fara

wymowa:

IPA: [ˈfara], AS: [fara]

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) przest. kośc. adm. główny kościół parafialny w mieście; zob. też fara w Wikipedii

(1.2) gw. (Górny Śląsk) parafia

(1.3) gw. (Górny Śląsk)^[1] plebania, probostwo

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	fara	fary
dopełniacz	fary	far
celownik	farze	farom
biernik	farę	fary
narzędnik	farą	farami
miejscownik	farze	farach
wołacz	faro	fary

przykłady:

(1.1) Poszliśmy najpierw do fary, a stamtąd ze śpiewem i chorągwiami do Franciszkanów, gdzie pielgrzymi ze wszystkich kaliskich parafii się zebrali na uroczyste pobłogosławienie pielgrzymki i pożegnanie^[2].

(1.3) Byłżech dzisiej na farze zamówić mszo za fatra. → Byłem dziś na plebanii zamówić mszę za ojca.

składnia:

kolokacje:

(1.2) srogo fara

(1.3) na farze

synonimy:

(1.1) kościół farny

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. daw. fararz, reg. śl. farorz mos

przym. farny

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Pfarre^[1]

uwagi:

zob. też fara w Encyklopedii staropolskiej

tłumaczenia:

(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: parafia

(1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: plebania

• esperanto: (1.1) paroĥokirko, paroĥopreĝejo, rzad. paroĥejo
• niemiecki: (1.1) Pfarrkirche ż, Parochialkirche ż
• włoski: (1.1) pieve ż

źródła:

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) rel. parafia

(1.2) rel. plebania

odmiana:

(1.1-2)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	fara	fary
dopełniacz	fary	far
celownik	faře	farám
biernik	faru	fary
wołacz	faro	fary
miejscownik	faře	farách
narzędnik	farou	farami

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. farnice ż, farnost ż, farář m

przym. farní

czas. přifařit

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) plebania^[1]

(1.2) pot. parafia^[1]

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. farnosť ż, farár m, farárka ż, farárstvo n

zdrobn. farička ż

przym. farský, farársky

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

wymowa:

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) niebezpieczeństwo, zagrożenie

czasownik nieprzechodni

(2.1) jechać, jeździć, podróżować

odmiana:

(1.1) lp en fara, faran; lm faror, farorna

(2.1) att fara, far, for, farit, far! ; pres. part. farande, perf. part. faren (w czasownikach frazowych)

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) farlighet, oråd, våda, risk, hot, nöd

(2.1) resa, åka, färdas

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. farande, färd, fart

czas. befara

przym. farlig

związki frazeologiczne:

złożenie rzeczownikowe farhåga, farkost, farsot, fartyg, farozon, livsfara

fraza rzeczownikowa ingen fara på taket • fara och fläng • fara å färde

złożenie czasownikowe vederfaras, villfara

czasownik frazowy fara av • fara bort • fara fram • fara förbi • fara hem • fara i • fara igen • fara igenom • fara in • fara i väg • fara omkring • fara upp • fara ur • fara ut • fara vilse

fraza czasownikowa blåsa faran över • fara illa • fara och flacka • fara och flänga

złożenie przymiotnikowe farofylld

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: czasowniki nieregularne w języku szwedzkim

źródła: