manda

wymowa:

IPA: [ˈmãn̩.da]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) propozycja, oferta^[1]

(1.2) zapis, legat (w testamencie)^[1]

(1.3) (Andaluzja i Chile) rel. wotum, ślubowanie^[2]

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) 3. os. lp (él, ella, usted) czasu teraźniejszego (presente) trybu oznajmującego (indicativo) od mandar

(2.2) 2. os. lp (tú) trybu rozkazującego (imperativo) od mandar

odmiana:

(1) lm mandas

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) oferta, proposición, promesa

(1.2) legado, herencia

(1.3) voto

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. mandar, mandarse

przym. mandón, mandante, bienmandado

rzecz. mando m, mandamiento m, mandante m/ż, mandador m, mandadora ż, mandado m, mandada ż, mandón m, mandona ż, mandamás m/ż, mandadero m, mandadera ż, mandadería ż, mandación ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

zob. mandar

uwagi:

źródła:

wymowa:

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) leniwy (zwłaszcza w odniesieniu do zdolności intelektualnych)^[1]

(1.2) głupi, tępy^[1]

(1.3) wolny, powolny^[1]

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. mandiya n

związki frazeologiczne:

etymologia:

sanskr. मन्द (manda)

uwagi:

zobacz też: Indeks:Pali - Podstawowe przymiotniki

źródła: