Ułus

Ułus (ros.: улус; j. jakucki: улуус) – pierwotnie z tur. plemię, lud – ogół ludności u koczowników tureckich i mongolskich podporządkowanej jednemu władcy (kagan, chan), następnie jednostka organizacyjna, społeczna i terytorialna koczowników plemion w środkowej Azji i Syberii.

Ułus w Imperium Czyngis-Chana

Określenie ułus w imperium Czyngis-chana było określeniem nadziałów terytorialnych wydzielonych synom tego władcy: Ugedejowi, Czagatajowi, Tołujowi, Dżocziemu (ułus tego ostatniego przejął jego syn - Batu-chan). Poszczególne ułusy uznawały zwierzchność wielkiego chana, zachowując znaczną niezależność, prowadząc własne podboje. Po rozpadzie imperium mongolskiego część ułusów przekształciła się w samodzielne państwa.

Inne historyczne znaczenia słowa ułus

Ułus - w XVI–XVII w. osada koczownicza lub osiedle stałe Kozaków na Syberii.
Ułus - od XVII w. potoczne określenie jednostek administracyjnych u ludów mongolskich i częściowo tureckich pod panowaniem rosyjskim.

Ułus we współczesnej Jakucji

Ułus to obecnie jednostka podziału administracyjnego w Jakucji.

Osobny artykuł: ułus (Jakucja).

Zobacz też

chanat, tümen.