Rašidunski Kalifat

Rašidunski Kalifat (arapski: الخلافة الراشدية‎) je naziv kojim se opisuje arapska, odnosno islamska država u periodu prva četiri kalifa od Muhamedove smrti 632 (10. godina A.H.), poznatih i kao pravedni kalifi. Na svom vrhuncu se kalifat prostirao od Arabijskog poluotoka, Levanta, Kavkaza i Sjeverne Afrike na zapadu, do Iranske visoravni i Centralne Azije na istoku. Predstavljao je najveće carstvo u historiji do tog vremena.^[1] Također je predstavljao i jedno od najbrže stvorenih carstava u historiji, s obzirom da je najveći dio teritorija osvojen u nepune dvije decenije nakon nastanka, pri čemu je potpuno uništeno Sasanidsko Carstvo na istoku; a trajno oslabljeno Bizantsko Carstvo na zapadu. Osvojena područja su zadržana usprkos unutrašnjih sukoba koje su eskalirale u građanski rat koji će 661. dovesti do stvaranja omejadske dinastije, odnosno loze kalifa koji predstavljaju nasljednike Rašidunskog Kalifata.

الخلافة الراشدة Rašidunski Kalifat Carstvo ?   ?   ?   ? 632–661 ? Rašidunski Kalifat (tamozeleno) na svom vrhuncu 654, uključujući vazalne države (svjetlozeleno). Glavni grad Medina, Kufa Jezik/ci Arapski, aramejski, armenski, berberski jezici, grčki, gruzijski, hebrejski, kurdski, srednjoperzijski, Religija islam Vlast Kalifat Amir al-Mu'minin¹  - 632–634 Abu Bakr  - 634–644 Umar  - 644–656 Uthman  - 656–661 Ali Historija  - Uspostava  - Prestanak Stanovništvo  -  est. 40,300,000  Valuta Dinar, Dirham Danas dio 30 zemalja  Afganistan  Armenija  Azerbejdžan  Cipar  Egipat  Gruzija  Grčka  Iran  Irak  Izrael  Italija  Jordan  Kuvajt  Libanon  Libija  Oman  Pakistan  Palestina  Bahrein  Katar  Rusija  Saudijska Arabija  Sirija  Tunis  Turska  Turkmenistan  Ujedinjeni Arapski Emirati  Uzbekistan  Sudan  Jemen ¹ Amir al-Mu'minin (أمير المؤمنين), Caliph (خليف)