piechota

wymowa:

IPA: [pʲjɛˈxɔta], AS: [pʹi ̯eχota], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j  ​^?/i

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) wojsk. rodzaj wojsk walczących pieszo i w bliskim kontakcie z nieprzyjacielem; zob. też piechota w Wikipedii

(1.2) tylko w formach piechotą, na piechotę, tożsamymi z przysłówkiem pieszo

(1.3) daw. gw. więz. drób^[1]

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	piechota
dopełniacz	piechoty
celownik	piechocie
biernik	piechotę
narzędnik	piechotą
miejscownik	piechocie
wołacz	piechoto

przykłady:

(1.1) Piechota jest niezbędna do walk w mieście.

(1.2) Nie czekaliśmy na autobus, poszliśmy piechotą (= na piechotę).

(1.2) A pan Słowik słodko ćwierka: Wybacz, moje złoto,
Ale wieczór taki piękny, że szedłem piechotą!^[2]

składnia:

kolokacje:

(1.1) żołnierz piechoty • służyć w piechocie • piechota walczy / zdobywa teren / wycofuje się / … • batalion / pułk / dywizja / … piechoty • piechota morska / zmotoryzowana / zmechanizowana / konna

synonimy:

(1.1) daw. infanteria

(1.2) pieszo

antonimy:

(1.1) kawaleria

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pieszy m

przym. pieszy, piechotny

przysł. pieszo

związki frazeologiczne:

tam, gdzie król piechotą chodzi

etymologia:

st.pol. piech 'noga ludzka'^[3]

uwagi:

tłumaczenia:

(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: pieszo

• angielski: (1.1) infantry
• arabski: (1.1) مشاة
• baskijski: (1.1) infanteria
• białoruski: (1.1) пяхота ż
• duński: (1.1) infanteri n
• estoński: (1.1) jalavägi
• francuski: (1.1) infanterie ż
• galicyjski: (1.1) infantaría ż
• hiszpański: (1.1) infantería ż
• niemiecki: (1.1) Infanterie ż
• nowogrecki: (1.1) πεζικό n
• rosyjski: (1.1) пехо́та ż
• słowacki: (1.1) pechota ż; hist. infantéria ż
• starogrecki: (1.1) πεζόν n
• ukraiński: (1.1) піхо́та ż
• węgierski: (1.1) gyalogság
• włoski: (1.1) fanteria ż

źródła: