Ramanudźa

Urodził się w Śriperumbudur koło Kanchipuram jako Ilaja Perumal, syn Aśury Keśawy Somajadźina i Kantimati. Z wyjątkiem dwudziestoletniego okresu wypełnionego misjonarskimi podróżami, rezydował w jednej ze świątyń w Śri Rangam i całe życie poświęcił jej rozwojowi, czyniąc ją najważniejszym ośrodkiem kultu śri wisznuitów.

Ramanudźa sformułował nurt zwany wiśisztadwajta. Do podstawowych jego założeń należą tezy:

• Bóg nie jest pozbawiony cech
• Istnieją trzy rodzaje realnych bytów, wszystkie jednak razem tworzą jedną rzeczywistość:
  • materia
  • dusza
  • Bóg, który jest źródłem dwóch powyższych
• Materia i dusze nie mogą istnieć bez Boga, ale też Bóg nie może istnieć bez dusz
• Bóg jest istotą pełną miłości i łaski, szczególnie dla swych wyznawców
• Do Boga dochodzi się poprzez bhakti, czyli pełne miłości oddanie się mu i nieustanne czczenie go
• Należy pokładać niezachwianą wiarę w istnienie Boga (niezależną od argumentów logicznych układanych przez ludzi) oraz w autorytet świętych ksiąg hinduizmu
• Bóg stanowi podstawę egzystencji, kontroluje i utrzymuje materię i wszystkie żywe istoty
• Tożsamość Absolutu nie jest absolutną jednią
• Istnieją różnicę pomiędzy Bogiem, materią i duszami, ale funkcjonują one jako organiczna jedność (Bóg i dusze są identyczne jakościowo)
• Przyczyną Sprawczą jest połączona forma Lakszmi Narajana, będąca opisywanym przez Upaniszady Brahmanem

Do najważniejszych jego prac należą:

• Siddhitraja składająca się z trzech części: Atmasiddhi, Iśwarasiddhi i Samwitsiddhi
• Śri-bhasja będąca komentarzem do Wedantasutry
• Gita-bhasja będąca komentarzem do Bhagawadgity
• Wedartha-sangraha będące zbiorem stwierdzeń wedyjskich z komentarzami z upaniszadów
• Śri-ranga-gadja – zbiór modlitw ku czci Wisznu

• Ćajtanja Mahaprabhu
• Madhwa
• Nimbarka
• Statua Równości
• Śankara
• Wallabha