| dbo:abstract
|
- في الموسيقى، الحداثية (بالإنجليزية: Modernism) هي موقف فلسفي وجمالي قامت عليه فترة التغيير والتطوير في اللغة الموسيقية التي وقعت حدثت في نهاية القرن العشرين تقريبًا، وهي فترة من التفاعلات المتنوعة في تحدي التصنيفات الموسيقية الأقدم وإعادة ترجمتها، والإبداعات التي قادت إلى طرق جديدة في تنظيم الجوانب التآلفية واللحنية والصوتية والإيقاعية للموسيقا ومقاربتها، والتغييرات في الآراء الجمالية العالمية في علاقة وثيقة بالفترة الحداثية الأكبر ممكنة التحديد من فنون المرحلة. الكلمة المؤثرة الأكثر ارتباطًا بها هي «الإبداع» (ميتزر 2009، 3). سمتها البارزة هي «التعددية اللغوية»، إذ يمكننا القول إنه لا يوجد نوع موسيقي واحد احتل موضع الهيمنة قط (مورغان 1984، 443). يكمن في صلب الحداثية الموسيقية اليقين بأن الموسيقا ليست ظاهرة ثابتة تعرّفها حقائق سرمدية ومبادئ كلاسيكية، بل بالأحرى هي شيء ما تاريخي وتطوري في جوهره. مع أن الإيمان بالتطور الموسيقي أو بمبدأ الإبداع ليس أمرًا جديدًا أو خاصًا بالحداثية، فإن قيمًا كهذه مهمة خاصة ضمن المواقف الحداثية الجمالية.- إدوارد كامبل (2010، 37) تتضمن الأمثلة الاحتفال برفض أرنولد شونبيرج النغميةَ في أعمال اللامقامية الملونة والنغمة الإثني عشرية، وابتعاد إيغور سترافينسكي عن الإيقاع الموزون. (كامبل 2010، 37). (ar)
- Jako modernistická hudba se označují styly západní artificiální hudby, které koncem 19. století vystřídaly pozdní romantismus a převládaly zhruba do 70. let 20. století. Byly spojeny s důrazem na stálou inovaci hudební řeči (Metzer 2009, 3) a vykazovaly „lingvistickou pluralitu“ v tom smyslu, že žádný hudební idiom nezaujímal dominantní pozici (Morgan 1984, 443). K významným představitelům hudebního modernismu patří například Claude Debussy, Erik Satie, Leoš Janáček, Bohuslav Martinů, Pařížská šestka, Igor Stravinskij, Béla Bartók, George Enescu, Richard Strauss, Maurice Ravel, Arnold Schoenberg nebo Jean Sibelius. (cs)
- La nova música o el modernisme en la música, en la tradició musical europea escrita (artística), és una postura estètica subjacent al període de canvi i desenvolupament en el llenguatge musical que va tenir lloc al tombant del segle xx, un període de reaccions diverses que desafiaven i reinterpretaven els gèneres musicals més antics, innovacions que van conduir a noves formes d'aproximar-se als aspectes harmònics, melòdics, sonors i rítmics de la música, i als canvis en les visions estètiques del món en estreta relació amb el període més gran identificable del modernisme a les arts de l'època. La paraula que més s'hi associa a ella és "innovació". La seva característica principal és la "pluralitat lingüística", és a dir, que mai cap gènere musical va assumir una posició dominant. Aquest corrent és el successor de la música del romanticisme i postromanticisme, i va precedir la música clàssica contemporània, i es va estendre aproximadament entre els anys 1910 i 1975. El moment exacte en què va acabar el modernisme i va iniciar la música contemporània, és encara motiu de debat entre els experts. De vegades es compara de manera equitativa la música moderna amb la música del segle XX, tot i que aquesta última abasta un temps cronològic en lloc d'un període estètic. La música moderna es basa en els valors filosòfics i estètics del modernisme, els quals tenen com a principal objectiu el trencament amb la tradició, i la constant innovació. A causa d'això està estretament lligada al avantguardisme. A diferència dels períodes anteriors, pràcticament tots els compositors d'aquest període no només formaven part d'aquest moviment, sinó que van participar en diversos moviments musicals diferents, ja sigui simultàniament o per diferents etapes. El nom de modernisme és a causa d'una sèrie de moviments basats en el concepte que el segle XX va ser una època de constants canvis tan socials com tecnològics els quals van ser fonamentals. Així doncs, l'art també havia d'adoptar i desenvolupar aquests principis com a fonament estètic. El modernisme pren l'esperit progressista de finals del segle xix i la seva inclinació per la precisió de les millores tecnològiques. Com a conseqüència, se separa de les normes i formalismes de l'art de l'època i la tradició. Per tant, la característica principal del modernisme és la pluralitat del llenguatge, entenent que cap llenguatge musical en particular va assumir una posició dominant. En quant a les característiques tècniques del modernisme musical, aquest té tres característiques principals les quals fan que es distingeixi dels altres períodes anteriors:
* L'expansió o l'abandonament de la tonalitat.
* L'ús de les tècniques esteses.
* La incorporació de sons i sorolls nous en la composició. (ca)
- La nova muziko, modernisma muziko aŭ moderna muziko estas referenco al la muziko de la skriba eŭropa tradicio, prilaborita proksimume inter 1910 kaj 1975. Ĝi estis antaŭita de la Romantisma muziko, kaj sukcedita de la Nuntempa klasika muziko. La preciza momento en kiu finis la modernisma muziko kaj ekis la nuntempa muziko, estas ankoraŭ celo de debato inter fakuloj. Foje oni egaligas modernan muzikon kun la muziko de la 20-a jarcento, sed tiu enhavas kronologian areon anstataŭ estetikan periodon. La moderna muziko estas bazita sur la filozofiaj kaj estetikaj valoroj de la modernismo kaj plej rimarkinde la tendenco al la rompo disde la tradicio, kaj la permanenta plinovigemo. Pro tio ĝi estas tre forte ligita al avangardismo. Diference de la antaŭaj epokoj de klasika muziko, praktike ĉiuj komponistoj de tiu periodo partoprenis en diversaj muzikaj movadoj, ĉu samtempe ĉu laŭ etapoj. Tiukadre la ĉefa karaktero de modernismo estas la plureco de la lingvaĵo, en la kompreno, ke neniu muzika lingvaĵo partikulare havis dominan lokon. Teknike la muzika modernismo montras tri ĉefajn trajtojn kiuj distingas ĝin disde la antaŭaj muzikaj periodoj, nome la jenaj:
* La etendo aŭ abandono de la tonaleco.
* La uzado de la etendoteknikoj.
* La aliigo de sonoj plinovigaj kaj eĉ de bruo en la komponarto. (eo)
- La nueva música o moderna se refiere a la música de la tradición europea escrita (artística), elaborada aproximadamente entre 1910 y 1975. Fue precedida por la música del romanticismo y postromanticismo, y sucedida por la música clásica contemporánea. El momento exacto en el cual terminó el modernismo e inició la música contemporánea, es todavía motivo de debate entre los expertos. En ocasiones se equipara la música moderna con la música del siglo XX aunque esta última abarca un tiempo cronológico en lugar de un período estético. La música moderna está basada en los valores filosóficos y estéticos del modernismo al cual tienen como principio principal la ruptura con la tradición, y la permanente innovación. Debido a esto está estrechamente ligada al vanguardismo. A diferencia de los períodos anteriores, prácticamente todos los compositores de este período participaron en varios movimientos musicales diferentes, ya sea simultáneamente o por etapas. (es)
- On désigne souvent par musique moderne la musique savante composée pendant la première partie du XXe siècle, le terme de musique contemporaine pouvant s'appliquer à la deuxième moitié. On regroupe donc sous cet intitulé des compositeurs aussi différents que Claude Debussy, Erik Satie, le « Groupe des Six », Igor Stravinsky, Béla Bartók, Alexandre Scriabine, Georges Enesco, George Gershwin, Richard Strauss, Maurice Ravel, Arnold Schönberg, Jean Sibelius... Seule la chronologie est significative, car cette période n'a pas d'unité de style : elle est au contraire celle de la floraison d'expériences et d'esthétiques diverses et souvent opposées, en particulier dans le cadre de la trialité « musique tonale — musique modale — musique atonale » qui se développe à cette époque ; certains compositeurs resteront cependant et parfois volontairement à l'écart des évolutions en cours. (fr)
