[go: up one dir, main page]
More Web Proxy on the site http://driver.im/

Wanda Bacewicz

polska poetka, prozaik i dziennikarka

Wanda Bacewicz (ur. 10 sierpnia 1914[1] w Łodzi, zm. 1 stycznia 2011 tamże[2]) – polska poetka, prozaik i dziennikarka.

Wanda Bacewicz
Data i miejsce urodzenia

10 sierpnia 1914
Łódź

Data i miejsce śmierci

1 stycznia 2011
Łódź

Dziedzina sztuki

literatura

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Grób Wandy Bacewicz na cmentarzu Powązkowskim

Życiorys

edytuj

Córka Wincentego i Marii z Modlińskich Bacewiczów. W Łodzi ukończyła Gimnazjum Humanistyczne Janiny Pryssewiczówny oraz (w 1930) studia teoretyczne i fortepianowe w Konserwatorium Muzycznym Heleny Kijeńskiej-Dobkiewiczowej. Następnie, po ukończeniu Wyższej Szkoły Dziennikarskiej w Warszawie, uzyskała w 1937 stopień magistra dziennikarstwa. Podczas okupacji przebywała w Warszawie. Ciężko ranna w czasie powstania warszawskiego, znalazła się w obozie w Pruszkowie, skąd rodzina przewiozła ją do szpitala w Grodzisku Mazowieckim.

W 1945 przeniosła się z Grodziska do Lublina, gdzie na krótko znalazła się w zespole redakcyjnym „Gazety Lubelskiej”. Drugą połowę 1945 spędziła u siostry, Grażyny Bacewicz, profesora w łódzkim Konserwatorium Muzycznym (która dedykowała jej Allegro na fortepian skomponowane w 1929[3]). Wtedy też Wanda Bacewicz zadebiutowała jako prozaik – napisała nowele dla Polskiego Radia.

Wkrótce przeprowadziła się do Warszawy, gdzie nawiązała współpracę z kilkoma pismami („Ruch Muzyczny”, „Nowiny Literackie”, „Stolica”) i rozpoczęła regularną działalność dziennikarsko-publicystyczną pisząc recenzje muzyczne, literackie, teatralne. Jednocześnie drukowała też swoje utwory prozatorskie, głównie jednak na łamach czasopism. W 1958 miał miejsce jej debiut poetycki – „Trybuna Literacka” opublikowała wiersz Drzewa. W 1959, za Drewniany tryptyk, otrzymała wyróżnienie w Pierwszej Wiośnie Poetów, jednak pierwszy z jej wielu tomów poezji ukazał się dopiero w 1961.

Na początku lat pięćdziesiątych Wanda Bacewicz związała się z Polskim Radiem. W latach 1951–1964 pracowała w Warszawskiej Rozgłośni PR w Dziale Audycji Słowno-Muzycznych, a od roku 1967 do 1974 redagowała audycję Nuty, nutki stanowiącej połączenie muzyki poważnej i poezji. W 1963, po serii rozmów ze Stefanem Spiessem (przyjacielem Karola Szymanowskiego), powstała książka Ze wspomnień melomana. W tym też roku zdobyła dwie nagrody w konkursie na reportaż o Warszawie, rozpisany przez Stołeczną Radę Narodową.

W 1974 otrzymała Złoty Krzyż Zasługi[4][5]. W tym samym roku przeszła na emeryturę i zajęła się własną twórczością oraz, prowadzoną już od kilku lat, opieką nad spuścizną twórczą siostry – Grażyny Bacewicz. W latach 1963–1981 była członkiem Związku Literatów Polskich, od 1989 należała do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. W 2009 z rąk podsekretarza stanu w MKiDN Tomasza Merty odebrała Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[6].

Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 101, rząd 3, grób 15)[7].

Twórczość

edytuj
  • Cisza i ciemność; (wiersze) Warszawa, Czytelnik 1961
  • Ze wspomnień melomana; Warszawa, PWM 1963 (współautor Stefan Spiess)
  • Wykradanie ognia; (wiersze) Warszawa, Czytelnik 1964
  • Wada (poezje) Warszawa, PIW 1966
  • Krąg otwarty; (wiersze) Warszawa, Czytelnik 1969
  • Gwiazdy nas wodzą; (wiersze) Warszawa, PIW 1974
  • Odchodzenie; (wiersze) Warszawa, PIW 1979
  • Wiersze zebrane i nowe; (wiersze) Warszawa, Czytelnik 1984
  • Ucieczka; (wiersze) Warszawa, PIW 1987
  • Jasność i czerń (wiersze) Warszawa, Aldyna 1991
  • Póki trwamy; (wiersze) Warszawa, Anagram 2003

Przypisy

edytuj
  1. bn podaje rok urodzenia 1914.
  2. Zeszyty Literackie.
  3. Małgorzata Gąsiorowska, Bacewicz, Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1999, s. 447, ISBN 978-83-224-0547-5.
  4. Odznaczenia dla wybitnych twórców i działaczy kultury. „Dziennik Polski”. Nr 175 (9456), s. 2, 26 lipca 1974. 
  5. Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 11. ISBN 83-223-2073-6.
  6. Medale Gloria Artis m.in. dla Wandy Bacewicz i Janusza Andermana [online], ksiazki.wp.pl, 5 czerwca 2010.
  7. Cmentarz Stare Powązki: Maria Bacewiczowa, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-05-05].

Bibliografia

edytuj
  • Leksykon polskiego dziennikarstwa Warszawa 2000 (podaje następujące daty: rok urodzenia – 1911, ukończenia Konserwatorium – 1932, Szkoły Dziennikarskiej – 1938)
  • Kto jest kim w Polsce, Warszawa 1989
  • Współcześni polscy pisarze i badacze literatury, Warszawa 1994