Glicerije

Glicerije (oko 420 — posle 480) je bio uzurpator Zapadnog rimskog carstva koji je vladao kao car tokom 473. i 474. godine. Kasnije je bio episkop. Glicerije je bio visoki dvorski službenik na dvoru u Raveni, kada ga je vrhovni vojni zapovjednik i premijer to jest magister militum Burgunđanin Gundobad postavio na carski presto (upražnjeno posle smrti Olibrija) negde početkom marta-ožujka 473. godine. Gunodbad je bio u prilici da postavi cara jer je Ricimer, koji je to do tada činio, iznenada umro.

Možda je Glicerijeva vladavina odložila konačni pad Zapadnog rimskog carstva. Naime, kada su Ostrogoti, tada u Iliriku, poslali svoje trupe u Italiju 473. godine, Glicerijeva vojska je uspela da odbije taj napad. Glicerije je u stvarnosti vladao samo nad severnom Italijom. Bez obzira na ovaj uspeh, Lav I nije bio spreman da Glicerija prizna i imenovao je svog rođaka Julija Nepota za cara na Zapadu. Stoga, za Glicerija se jedva može reći da je bio car, a ne običan uzurpator. Julije Nepot je sa velikom vojskom koju je dobio od Lava isplovio iz Dalmacije i uplovio u Ostiju u junu-lipnju 474. godine. Glicerije nije pružao otpor i odmah se predao.

Možda kao nagradu što nije pokrenuo rat protiv njega, Julije Nepot je dozvolio Gliceriju da postane episkop u Saloni, gradu u Dalmaciji. Kasnije su se Glicerije i Julije Nepot opet sreli jer je ubrzo novi car morao da potraži utočište u ovoj provinciji. Po jednoj vesti, Glicerije je bio uključen u zaveru protiv Nepota i koja se zavšila njegovom smrću u maju-svibnju 480. godine.