Tadeusz Kiełpiński

Ukończył Szkołę Podoficerów Lotnictwa dla Małoletnich w Bydgoszczy, a następnie otrzymał przydział do 1 pułku lotniczego w Warszawie. Podczas zorganizowanego przez pułk w sierpniu 1937 I kursu strzelców pokładowych pełnił funkcję instruktora. Uczestniczył w kampanii wrześniowej, był strzelcem pokładowym podczas lotów bojowych w 217 eskadrze bombowej. 15 września 1939 wchodził w skład załogi złożonej z porucznika obserwatora Jana Tadeusza Pawelskiego, podporucznika pilota Mieczysława Kałuży oraz kaprala strzelca radiotelegrafistę Tadeusza Dudka. Wystartowali o godz. 5:40 na samolocie PZL P-37B Łoś nr. fabr. 72.114 z lotniska Wielick na lot bojowy, aby rozpoznać cele w obszarze Lublin-Kraśnik-Annopol. Podczas przelotu 500 metrów nad leżącą przy linii kolejowej Kowel-Łuck stacją Antonówka k. Sarn zostali ostrzelani przez obronę przeciwlotniczą, trafiony samolot zszedł z lotu i rozbił się na polach pobliskiej wsi Perespa, jedynym którzy przeżył był ppor. pil. Mieczysław Kałuża. Lotnicy spoczęli we wspólnej mogile na cmentarzu w Perespie. W 1947 został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Walecznych^[1].

• Olgierd Cumft, Hubert Kazimierz Kujawa: Księga lotników polskich poległych, zmarłych i zaginionych 1939-1946. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989. ISBN 83-11-07329-5. Brak numerów stron w książce s. 85-86;
• Hubert Kazimierz Kujawa: Księga lotników polskich poległych, zmarłych i zaginionych w latach 1939-1946. T. I: Polegli w kampanii wrześniowej, pomordowani w ZSRR i w innych okolicznościach podczas okupacji.
• Jerzy Pawlak, Polskie eskadry w Wojnie Obronnej 1939, Biblioteczka Skrzydlatej Polski, Tom 14, Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Warszawa 1982, ISBN 83-206-0281-5, s. 120-123.