ignorować
ignorować (język polski)
edytuj- znaczenia:
czasownik przechodni niedokonany (dk. zignorować)
czasownik zwrotny niedokonany ignorować się (dk. zignorować się)
- odmiana:
- (1.1) koniugacja IV
forma liczba pojedyncza liczba mnoga 1. os. 2. os. 3. os. 1. os. 2. os. 3. os. bezokolicznik ignorować czas teraźniejszy ignoruję ignorujesz ignoruje ignorujemy ignorujecie ignorują czas przeszły m ignorowałem ignorowałeś ignorował ignorowaliśmy ignorowaliście ignorowali ż ignorowałam ignorowałaś ignorowała ignorowałyśmy ignorowałyście ignorowały n ignorowałom ignorowałoś ignorowało tryb rozkazujący niech ignoruję ignoruj niech ignoruje ignorujmy ignorujcie niech ignorują pozostałe formy czas przyszły m będę ignorował,
będę ignorowaćbędziesz ignorował,
będziesz ignorowaćbędzie ignorował,
będzie ignorowaćbędziemy ignorowali,
będziemy ignorowaćbędziecie ignorowali,
będziecie ignorowaćbędą ignorowali,
będą ignorowaćż będę ignorowała,
będę ignorowaćbędziesz ignorowała,
będziesz ignorowaćbędzie ignorowała,
będzie ignorowaćbędziemy ignorowały,
będziemy ignorowaćbędziecie ignorowały,
będziecie ignorowaćbędą ignorowały,
będą ignorowaćn będę ignorowało,
będę ignorowaćbędziesz ignorowało,
będziesz ignorowaćbędzie ignorowało,
będzie ignorowaćczas zaprzeszły m ignorowałem był ignorowałeś był ignorował był ignorowaliśmy byli ignorowaliście byli ignorowali byli ż ignorowałam była ignorowałaś była ignorowała była ignorowałyśmy były ignorowałyście były ignorowały były n ignorowałom było ignorowałoś było ignorowało było forma bezosobowa czasu przeszłego ignorowano tryb przypuszczający m ignorowałbym,
byłbym ignorowałignorowałbyś,
byłbyś ignorowałignorowałby,
byłby ignorowałignorowalibyśmy,
bylibyśmy ignorowaliignorowalibyście,
bylibyście ignorowaliignorowaliby,
byliby ignorowaliż ignorowałabym,
byłabym ignorowałaignorowałabyś,
byłabyś ignorowałaignorowałaby,
byłaby ignorowałaignorowałybyśmy,
byłybyśmy ignorowałyignorowałybyście,
byłybyście ignorowałyignorowałyby,
byłyby ignorowałyn ignorowałobym,
byłobym ignorowałoignorowałobyś,
byłobyś ignorowałoignorowałoby,
byłoby ignorowałoimiesłów przymiotnikowy czynny m ignorujący, nieignorujący ż ignorująca, nieignorująca ignorujące, nieignorujące n ignorujące, nieignorujące imiesłów przymiotnikowy bierny m ignorowany, nieignorowany ignorowani, nieignorowani ż ignorowana, nieignorowana ignorowane, nieignorowane n ignorowane, nieignorowane imiesłów przysłówkowy współczesny ignorując, nie ignorując rzeczownik odczasownikowy ignorowanie, nieignorowanie - (2.1) koniugacja IV
forma liczba pojedyncza liczba mnoga 1. os. 2. os. 3. os. 1. os. 2. os. 3. os. bezokolicznik ignorować się czas teraźniejszy ignoruję się ignorujesz się ignoruje się ignorujemy się ignorujecie się ignorują się czas przeszły m ignorowałem się ignorowałeś się ignorował się ignorowaliśmy się ignorowaliście się ignorowali się ż ignorowałam się ignorowałaś się ignorowała się ignorowałyśmy się ignorowałyście się ignorowały się n ignorowałom się ignorowałoś się ignorowało się tryb rozkazujący niech się ignoruję ignoruj się niech się ignoruje ignorujmy się ignorujcie się niech się ignorują pozostałe formy czas przyszły m będę się ignorował,
