[go: up one dir, main page]
More Web Proxy on the site http://driver.im/

Powiat włodzimierski

Powiat włodzimierski – dawny powiat województwa wołyńskiego Wielkiego Księstwa Litewskiego, następnie Korony Królestwa Polskiego w Rzeczypospolitej Obojga Narodów, po rozbiorach w guberni wołyńskiej, później pod Zarządem Cywilnym Ziem Wschodnich w Okręgu Wołyńskim, od 17 stycznia 1920 r. pod Zarządem Cywilnym Ziem Wołynia i Frontu Podolskiego[1]. 1 czerwca 1920 r. przekazany Rządowi Rzeczypospolitej Polskiej[2]. 12 grudnia 1920 r. pod Zarządem Terenów Przyfrontowych i Etapowych z powiatu wyłączono gminy: Brany, Chorów, Podberezie, Świniuchy, Skobiełka, Kisielin i Horochów do nowo utworzonego powiatu horochowskiego[3] gminy: Bereźce, Hołowno, Huszcza, Luboml, Pulmo, Szack i Zgorawy do nowo utworzonego powiatu lubomelskiego[4] oraz gminy: Krymno i Nowy Dwór do powiatu kowelskiego[5]. 19 lutego 1921 r. wszedł w skład nowo utworzonego województwa wołyńskiego II Rzeczypospolitej[6]. Jego siedzibą było miasto Włodzimierz. W skład powiatu wchodziło 7 gmin wiejskich, 2 miejskie, 250 gromad wiejskich (sołectw) i 2 miasta.

Powiat włodzimierski
powiat
Herb
Herb
Państwo

 Polska

Województwo

wołyńskie

Siedziba

Włodzimierz

Powierzchnia

2208 km²

Populacja (1931)
• liczba ludności


150,4 tys.

• gęstość

68,1 os./km²

Szczegółowy podział administracyjny
Liczba gmin miejskich

2

Liczba gmin wiejskich

7

Położenie na mapie województwa
Położenie na mapie województwa

Powiat włodzimierski zajmował południowo-zachodnią część województwa wołyńskiego i graniczył: od zachodu z województwem lubelskim (powiat hrubieszowski), od północy z powiatem lubomelskim, od wschodu częściowo z powiatem kowelskim, częściowo zaś z horochowskim, od południa z województwem lwowskim (powiat sokalski).

Powierzchnia powiatu wynosiła 2208 km², zaś ludność określała się liczbą 150,4 tys. osób (według spisu z 1931 r.), a więc dawała wskaźnik zaludnienia 68 os./km².

Powiat w większości zamieszkany był przez ludność ukraińską liczącą 88,2 tys. osób (58,6%). Drugą narodowością pod względem liczebności była ludność polska licząca 40,2 tys. (26,7%), reszta to głównie Żydzi i Czesi.

Według drugiego powszechnego spisu ludności z 1931 roku powiat liczył 150 374 mieszkańców, 38 483 było rzymskokatolickiego wyznania, 1636 – unickiego, 88 005 – prawosławnego wyznania, 2262 – augsburskiego, 10 – reformowanego, 693 osób podało wyznanie ewangelickie bez bliższego określenia, 1926 – inne chrześcijańskie, 17 331 – mojżeszowe, 3 – inne niechrześcijańskie, 16 osób nie podało przynależności konfesyjnej[7].

Podział administracyjny

edytuj

Gminy (1933/1936)

edytuj

Miasta

edytuj

Starostowie

edytuj

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Dz. Urz. ZCZW z 1920 r. Nr 6, poz. 79.
  2. Dz. Urz. ZCZW z 1920 r. Nr 42, poz. 1058.
  3. Dz. Urz. ZTPiE z 1920 r. Nr 5, poz. 41.
  4. Dz. Urz. ZTPiE z 1920 r. Nr 5, poz. 46.
  5. Dz. Urz. ZTPiE z 1920 r. Nr 5, poz. 44.
  6. Dz.U. z 1921 r. nr 16, poz. 93.
  7. Drugi Powszechny Spis Ludności z Dn. 9.XII 1931 r. Mieszkania i Gospodarstwa Domowe. Ludność. Stosunki /Zawodowe. Województwo Wołyńskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1938, s. 27.
  8. Ruch służbowy. W starostwach. „Dziennik Urzędowy Zarządu Terenów Przyfrontowych i Etapowych”, s. 6, nr 1 z 20 października 1920. 
  9. Ruch służbowy. „Lwowski Dziennik Wojewódzki”. Nr 5, s. 102, 20 marca 1930. 
  10. Spore nowości na starostwach kresowych w czerwcu. laurahuta.blogspot.com. [dostęp 2016-01-17].
  11. Przeniesienia w tarnopolskim. „Gazeta Lwowska”, s. 3, nr 7 z 12 stycznia 1937.