këputem

KËPUTEM vetv.

1. Lodhem shumë, rraskapitem sa s'duroj më; ndiej lodhje të madhe e dhembje; kapitem. U këput së punuari (së kërcyeri, së qeshuri). Iu këputën kërbishtet (këllqet, kryqet, gërbet) u lodh shumë. M'u këput krahu (koka, kurrizi, mesi, qafa). M'u këput beli
a) u lodha shumë nga një punë e rëndë;
b) më dhemb mesi. M'u këputën brinjët. Është këputur (është thyer) më dysh.
2. vet. veta III edhe fig. Dobësohet, humbet (zëri, fuqia etj.). Iu këput zëri. Iu këputën fuqitë. Iu këputën shpresat.
3. Shkëputem e bie poshtë, rrëzohem përtokë; mbetem në vend pa ndjenja; varem, zbres. U këput përmbys. U këput një plep (një tra). U këput nga lisi (nga shkëmbi). U këput në mes të rrugës. Iu këput koka majtas. Këputem poshtë. U këput një yll ra një yll.
4. vet. veta III. Ndahet (një pe, një litar, një shirit etj.) në dy ose më shumë copa, pasi është tërhequr me forcë, është përdredhur shumë, është ngrënë a është kalbur. Iu këput rripi. Peri këputet ku është i dobët. fj. u.
5. vet. veta III fig. Pushon papritur e menjëherë, ndërpritet. Mendimet iu këputën. Biseda u këput. Jeta iu këput në mes.
6. fig. Ndiej keqardhje, dëshpërim a mallëngjim të thellë, hidhërohem e pikëllohem shumë. Më këputet zemra (shpirti).
7. Pës. e KËPUT.
U këput ndër vete euf. u rrënxua. Iu këput rripi i pallës shih te RRIP,~I.