Roger Clemens

Clemens studiował w San Jacinto College, a następnie na University of Texas, gdzie w latach 1982–1983 występował w drużynie uniwersyteckiej Texas Longhorns, z którą w 1983 zwyciężył w College World Series^[1]. W tym samym roku został wybrany w pierwszej rundzie draftu z numerem 19. przez Boston Red Sox i początkowo występował w klubach farmerskich tego zespołu, między innymi w Pawtucket Red Sox, reprezentującym poziom Triple-A^[2][3]. W MLB zadebiutował 15 maja 1984 w meczu przeciwko Cleveland Indians^[4][5].

W sezonie 1986 miał najwięcej w lidze zwycięstw (24), najlepszy wskaźnik ERA (2,48), po raz pierwszy w karierze otrzymał nagrodę Cy Young Award w American League i wystąpił w Meczu Gwiazd, a także został wybrany najbardziej wartościowym zawodnikiem^[1][4][6]. 29 kwietnia 1986 w spotkaniu z Seattle Mariners został pierwszym zawodnikiem w historii MLB, który wyautował 20 graczy podczas dziewięciu inningów^[7]. W tym samym roku zagrał w dwóch meczach World Series, w których Red Sox ulegli New York Mets 3–4^[8]. Podczas gry w klubie z Bostonu między innymi dwukrotnie zwyciężał w klasyfikacji pod względem liczby zwycięstw (1986, 1987), czterokrotnie miał najlepszy wskaźnik ERA (1986, 1990–1992) i trzykrotnie zwyciężał w klasyfikacji strikeouts (1988, 1991, 1996)^[4]. W grudniu 1996 podpisał czteroletni kontrakt jako wolny agent wart 40 milionów dolarów z Toronto Blue Jays^[9].

W latach 1999–2003 był zawodnikiem New York Yankees, z którym dwa razy zwyciężał w World Series, w 1999 i 2000 roku^[10][11]. Występował jeszcze w Houston Astros i ponownie w New York Yankees^[2]. Po zakończeniu kariery został oskarżony o zażywanie niedozwolonych środków dopingujących, jednak ostatecznie w czerwcu 2012 został oczyszczony z postawionych mu zarzutów^[12].