Berengar II od Italije

„Berengar II” preusmjerava ovdje. Za markgrofa Neustrije, v. Berengar II od Neustrije.

Berengar II
kralj Italije
Vladavina	950-961
Prethodnik	Lotar II
Nasljednik	Oton I
Markgrofovija Ivrea
Vladavina	923-966
Prethodnik	Adalbert I
Nasljednik	Adalbert II
Suprug/a	Willa od Toskane
Potomstvo	Adalbert od Italije Guido od Ivreje Corrado od Ivreje
Kuća	Anskaridi
Otac	Adalbert I od Ivreje
Majka	Gisela od Furlanije
Rođen/a	cca. 900
Umro/la	4. august 966 Zamak Bamberg, Njemačka

Berengar od Ivreje (cca. 900 - 4. august 966), ponekad navođen i kao Berengar II od Italije, bio je markgrof Ivreje koji je od 950. do 961. uspješno uzurpirao titulu kralja Italije. Poticao je iz franačke plemićke porodice Anskarida.

Bio je sin markgrofa Adalberta I od Ivreje i njegove supruge Gisela od Furlanije, kćeri kralja Berengara I iz dinastije Unruochinga. Po ženskoj liniji je bio potomak franačkoj cara Luja Pobožnog.

Na mjestu markgrofa je svog oca naslijedio 923. poslije njegove smrti. Oženio se za Willu, kćer bosonidskog markgrofa Bosoa od Toskane, odnosno nećaku kralja Huga od Italije. Kroničar Liutprand Kremonski upravo njoj pripisuje brojne zločine na Berengarovom dvoru.

Godine 940. je Berengar uz podršku italijanskih plemića digao ustanak protiv svog ujaka. On ispočetka nije uspio, ali je Berengar, dobivši pravovremeno upozorenje od strane Hugovog sina Lotara II izbjegao odmazdu Hugovih trupa i pobjegao u Njemačku kod kralja Otona I. Oton se ispočetka nije htio petljati u sukob na jugu, te je Berengar iz Njemačke 945. sa najamnicima napao Italiju, svrgnuo Huga i na prijestolje nominalno doveo Lotara.

Lotar je pet godina kasnije umro, a dio historičara tvrdi da ga je otrovao Berengar, koji se proglasio kraljem. Nastojeći legitimirati svoju vlast, nastojao je Lotarovu udovicu Adelaide prisilno udati za svog sina Adalberta. Kada je Adelaide to odbila, Berengar ju je dao zatočiti u zamak Garda, gdje ju je Willa stalno zlostavljala. Adelaide je, međutim, odatle uspjela pobjeći uz pomoć Adalberta Attoa od Canosse te zatražiti pomoć od Otona. Njemački kralj je 951. pokrenuo invaziju na Italiju i prisilio Berengara da se skloni u San Marino. U međuvremenu se Oton oženio za Adelaide, primio zakletve vjernosti italijanskog plemstva i sebe proglasio "kraljem Lombardije".

To je, na kraju priznao i sam Berengar, kome je Oton zauzvrat prihvatio titulu kralja Italije, ali ga prisilio da ga prizna kao sizerena. Godine 952. je Berengar u tom svojstvu došao na carsku skupštinu u Augsburgu kako bi se poklonio Otonu. Tada je pristao da Oton preuzme Furlansku, a Otonov brat, bavarski vojvoda Heinrich I Veronsku marku.

Međutim, već 953. je Berengar digao ustanak i opsjeo Veronu. Otonu je nastavio prkositi, a 960. je čak napao papska područja pod Ivanom XII. Papa je pozvao Otona u pomoć i on je razbio Berengarovu vojsku, te ga u decembru 961. nakon osvajanja Pavije, proglasio svrgnutim. Godine 963. je Ivanov pokušaj da iza Otonovih leđa pregovara s Berengarovim sinom Adalbertom doveo do Otonovog marša na Rim u kome je papa svrgnut i imenovan novi papa Lav VIII. Berengar je zarobljen i odveden u Bamberg gdje je umro. Njegova supruga je ostatak života provela u samostanu.

• Medieval Lands Project on Berengar II, the Margrave of Ivrea