Zygmunt Zimowski

Urodził się 7 kwietnia 1949 w Kupieninie^[1]. Kształcił się w Liceum Ogólnokształcącym im. Tadeusza Kościuszki w Dąbrowie Tarnowskiej^[2], które ukończył w 1967^[1]. W latach 1967–1973 odbył studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Tarnowie^[3]. Święceń prezbiteratu udzielił mu 27 maja 1973 w katedrze tarnowskiej miejscowy biskup diecezjalny Jerzy Ablewicz^[1][4]. W 1975 rozpoczął studia specjalistyczne w zakresie teologii dogmatycznej na Wydziale Teologicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, które ukończył w 1978 z licencjatem z teologii. W latach 1978–1982 kontynuował studia na fakultecie teologicznym Uniwersytetu Leopolda Franciszka w Innsbrucku, gdzie uzyskał doktorat z teologii dogmatycznej na podstawie dysertacji Einfluβ der östlichen Bischöfen auf Theologie der „Lumen gentium” (Wpływ biskupów Kościołów wschodnich na teologię „Lumen gentium”)^[1][5].

W latach 1973–1975 był wikariuszem w parafii św. Elżbiety w Starym Sączu^[2]. Od 1983 pracował w Kongregacji Nauki Wiary Stolicy Apostolskiej. W tym czasie uczestniczył w pracach nad przygotowaniem Katechizmu Kościoła katolickiego (szczególnie polskiego wydania), pełnił funkcję postulatora w Kongregacji ds. Kanonizacyjnych, prowadząc procesy beatyfikacyjne Karoliny Kózki, ks. Romana Sitki i Marii Julitty Ritz, a także współpracował z Radiem Watykańskim. Równocześnie w latach 1983–1990 pełnił posługę duszpasterską w parafii Matki Bożej Dobrej Rady w Rzymie, a od 1991 był kapelanem w Domu Macierzystym Sióstr Benedyktynek Wynagradzających Najświętszemu Obliczu Chrystusa Pana w Bassano Romano. Przyczynił się do powstania w Kupieninie Domu Radosnej Starości im. Jana Pawła II i kaplicy Świętych Apostołów Piotra i Pawła. W 1988 otrzymał godność kapelana Jego Świątobliwości, a w 1999 prałata honorowego^[1].

28 marca 2002 papież Jan Paweł II mianował go biskupem diecezjalnym diecezji radomskiej^[5]. 25 maja 2002 otrzymał święcenia biskupie i odbył ingres do katedry Opieki Najświętszej Maryi Panny w Radomiu^[1][6]. Konsekrował go kardynał Joseph Ratzinger, prefekt Kongregacji Nauki Wiary (późniejszy papież Benedykt XVI), w asyście arcybiskupa Józefa Kowalczyka, nuncjusza apostolskiego w Polsce, i Edwarda Materskiego, emerytowanego biskupa diecezjalnego radomskiego^[7]. Na swoje zawołanie biskupie przyjął słowa: „Non ministrari sed ministrare” (Nie przyszedłem, aby mi służono, lecz aby służyć)^[1].

Jako ordynariusz radomski w 2005 przeprowadził I diecezjalny kongres eucharystyczny, a w 2008 rozpoczął II synod diecezjalny. Przyczynił się do uzyskania tytułu bazyliki mniejszej dla kościoła św. Kazimierza w Radomiu w 2003, a także koronacji obrazów Matki Bożej Ostrobramskiej w Skarżysku-Kamiennej w 2005 i Matki Bożej Bolesnej w Kałkowie-Godowie w 2007. Zorganizował, trwającą w latach 2006–2007, peregrynację kopii obrazu Matki Bożej Częstochowskiej po obszarze diecezji^[2]. W 2005 ustanowił w diecezji instytucję nadzwyczajnych szafarzy Komunii Świętej^[8]. W 2003 założył Fundację „Dać Sercom Nadzieję”^[2], w ramach której powstało Centrum Psychoterapii Rodzin^[9]. Z jego inicjatywy wybudowano w 2007 Ośrodek Edukacyjno-Charytatywny Diecezji Radomskiej „Emaus” w Turnie, będący miejscem wypoczynku dla dzieci i młodzieży z rodzin wielodzietnych i ubogich^[2][9]. Był pomysłodawcą powstałego w 2004 Diecezjalnego Ośrodka Duszpasterstwa Akademickiego w Radomiu, a także założonego w 2008 przy Instytucie Teologicznym w Radomiu Centrum Myśli Benedykta XVI^[2], zajmującego się oprócz prowadzenia działalności edukacyjnej gromadzeniem i promowaniem publikacji teologicznych Josepha Ratzingera^[9]. Podjął decyzje o włączeniu diecezjalnej rozgłośni radiowej do ogólnopolskiej sieci Radia Plus, a „Tygodnika Ave” do „Gościa Niedzielnego”^[9].

