fenicki

wymowa:

IPA: [fɛ̃ˈɲit͡sʲci], AS: [fẽńicʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal. ​^?/i

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) hist. związany z Fenicjanami lub Fenicją

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) jęz. wymarły język z grupy kananejskiej rodziny języków semickich; zob. też język fenicki w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	fenicki		fenicka	fenickie	feniccy	fenickie
dopełniacz	fenickiego		fenickiej	fenickiego	fenickich
celownik	fenickiemu		fenickiej	fenickiemu	fenickim
biernik	fenickiego	fenicki	fenicką	fenickie	fenickich	fenickie
narzędnik	fenickim		fenicką	fenickim	fenickimi
miejscownik	fenickim		fenickiej	fenickim	fenickich
wołacz	fenicki		fenicka	fenickie	feniccy	fenickie
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) Europa była córką Agenora, króla Tyru, starożytnego miasta fenickiego.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Fenicja ż, Fenicjanin mos, Fenicjanka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. Fenicja + -cki

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Phoenician; (2.1) Phoenician
• arabski: (1.1) فينيقي (finīqī); (2.1) لغة فينيقية
• baskijski: (1.1) feniziar; (2.1) feniziera
• białoruski: (1.1) фінікійскі; (2.1) фінікійская мова ż
• bułgarski: (1.1) финикийски; (2.1) финикийски език m
• czeski: (1.1) fénický
• francuski: (1.1) phénicien; (2.1) phénicien
• hiszpański: (1.1) fenicio; (2.1) fenicio m
• kabylski: (1.1) afiniqi; (2.1) afiniqi
• kataloński: (1.1) fenici
• nowogrecki: (1.1) φοινικικός; (2.1) φοινικικά n lm
• rosyjski: (1.1) финикийский; (2.1) финикийский m
• słowacki: (1.1) fenický
• słoweński: (1.1) feničanski
• ukraiński: (1.1) фінікійський
• węgierski: (1.1) föníciai
• włoski: (1.1) fenicio; (2.1) fenicio m

źródła: