Roman Gabryszewski

Roman Kazimierz Gabryszewski^[1] urodził się w 1832^[2] lub 1833^[3]. Był synem Wincentego (powstaniec listopadowy, emigrant, więzień stanu z 1846)^[2] i Anny z domu Kaczorowskiej^[1][4]. Był bratem Antoniego (1839-1898, prawnik)^[4].

Kształcił się w Tarnowie, następnie w Wiedniu^[2]. W okresie zaboru austriackiego wstąpił do służby krajowej w Galicji pod zaborem austriackim. Od około 1860 do około 1863 był koncepistą w C. K. Namiestnictwie we Lwowie^[5][6][7]. Od około 1863 był komisarzem 3 klasy urzędzie c. k. cyrkułu sanockiego^[8][9], a od około 1865 do około 1866 w randze komisarza powiatowego był zatrudniony w Biurze Odkupu Ciężarów Gruntowych przy urzędzie c. k. cyrkułu sanockiego (przy nim pracował Roman Zdankiewicz)^[10]. Równolegle od około 1864 do około 1866 był ławnkiem (Stimmführer) w C. K. Sądzie Wyrokującym w Sanoku (K. k. Gefällen-Bezirks-Gericht in Sanok)^[11][12].

Od około 1866 do około 1868 w randze komisarza powiatowego 1 klasy był kierownikiem w C. K. Komisji Miejscowej dla Spraw Odkupu lub Uporządkowania Ciężarów Gruntowych, tudzież dla Spraw Indemnizacyjnych w Krośnie^[13][14]. Od około 1868 do około 1872 w randze komisarza powiatowego 1 klasy był kierownikiem w C. K. Komisji Miejscowej dla Spraw Odkupu lub Uporządkowania Ciężarów Gruntowych, tudzież dla Spraw Indemnizacyjnych Nr 2 w Nowym Sączu ^{[15][16][17][18]}. Od około 1872 do 1877 był starostą c. k. powiatu krośnieńskiego^{[19][20][21][22][23]}. Równolegle w tym okresie był prezydującym C. K. Powiatowej Komisji Szacunkowej w Krośnie^{[24][25][26][27][28]}. Od 1877 do 1895 piastował urząd starosty c. k. powiatu jasielskiego^{[29][30][31][32][33][34][35][36][37][38][39][40][41][42][43][44][45][46][47]}. Równolegle podczas urzędowania w Jaśle był prezydującym C. K. Powiatowej Komisji Szacunkowej w Krośnie do około 1883^{[48][49][50][51][52][53]}, a przez cały okres był przewodniczącym C. K. Rady Szkolnej Okręgowej w Jaśle^{[54][55][56][57][58][59][60][61][62][63][64][65][66][67][68][69][70][71]}. Z okazji przejścia na własną prośbę w stały stan spoczynku w 1895 otrzymał od cesarza Franciszka Józefa tytuł i charakter radcy namiestnictwa z uwolnieniem od taksy^[72].

Otrzymał tytuły honorowego obywatelstwa miast: Dukla (około 1877)^[30], Kołaczyce (około 1881)^[34], Żmigród (około 1882)^[35], Żmigród (około 1886)^[39][2][73].

Zmarł 19 lutego 1897 w Krakowie^[2]. Został pochowany w grobowcu rodzin Jakubowskich i Gregerów na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera Fa)^[3]. Jego żoną była Eugenia z domu Nowina Ujejska^[1]; ich dwaj synowie Antoni i Tadeusz zostali lekarzami^[74][75], a Stanisław Wincenty (1865-1947) notariuszem^[76].