W ramach prac Konferencji Episkopatu Polski był przewodniczącym Komisji Nauki Wiary (2002–2009)^[10][11], delegatem ds. Duszpasterstwa Emigracyjnego (2008–2009)^[12][13]. W 2007 został członkiem Rady Stałej^[14]. Objął też funkcję przewodniczącego Komisji ds. Polonii i Polaków za granicą, a także wszedł w skład Zespołu ds. Kontaktów z Polską Radą Ekumeniczną, Zespołu Biskupów ds. Duszpasterskiej Troski o Radio Maryja i Rady ds. Ekumenizmu. Z ramienia Episkopatu Polski w 2005 uczestniczył w sesji Synodu Biskupów poświęconej Eucharystii i w 48. Międzynarodowym Kongresie Eucharystycznym w Guadalajarze w 2004. Brał udział w Światowych Dniach Młodzieży w Toronto w 2002 i w Kolonii w 2005, gdzie wygłaszał katechezy^[2].

18 kwietnia 2009 papież Benedykt XVI mianował go przewodniczącym Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia i wyniósł do godności arcybiskupa, jednocześnie zwalniając go z posługi biskupiej w Radomiu^[15][16]. Urząd w Watykanie objął 21 kwietnia 2009^[17], a do 30 czerwca 2009 kierował diecezją radomską jako administrator apostolski^[18]. 4 maja 2011 Benedykt XVI ustanowił go członkiem Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych^[19], a 28 lipca 2012 Kongregacji ds. Biskupów^[20].

Był współkonsekratorem podczas sakr biskupa diecezjalnego zamojsko-lubaczowskiego Wacława Depy (2006) i biskupa diecezjalnego Umzimkulu Stanisława Dziuby (2009)^[7].

Zmarł 12 lipca 2016 w szpitalu w Dąbrowie Tarnowskiej^[21]. 19 lipca 2016 został pochowany w katedrze radomskiej^[22].

Prezydent RP Lech Kaczyński nadał mu w 2008 Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski^[23], natomiast w 2015 prezydent RP Andrzej Duda odznaczył go Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą tego samego orderu^[24][25].

W 2009 nadano mu honorowe obywatelstwa Radomia^[26] i gminy Odrzywół^[27]. W tym samym roku wyróżniono go Medalem Pamiątkowym „Pro Masovia”^[28].

W 2008 otrzymał tytuł doktora honoris causa Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie^[29].

W 2007 otrzymał Medal „Pro Memoria”^[30], w 2012 medal Bene Merenti, przyznany przez Polskie Towarzystwo Teologiczne^[31], a w 2005 medal Jordana, nadany przez Towarzystwo Przyjaciół Dzieci^[32]. W 2007 został włączony do konfraterni zakonu paulinów^[33], został honorowym członkiem Zakonu Rycerzy Kolumba^[34], a także został przyjęty do Zakonu Kawalerów Maltańskich jako kapelan konwentualny ad honorem^[35][36], natomiast w 2014 został członkiem zakonu bożogrobców w randze komandora z gwiazdą^[37].

• Nota biograficzna Zygmunta Zimowskiego na stronie diecezji radomskiej. [dostęp 2018-02-20].
• Zygmunt Zimowski [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2010-10-22]  (ang.).