Vermant jest wychowankiem KV Mechelen. W 1992 roku zadebiutował w Eerste Klasse, a rok później zaliczył 20 spotkań ligowych. Grając w Mechelen został zauważony przez szkoleniowca Club Brugge, Hugo Broosa i latem 1993 przeszedł do tego klubu. Szybko wywalczył sobie miejsce w podstawowym składzie. W 1994 roku został wicemistrzem Belgii, a w 1995 roku zajął 3. miejsce w Jupiler League (zdobył 12 goli w lidze), a także zdobył Puchar Belgii. W 1996 roku pierwszy raz w karierze wywalczył mistrzostwo Belgii, a do tego sukcesu dołożył także swój drugi krajowy puchar. W 1997 roku został wicemistrzem Belgii, a w 1998 roku - mistrzem. W kolejnych dwóch sezonach prezentował wysoką skuteczność - kolejno 14 goli w sezonie 1999/2000 i 13 w sezonie 2000/2001. W latach 1999–2001 trzykrotnie z rzędu zajmował drugie miejsce w Jupiler League.
Latem 2001 Vermant przeszedł do niemieckiego Schalke 04 Gelsenkirchen, gdzie stał się kolejnym Belgiem w składzie obok Marca Wilmotsa, Nico Van Kerckhovena i Émile'a Mpenzy. W Bundeslidze zadebiutował 21 sierpnia w wygranym 3:1 domowym meczu z Hansą Rostock. W Schalke dość często grał w wyjściowej jedenastce i zaliczał ponad 20 spotkań na sezon. W 2002 roku zdobył Puchar Niemiec, a w 2005 roku wywalczył wicemistrzostwo kraju. Dotarł też po raz drugi do finału krajowego pucharu, jednak Schalke uległo w nim 1:2 Bayernowi Monachium.
W lipcu 2005 Vermant wrócił do Club Brugge, które zapłaciło za niego 250 tysięcy euro. W 2006 roku zajął z Brugge 3. miejsce w lidze. W 2007 roku zdobył z nim kolejny Puchar Belgii, dzięki zwycięstwu 1:0 w finale ze Standardem Liège. 9 grudnia 2007 w meczu przeciwko KSV Roeselare (1:2) rozegrał swój oficjalny mecz nr 400 w barwach Brugge (obecnie zajmuje 9. miejsce na klubowej liście wszech czasów). W 2008 roku Vermant odszedł do amatorskiego klubu FC Knokke.
Kariera reprezentacyjna
edytuj