będę się ignorowaćbędziesz się ignorował,
będziesz się ignorowaćbędzie się ignorował,
będzie się ignorowaćbędziemy się ignorowali,
będziemy się ignorowaćbędziecie się ignorowali,
będziecie się ignorowaćbędą się ignorowali,
będą się ignorowaćż będę się ignorowała,
będę się ignorowaćbędziesz się ignorowała,
będziesz się ignorowaćbędzie się ignorowała,
będzie się ignorowaćbędziemy się ignorowały,
będziemy się ignorowaćbędziecie się ignorowały,
będziecie się ignorowaćbędą się ignorowały,
będą się ignorowaćn będę się ignorowało,
będę się ignorowaćbędziesz się ignorowało,
będziesz się ignorowaćbędzie się ignorowało,
będzie się ignorowaćczas zaprzeszły m ignorowałem się był ignorowałeś się był ignorował się był ignorowaliśmy się byli ignorowaliście się byli ignorowali się byli ż ignorowałam się była ignorowałaś się była ignorowała się była ignorowałyśmy się były ignorowałyście się były ignorowały się były n ignorowałom się było ignorowałoś się było ignorowało się było forma bezosobowa czasu przeszłego ignorowano się tryb przypuszczający m ignorowałbym się,
byłbym się ignorowałignorowałbyś się,
byłbyś się ignorowałignorowałby się,
byłby się ignorowałignorowalibyśmy się,
bylibyśmy się ignorowaliignorowalibyście się,
bylibyście się ignorowaliignorowaliby się,
byliby się ignorowaliż ignorowałabym się,
byłabym się ignorowałaignorowałabyś się,
byłabyś się ignorowałaignorowałaby się,
byłaby się ignorowałaignorowałybyśmy się,
byłybyśmy się ignorowałyignorowałybyście się,
byłybyście się ignorowałyignorowałyby się,
byłyby się ignorowałyn ignorowałobym się,
byłobym się ignorowałoignorowałobyś się,
byłobyś się ignorowałoignorowałoby się,
byłoby się ignorowałoimiesłów przymiotnikowy czynny m ignorujący się, nieignorujący się ż ignorująca się, nieignorująca się ignorujące się, nieignorujące się n ignorujące się, nieignorujące się imiesłów przysłówkowy współczesny ignorując się, nie ignorując się rzeczownik odczasownikowy ignorowanie się, nieignorowanie się
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) ignorować ostrzeżenia
- synonimy:
- (1.1) lekceważyć, bagatelizować, traktować jak powietrze, wulg. olewać
- antonimy:
- (1.1) interesować się
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. ignorowanie n, ignorancja ż, ignorant m, ignorantka ż
- przym. ignorancki
- przysł. ignorancko
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) ignore
- arabski: (1.1) تجاهل
- białoruski: (1.1) ігнараваць
- duński: (1.1) ignorere
- esperanto: (1.1) ignori
- hiszpański: (1.1) desatender, ignorar, desdeñar
- islandzki: (1.1) hafa að engu
- jidysz: (1.1) אַוועקקוקן (awekkukn)
- niemiecki: (1.1) ignorieren, hinwegsehen
- nowogrecki: (1.1) αγνοώ, αδιαφορώ
- rosyjski: (1.1) игнорировать
- szwedzki: (1.1) ignorera, förbise, förbigå, negligera, bortse, inte bry sig, strunta
- włoski: (1.1) ignorare
- źródła:
- ↑ Jan Miodek, Słownik ojczyzny polszczyzny, oprac. Monika Zaśko-Zielińska, Tomasz Piekot, wydawnictwo Europa, Wrocław 2002, s. 248.