- In music, modernism is an aesthetic stance underlying the period of change and development in musical language that occurred around the turn of the 20th century, a period of diverse reactions in challenging and reinterpreting older categories of music, innovations that led to new ways of organizing and approaching harmonic, melodic, sonic, and rhythmic aspects of music, and changes in aesthetic worldviews in close relation to the larger identifiable period of modernism in the arts of the time. The operative word most associated with it is "innovation". Its leading feature is a "linguistic plurality", which is to say that no one music genre ever assumed a dominant position. Inherent within musical modernism is the conviction that music is not a static phenomenon defined by timeless truths and classical principles, but rather something which is intrinsically historical and developmental. While belief in musical progress or in the principle of innovation is not new or unique to modernism, such values are particularly important within modernist aesthetic stances. — Edward , p. 37) [emphasis added] Examples include the celebration of Arnold Schoenberg's rejection of tonality in chromatic post-tonal and twelve-tone works and Igor Stravinsky's move away from symmetrical rhythm. Authorities typically regard musical modernism as an historical period or era extending from about 1890 to 1930, and apply the term "postmodernism" to the period or era after 1930. For the musicologist Carl Dahlhaus the purest form was over by 1910, but other historians consider modernism to end with one or the other of the two world wars. (en)
- 近代音楽（きんだいおんがく）は、西洋のクラシック音楽においておおよそ20世紀初頭（あるいは19世紀末）頃から第二次世界大戦の終わり頃までの音楽を指す。 それ以降の音楽は現代音楽と呼ばれるが、本稿で扱う近代音楽に対しての現代音楽との境界は現在も議論が続き、第二次世界大戦後、1950年などいくつかの意見がある。また、このような分類をしないで20世紀以降を全てまとめて現代音楽とするという考えもある。本稿では冒頭の通り、20世紀初頭から第二次世界大戦の終わりまでを近代音楽と定義する。 (ja)
- Col termine musica moderna si indica la musica colta composta nella prima metà del Novecento, ovvero che, a livello storico, si colloca tra la musica romantica e la musica contemporanea. La musica moderna raggruppa quindi compositori assai differenti tra loro come Claude Debussy, Erik Satie, Leoš Janáček, il Gruppo dei Sei, Igor' Fëdorovič Stravinskij, Béla Bartók, George Enescu, Richard Strauss, Maurice Ravel, la Seconda scuola di Vienna e Jean Sibelius. (it)
- Modernizm − ogólne określenie prądów w muzyce światowej, zakładających całkowite odejście od muzyki romantycznej. Poza kontekstem fachowym muzyka modernistyczna bywa nazywana muzyką „współczesną” albo „nowoczesną”, chociaż jej początki sięgają lat osiemdziesiątych XIX w. O ile romantycy szukali inspiracji przede wszystkim w naturze i kulturze ludowej (legendy, poezja, krajobraz), to moderniści – raczej w technice (futuryzm), życiu codziennym (np. Les Six). W romantyzmie ogromnie ważna była harmonia i melodia, moderniści na pierwszym miejscu stawiali barwę (impresjonizm), rytm (neoklasycyzm). Całkowicie rezygnowali z melodii w tradycyjnym znaczeniu (dodekafoniści, Edgar Varèse). Dla muzyki romantycznej charakterystyczna była intensywna emocjonalność, której w rozmaity sposób moderniści sprzeciwiali się, z wyjątkiem ekspresjonistów. W muzyce romantycznej forma traktowana była narracyjnie, tymczasem różne nurty modernistyczne miały różne postaci anarracyjności: statyka (impresjonizm), porwana fraza (ekspresjonizm), sekwencyjność (Strawiński), snucie motywiczne (neoklasycyzm). Modernizm w muzyce trwał prawie sto lat, od ok. 1880 do ok. 1975. W początkach XX wieku za modernistów uważani byli: Gustav Mahler, Claude Debussy, Aleksandr Skriabin i Richard Strauss. Kolejne pokolenie modernistów należało już w pełni do XX wieku, a byli to przede wszystkim: Arnold Schönberg, Béla Bartók i Igor Strawinski. Następne pokolenie działało po II wojnie światowej: Karlheinz Stockhausen, Pierre Boulez, Krzysztof Penderecki i in. Do głównych nurtów modernizmu zaliczane są takie kierunki jak: impresjonizmekspresjonizmfuturyzmserializmsonoryzm