| dbo:abstract
|
- النفس هي كلمة عربية ذكرت في القرآن، وتعني حرفيًا «الذات»، تستعمل للدلالة على «النفس» أو «الأنا» أو «الروح». ذكرت الكلمة في القرآن للدلاة على فردية النفس، (البقرة 2:48) وللدلالة على النفس الجماعية (النسا 4:1)، مما يشير إلى أنه على الرغم من أن الإنسانية متحدة في امتلاك الصفات الإيجابية لذات النفس، لكن كل فرد مسؤول بشكل فردي عن ممارسة «الإرادة الحرة» التي توفرها لهم. الكثير من الأدبيات الشائعة المتعلقة بالأنفس تركز على المفاهيم الصوفية للمصطلح. وفقًا للفلسفات الصوفية، فإن النفس في حالتها غير الصافية هي «الأنا»، التي يعتبرون أنها البعد الأدنى للوجود الشخصي الداخلي وهي طبيعته الحيوانية والشيطانية. النفس هو مفهوم مهم في التقليد الإسلامي، وخاصة داخل الصوفية والمعرفة الباطنية (معرفة الله) في الإسلام الشيعي. (ar)
- Nafs (نفس, DMG nafs ‚Seele‘) ist ein arabischer Begriff, der schon im Koran vorkommt und für die Person oder das Selbst steht, aber auch die Bedeutung von Seele hat. Eine besondere Ausarbeitung hat die Idee der Nafs im Sufismus erfahren. Nafs ist ein Kognat des hebräischen Wortes „Nefesch“ נפש. Ein verwandtes Wort im Arabischen ist nafas („Atem“). Das Wort nafs tritt 276 Mal im Koran auf. (de)
- Nafs (نَفْس) is an Arabic word occurring in the Quran, literally meaning "self", and has been translated as "psyche", "ego" or "soul". The term is cognate with the Hebrew word nephesh, נֶפֶשׁ. In the Quran, the word nafs is used in both the individualistic (verse 2:48) and collective sense (verse 4:1), indicating that although humanity is united in possessing the positive qualities of a nafs, they are individually responsible for exercising the agencies of the "free will" that it provides them. Much of the popular literature on nafs, however, is focused on the Sufi conceptions of the term located within the (the chest). According to the Sufi philosophies, the nafs in its unrefined state is "the ego", which they consider to be the lowest dimension of a person's inward existence — his animal and satanic nature. Nafs is an important concept in the Islamic tradition, especially within Sufism and the discipline of gnosis (irfan) in Shia Islam. (en)
- Nafs berasal dari bahasa arab (النفس), merupakan satu kata yang memiliki banyak makna (lafzh al-Musytaraq) dan dipahami sesuai dengan penggunaanya. Kata nafs terdapat dalam Al-Qur’an dengan makna yang berbeda. Terkadang ditujukan pada hakikat jiwa, yaitu terdiri dari tubuh dan ruh. Jiwa disebut juga nafs karena ia banyak keluar masuk dari tubuh manusia. Menurut ahli tasawuf, nafs diartikan sesuatu yang melahirkan sifat tercela. Al-Ghazali menyebut nafs sebagai pusat potensi marah dan syahwat pada manusia. Dalam kamus besar Bahasa Indonesia, nafs (nafsu) juga dipahami dorongan hati yang kuat untuk berbuat kurang baik. Nafs dalam diri manusia memiliki berbagai fungsi, antara lain untuk membuat gagasan, berpikir dan merenung, yang pada akhirnya menghasilkan keputusan apa yang harus diperbuat. Itulah sebabnya kualitas nafs yang telah terbentuk pada seseorang akan membentuk sistem pengendalian pribadi. (in)
- Nafs è un termine arabo che nel Corano assume il significato di Sé, Psiche, ego o anima. Nafs è un concetto importante nella tradizione Islamica, specialmente nel Sufismo, dove nel suo stato indefinito, "l'ego (nafs) è la dimensione più bassa dell'esistenza interiore dell'uomo, la sua natura animale e satanica." (it)
- Nafs of Nefs is een Arabisch begrip (verwant aan het Hebreeuwse woord "Nefesh" נפש), dat voorkomt in de Koran met de betekenis "zelf", "psyche", "ego" of "ziel", in zijn onontwikkelde staat. Het nafs is de laagste dimensie van het innerlijke bestaan van de mens, en wordt omschreven als zijn dierlijke of satanische natuur. Het is de staat waarin de ziel nog geen duidelijke notie van goed en kwaad heeft. Nafs is een belangrijk begrip binnen de islamitische traditie, met name binnen het soefisme en de lezing van het begrip gnosis (Irfan) binnen de sjiitische islam. (nl)
