Wizytówka

 

Wizytówka pojawiła się w XV w. w Chinach, gdzie również wynaleziono papier. Chiński urzędnik był zobligowany specjalnym dekretem do posiadania wizytówki ze specjalnego papieru czerpanego, która zawierała jedynie imię i nazwisko jej właściciela oraz zajmowane stanowisko. Dużą popularnością cieszyły się wizytówki we Francji w czasach Ludwika XIV. Pierwszą drukowaną wizytówkę znaleziono na terenie Niemiec i pochodzi ona z końca XVIII wieku. W Rosji wizytówki rozpowszechniły się za czasów Katarzyny II. Pod koniec wieku XIX zaczęły cieszyć się popularnością wizytówki reklamowe.

Ze względu na przeznaczenie wizytówki można stosować podział wizytówek:

• służbowa – logo firmy, imię i nazwisko właściciela i jego stanowisko, dane do kontaktu (np. adres pocztowy, adres e-mailowy, telefon, fax), rodzaj działalności firmy (czasem z odniesieniem do strony internetowej), czasem zawiera dodatkowe treści typu: pełna nazwa firmy (dla prawidłowego wypisywania faktur), konto bankowe, mapa dojazdowa, zdjęcie (np. właściciela wizytówki lub produktu) itd.
• osobista – imię i nazwisko właściciela, czasem jego tytuł naukowy lub stopień oficerski, mogą też być informacje dodatkowe do kontaktu i adres klubu, do którego należy właściciel
• rodzinna – zazwyczaj jedynie imiona i nazwisko bez adresu, dołączana przy wysyłkach prezentu, a czasem przy zapoznawaniu się
• kombinowana – z elementami wizytówki osobistej i służbowej.

Z przyczyn praktycznych wymiar współczesnej wizytówki zazwyczaj nie przekracza 9 cm x 5,5 cm, ponieważ większe wizytówki dla ich zarchiwizowania wymagałyby specjalnych wizytowników.

Szeroko rozpowszechniony międzynarodowy wymiar standardowy został ujęty w normie ISO 7810 ID-1 i jest zgodny z wymiarem kart kredytowych: 85,60 mm × 53,98 mm (3,370 in × 2,125 in).

Mniej rozpowszechnionym wymiarem wizytówek jest format A8: 74 mm × 52 mm (2,913 in × 2,047 in)

Zobacz hasło wizytówka w Wikisłowniku