Określenia „muzyka modernistyczna” jako pierwszy użył Richard Wagner w 1849 roku, krytykując opery Giacomo Meyerbeera. Kilkanaście lat później określenia tego użył z kolei Baudelaire wobec muzyki Wagnera, ale w taki sposób, że nabrało ono pozytywnego wydźwięku, oznaczając sztukę, „która stawia sobie za cel zgłębienie istoty świata”. Muzyka modernistyczna, ponieważ zrywała z romantyzmem, zazwyczaj spotykała się z nieprzyjaznym przyjęciem publiczności. Od końca XIX wieku niezrozumienie między kompozytorami a publicznością bardzo się pogłębiało, silniej nawet niż w innych sztukach: Zabawne, że publiczność znosi doskonale ruch literacki, nowe formy lansowane przez pisarzy rosyjskich [...] natomiast co do muzyki, to chcieliby, żeby ona pozostała w spokoju, i zrobiliby niemal rewolucję z powodu trochę dysonansowego akordu (Claude Debussy w 1887). Kompozytorzy zarzucali natomiast publiczności, że interesuje się przede wszystkim sztuką dawną i komercyjną, jak operetka. Większość z nich była przeciwna demokratyzacji sztuki, jak Arnold Schönberg, który uważał: Jeśli sztuka, to nie dla wszystkich, jeśli zaś dla wszystkich – to nie jest to sztuka. (pl)
- Модерни́зм в му́зыке — искусствоведческое понятие, которое хотя и трактуется в музыкознании не всегда однозначно в плане историческом, но тем не менее всегда указывает на различные инновационные тенденции в музыке, а также на активное стремление музыкантов заниматься дальнейшей модернизацией её эстетического облика. Так, например, авторитетный американский дирижёр, музыковед и музыкально-общественный деятель Леон Ботштейн (англ. Leon Botstein)полагает, что модернизм в музыке характеризуется повышенной восприимчивостью к прогрессу в области современной культуры, науки, и техники, а также позитивистскими взглядами на урбанизацию и многие явления массовой культуры, хотя при этом Ботштейн указывает и на то, что в эстетике музыкального модернизма «отражается не только творческий энтузиазм, но и социальная тревога» . (ru)
- Música moderna é o conjunto de tendências musicais que surgiram durante o período da primeira metade do século XX (conhecido como modernismo), após o romantismo, e que possuem caráter quase exclusivamente experimental. Assim como o classicismo e o barroco valorizavam a estética e o romantismo valorizava a expressão de sentimentos através da tonalidade, o Modernismo valorizava especialmente a inovação e as percepções sensoriais\abstratas. O desenvolvimento posterior do modernismo, que inclui a música concreta, a música aleatória e o minimalismo são geralmente classificados como vanguardismo, ou pós-modernismo. (pt)
- Modernism är en epok inom klassisk musik som bland annat representeras av Igor Stravinskij. Epoken markerar ett brott med romantiken, och övergår kronologiskt i . Värderingar som den delar med modernismen i övrigt är brytandet av samhällets normer och konventioner. Modernism har många olika stilar. Förutom Igor Stravinskij representeras den tidiga modernismen också av bland andra Arnold Schönberg och Béla Bartók. (sv)
- Модернізм у музиці — це естетична позиція, що лежить в основі періоду змін та розвитку музичної мови, яка наприкінці XX століття, в період різноманітних реакцій на виклик та переосмислення старих категорій музики, нововведень, призвели до нових способів організації і наближення до гармонійних, мелодійних, звукових та ритмічних аспектів музики, а також зміни естетичного світогляду в тісній залежності від ідентифікованого періоду модернізму в мистецтві того часу. (uk)
