Ligji i luftës

Konventa e Parë e Gjenevës që rregullon anëtarët e sëmurë dhe të plagosur të forcave të armatosura u nënshkrua në 1864.

Ligji i luftës është përbërësi i së drejtës ndërkombëtare që rregullon kushtet për fillimin e luftës (jus ad bellum) dhe sjelljen e palëve ndërluftuese (jus in bello). Ligjet e luftës përcaktojnë sovranitetin dhe kombësinë, shtetet dhe territoret, okupimin dhe terma të tjerë kritikë të ligjit.

Ndër çështje të tjera, ligjet moderne të luftës trajtojnë deklaratat e luftës, pranimin e dorëzimit dhe trajtimin e robërve të luftës; nevoja ushtarake, së bashku me dallimin dhe proporcionalitetin; dhe ndalimi i disa armëve që mund të shkaktojnë vuajtje të panevojshme.

Ligji i luftës konsiderohet i ndryshëm nga organet e tjera të ligjit - siç është ligji i brendshëm i një ndërluftuesi të caktuar në një konflikt - i cili mund të sigurojë kufizime ligjore shtesë për zhvillimin ose justifikimin e luftës.

Referenca