adiante), regista que era,alguém se recostar no peito de outro (pt)
- Авраамово лоно — выражение, обозначающее место упокоения праведников в царстве мёртвых в иудаизме, где оно понимается как часть шеола. (ru)
- Ло́но Авраа́мове (івр. חיק אברהם) — у Біблії вираз, що позначає місце спочинку праведників у потойбічному світі. Часом трактується як синонім раю або частина пекла, де перебували праведники до зішестя туди Ісуса Христа. Використовується в юдейській та християнській літературній традиції. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Lůno Abrahamovo je místem potěchy, jde o pojem z doby Druhého chrámu. Viz též: Podobenství o boháči a Lazarovi. (Lk 16, 19-31) (cs)
- حضن إبراهيم، هو مكان الاستراحة في شاؤول اليهودية (أو هاديس في الترجمة السبعينية للكتاب المقدس العبري في نحو عام 200 قبل الميلاد، وهكذا استعملت في العهد الجديد)، وهو المكان الذي ينتظر فيه الصالحون يوم الدين، وتترجم الكلمة في العربية إلى «الهاوية». توجَد هذه العبارة وهذا المفهوم في اليهودية والمسيحية وفي فنونهما الدينية، ولكنهما غير موجودين في الإسلام. (ar)
- "Bosom of Abraham" refers to the place of comfort in the biblical Sheol (or Hades in the Greek Septuagint version of the Hebrew scriptures from around 200 BC, and therefore so described in the New Testament) where the righteous dead abided prior to Jesus’ resurrection. The phrase and concept are found in both Judaism and Christian religions and religious art, but is not found in Islam. (en)
- Die umgangssprachliche Redewendung Abrahams Schoß – so sicher wie in Abrahams Schoß – hat ihren Ursprung in dem Gleichnis vom reichen Mann und vom armen Lazarus, in dem der Arme bei seinem Tod von Engeln in Abrahams Schoß getragen wird, während der egoistische Reiche in der Hölle landet (Lk 16,22–23 ). (de)
- En la teología cristiana el Limbo de los Patriarcas fue el lugar donde residieron las almas de los justos anteriores a la redención de la cruz hasta que fueron rescatados por Jesús resucitado. (es)
- Le Sein d'Abraham est la demeure des Justes après la mort et jusqu'à la résurrection dans le judaïsme de l'époque du Second Temple. Le concept a des parallèles avec des idées grecques de l'Hadès et les idées chrétiennes des limbes, et se distingue des précédentes convictions juives concernant Sheol ou « tous vont à la même place » par une répartition claire de Sheol en deux régions distinctes pour les justes et les injustes. (fr)
- "Pangkuan Abraham" (bahasa Inggris: Bosom of Abraham) mengacu pada tempat penghiburan dalam Sheol Biblika (atau Hades dalam versi Septuaginta Yunani kitab suci Ibrani dari sekitar tahun 200 SM, sebagaimana dideskripsikan dalam Perjanjian Baru) sebagai kediaman orang-orang yang dibenarkan ketika menantikan Hari Penghakiman. Frasa dan konsep ini ditemukan dalam Yudaisme dan Kekristenan serta karya . (in)
- Il seno di Abramo costituisce il luogo del riposo dei giusti nel giudaismo del Secondo Tempio. (it)
- Авраамово лоно — выражение, обозначающее место упокоения праведников в царстве мёртвых в иудаизме, где оно понимается как часть шеола. (ru)
- Ло́но Авраа́мове (івр. חיק אברהם) — у Біблії вираз, що позначає місце спочинку праведників у потойбічному світі. Часом трактується як синонім раю або частина пекла, де перебували праведники до зішестя туди Ісуса Христа. Використовується в юдейській та християнській літературній традиції. (uk)
- De uitdrukking In Abrahams schoot zitten is ontleend aan de gewoonte in het Oosten, om bij een maaltijd aan te liggen op rustbanken, waarbij het hoofd van de ene rustte tegen de boezem, of ruimer gezien, in de schoot van de andere gast. Zo lag de discipel, die Jezus liefhad, in zijn schoot (Joh. 13:23). Het betekent dus de plaats, die innige vertrouwelijkheid, hartelijke genegenheid en geborgenheid verleent, zoals ook bij de Romeinen esse in sinu amplexuque. (nl)
- Łono Abrahamowe – zwrot jest konceptem judaistycznym Drugiej Świątyni, który odnosi się do miejsca w Szeolu (greckie Hades), gdzie – jak niektórzy Żydzi wierzyli – prawi po śmierci czekali na Dzień Sądu. (pl)
- Durante o período do Segundo Templo o conceito de Seio de Abraão ocorre em papiros judaicos que se referem ao "seio de Abraão, Isaac e Jacó". Isto reflete a crença de mártires judeus que morreram à espera de que: “depois de nossa morte Abraão, Isaac e Jacó vai receber-nos, e todos os nossos antepassados que nos louvam.” (4 Macabeus 13:17). Mais tarde, fontes rabínicas preservaram vários vestígios da doutrina do seio de Abraão. Rabino Abraham Geiger sugeriu que a Parábola do Rico e Lazaro (Lucas 16:19-31) preserva uma lenda judaica, e que Lázaro, representou o servo de Abraão, Eleazar (pt)
|