staropolski

wymowa:

IPA: [ˌstarɔˈpɔlsʲci], AS: [staropolsʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.

​^?/i

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) używany, powstały, dziejący się w dawnej Polsce; pochodzący, wywodzący się z dawnej Polski

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	staropolski		staropolska	staropolskie	staropolscy	staropolskie
dopełniacz	staropolskiego		staropolskiej	staropolskiego	staropolskich
celownik	staropolskiemu		staropolskiej	staropolskiemu	staropolskim
biernik	staropolskiego	staropolski	staropolską	staropolskie	staropolskich	staropolskie
narzędnik	staropolskim		staropolską	staropolskim	staropolskimi
miejscownik	staropolskim		staropolskiej	staropolskim	staropolskich
wołacz	staropolski		staropolska	staropolskie	staropolscy	staropolskie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) sarmacki

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. staropolskość ż, staropolszczyzna ż

przysł. po staropolsku

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. stary + -o- + polski

uwagi:

tłumaczenia:

• esperanto: (1.1) malnovpola
• słowacki: (1.1) staropoľský
• szwedzki: (1.1) fornpolsk
• wilamowski: (1.1) ałtpöniś, āłtpȫniś, aołdpönyś

źródła: