Crnofiguralni stil
Crnofiguralni stil je način oslikavanja vaza u arhajskom periodu (6. vek pne.). Stil potiče iz Korinta, odakle se proširio celom antičkom Grčkom. Ova tehnika je cvetala dok nije zamenjena naprednijom tehnikom crvenih figura, oko 530.g.pne.
To su kompozicije sa crnim siluetama na crvenkastoj podlozi - prirodnoj boji gline. Detalji su urezani iglom, belom i ljubičastom bojom, preko crne boje silueta da se istaknu delovi. Ovakva procedura favorizuje dekorativni i dvodimenzionalni efekat.
Grčke vaze su pravljene od blede gline bogate gvožđem, koja je dobijala crvenkastu boju nakon pečenja. Oslikavane su tako što su isctravane konture crteža, koje su kasnije bojene crnom bojom dobijenom od prerađene gline. Detalji su urezivani iglom, tako da su otkrivali crvenkastu podlogu. Vaze su se zatim pekle na temperaturi od oko 800 °C.
Slikari su morali paziti da figure budu razdvojene, jer u ovoj tehnici postoji samo jedan plan i bilo kakvo preklapanje bi bilo konfuzno. Dodavanje anatomskih detalja je bilo skoro nemoguće i figure su ostajale na nivou silueta.
Pored crne, koristile su se i druge boje, ali u manjoj meri i uglavnom za detalje. Izbor boja je bio ograničen na svetle, da bi se isticale naspram crne pozadine. Najuobičajenija je bila žućkasto-bela, dobijena iz pročišćene gline bez gvožđa i purpurno-crvena, dobijena dodavanjem oksida gvožđa.
Korinćani su obično oslikavali frizove sa životinjskim motivima do sredine VI veka pne., kada su atinski slikari razvili sofisticirani stil narativne dekoracije, sa temama bitki, mitskih stvorenja i legendarnih događaja.
Stil crnih figura je obično prikazivao samo siluete. Umetnička sloboda je bila ograničena grubim alatima. Poznato je samo nekoliko imena slikara iz ovog perioda, mada je moguća klasifikacija prema stilu oslikavanja, najverovatnije delima jedne osobe ili radionice. Najpoznatiji slikar je Eksekijas, poznat po prizorima bitaka. Poznati su još Sofilos (590-580.g.pne.) i Andokides (550-525.g.pne.)