- 現代主義音樂是一個音樂流派，它泛指19世紀末至20世紀初以來的音樂創作，現代主義音樂不拘泥於传统音乐，它在节奏、旋律、和声等方面有所突破。例如阿诺德·勋伯格在无调音乐和十二音技作品中摒弃了调性，而伊戈尔·斯特拉文斯基则摒弃了节拍。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- 近代音楽（きんだいおんがく）は、西洋のクラシック音楽においておおよそ20世紀初頭（あるいは19世紀末）頃から第二次世界大戦の終わり頃までの音楽を指す。 それ以降の音楽は現代音楽と呼ばれるが、本稿で扱う近代音楽に対しての現代音楽との境界は現在も議論が続き、第二次世界大戦後、1950年などいくつかの意見がある。また、このような分類をしないで20世紀以降を全てまとめて現代音楽とするという考えもある。本稿では冒頭の通り、20世紀初頭から第二次世界大戦の終わりまでを近代音楽と定義する。 (ja)
- Col termine musica moderna si indica la musica colta composta nella prima metà del Novecento, ovvero che, a livello storico, si colloca tra la musica romantica e la musica contemporanea. La musica moderna raggruppa quindi compositori assai differenti tra loro come Claude Debussy, Erik Satie, Leoš Janáček, il Gruppo dei Sei, Igor' Fëdorovič Stravinskij, Béla Bartók, George Enescu, Richard Strauss, Maurice Ravel, la Seconda scuola di Vienna e Jean Sibelius. (it)
- Modernism är en epok inom klassisk musik som bland annat representeras av Igor Stravinskij. Epoken markerar ett brott med romantiken, och övergår kronologiskt i . Värderingar som den delar med modernismen i övrigt är brytandet av samhällets normer och konventioner. Modernism har många olika stilar. Förutom Igor Stravinskij representeras den tidiga modernismen också av bland andra Arnold Schönberg och Béla Bartók. (sv)
- Модернізм у музиці — це естетична позиція, що лежить в основі періоду змін та розвитку музичної мови, яка наприкінці XX століття, в період різноманітних реакцій на виклик та переосмислення старих категорій музики, нововведень, призвели до нових способів організації і наближення до гармонійних, мелодійних, звукових та ритмічних аспектів музики, а також зміни естетичного світогляду в тісній залежності від ідентифікованого періоду модернізму в мистецтві того часу. (uk)
- 現代主義音樂是一個音樂流派，它泛指19世紀末至20世紀初以來的音樂創作，現代主義音樂不拘泥於传统音乐，它在节奏、旋律、和声等方面有所突破。例如阿诺德·勋伯格在无调音乐和十二音技作品中摒弃了调性，而伊戈尔·斯特拉文斯基则摒弃了节拍。 (zh)
- في الموسيقى، الحداثية (بالإنجليزية: Modernism) هي موقف فلسفي وجمالي قامت عليه فترة التغيير والتطوير في اللغة الموسيقية التي وقعت حدثت في نهاية القرن العشرين تقريبًا، وهي فترة من التفاعلات المتنوعة في تحدي التصنيفات الموسيقية الأقدم وإعادة ترجمتها، والإبداعات التي قادت إلى طرق جديدة في تنظيم الجوانب التآلفية واللحنية والصوتية والإيقاعية للموسيقا ومقاربتها، والتغييرات في الآراء الجمالية العالمية في علاقة وثيقة بالفترة الحداثية الأكبر ممكنة التحديد من فنون المرحلة. الكلمة المؤثرة الأكثر ارتباطًا بها هي «الإبداع» (ميتزر 2009، 3). سمتها البارزة هي «التعددية اللغوية»، إذ يمكننا القول إنه لا يوجد نوع موسيقي واحد احتل موضع الهيمنة قط (مورغان 1984، 443). (ar)
- La nova música o el modernisme en la música, en la tradició musical europea escrita (artística), és una postura estètica subjacent al període de canvi i desenvolupament en el llenguatge musical que va tenir lloc al tombant del segle xx, un període de reaccions diverses que desafiaven i reinterpretaven els gèneres musicals més antics, innovacions que van conduir a noves formes d'aproximar-se als aspectes harmònics, melòdics, sonors i rítmics de la música, i als canvis en les visions estètiques del món en estreta relació amb el període més gran identificable del modernisme a les arts de l'època. La paraula que més s'hi associa a ella és "innovació". La seva característica principal és la "pluralitat lingüística", és a dir, que mai cap gènere musical va assumir una posició dominant. Aquest co (ca)
- Jako modernistická hudba se označují styly západní artificiální hudby, které koncem 19. století vystřídaly pozdní romantismus a převládaly zhruba do 70. let 20. století. Byly spojeny s důrazem na stálou inovaci hudební řeči (Metzer 2009, 3) a vykazovaly „lingvistickou pluralitu“ v tom smyslu, že žádný hudební idiom nezaujímal dominantní pozici (Morgan 1984, 443). (cs)
