Symeon Sakskoburggotski

Urodził się jako pierworodny syn bułgarskiego cara Borysa III i jego żony Joanny Sabaudzkiej, córki króla Włoch Wiktora Emanuela III^[2]. Borys III zmarł nagle 28 sierpnia 1943^[2][3]. Symeon został ogłoszony carem bułgarskim, oficjalnie pełniąc tę funkcję (jako dziecko) do 1946. Faktyczna władza nad krajem spoczywała w rękach rady regentów, jej pierwszy skład stanowili Bogdan Fiłow, książę Cyryl (brat Borysa III) oraz generał Nikoła Michow^[3]. 9 września 1944 w wyniku przewrotu władzę w Bułgarii przejęli komuniści, regenci zostali aresztowani i następnie straceni. Małoletni car stał się faktycznie zakładnikiem nowej władzy. W 1946, w wyniku przeprowadzonego przez komunistów referendum, monarchia została w Bułgarii obalona (ze skutkiem na dzień 15 września). Następnego dnia Symeon II, który nie dokonał formalnej abdykacji, wyjechał z kraju m.in. wraz z matką i siostrą^[3]. Najpierw osiedlili się w Aleksandrii w Egipcie, gdzie mieszkał Wiktor Emanuel III. W 1951 władze frankistowskiej Hiszpanii przyznały im prawo azylu, rodzina zamieszkała wówczas w Madrycie^[2][3].

Symeon Sakskoburggotski był uczniem madryckiego Lycée Français, kształcił się też w zakresie prawa i nauk politycznych. W latach 1958–1959 pod przybranym nazwiskiem uczył się w Valley Forge Military Academy and College w Stanach Zjednoczonych^[2][3]. 16 czerwca 1955, po osiągnięciu pełnoletniości, wydał odezwę do narodu bułgarskiego jako car Bułgarii, deklarując wierność konstytucji tego kraju obalonej przez komunistów^[3].

Od 1962 związany z działalnością biznesową, pracował jako konsultant, broker i inwestor, działający m.in. w sektorze bankowym i hotelarskim. Przez kilkanaście lat kierował hiszpańskim oddziałem francuskiego koncernu elektronicznego Thomson. Utrzymywał jednocześnie aktywne kontakty z bułgarską diasporą^[3].

W 1996, po blisko 50 latach nieobecności, Symeon Sakskoburggotski przyjechał po raz pierwszy do Bułgarii^[2]. W 1998 Sąd Konstytucyjny uznał za niezgodną z konstytucją ustawę z 1946, którą znacjonalizowano majątek rodziny carskiej. Na mocy wyroków (zapadających w znacznej mierze w latach 2001–2005, gdy były car pełnił funkcję premiera) Symeon Sakskoburggotski wraz z siostrą odzyskali m.in. pałac pod Sofią, kilka dworków, działki w Sofii, jak też tereny leśne. W 2009 pojawiły się wątpliwości co do legalności i prawidłowości części decyzji o zwrocie nieruchomości, byłemu carowi wytoczono wkrótce kilka procesów^[4].

Od końca lat 90. wyrażał zainteresowanie zaangażowaniem się w działalność polityczną^[3]. W kwietniu 2001 założył partię polityczną Narodowy Ruch Symeona Drugiego (w czerwcu 2007 przemianowaną na Narodowy Ruch na rzecz Stabilności i Postępu)^[5]. Rosnącą popularność byłego monarchy próbowały wykorzystać również inne siły polityczne – na potrzeby wyborów parlamentarnych zarejestrowały się dwa doraźnie stworzone ugrupowania z członem „Symeon II” w nazwie^[6].

W wyborach z czerwca 2001 jego partia uzyskała 42,7% głosów i 120 mandatów w 240-osobowym Zgromadzeniu Narodowym^[3]. 24 lipca 2001 Symeon Sakskoburggotski objął urząd premiera, stając na czele gabinetu współtworzonego również przez Ruch na rzecz Praw i Wolności^[2].

Gabinet przetrwał całą czteroletnią kadencję, jednakże premier tracił popularność. W wyborach z czerwca 2005 Narodowy Ruch Symeona Drugiego otrzymał 19,9% głosów, co przyniosło 53 mandaty poselskie^[3]. Partia weszła w koalicję ze zwycięską Bułgarską Partią Socjalistyczną oraz Ruchem na rzecz Praw i Wolności. W sierpniu tegoż roku były car zakończył pełnienie funkcji premiera, nie objął żadnej funkcji w rządzie Sergeja Staniszewa. W wyborach z lipca 2009 jego formacja nie przekroczyła wyborczego progu. Wkrótce po tej porażce Symeon Sakskoburggotski odszedł ze stanowiska jej przewodniczącego^[5][7].

W 2014 opublikował swoją autobiografię^[8].

• Wielki Mistrz Orderu Świętych Cyryla i Metodego (Bułgaria)^[9][10]
• Wielki Mistrz Orderu Świętego Aleksandra (Bułgaria)^[9][10]
• Wielki Mistrz Orderu Czerwonego Krzyża (Bułgaria)^[9][10]
• Order Zasługi Cywilnej (Bułgaria) – b. Wielki Mistrz^[10]
• Order Zasługi Wojskowej (Bułgaria) – b. Wielki Mistrz^[10]
• Order Waleczności (Bułgaria) – b. Wielki Mistrz^[10]
• Order Stara Płanina (Bułgaria)^[11]
• Order Niepodległości (Jordania)^[11]
• Order Złotego Runa (Hiszpania)^[11]
• Order Annuncjaty (Włochy)^[11]
• Wielki Oficer Legii Honorowej (Francja)^[11]
• Krzyż Wielki Orderu Leopolda II (Belgia)^[11]
• Krzyż Wielki Orderu Świętego Januarego (Parma)^[11]
• Krzyż Wielki Orderu Zbawiciela (Grecja)^[11]
• Krzyż Wielki Orderu Karola III (Hiszpania)^[11]
• Krzyż Wielki Świętego Konstantyńskiego Orderu Wojskowego Świętego Jerzego (Parma)^[11]
• Wielki Łańcuch Orderu św. Łazarza (Zakon Rycerzy św. Łazarza)^[11]
• Krzyż Wielki Honoru i Dewocji Orderu Maltańskiego (Zakon Maltański)^[11]
• Krzyż Wielki Orderu Grobu Świętego (Zakon Rycerski Grobu Bożego w Jerozolimie)^[11]
• Tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Bukareszteńskiego (2012)^[12]

W 1962 Symeon Sakskoburggotski ożenił się z hiszpańską arystokratką Margaritą Gómez-Acebo y Cejuela. Ze związku tego urodziło się pięcioro dzieci: Kardam, Kirił, Kubrat, Konstantin-Asen i Kalina^[13].

• Monarchies of Europe: Bulgarian Royal Family. btinternet.com. [dostęp 2018-08-29]. (ang.).