cieśla

 

wymowa:

IPA: [ˈt͡ɕɛ̇ɕla], AS: [ćėśla], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) rzem. osoba profesjonalnie zajmująca się wykonywaniem drewnianych konstrukcji budowlanych oraz drewnianych domów

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	cieśla	cieśle
dopełniacz	cieśli	cieśli / cieślów
celownik	cieśli	cieślom
biernik	cieślę	cieśli / cieślów
narzędnik	cieślą	cieślami
miejscownik	cieśli	cieślach
wołacz	cieślo	cieśle
depr. M. i W. lm: (te) cieśle

przykłady:

(1.1) Ponoć święty Józef był cieślą w Nazarecie i ciosał stropy domów.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) reg. śl. tesarz, stolarz

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) rzemieślnik

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ciosła ż, ciesielka ż, ciesielstwo n, cieślictwo n, ciesiołka ż, cieślarnia ż, cieślica ż, cieśliczka ż

przym. ciesielski

związki frazeologiczne:

jeździec na koniu, cieśla na domu, rybak w czółnie – mają krzepko stać • żeby nie klin i mech, to by cieśla zdechł • tycz cieśla

etymologia:

uwagi:

zobacz też: Indeks:Polski - Zawody

tłumaczenia:

• albański: (1.1) marangoz m
• angielski: (1.1) carpenter
• esperanto: (1.1) ĉarpentisto
• francuski: (1.1) charpentier m
• kaszubski: (1.1) cesla m
• niemiecki: (1.1) Zimmermann m, Zimmerer m
• rosyjski: (1.1) плотник m
• turecki: (1.1) marangoz
• ukraiński: (1.1) тесля m, тесляр m
• węgierski: (1.1) ács
• wilamowski: (1.1) baumon m, boümon m
• włoski: (1.1) carpentiere m, falegname m

źródła: