Widzialny Wszechświat
Widzialny (obserwowalny) Wszechświat – obszar Wszechświata, wraz ze znajdującą się w nim materią, który jest możliwy do zaobserwowania z Ziemi w chwili obecnej. Widzialny Wszechświat jest ograniczony z uwagi na fakt, iż światło lub inne sygnały są w stanie dotrzeć do ziemskiego obserwatora z okresu nie wcześniejszego od początku Wielkiego Wybuchu.
Przyjmując jednorodność i izotropowość Wszechświata, jego widzialny obszar można określić jako sferę, w której środku znajduje się obserwator. Prowadzi to do wniosku, że każde położenie we Wszechświecie posiada własny Widzialny Wszechświat.
Rozmiar
edytujWspółrzędne współporuszające się z Ziemi do granic widocznego Wszechświata wynoszą około 14 miliardów parseków (4,6 ×1010 lat świetlnych) w każdym kierunku, co daje średnicę obserwowalnego Wszechświata równą około 92 miliardy lat świetlnych, czyli 8,8 ×1026 metrów[1] (880 jottametrów). Należy zwrócić uwagę, że powyższe wielkości określają maksymalną odległość, dla jakiej zdarzenia mogą być obserwowane w chwili obecnej, czyli jednocześnie wyznaczają granice horyzontu cząstek, wewnątrz którego cząstki są w kontakcie przyczynowo-skutkowym[2].
Szacuje się, że widzialny Wszechświat zawiera 300 tryliardów gwiazd (3 ×1023)[3] składających się na 350 miliardów dużych galaktyk oraz 3,5 biliona galaktyk karłowatych. Te wszystkie galaktyki tworzą 25 miliardów grup galaktyk zawartych w 10 milionach supergromad galaktyk[4].
Paul Dirac zauważył zależności, związane z rzędem wielkości 1039, który pojawia się dla stosunków pewnych wielkości fizycznych[5]:
- rząd wielkości stosunku natężenia pola elektrycznego do grawitacyjnego (na przykład w oddziaływaniu między elektronem i protonem) sięga 1039
- rząd wielkości stosunku promienia obserwowalnego Wszechświata do promienia protonu wynosi 1039
- rząd wielkości liczby atomów w obserwowalnym Wszechświecie jest równy około 10(2×39)
Inne odległości
edytujZ prawa Hubble’a wynika, że prędkość ucieczki galaktyk jest proporcjonalna do odległości między nimi a stałą proporcjonalności jest stała Hubble’a
Ponieważ dla widzialnego Wszechświata nie może przekroczyć prędkości światła w próżni stąd ze wzoru:
otrzymuje się wartość równą ok. 1,3 ×1010 lat świetlnych, co jest największą występującą w obserwowalnym Wszechświecie odległością dwóch punktów[6]. Odnosząc to do sfery, wielkość ta określa odległość obserwatora od jego antypody.
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Charles H. Lineweaver, Tamara M. Davis. Misconceptions about the Big Bang. „Scientific American”, s. 36–45, marzec 2005. (ang.).
- ↑ Krzysztof Bolejko. Wewnątrz horyzontu. „Urania”. 6/2009. [zarchiwizowane z adresu].
- ↑ Dan Vergano , Universe holds billions more stars than previously thought - USATODAY.com [online], usatoday30.usatoday.com, styczeń 2010 [dostęp 2016-08-28] .
- ↑ Richard Powell: Wszechświat w odległości 14 miliardów lat świetlnych. Atlas Wszechświata, 2000-08-01. [dostęp 2012-03-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-11)]. (pol.).
- ↑ Michał Heller: Początek jest wszędzie. Nowa hipoteza pochodzenia Wszechświata. Prószyński i S-ka, 2002.
- ↑ Jerzy Michał Massalski: Cząstki, plazma, Wszechświat. Kraków: Wydawnictwo AGH, 1991, s. 362. ISBN 0239-6114.
Linki zewnętrzne
edytuj- Richard Powell: Atlas Wszechświata. [dostęp 2015-10-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-14)].