Stanisław Schayer
Stanisław Schayer (ur. 8 maja 1899 w Sędziszowie, zm. 1 grudnia 1941 w Otwocku)[1] – językoznawca, indolog, filozof, profesor Uniwersytetu Warszawskiego, założyciel (1932) i pierwszy dyrektor Instytutu Orientalistycznego UW[2][3], członek Polskiej Akademii Umiejętności i Towarzystwa Naukowego Warszawskiego[4].
| Data i miejsce urodzenia |
8 maja 1899 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1 grudnia 1941 |
| Zawód, zajęcie |
lingwista, indolog, filozof |
| |
Życiorys
edytujGdy był dzieckiem, jego rodzina przeniosła się z Sędziszowa do Warszawy, gdzie w 1916 ukończył gimnazjum. Studiował języki klasyczne na Uniwersytecie Warszawskim, a potem na Uniwersytecie w Heidelbergu filologię indyjską (m.in. u Brunona Liebicha i Maxa Wallesera) i filozofię (u Hansa Driescha). Na Uniwersytecie we Fryburgu studiował filozofię u Heinricha Rickerta i w 1921 obronił tam doktorat pt. Vorarbeiten zur Geschichte der Mahayanistischen Erlösungslehre. W 1924 uzyskał habilitację na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie[5].
W latach 1925–1928 był profesorem Gimnazjum im. Jana Zamoyskiego w Warszawie[2]. W latach 1927–1930 wykładał jako docent, a od 1930 roku profesor Uniwersytetu Warszawskiego zagadnienia związane z kanonem palijskim, kulturą staroindyjską, kurs sanskrytu, lektorat z tekstów sanskryckich i palijskich. W 1932 został dyrektorem Instytutu Orientalistycznego UW. W 1938 został profesorem zwyczajnym filozofii indyjskiej na Wydziale Humanistycznym UW[5].
Jako filolog indyjski był uczniem Andrzeja Gawrońskiego[6], jako logik – Jana Łukasiewicza[7].
W 1939 wyjechał na wykłady do Anglii, skąd wrócił po wybuchu wojny. Zmarł w sanatorium w Otwocku[5].
Wkład
edytujBył jednym z twórców polskiej indologii, opartej na znajomości języków oryginalnych[5]. Napisał historię literatury indyjskiej – pierwszą taką pracę w języku polskim niebędącą tłumaczeniem – która ukazała się jako część I tomu Wielkiej literatury powszechnej (1930). Założył wychodzące w latach 1937–1939 pismo Polish Bulletin of Oriental Studies.
W ówczesnych badaniach nad filozofią indyjską dominowało stanowisko szukające wspólnych elementów i zbieżności między tradycją indyjską a filozofiami starożytną i zachodnią (Paul Deussen, Fiodor Szczerbackoj). Schayer uważał to zagadnienie za mało znaczące i zajmował się specyfiką filozofowania na Wschodzie oraz tym, co nowego wnosi ono do myśli zachodniej. Wyróżniał 5 takich zasadniczych różnic[5]:
- związki z magią,
- przestrzenny charakter bytów psychicznych i metafizycznych,
- brak formalizmu,
- duża rola przykładów,
- mistyczny sposób filozofowania.
Przejawem takiego szukania specyfiki było zainteresowanie logiką buddyjską[5]. W latach 1932–1933 Schayer opublikował dwa artykuły na temat logiki indyjskiej, w których rozwijał analizę wprowadzoną przez Jana Łukasiewicza, argumentując, że logika Arystotelesa nie jest właściwym narzędziem badawczym przy opisie logiki indyjskiej.
Publikacje
edytuj- (1921) Vorarbeiten zur Geschichte der Mahayanistischen Erlösungslehre.
- (1923) tłumaczenie z bengalskiego: Rabindranath Tagore Pieśni Kabira.
- (1924) tłumaczenie z sanskrytu: Kalidasa, Śakuntalta czyli Pierścien fatalny. Dramat heroiczny w siedmiu aktach, (wznowienia: Budapeszt 1941, Warszawa 1957).
