Trypolis

Trypolis jest położony nad Morzem Śródziemnym. Klimat ma typowo śródziemnomorski: gorące, suche lata oraz ciepłe zimy. Opady deszczu są bardzo małe.

Miasto leżące na gruzach starożytnej Oei, zostało nazwane od trzech fenickich portów z VII w. p.n.e. – leżących na wybrzeżu Trypolitanii: Oea, Sabrata i Leptis Magna. Około III w. p.n.e. został stolicą Trypolitanii. Był on ważnym centrum handlowym. W 642-643 n.e. został zdobyty przez Arabów. W latach 1146–1160 przejściowo znajdował się w rękach Normanów z Sycylii.

Jako stolica wilajatu Trypolis (należącego do Imperium Osmańskiego) był ważnym centrum handlowym. Krzyżowały się tu drogi z najróżniejszych osad na Saharze (m.in. z Fazzanu, Ghadamisu i Ghatu).

W latach 1510–1530 miasto okupowali Hiszpanie, następnie, do 1551 joannici, którzy wnieśli wkład do fortyfikowania najstarszej części Trypolisu. W 1551 miasto zostało podbite przez Turków Osmańskich i włączone do Imperium Osmańskiego jako stolica paszałyku – regionu administracyjnego zarządzanego przez paszę. Stało się wtedy ważnym portem dla piratów siejących strach wśród chrześcijan.

W 1714 roku na tron wszedł pasza Ahmed Karamanli, który rozpoczął okres rządów dynastii Karamanli. Miasto było wtedy w zasadzie niezależne od Porty Osmańskiej do 1835 roku, kiedy Stambuł na nowo narzucił kontrolę Trypolisowi. To w tym okresie miasto zaczyna się stopniowo powiększać i powstają obiekty wznoszone poza obrębem murów najstarszej części miasta.

W XIX wieku nastąpił wielki rozkwit piractwa w tym mieście. Panujący pasza w 1796 roku wystosował żądanie do USA. Chciał, za cenę 83 000 USD zabezpieczyć amerykańską flotę przed atakami ze strony piratów. Stany Zjednoczone nie zgodziły się na taki układ i wysłały wojska do miasta. Wojna trwała do 1803 roku. Amerykanie stracili dużo cennych okrętów wojskowych. Jednak pasza uległ i bez płacenia pieniędzy przez USA trzymał pieczę na bezpieczeństwem ich okrętów handlowych. 3 czerwca 1805 roku kolejny pasza zerwał pokój z USA, żądając 60 000 USD za uwolnienie amerykańskich ludzi. W 1815 Stany Zjednoczone znów okupywały miasto i pasza musiał ulec woli USA.

W latach 1842 i 1844 wybuchały liczne bunty przeciwko Turkom. Kiedy Francja rozpoczęła okupację Tunezji w 1881 Turcy znacznie powiększyli swoje wojska w Trypolisie.

W 1911 roku Włochy pod pretekstem ochrony swoich obywateli mieszkających w Trypolisie wypowiedziały wojnę Turcji i okupowały miasto. 1 października 1911 roku rozegrała się decydująca bitwa włosko-turecka, zakończona zwycięstwem Włochów.

Trypolis był kontrolowany przez Włochy do 1943 roku. Później nastąpiła okupacja brytyjska zakończona w 1951 roku niepodległością Libii.

15 kwietnia 1986 roku siły wojskowe USA zbombardowały miasto, gdyż rząd USA twierdził, że Libia wspiera terroryzm. W 2003 roku ONZ zniosła sankcje nałożone na Libię. Przyczyniło się to do wzrostu gospodarczego miasta i rozwoju portu.

Liczne są zabytki z okresu rzymskiego. Do najbardziej znanych należy łuk triumfalny Marka Aureliusza. Ważnymi zabytkami są położone w najstarszej części miasta liczne meczety: An-Naka مسجد الناقة z XVII w., uważany za najstarszy w Trypolisie, Karamanli مسجد قرمانلي (XVIII w.), Gurdżi مسجد قرجي poł. XIX w.), czyli meczet Gruzina, ponieważ jego fundator pochodził z Gruzji. Na uwagę zasługuje cytadela, zwana As-saraj al-hamra (arab. "pałac czerwony" السراي الحمراء, nazwana zapewne od koloru tynku) przy Placu Zielonym (As-saha al-chadra الساحة الخضراء), w której obecnie mieści się muzeum historii i historii naturalnej. Na uwagę zasługują także pozostałości domów, świątyni i murów obronnych.

Oprócz zdecydownej większości muzułmanów w mieście istnieją również małe grupy chrześcijan.

W dzielnicy Ad-Dahra الضحرة, niedaleko centrum miasta, mieści się niewielki kościół rzymskokatolicki, pod wezwaniem św. Franciszka, w którym nabożeństwa odbywają się dla katolików wszystkich obrządków, po angielsku, włosku i arabsku. W parafii tej posługę duszpasterską odprawiają franciszkanie, których obecność w Trypolisie datuje się od co najmniej początku XVII w.; początkowo działali jako duszpasterze wśród jeńców chrześcijańskich, następnie wśród imigrantów z Włoch i Malty. Okazała katedra rzymskokatolicka przy Placu Algierskim w centrum Trypolisu, przypominająca okres kolonizacji włoskiej, obecnie służy za meczet. Jedyny biskup obsługuje społeczność włoską.

W Trypolisie istnieje również kilka małych wspólnot chrześcijańskich, składających się głównie lub wyłącznie z obcokrajowców. Koptyjski Kościół Ortodoksyjny jest największym i najbardziej historycznym chrześcijańskich kościołem w Libii, obsługuje egipskich Koptów. Ma jeden kościół w Trypolisie (kościół św. Marka). Istnieją również małe wspólnoty prawosławne (Serbski Kościół Prawosławny, Rosyjski Kościół Prawosławny i małe grupy grekokatolików).

Wspólnoty anglikańskie, składające się głównie z afrykańskich imigrantów w Trypolisie, jako część anglikańskiej diecezji Egiptu. W stolicy jest jeden zbór. Działa tu mała grupa zielonoświątkowców w jednym z dwóch libijskich zborów. W Trypolisie działa także jedyny w Libii kościół baptystyczny.

Świadkowie Jehowy w mieście są obecni od 1950 roku; obecnie prowadzą obecnie działalność nielegalnie, a spotkania religijne odbywają się w mieszkaniach prywatnych. Ich liczba wynosi kilkadziesiąt osób, w tym wielu obcokrajowców, w jednym stołecznym zborze.

Trypolis posiada największą liczbę buddystów ze wszystkich krajów Afryki Północnej. Jednakże nie istnieją tu żadne ich świątynie. Grupa ta składa się z zagranicznych pracowników ze Sri Lanki, Korei i Chin.

•   Algier, Algieria
•   Sarajewo, Bośnia i Hercegowina (Od 1976 r.)
•   Belgrad, Serbia
•   Belo Horizonte, Brazylia (Od 2003 r.)
•   Madryt, Hiszpania

• Informacje o Trypolisie. lexicorient.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-06-21)].
• Informacje o mieście i zdjęcia