Raimundo de Madrazo y Garreta

Raimundo de Madrazo y Garreta (ur. 24 czerwca 1841 w Rzymie, zm. 15 września 1920 w Wersalu) – hiszpański malarz portrecista^[1].

Raimundo Madrazo

Raimundo de Madrazo, pędzla Federica Madrazo.
Data i miejsce urodzenia	24 czerwca 1841 Rzym, Włochy
Data i miejsce śmierci	15 września 1920 Wersal, Francja
Narodowość	hiszpańska
Dziedzina sztuki	malarstwo, portret
Epoka	akademizm
Multimedia w Wikimedia Commons

Pochodził z rodziny o tradycjach artystycznych, jego dziadkiem był neoklasyczny malarz José Madrazo, ojcem Federico, a wujami Pedro i Luis Madrazo. Jego brat Ricardo i kuzyn Marià Fortuny również zostali malarzami^[2]. Rodzina Madrazo była również spokrewniona z polskim malarzem Tadeuszem Kuntze, którego córka Izabela Kuntz Valentini była żoną José Madrazo.

Nauczycielami Raimunda byli początkowo ojciec i dziadek, później naukę kontynuował w Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych św. Ferdynanda w Madrycie. Po 1860 artysta przebywał głównie w Paryżu, gdzie pobierał lekcje u Léona Cognieta. Debiutował na Wystawie Światowej w tym samym roku i szybko stał się jednym z najbardziej cenionych paryskich portrecistów. Był czołową postacią wśród artystów hiszpańskich działających we Francji, medal i Legię Honorową otrzymał za udział w kolejnej Wystawie Światowej w 1889. Ostatnie lata życia spędził w Wersalu^[1].

Raimundo de Madrazo malował przede wszystkim realistyczne portrety i sceny rodzajowe utrzymane w duchu akademizmu. Jego twórczość cechuje sprawność warsztatu, żywa kolorystyka i lekki, pogodny nastrój. Zmysłowe i lekkie kompozycje Madrazo wykazują też wpływ rokoka i sztuki japońskiej. Klientami malarza byli najczęściej przedstawiciele burżuazji, arystokracji i bogatego mieszczaństwa.

Prace artysty znajdują się w kolekcjach publicznych i prywatnych w całej Europie i Stanach Zjednoczonych, m.in. w Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku, Musée d’Orsay w Paryżu i Prado w Madrycie.