[go: up one dir, main page]
More Web Proxy on the site http://driver.im/Prijeđi na sadržaj

Kinetohor

Izvor: Wikipedija
Mikrotubuli deobnog vretena (zeleno), hromozomi (plavo), kinetohori (crveno)

Kinetohor ili kinetohora je parna proteinska struktura u predelu centromere hromozoma. Za njega se vezuju niti deobnog vretena pa je svaki hromozom u metafazi mitoze povezan za oba pola ćelije.

Hemijski sastav kinetohora nije sasvim tačno utvrđen mada se sigurno zna da sadrži bazne proteine. Za njega se pod uglom od 90° vezuje od 4 do 40 mikrotubula (grade niti deobnog vretena) što zavisi od veličine samog kinetohora. Pojedine mikrotubule prodiru čak do hromatinskog materijala.

Vrste

[uredi | uredi kod]

Uočen je elektronskim mikroskopom i različito je građen u hromozomima različitih organizama:

  • kod viših biljaka je loptastog oblika
  • kod čoveka, različitih životinja i nižih biljaka je troslojan (trilaminaran).

Trilaminarni kinetohor se sastoji od tri dela:

  • deo za koji su pričvršćene niti deobnog vretena i on je najgušći
  • srednji deo koji je bleđi
  • unutrašnji, gušći deo koji naleže na hromatin.

Literatura

[uredi | uredi kod]
  • Tucić, N, Matić, Gordana: O genima i ljudima, Centar za primenjenu psihologiju, Beograd, 2002.
  • Marinković, D, Tucić, N, Kekić, V: Genetika, Naučna knjiga, Beograd
  • Tatić, S, Kostić, G, Tatić, B: Humani genom, ZUNS, Beograd, 2002.
  • Matić, Gordana: osnovi molekularne biologije, Zavet, Beograd, 1997.
  • Ridli, M: Genom - autobiografija vrste u 23 poglavlja, Plato, Beograd, 2001.
  • Prentis S: Biotehnologija, Školska knjiga, Zagreb, 1991.
  • Dumanović, J, marinković, D, Denić, M: Genetički rečnik, Beograd, 1985.
  • Kosanović, M, Diklić, V: Odabrana poglavlja iz humane genetike, Beograd, 1986.
  • Lazarević, M: ogledi iz medicinske genetike, beograd, 1986.
  • Švob, T. i sradnici: Osnovi opće i humane genetike, Školska knjiga, Zagreb, 1990.

Vanjski linkovi

[uredi | uredi kod]