Zofia Gołubiew

Córka Zbigniewa i Aliny^[3]. Ukończyła studia z historii sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Pierwszą autorską wystawę zorganizowała na początku lat 70. w galerii ZPAP Pryzmat w Krakowie. Zaczęła też publikować teksty o sztuce w tygodniku „Kultura” i rozpoczęła pracę na etat w Polskim Wydawnictwie Muzycznym^[4].

Dwa lata po ukończeniu studiów związała się zawodowo z Muzeum Narodowym w Krakowie. Pełniła tam funkcję redaktora wydawnictwa (1974–1980), kierownika działu nowoczesnego polskiego malarstwa i rzeźby (1980–1996) oraz zastępcy dyrektora ds. naukowych i oświatowych (1996–2000). Pod nadzorem Mieczysława Porębskiego w 1985 przygotowała wraz z zespołem pracowników Galerię Sztuki Polskiej XIX wieku, a w 1991 zorganizowała w Gmachu Głównym Muzeum Narodowego Galerię Sztuki Polskiej XX wieku, która przez wiele lat była największą tego typu prezentacją sztuki współczesnej w Polsce i stanowiła bazę dla zorganizowanej na przełomie kilkanaście lat później nowoczesnej Galerii Sztuki Polskiej XX i XXI wieku^[4].

W latach 2000–2015 Zofia Gołubiew była dyrektorem Muzeum Narodowego w Krakowie^[5]. Uporządkowała sytuację prawną i lokalową muzeum^[4]. Opracowała projekt przekształcenia czterech domów biograficznych – oddziałów Muzeum Narodowego: Domu Jana Matejki, Domu Józefa Mehoffera wraz z ogrodem, Muzeum Stanisława Wyspiańskiego oraz Muzeum Karola Szymanowskiego w willi „Atma” w Zakopanem^[4]. Pod jej kierownictwem przeprowadzono remont konserwatorski Kamienicy Łozińskich, zakończono też czteroletni remont i modernizację Galerii Sztuki Polskiej XIX wieku w Sukiennicach. W 2007 po zakończeniu wieloletniego remontu konserwatorskiego jako oddział Muzeum Narodowego prezentujący sztukę średniowieczną urządzony został pałac biskupa Erazma Ciołka. Odzyskano dla muzealnych celów zabytkowy spichlerz, w którym utworzono Ośrodek Kultury Europejskiej Europeum^[4][1]. W 2013 po zakończeniu generalnego remontu pałacu Czapskich otworzono w nim Europejskie Centrum Numizmatyki Polskiej. Zainicjowano działania związane z budową położonego w jego sąsiedztwie Pawilonu Józefa Czapskiego.

W latach 2000–2003 Zofia Gołubiew była prezesem zarządu Fundacji Książąt Czartoryskich^[6]. W latach 2000–2012 była członkiem Rady do Spraw Muzeów działającej przy ministrze kultury i dziedzictwa narodowego. W 2001 została członkiem Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa^[7], od 2009 zasiadała w prezydium komitetu.

Była synową pisarza Antoniego Gołubiewa^[8]. Pochowana na cmentarzu Rakowickim w Krakowie^[9]

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1999)^[10]
• Order Księżnej Olgi III klasy (Ukraina, 2004)^[11][12]
• Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2005)^[13]
• Nagroda Miasta Krakowa w dziedzinie kultury i sztuki (2008)^[14]
• Order Księżnej Olgi II klasy (Ukraina, 2008)^[15]
• Złoty Medal za Długoletnią Służbę (2010)^[16]
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2011)^[17]
• Kawaler I Klasy Królewskiego Norweskiego Orderu Zasługi (Norwegia, 2012)^[18][19]
• Tytuł „Najbardziej Wpływowej Kobiety Małopolski” przyznany w plebiscycie „Gazety Krakowskiej” (2013)^[1]
• Honorowa Doroczna Nagroda Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w dziedzinie ochrony dziedzictwa kulturowego (2014)^[1]
• Złota Odznaka Honorowa Województwa Małopolskiego – Krzyż Małopolski (2015)^[20]
• Odznaka „Honoris Gratia” (2015)^[20]
• Laur Krakowa XXI wieku (2015)^[21]
• Tytuł Małopolanin Roku (2015)^[22]