konieczność

wymowa:

IPA: [kɔ̃ˈɲɛt͡ʃnɔɕt͡ɕ], AS: [kõńečność], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) coś, czego nie można uniknąć

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	konieczność	konieczności
dopełniacz	konieczności	konieczności
celownik	konieczności	koniecznościom
biernik	konieczność	konieczności
narzędnik	koniecznością	koniecznościami
miejscownik	konieczności	koniecznościach
wołacz	konieczności	konieczności

przykłady:

(1.1) Zasmuca nas konieczność śmierci.

(1.1) Tego wymaga zasada wyższej konieczności.

składnia:

kolokacje:

(1.1) przykra konieczność • wyższa konieczność • stan wyższej konieczności

synonimy:

(1.1) przymus, nieodzowność, niezbędność, nieuchronność

antonimy:

(1.1) zbędność

hiperonimy:

(1.1) potrzeba

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. konieczny

przysł. koniecznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. konieczny + -ość

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) necessity
• arabski: (1.1) ضرورة ż, حتمية ż, وجوب m
• bułgarski: (1.1) необходимост ż
• duński: (1.1) nødvendighed w
• fiński: (1.1) tarpeellisuus
• francuski: (1.1) nécessité ż, besoin m
• hiszpański: (1.1) necesidad ż
• niemiecki: (1.1) Notwendigkeit ż
• nowogrecki: (1.1) αναγκαιότητα ż, απαίτηση ż
• rosyjski: (1.1) необходимость ż
• sanskryt: (1.1) अवश्यकता ż
• suahili: (1.1) lazima
• turecki: (1.1) zorunluluk
• włoski: (1.1) necessità ż

źródła: