Seattle SuperSonics

Nazwę zespołu wyłoniono z blisko 25 000 propozycji. Ostatecznie najlepszy okazał się pomysł nauczyciela Howarda E. Schmidta i jego syna Brenta, którzy wymyślili nazwę SuperSonics (Ponaddźwiękowcy), ze względu na to, iż w tym mieście w latach 60. fabryka Boeing Company prowadziła prace nad głośnym w owym czasie projektem samolotu SST – Boeing 2707, który miał przewozić pasażerów z prędkością ponaddźwiękową.

Sonics zdobyli jeden raz w swej historii tytuł mistrza NBA, w 1979 roku, zwyciężając w finale Washington Bullets. Najsłynniejszym zawodnikiem mistrzowskiej drużyny był Dennis Johnson, wybrany MVP finałów. Wcześniej, w 1978, drużyna pierwszy raz w swojej historii zagrała w finale ligi, gdzie przegrała z Washington Bullets. W 1996 Sonics prowadzeni przez Gary Paytona, z Shawnem Kempem, Detlefem Schrempfem i Samem Perkinsem w składzie, zanotowali trzeci występ w finale, przegrywając z powracającymi na tron mistrzowski Chicago Bulls. Od czerwca 2006 właścicielem klubu był biznesmen z Oklahoma City – Clay Bennett. Na początku lipca 2008 roku Bennett postanowił przenieść zespół do jego rodzinnego miasta – Oklahoma City, gdyż radni miasta Seattle nie zdecydowali się odnowić hali Sonics KeyAreny. Tym samym zespół z Seattle przestał istnieć, gdyż władze miasta postanowiły zatrzymać ze sobą długoletnią tradycję zespołu wraz z jego nazwą oraz logo. Bennett musiał zapłacić 45 milionów dolarów (niektóre źródła podają 60) władzom miasta oraz kolejne 30 milionów jeśli do 2010 roku w Seattle nie powstanie nowy zespół NBA.

• 1967–70 – pierwsze logo powstało przy pomocy agencji reklamowej Davida Sterna. Pokazuje ono ponaddźwiękowy samolot wylatujący z piłki.
• 1970–71 – logo to było tylko przez jeden sezon.
• 1971–75 – pierwsze logo, które pojawiło się na koszulkach Ponaddźwiękowców.
• 1975–95 – logo, które przetrwało 20 sezonów zostało stworzone przez miejscowego grafika Dennisa Stricklanda, które ukazuje miasto Seattle z widoku Space Needle. Zostało oficjalnie zaprojektowane w 1984 roku na Mecz Gwiazd NBA, którego Seattle było gospodarzem w 1987. Logo dla Meczu Gwiazd było w kolorach czerwonym, białym i niebieskim, lecz dla potrzeb zespołu zmieniono jego kolory i oficjalnie zaprezentowano jako logo Sonics od sezonu 1975/1976.
• 1995–2001 – logo specjalnie zaprojektowane na otwarcie nowej hali Sonics KeyArena. W środku logo znajduje się napis Sonics wraz ze Space Needle, które zajmuje literę I. Logo zostało najbardziej zapamiętane ze względu na udział Ponaddźwiękowców w Finale NBA 1996.
• 2001–2008 – logo symbolizujące wchodzących Sonics w nową erę. Tradycyjny kolor złoty i zielony jest zaczerpnięty z historii Sonics kiedy to zdobyli mistrzostwo NBA w 1979. W 2008 roku klub z Seattle został zlikwidowany, a na jego bazie powstał zespół Oklahoma City Thunder. Prawa do nazwy i logo SuperSonics zachowało miasto Seattle.

• Punkty: 58 Fred Brown przeciw Golden State Warriors, 23 marca 1974
• Zbiórki: 30 Jim Fox przeciw Los Angeles Lakers, 26 grudnia 1973
• Asysty: 25 Nate McMillan przeciw Los Angeles Clippers, 23 lutego 1987
• Przechwyty:
  • 10 Fred Brown przeciw Philadelphia 76ers, 3 grudnia 1976
  • 10 Gus Williams przeciw New Jersey Nets, 22 lutego 1978

• Mistrzostwo NBA: (1979), finał z Washington Bullets
• MVP Finałów: Dennis Johnson (1979)
• MVP All-Star Game: Lenny Wilkens (1971), Tom Chambers (1987)
• Most Improved Player (Zawodnik, który poczynił największy postęp): Dale Ellis (1987)
• 6th Man of The Year (Rezerwowy Roku): Nate McMillan (1994)
• Defensive Player of the Year (Obrońca roku): Gary Payton (1996)
• Rookie Of the Year (Debiutant Roku): Kevin Durant (2008 )

1968 Walt Hazzard

1969 Lenny Wilkens

1970 Lenny Wilkens, Bob Rule

1971 Lenny Wilkens (MVP)

1972 Spencer Haywood

1973 Spencer Haywood

1974 Spencer Haywood

1975 Spencer Haywood

1976 Fred Brown

1979 Dennis Johnson, Jack Sikma

1980 Dennis Johnson, Jack Sikma

1981 Jack Sikma, Paul Westphal

1982 Jack Sikma, Gus Williams, Lonnie Shelton

1983 Jack Sikma, Gus Williams, David Thompson

1984 Jack Sikma

1985 Jack Sikma

1987 Tom Chambers (MVP)

1988 Xavier McDaniel

1989 Dale Ellis

1993 Shawn Kemp

1994 Gary Payton, Shawn Kemp

1995 Gary Payton, Shawn Kemp, Detlef Schrempf

1996 Gary Payton, Shawn Kemp

1997 Gary Payton, Shawn Kemp, Detlef Schrempf

1998 Gary Payton

2000 Gary Payton

2001 Gary Payton

2002 Gary Payton

2003 Gary Payton

2004 Ray Allen

2005 Ray Allen, Rashard Lewis

2006 Ray Allen

1967/68 – 1968/69 Al Bianchi

1969/70 – 1971/72 Lenny Wilkens

1972/73 Tom Nissalke

1972/73 Bucky Buckwalter

1973/74 – 1976/77 Bill Russell

1977/78 Bob Hopkins

1977/78 – 1984/85 Lenny Wilkens

1985/86 – 1988/89 Bernie Bickerstaff

1988/89 Tom Newell

1988/89 Bob Kloppenburg

1989/90 Bernie Bickerstaff

1990/91 – 1991/92 K.C. Jones

1991/92 Bob Kloppenburg

1991/92 – 1997/98 George Karl

1998/99 – 2000/01 Paul Westphal

2000/01 – 2004/05 Nate McMillan

2005/06 Bob Weiss

2005/06 – 2006/07 Bob Hill

2007/08 P.J. Carlesimo

Na podstawie:^[4]. Stan na koniec sezonu 2022/23