Sanok SW1

W 1900 władze austriackie postanowiły zelektryfikować sieć tramwajową w dwóch największych miastach Galicji tj. w Krakowie i we Lwowie. W tym celu w fabryce Sanowag stworzono serię małych tramwajów oznaczonych SW-1 (od Silnikowy Wąskotorowy-typ 1). Małe wagoniki przeznaczone były na tor wąski 900 mm. Trafiły do Krakowa, Lwowa, Tarnowa oraz do Kijowa. Największym odbiorcą był Lwów, gdzie w latach 1903–1908 zakupiono 90 wagonów motorowych i 20 doczepnych. Kiedy w Krakowie od 1913 zaczęto zamieniać tor wąski na tzw. normalny rozpoczęto kasację wagonów tego typu. Podczas II wojny światowej, w 1942 do Lwowa trafiło 8 wagonów ze zlikwidowanej przez okupanta hitlerowskiego trakcji tramwajowej w Tarnowie. Po wojnie 4 wagony w 1953 zostały przekazane do Bydgoszczy, zaś inne w tym samym roku do Elbląga, gdzie użytkowano je do lat 70. XX wieku. We Lwowie w użytkowanych wozach zamontowano na platformach przesuwane drzwi, użytkowano je tam do początku lat 70.

 

Wagony Sanok SW1 były małymi wagonami, wytwarzano je w dwóch wersjach:

• wagony z krótkimi pomostami i 3 kanciastymi oknami;
• wagony z dłuższymi pomostami i 5 oknami czołowymi.

Napędzały je silniki AB67, które dysponowały zbyt małą mocą, aby wagony silnikowe zestawiać z przyczepami. Stało się to głównym powodem przebudowywania ich na doczepy, co miało miejsce w Bydgoszczy. Konstrukcję wykonano z drewna, a wzdłuż ścian znajdowały się ławki. Wagony posiadały dwa niewielkie świetliki, pomiędzy którymi umocowano pantograf. Zamiast drzwi zastosowano barierki.

• Historia Autosanu lata 1901–1913
• Komunikacja Miejska Kraków wagon SW1
• Tramwaje w Polsce, SW1 + TW1. mlyniec.gda.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-23)].
• С. А. Тархов „Історія Львівського трамваю” Фенікс Лтд, Львів 1994 c. 128 ISBN 5-87332-035-7 /ukr./.
• Stanisław Sitarek, Dariusz Walczak: Bydgoskie tramwaje w latach 1888–2012. Rybnik: Wydawnictwo Eurosprinter, 2012