Renato Rascel

Urodził się w rodzinie śpiewaków kabaretowych. Początkowo śpiewał w chórku kościelnym, w wieku 14 lat zaczął grać na perkusji w salach balowych w Rzymie. Wkrótce potem dołączył do Di Sisters Fiorenza jako aktor, tancerz i clown. W 1934 wystąpił w swojej pierwszej scenicznej roli w operetce Al Cavallino Biancoa a 1935 wyjechał na pierwsze tournée zagraniczne w Afryce.

W 1941 stworzył własny teatr i zaczął rozwijać charakterystyczny rodzaj humoru nonsensu; w tym czasie powstały jedne z jego najbardziej znanych postaci, m.in. Napoleona.

Od 1942 do 1972 zagrał w ok. 60 filmach – jednym z najbardziej istotnych był Il Cappotto (Płaszcz) Gogola, zdobywca Złotej Palmy w Cannes.
Miał także znaczące role w filmach Santa Vittoria z Anthony Quinnem i Anną Magnani, Siedem Wzgórz w Rzymie z Mario Lanza, Questi Fantasmi z Eduardo De Filippo i Figaro Figaro qua là z Totò.
W 1977 wystąpił w niewielkiej roli w filmie Zeffirellego Jezus z Nazaretu.

Po drugiej wojnie światowej występował głównie w musicalach we Włoszech i Londynie.

Reprezentował Włochy w 5. Konkursie Piosenki Eurowizji z utworem „Romantica”, z którym zajął ostatecznie ósme miejsce na trzynastu uczestników.

Wraz z pojawieniem się telewizji, RAI powierzyła Rascelowi rolę w pierwszym live show w sobotnie wieczory. Wśród najbardziej pamiętnych była Rascel la nuit w 1956 i Stasera Rascel City w 1964. Jego występ w filmie Ojciec Brown w 1970, w roli księdza–detektywa, był jednym z największych sukcesów telewizyjnych.

Zmarł w Rzymie 2 stycznia 1991 roku, pochowany na Cmentarzu Flamińskim^[1].

• Arrivederci Roma. laboratorioroma.it. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].