- Нафс (араб. النفس), в исламе — сущность человека, его «Я», его эго. Нафсом также называют страсти, все отрицательные черты души, которые присущи людям и джиннам. Нафс часто ассоциируется с источником тех желаний человека, которые противоречат положениям шариата. В коранических аятах суры ан-Назиат тем, кто преодолевает свой нафс, обещаны райские сады: «А кто боялся пребывания Господа своего и удерживал душу от страсти, то, поистине, рай, это — прибежище». Каждый мусульманин на протяжении всей его жизни обязан бороться со своими страстями. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Nafs (نفس, DMG nafs ‚Seele‘) ist ein arabischer Begriff, der schon im Koran vorkommt und für die Person oder das Selbst steht, aber auch die Bedeutung von Seele hat. Eine besondere Ausarbeitung hat die Idee der Nafs im Sufismus erfahren. Nafs ist ein Kognat des hebräischen Wortes „Nefesch“ נפש. Ein verwandtes Wort im Arabischen ist nafas („Atem“). Das Wort nafs tritt 276 Mal im Koran auf. (de)
- Nafs è un termine arabo che nel Corano assume il significato di Sé, Psiche, ego o anima. Nafs è un concetto importante nella tradizione Islamica, specialmente nel Sufismo, dove nel suo stato indefinito, "l'ego (nafs) è la dimensione più bassa dell'esistenza interiore dell'uomo, la sua natura animale e satanica." (it)
- Nafs of Nefs is een Arabisch begrip (verwant aan het Hebreeuwse woord "Nefesh" נפש), dat voorkomt in de Koran met de betekenis "zelf", "psyche", "ego" of "ziel", in zijn onontwikkelde staat. Het nafs is de laagste dimensie van het innerlijke bestaan van de mens, en wordt omschreven als zijn dierlijke of satanische natuur. Het is de staat waarin de ziel nog geen duidelijke notie van goed en kwaad heeft. Nafs is een belangrijk begrip binnen de islamitische traditie, met name binnen het soefisme en de lezing van het begrip gnosis (Irfan) binnen de sjiitische islam. (nl)
- Нафс (араб. النفس), в исламе — сущность человека, его «Я», его эго. Нафсом также называют страсти, все отрицательные черты души, которые присущи людям и джиннам. Нафс часто ассоциируется с источником тех желаний человека, которые противоречат положениям шариата. В коранических аятах суры ан-Назиат тем, кто преодолевает свой нафс, обещаны райские сады: «А кто боялся пребывания Господа своего и удерживал душу от страсти, то, поистине, рай, это — прибежище». Каждый мусульманин на протяжении всей его жизни обязан бороться со своими страстями. (ru)
- النفس هي كلمة عربية ذكرت في القرآن، وتعني حرفيًا «الذات»، تستعمل للدلالة على «النفس» أو «الأنا» أو «الروح». ذكرت الكلمة في القرآن للدلاة على فردية النفس، (البقرة 2:48) وللدلالة على النفس الجماعية (النسا 4:1)، مما يشير إلى أنه على الرغم من أن الإنسانية متحدة في امتلاك الصفات الإيجابية لذات النفس، لكن كل فرد مسؤول بشكل فردي عن ممارسة «الإرادة الحرة» التي توفرها لهم. (ar)
- Nafs (نَفْس) is an Arabic word occurring in the Quran, literally meaning "self", and has been translated as "psyche", "ego" or "soul". The term is cognate with the Hebrew word nephesh, נֶפֶשׁ. In the Quran, the word nafs is used in both the individualistic (verse 2:48) and collective sense (verse 4:1), indicating that although humanity is united in possessing the positive qualities of a nafs, they are individually responsible for exercising the agencies of the "free will" that it provides them. (en)
- Nafs berasal dari bahasa arab (النفس), merupakan satu kata yang memiliki banyak makna (lafzh al-Musytaraq) dan dipahami sesuai dengan penggunaanya. Kata nafs terdapat dalam Al-Qur’an dengan makna yang berbeda. Terkadang ditujukan pada hakikat jiwa, yaitu terdiri dari tubuh dan ruh. Jiwa disebut juga nafs karena ia banyak keluar masuk dari tubuh manusia. Menurut ahli tasawuf, nafs diartikan sesuatu yang melahirkan sifat tercela. Al-Ghazali menyebut nafs sebagai pusat potensi marah dan syahwat pada manusia. Dalam kamus besar Bahasa Indonesia, nafs (nafsu) juga dipahami dorongan hati yang kuat untuk berbuat kurang baik. Nafs dalam diri manusia memiliki berbagai fungsi, antara lain untuk membuat gagasan, berpikir dan merenung, yang pada akhirnya menghasilkan keputusan apa yang harus diperbuat. (in)
|