- (1930) Historia literatury indyjskiej, [w:] Wielka literatura powszechna, Wyd. Trzaska – Evert – Michalski, Warszawa, t. I, [1930]. Wypisy, t. VI, [1933].
- (1932) Contributions to the Problem of Time in Indian Philosophy, Kraków.
- (1932) Studien zur indischen Logik. I. Der indische und der aristotelische Syllogismus. „Bulletin International de l’Academie Polonaise des Sciences et de Lettres, Classe de Philologie”, Krakow, 1933 (4–6), s. 90–96. Przedruk, [w:] Schayer (1988), 410–414. Tłum. angielskie: Joerg Tuske, [w:] Ganeri (2001), 93–101.
- (1933), Über die Methode der Nyāya-Forschung, [w:] O. Stein, W. Gambert, eds., Festschrift für Moritz Winternitz, s. 247–257, Leipzig. Przedruk w: Schayer (1988), 422–432.Tłum. angielskie: Joerg Tuske, [w:] Ganeri (2001), 102–109.
- (1938), Religie Wschodu (inicjator i współautor).
- (1988), O filozofowaniu Hindusów. Artykuły wybrane, red. Marek Mejor, PWN, Warszawa.
Przypisy
edytuj- ↑ Data i miejsce urodzenia oraz pierwsza data śmierci za: Wielka Encyklopedia Powszechna PWN t. 10 Robi-Step. Inne źródło, Smolna 30. Gimnazjum im. Jana Zamoyskiego Warszawa: PIW, 1989, wspomnienie Juliusza Wiktora Gomulickiego na s. 148 i 156 podaje rok śmierci 1942. Miejsce śmierci oba źródła podają zgodnie.
- ↑ a b Smolna 30. Gimnazjum im. Jana Zamoyskiego Warszawa: PIW, 1989, wspomnienie Juliusza Wiktora Gomulickiego na s. 148 i 156.
- ↑ strona Wydziału Orientalistycznego Uniwersytetu Warszawskiego.
- ↑ Oficjalna strona internetowa Towarzystwa Naukowego Warszawskiego.
- ↑ a b c d e f Sajdek 2011 ↓.
- ↑ Fedirko, Janusz. 2008. Fenomenalny Multilingwista Profesor Andrzej Gawroński (1885–1927). Alma Mater nr 2 (100), miesięcznik Uniwersytetu Jagiellońskiego https://web.archive.org/web/20110927162126/http://www3.uj.edu.pl/alma/alma/100/16.pdf.
- ↑ https://web.archive.org/web/20070708153539/http://www1.uni-hamburg.de/syllogism/Texte/Schayer_1_extended_abstract.pdf Klaus Glashoff, Hamburg, Stanisław Schayer’s Method of Research on Nyāya, 10th December 2003, pobrane 2009.08.15.
Bibliografia
edytuj- Klasu Glashoff, Stanisław Schayer’s Method of Research on Nyāya, „Journal of Indian Philosophy”, 32, 2004, s. 295-319.
- Arnold Kunst, Stanisław Schayer (8.V.1899 – 1.XII.1941), „Rocznik Orientalistyczny”, XXI, 1957, s. 19-27.
- Marek Mejor, Contribution of Polish Scholars to the Study of Indian Logic, „Journal of Indian Philosophy”, 31/1-3, 2003, s. 9-20.
- Paweł Sajdek, Schayer Stanisław, [w:] Andrzej Maryniarczyk (red.), Encyklopedia filozofii polskiej, t. 2, Lublin: Polskie Towarzystwo Tomasza z Akwinu, 2011, s. 506-507.
- Stanisław Schayer, O filozofowaniu Hindusów. Artykuły wybrane, Marek Mejor (red.), Warszawa: PWN, 1998, ISBN 83-01-08657-2.
- Włodzimierz Wilowski, Stanisław Schayer, twórca polskiej szkoły studiów nad filozofią indyjską, „[Sprawozdania Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, Wydział Filologiczno-Filozoficzny”, 105, 1988, s. 62-68.
Linki zewnętrzne
edytuj- Publikacje Stanisława Schayera w bibliotece Polona
- Stanisław Schayer, Internetowy Polski Słownik Biograficzny [dostęp 2022-01-10].