- La nova muziko, modernisma muziko aŭ moderna muziko estas referenco al la muziko de la skriba eŭropa tradicio, prilaborita proksimume inter 1910 kaj 1975. Ĝi estis antaŭita de la Romantisma muziko, kaj sukcedita de la Nuntempa klasika muziko. La preciza momento en kiu finis la modernisma muziko kaj ekis la nuntempa muziko, estas ankoraŭ celo de debato inter fakuloj. Foje oni egaligas modernan muzikon kun la muziko de la 20-a jarcento, sed tiu enhavas kronologian areon anstataŭ estetikan periodon. La moderna muziko estas bazita sur la filozofiaj kaj estetikaj valoroj de la modernismo kaj plej rimarkinde la tendenco al la rompo disde la tradicio, kaj la permanenta plinovigemo. Pro tio ĝi estas tre forte ligita al avangardismo. Diference de la antaŭaj epokoj de klasika muziko, praktike ĉiuj k (eo)
- La nueva música o moderna se refiere a la música de la tradición europea escrita (artística), elaborada aproximadamente entre 1910 y 1975. Fue precedida por la música del romanticismo y postromanticismo, y sucedida por la música clásica contemporánea. El momento exacto en el cual terminó el modernismo e inició la música contemporánea, es todavía motivo de debate entre los expertos. En ocasiones se equipara la música moderna con la música del siglo XX aunque esta última abarca un tiempo cronológico en lugar de un período estético. La música moderna está basada en los valores filosóficos y estéticos del modernismo al cual tienen como principio principal la ruptura con la tradición, y la permanente innovación. Debido a esto está estrechamente ligada al vanguardismo. A diferencia de los perío (es)
- On désigne souvent par musique moderne la musique savante composée pendant la première partie du XXe siècle, le terme de musique contemporaine pouvant s'appliquer à la deuxième moitié. On regroupe donc sous cet intitulé des compositeurs aussi différents que Claude Debussy, Erik Satie, le « Groupe des Six », Igor Stravinsky, Béla Bartók, Alexandre Scriabine, Georges Enesco, George Gershwin, Richard Strauss, Maurice Ravel, Arnold Schönberg, Jean Sibelius... (fr)
- In music, modernism is an aesthetic stance underlying the period of change and development in musical language that occurred around the turn of the 20th century, a period of diverse reactions in challenging and reinterpreting older categories of music, innovations that led to new ways of organizing and approaching harmonic, melodic, sonic, and rhythmic aspects of music, and changes in aesthetic worldviews in close relation to the larger identifiable period of modernism in the arts of the time. The operative word most associated with it is "innovation". Its leading feature is a "linguistic plurality", which is to say that no one music genre ever assumed a dominant position. (en)
- Modernizm − ogólne określenie prądów w muzyce światowej, zakładających całkowite odejście od muzyki romantycznej. Poza kontekstem fachowym muzyka modernistyczna bywa nazywana muzyką „współczesną” albo „nowoczesną”, chociaż jej początki sięgają lat osiemdziesiątych XIX w. impresjonizmekspresjonizmfuturyzmserializmsonoryzm (pl)
- Música moderna é o conjunto de tendências musicais que surgiram durante o período da primeira metade do século XX (conhecido como modernismo), após o romantismo, e que possuem caráter quase exclusivamente experimental. (pt)
- Модерни́зм в му́зыке — искусствоведческое понятие, которое хотя и трактуется в музыкознании не всегда однозначно в плане историческом, но тем не менее всегда указывает на различные инновационные тенденции в музыке, а также на активное стремление музыкантов заниматься дальнейшей модернизацией её эстетического облика. (ru)
|