szczaw
szczaw (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) bot. ogrod. roślina z rodzaju Rumex L.[1]; zob. też szczaw w Wikipedii
- (1.2) kulin. spoż. liść lub liść z łodygą szczawiu ogrodowego lub szczawiu zwyczajnego
- (1.3) pot. kulin. zupa szczawiowa[2][3]
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (2.1) pot. lekcew. młody, niedoświadczony człowiek
rzeczownik, rodzaj żeński, forma fleksyjna
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik szczaw szczawie dopełniacz szczawiu szczawi celownik szczawiowi szczawiom biernik szczaw szczawie narzędnik szczawiem szczawiami miejscownik szczawiu szczawiach wołacz szczawiu szczawie - (3.1) zob. szczawa
- przykłady:
- (1.1) Na naszych łąkach rośnie kilka gatunków szczawiu botanicznego.
- (1.2) Muszę kupić dwa pęczki szczawiu na zupę.
- (3.1) Okoliczne góry są miejscem występowania szczaw siarczkowych.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) szczaw rośnie / pleni się / wyrasta / kwitnie • gatunek / odmiana szczawiu • liść / łodyga / korzeń / kwiatostan / kępa szczawiu • zrywać / wykopywać / sadzić / siać szczaw
- (1.2) dorodny / kwaśny / młody szczaw • garść / pęczek / słoik szczawiu • kroić / kupować / płukać / siekać / mielić / jeść / ugotować / pasteryzować / zapasteryzować szczaw • dodać szczawiu • zupa / chłodnik / sos / sałatka ze szczawiu • szczaw duszony / gotowany / marynowany / na surowo
- (2.1) durny / głupi / naiwny szczaw
- synonimy:
- (1.1) reg. (Kraków) tatarskie ziele[4]; lud. kapuśnica[5], scow[5], zajęcza kapusta[5]; reg. śl. babskie jscochy, szczow
- (1.2) dziadowska kapusta; reg. śl. babskie jscochy, szczow
- (2.1) małolat, szczeniak, wulg. gnojek, gówniarz
- antonimy:
- hiponimy:
- (1.1) kobyli szczaw / koński szczaw / szczaw kędzierzawy • szczaw alpejski • szczaw cienkolistny • szczaw błotny • szczaw domowy • szczaw gajowy • szczaw górski • szczaw karpacki • szczaw lancetowaty • szczaw lyoński[6] • szczaw nadmorski • szczaw obrosłoowocowy • szczaw ogrodowy • szczaw omszony • szczaw polny • szczaw rozpierzchły • szczaw różnolistny • szczaw skupiony • szczaw tarczolistny • szczaw tępolistny • szczaw trójkątnodziałkowy • szczaw ukraiński • szczaw wąskolistny • szczaw wielki belwilski[6] • szczaw wodny • szczaw zwyczajny
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. szczawiówka ż, szczawiowa ż, szczawian m, szczawa ż, szczawikowiec m, szczawiomocz m, szczawnica ż, szczyna ż, szczanie n, naszczanie n, wyszczanie n, oszczanie n, obszczanie n, szczacz m
- czas. szczać ndk., naszczać dk., wyszczać dk., oszczać dk., obszczać dk.
- przym. szczawiowy, szczawiowaty
- związki frazeologiczne:
- na szczaw • zajęczy szczaw
- etymologia:
- prasł. *sьčavъ(jь) → 'wydzielający z siebie ciecz, sok' > 'roślina wydzielająca sok; szczaw', urzeczownikowiony (za pomocą przyrostka *-jь) pierwotny przymiotnik *sьčavъ[7]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) sorrel, dock
- baskijski: (1.1) uztao
- białoruski: (1.1) шчаўе n; (1.2) шчаўе n
- bułgarski: (1.1) лапад m; (1.2) киселец m
- esperanto: (1.1) okzal
- francuski: (1.1) oseille ż
- hiszpański: (1.1) acedera ż; (1.2) acedera ż
- islandzki: (1.1) súra ż
- jidysz: (1.1) לאָבידע ż, שטשאַוו m
- łaciński: (1.1) rumex
- niderlandzki: (1.1) zuring ż
- niemiecki: (1.1) Ampfer m, Sauerampfer m
- nowogrecki: (1.1) λάπαθο n, ξινόχορτο n
- osetyjski: (1.1) хуырхӕг
- rosyjski: (1.1) щавель m; (1.2) щавель m; (1.3) щавелевый суп m
- szwedzki: (1.1) syra w
- ukraiński: (1.1) щавель m; (1.2) щавель m
- węgierski: (1.1) sóska
- wilamowski: (1.1) śćow, zaojwerum n, zauwerrump n, zoüwerump m; (1.2) śćow; (1.3) śćow
- źródła:
- ↑ Hasło „Rumex” w: Wikispecies – otwarty, wolny katalog gatunków, Wikimedia.
- ↑ Hasło „szczaw” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Hasło „szczaw” w: Słownik języka polskiego, red. Mieczysław Szymczak, t. III, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1978–1981, ISBN 83-01-00281-6, s. 397.
- ↑ Piotr Köhler, Zielnik Seweryna Udzieli – dokumentacja pracy „Rośliny w wierzeniach ludu krakowskiego”, „Lud”, t. 80, 1996, s. 184.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Łukasz Łuczaj, Dziko rosnące rośliny jadalne użytkowane w Polsce od połowy XIX w. do czasów współczesnych, „Etnobiologia polska”, vol. 1/2011, s. 105.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 Zofia Dobrakowska-Kopecka, Kazimiera Pyszkowska, Warzywa z mojego ogródka, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 1987, s. 171.
- ↑ Hasło „szczaw” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.