płot
płot (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) ogrodzenie domu lub gospodarstwa; zob. też płot w Wikipedii
- (1.2) gw. (Bukowina) tratwa[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik płot płoty dopełniacz płotu / przest. płota[2][3] płotów celownik płotowi płotom biernik płot płoty narzędnik płotem płotami miejscownik płocie płotach wołacz płocie płoty
- przykłady:
- (1.1) Pies przeskoczył przez płot i zaatakował wiewiórkę.
- (1.1) Zbudowaliśmy płot dookoła naszego domu.
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) ogrodzenie
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- (1.1) sztacheta
- wyrazy pokrewne:
- czas. pleść[4] ndk.
- rzecz. płotkarz m, płotkarka ż, opłotek m
- przym. płotowy, płotkowy, płotkarski
- związki frazeologiczne:
- czepiać się jak pijany płotu • samotny jak kołek w płocie • trafić jak kulą w płot
- przysłowia słowo się rzekło, kobyłka u płota (sic!) • pierwsze koty za płoty • płot trzy lata, kot trzy płoty, koń trzy koty / płot trzy lata, kot trzy płoty, koń trzy koty, trzy konie człek – najlepszy wiek • kto z chłopem pije, ten też z nim pod płotem leży
- etymologia:
- od prasł. *plotъ[5], od czasownika *plesti[5][6] → pleść
- pierwotnie ta nazwa odnosiła się do ogrodzeń zaplatanych z chrustu[3]
- por. chorw. plot, ukr. пліт, czes. plot, dłuż. płot, głuż. płót, ros. плот i słc. plot
- uwagi:
- Forma dopełniacza „płota” jest uznawana za niepoprawną przez Słownik poprawnej polszczyzny pod redakcją W. Doroszewskiego[7], jednak podają ją Słownik języka polskiego pod redakcją tegoż (jako dawną)[2] i Wielki słownik języka polskiego (bez kwalifikatorów)[3].
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) fence
- baskijski: (1.1) hesi
- białoruski: (1.1) плот m
- czeski: (1.1) plot m
- dolnołużycki: (1.1) płot m
- duński: (1.1) hegn n
- esperanto: (1.1) barilo
- estoński: (1.1) tara
- górnołużycki: (1.1) płót m
- grenlandzki: (1.1) ungaloq
- hawajski: (1.1) pā
- hiszpański: (1.1) cerca ż, valla ż
- jidysz: (1.1) צאַם m/ż (cam), צאָם m/ż (com), צוים m/ż (cojm)
- kataloński: (1.1) tanca ż
- kazachski: (1.1) шарбақ
- litewski: (1.1) žiogris
- łotewski: (1.1) žogs m
- niderlandzki: (1.1) omheining ż
- niemiecki: (1.1) Zaun m
- nowogrecki: (1.1) φράχτης m, φράκτης m
- rosyjski: (1.1) забор m
- rumuński: (1.1) ogradă
- szwedzki: (1.1) staket n, stängsel n
- tuvalu: (1.1) ˈpui
- ukraiński: (1.1) паркан m, тин m
- wilamowski: (1.1) caun m, caojn m, coün m
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 Zbigniew Greń, Helena Krasowska, Słownik górali polskich na Bukowinie, SOW, Warszawa 2008, s. 168; dostęp: 26 listopada 2018.
- ↑ 2,0 2,1
Hasło „płot” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ 3,0 3,1 3,2
- ↑ Agnieszka Krygier-Łączkowska, Europejczycy, Słowianie, Polacy. Na czym polega pokrewieństwo językowe? (Propozycja rozdziału podręcznika do nauczania treści historycznojęzykowych na studiach I stopnia), „Kwartalnik Językoznawczy” 2011/1 (5), s. 103.
- ↑ 5,0 5,1 Hasło „plot” w: Hrvatski jezični portal.
- ↑ Hasło „[1]” w: Hrvatski jezični portal.
- ↑ Słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Witold Doroszewski, Polskie Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1980, ISBN 83-01-03811-X, s. 516.
płot (język dolnołużycki)
edytuj- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) płot
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- od prasł. *plotъ
- zob. polskie znaczenie
- uwagi:
- źródła: