Piotr Wojciechowski
polski prozaik, poeta, reżyser i krytyk filmowy oraz publicysta
Piotr Herbert Wojciechowski, ps. Dymitr Łazur (ur. 18 lutego 1938 w Poznaniu) – polski pisarz, prozaik, poeta, rysownik, reżyser i krytyk filmowy. Prowadził działalność akademicką. Zajmuje się teorią dziennikarstwa i inspirowaną chrześcijaństwem ekologią. Obok powieści i poezji, stale aktywny jako felietonista i eseista. Wypowiada się także przez rysunek. Jest miłośnikiem gór i ich kultury.
 Piotr Wojciechowski, 2024 | |
| Data i miejsce urodzenia |
18 lutego 1938 |
|---|---|
| Dziedzina sztuki | |
| Ważne dzieła | |
| |
| Odznaczenia | |
  
| |
| Nagrody | |
|
Nagroda im. Wilhelma Macha (1968) | |
Życiorys
edytujUrodził się w Poznaniu 18 lutego 1938[1]. Jest synem pisarza i tłumacza Edwina Herberta Wojciechowskiego (1910–1974) i Zofii z Kozłowskich (1902–1992), lekarki i harcmistrzyni. Od początku wojny mieszkał w Lublinie. Maturę uzyskał w VI Liceum Ogólnokształcącym Towarzystwa Przyjaciół Dzieci w Lublinie (1955)[2][3]. Ukończył studia geologiczne na Uniwersytecie Wrocławskim (1961)[a], dziennikarskie na Uniwersytecie Warszawskim (1964) oraz reżyserii filmowej w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi (PWSFTviT, 1969)[5]. W 2000 odbył przewód kwalifikacyjny I stopnia (odpowiednik doktoratu) w zakresie sztuki filmowej (reżyseria) w PWSFTviT w Łodzi[6].
Był członkiem Związku Literatów Polskich (1970–1983). W 1989 był członkiem założycielem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, od 1990 wiceprezesem, a w okresie 2002–2005 prezesem Stowarzyszenia[7]. Wykładał scenariopisarstwo i wiedzę o scenariuszu w PWSFTviT w Łodzi. Prowadził warsztaty literackie w Pracowni Prozy w Laboratorium Reportażu Uniwersytetu Warszawskiego[8][9].
Był członkiem Rady Etyki Mediów i Rady Języka Polskiego przy Prezydium PAN[10]. Od 2009 był członkiem Rady Programowej Fundacji Centrum Twórczości Narodowej[11]. Od 2008 wchodził w skład jury Nagrody Mediów Publicznych w dziedzinie literatury pięknej – „Cogito”[7][12]. Jest członkiem kapituły Nagrody im. Zbyszka Cybulskiego współfinansowanej przez Polski Instytut Sztuki Filmowej[13].
Twórczość
edytujNajpełniej wypowiada się w swoich powieściach i poezji, ale także w esejach i felietonach. Pisał książki dla dzieci i młodzieży, publikował sztuki sceniczne, tworzył scenariusze filmowe i TV. Zajmował się reżyserią i krytyką filmową. Jest też rysownikiem[4].
Zadebiutował w 1964 jako autor sztuki Powrót komety Halleya wystawionej przez klub studencki Pod Jaszczurami w Krakowie, a w 1967 książką Kamienne pszczoły[4][14]. Jarosław Iwaszkiewicz napisał w 1968 o pierwszej powieści autora, że „wzbogaca ona zasoby naszej literatury współczesnej”[15]. Jego następne powieści są wielowarstwowe i zawierają równocześnie elementy „fikcji, życia, scenariusza, roli, a także marzeń”, które wszystkie wpływają na przekaz autora[16]. Tworzy „świat osobny”, ale odnoszący się do spraw ogółu[17].
W prozie Piotra Wojciechowskiego zauważono także aspekty galicyjskie i elementy belle époque. Każde z jego głównych dzieł „przynosi przesłanie dotyczące różnych zjawisk ludzkiego życia”[18]. Analizuje, zarówno historyczne, jak i współczesne, polskie tematy narodowe. Stwierdził, że „najważniejszą dziedziną twórczości jest wychowanie dzieci, młodych, idących pokoleń”. Bliskie jest mu „poczucie służby społecznej i tęsknota za dobrą rozmową”[19].
W 1990 jego twórczość została przedstawiona na francuskim festiwalu literackim Les Belles Étrangères[b]. Został odznaczony Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2016)[21]. W 2020 otrzymał nagrodę Literacką m. st. Warszawy i tytuł „Warszawski Twórca”[3][22].
Proza Piotra Wojciechowskiego fascynuje. Z jednej strony fascynuje wyobraźnia pisarza, który stworzył świat z imaginacji, ale przecież zakorzeniony w naszej realności, natomiast z drugiej – intryguje wirtuozeria z jaką pisarz opisuje otaczającą nas, sprawdzalną rzeczywistość, zarówno obyczajową, jak i polityczną. Nie ulega wątpliwości, że proza tego twórcy urzeka i uwodzi tzw. głębszym znaczeniem. To, co pisarz mówi pełnym głosem nie jest wcale ważniejsze od tego, co mówi półgłosem, zaś to co mówi nie wprost okazuje się równie istotne, jak to co mówi wprost. W tej prozie, w tym powieściowym świecie: tu i teraz znaczy także zawsze i wszędzie. I odwrotnie, rzecz jasna. Co więcej, ta proza zdumiewa także pod względem wielości zastosowanych środków artystycznych.
Janusz Drzewucki, Warszawski Twórca – laudacja, 2020[3]
- Szubieniczne wzgórze, Piotr Ciechowski (pseudonim), Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, s. 112, 1965[23][24]
- Kamienne pszczoły (on-line), Warszawa: Iskry, 1967, ISBN 8320701619 (recenzja Jarosława Iwaszkiewicza, 1968[d][15]; przekład na niemiecki, 1970)[25][26][27]
- Czaszka w czaszce (on-line), Warszawa: Iskry, 1970, ISBN 8306026004 (przekłady na niemiecki, 1973 i francuski, 1988)[28][29][30]
- Wysokie pokoje (on-line), Warszawa: PIW, 1977, ISBN 8306004639.
- Obraz napowietrzny (on-line), Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1988, ISBN 8308017339.
- Szkoła wdzięku i przetrwania (on-line), Warszawa: Agawa, 1995, ISBN 8385571043.
- Harpunnik otchłani (on-line), Warszawa: Odeon, 1996, ISBN 8388221337[26][e].
- Próba listopada (on-line), Warszawa: Wydawnictwo. W.A.B., 2000, ISBN 8388221337[14]
- Doczekaj nowiu (on-line), Warszawa: Świat Książki, 2007, ISBN 978-83-247-0494-1[14]
- Tratwa manekina (on-line), Warszawa: Oficyna Wydawnicza Volumen, 2013, ISBN 978-83-7233-191-5[32]
- Strych Świata (on-line), Warszawa: Wielka Litera, 2016, ISBN 978-83-8032-131-1.
- Był blisko: mała powieść z początku XXI wieku (on-line), Pelplin: Wydawnictwo Wyższego Seminarium Duchownego „Bernardinum”, 2018, ISBN 978-83-7823-996-3.
- Zły wiatr, Lublin: Wydawnictwo Test, 2020, ISBN 978-83-7038-188-2[33][34]
- fragmenty powieści Obietnica Bezdroży, „Twórczość” 9/2024, wideo on-line[35]
Poezja
edytuj- Poczta świąteczna, Warszawa, Oficyna Wydawnicza Volumen, 2016, ISBN 978-0-00-000978-4; wyd. 2 (twarda okładka), 2017 (tekst i rysunki: Piotr Wojciechowski, malarstwo: Krystyna Wojciechowska, reprodukcje: Gabriela Wojciechowska).
- Chleb z deszczem, Warszawa, Oficyna Wydawnicza Volumen, 2018, ISBN 9788364708596[36]
- Siedem sonetów sierpniowych, „Twórczość”, 11(900), 2020[37]
- Lato świetlne, PIW 2023, ISBN 978-83-8196-500-2[38]
Sztuki teatralne
edytuj- Rower Pancerny, wystawiona w Studenckim Klubie „Pod Jaszczurami” (Grupa Salamandra[f]) w Krakowie, premiera 6 maja 1963, później wystawiana w środowiskach grotołazów wrocławskich i warszawskich. Wystawienie premierowe pod tytułem zmienionym przez cenzurę – Powrót komety Halleya[17][40][g].
- Kraj średniej wielkości. Sztuka teatralna w 3 aktach. „Dialog”, nr 11, s. 16–43, 2004[42]
- Zaliczenie, czyli Do-shi. Sztuka w 2 aktach, „Dialog”, nr 7/8, s. 54–78, 2005[42]
Filmografia
edytuj- Iluminacja (II reżyser), 1972[43]
- Stacja bezsenność (reżyseria, scenariusz), 1973[44]
- Cztery spotkania (film turystyczno-krajoznawczy), scenariusz: Andrzej Zajączkowski (także reżyseria) i Piotr Wojciechowski, kostiumy i scenografia: Krystyna Wojciechowska, 1977[45]
Widowiska
edytuj- widowisko Powrót do Wilanowa (w formule „światło i dźwięk” – son et lumière) w ogrodach Pałacu Wilanowskiego, premiera 24 czerwca 1977, scenariusz i reżyseria: Piotr Wojciechowski, generalny projektant: Zygmunt Halka[46][47][h].
- Ulewa, kometa, świński targ (on-line), Warszawa: PIW, 1974[49]
- Półtora królestwa (Opowiadania beskidzkie) (on-line), Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1984, ISBN 83-08-00756-2.
- Manowiec (on-line), Warszawa: PIW, 1978
- Serce do gry (on-line), Warszawa: Wydawnictwo Świat Książki, 2010, ISBN 978-83-247-2209-9.
- Przebierańcy i przechodnie, Warszawa: Biblioteka Słów 2019, ISBN 978-83-952611-6-9[3]
- Kochanek Królowej Roju, Warszawa: PIW 2023, ISBN 978-83-8196-603-0[50].
- Drzwi do czasu, „Twórczość”, LXXX, nr 1(938), 2024, ISSN 0041-4727 (fragment on-line)
- Lew koloru marchewki, Warszawa: RSW Prasa-Książka-Ruch, 1971
- Gdyby (on-line), Warszawa: RSW Prasa-Książka-Ruch (seria z „Wiewiórką”), 1973 (ilustracje: Krystyna Wojciechowska)
- Zdobywcy orzechowego tortu, Warszawa: RSW Prasa-Książka-Ruch, 1975 (przekład na francuski, 1981)
- Czarodzieje pachną klejem, Warszawa: KAW, 1976
- Poniedziałek, którego nie było (on-line), Warszawa: KAW, 1977
- Jezioro na wyspie, Warszawa: KAW, 1979 (ilustracje: Krystyna Wojciechowska)[51]
- Autobus spóźnialskich (on-line), Warszawa: KAW, 1980
- Wiatr schwytany w lustro, Warszawa: KAW,1984 (ilustracje: Krystyna Wojciechowska), ISBN 83-203-1275-2.
- Skrzypce wiatrem poruszane (on-line), Supraśl: Arka, 1985 (ilustracje: Janusz Stanny), ISBN 830000971X.
- Najlepszy indiański samochód (on-line), Supraśl: Arka, 1986 (ilustracje: Janusz Stanny), ISBN 8385023003.
- Dom z ptaków (on-line), Supraśl: Arka, 1987 (ilustracje: Janusz Stanny), ISBN 8385023038.
- Bajki żółtego psa (on-line), Warszawa: Stentor, 1993 (ilustracje: Michał Braniewski), ISBN 8386018038.
- Z kufra Pana Pompuła (on-line), Warszawa: Stentor, 1993, ISBN 83-89315-02-5 (dla dzieci od 6 lat)[52]
- Prawo tyraliery, Warszawa: Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, 1980 ISBN 83-203-1259-0 (ilustracje: Krystyna Wojciechowska, felietony drukowane w miesięczniku „Radar”)[53]
- felietony (od 1993) w: „List do Pani”, Warszawa: Polski Związek Kobiet Katolickich, Wydawnictwo „Bernardinum”[54]
- Wolność nie może być katastrofą (postawa i rola pisarzy polskich wobec ważnych wydarzeń dziejowych) w: Obcowanie z wolnością: dialogi literackie polsko-niemieckie, red: Bożena Chrząstowska i Hans Dieter Zimmermann (materiały z seminariów w 1992 w Schildow i Oborach pod Warszawą), Poznań, Berlin: Nakom, s. 137, 1994, ISBN 8385060812[55]
- Czy się opłaca mieć duszę? Notatki z myślenia, czytania i życia (on-line), Warszawa: Wydawnictwo Archidiecezji Warszawskiej, 1996, ISBN 83-85706-58-5.
- Dziedzictwo zamętu w: Spór o PRL, Kraków: Znak, s. 51, 1996, ISBN 8370065945[56]
- felietony (od 1998) w: „Pielgrzym”, Pelplin: Wydawnictwo „Bernardinum”[57]
- Małe ojczyzny i Europa ducha, „Krakowskie Studia Małopolskie”, 9, 2005[58]
- Café Navarra (on-line), Warszawa: Biblioteka „Więzi”, 2007[59]
- felietony dla portalu „Pisarze.pl”, e-Dwutygodnik Literacko-Artystyczny ISSN 2084-6983 (od 2012, wygłaszane w Domu Literatury na Biesiadach Literackich Stowarzyszenia Pisarzy Polskich)[60][61][62]
- felietony na tematy ekologiczne (od 2012) w: „Święto Stworzenia” Portal Chrześcijańskich Ekologów [dostęp 2024-10-05][63][64][65]
- Od strony ogrodu, Biblioteka Słów 2022, ISBN 978-83-963095-7-0, także e-book[66][67]
- Członek dobrego spotkania – o prof. Zofii Kielan-Jaworowskiej w upamiętnieniu przez PAN elity dwudziestu polskich uczonych (2022)[68]
- felietony w: „Wyspa” (Warszawa: Biblioteka analiz)[69][70]; „Więź” (Warszawa: Towarzystwo Więź, w cyklu Jeden świat, jeden mózg); „Przegląd Katolicki” (ok. 1980–1990, cykl felietonów Okno na ogród); „Nasza Rodzina” (ok. 1980–1999, Chevilly (Loiret): Księża Pallotyni); „Pastores” (2002–2013, cykl felietonów, wyd. Bernardinum)[71]
- recenzje w: „Nowe Książki” (od 2013)[72]
Wywiady
edytuj- Góry moje nieopisane, wywiad Ewy Matuszewskiej, Podkowiański Magazyn Kulturalny, nr 54-55, ISSN 1232-1125, 2007[73]
- w „Notatniku Dwójki”, Polskie Radio – Dwójka, 2013, wywiad audio[74]
- Pisarz stara się nawiązać rozmowę, wywiad Agnieszki Papieskiej, „Nowe Książki”, nr 5, ISSN 0137-8562, 2014[75]
- w „Zapiski ze współczesności”, Polskie Radio – Dwójka, 2018, seria 5 wywiadów audio[76]
- Pas startowy do myślenia, dwutygodnik.com, (6) 2020 [dostęp 2024-04-22][77]
- Moje pisanie, rozmowa w Bibliotece Mokotów, 2021, wideo 5'56''[78]
Rysunek
edytuj- wystawa Batik, malarstwo, rysunek – Stypendyści Instytutu Sabały, Galeria Magdy Kraszewskiej „Dom Doktora”, Zakopane (razem z Krystyną Wojciechowską), 2006[79]. Udziela stałego wsparcia „Domowi Doktora”[80][81].
- wystawa Bez promocji, Galeria Magdy Kraszewskiej „Dom Doktora”, Zakopane (razem ze Zbigniewem Pytlem i Markiem Sołtysikiem), 2009[82][83]
- wystawa rysunków do opowiadań Serce do gry *, Cafe Antrakt, Warszawa, 2011[84]
- wystawa Rysunki z tamtych lat, Cafe Antrakt, Warszawa (razem z batikami Krystyny Wojciechowskiej), 2011
- wystawa Rysunki nowe i nowsze, Dom Kultury Śródmieście, Warszawa, 2012[85]
- wystawa Kontratak rysownika, Dom Kultury Śródmieście, Warszawa, 2015[86]
- ilustracje do książki Marii Wilczek Porady spod lady, ISBN 978-83-7823-513-2, 2015[87]
- wystawa Inicjały – gmerki – winiety, Galeria Magdy Kraszewskiej „Dom Doktora”, Zakopane, 2017[87]
- ilustracje do książki Krzysztofa Lipowskiego Mysteria, 48 miniatur prozą, Warszawa: Stowarzyszenie Pisarzy Polskich, ISBN 9788366359932, 2020[88]
- ilustracje do książki Jolanty Cywińskiej Władcy czterech ścian, Warszawa: Stowarzyszenie Pisarzy Polskich, ISBN 9788396151957, 2021[89]
- ilustracje do tomu wierszy Krzysztofa D. Szatrawskiego Wszędzie, Warszawa: Stowarzyszenie Pisarzy Polskich, ISBN 9788396151933, 2021[90]
- ilustracje do tomu wierszy Adama Lizakowskiego Pieszycka księga umarłych, Warszawa: Stowarzyszenie Pisarzy Polskich, ISBN 9788396220035, 2022[91]
- wystawa zbiorowa Ilustracje cytowane, Kolekcja Literacka Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, Biblioteka Publiczna Mokotów, Warszawa, 2022[92][93]
- ilustracje do wyboru wierszy poetek ukraińskich Nie zabrałam z sobą radości, Warszawa: Stowarzyszenie Pisarzy Polskich, ISBN 9788396552341, 2023[94]
Albumy
edytuj- Polska w obrazach i słowach, (tekst: Piotr Wojciechowski, fotografie: Piotr Cieśla) Warszawa: „Sport i Turystyka” Muza, 2000, ISBN 8372005826 (przekłady na angielski i niemiecki)[4]
Przekłady
edytuj- Jan Fleischer: Cztery wykłady o pisaniu scenariusza (An Approach to Screenwriting for the Feature Film), przeł. Piotr Wojciechowski, Łódź: Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa, Telewizyjna i Teatralna. Dział Wydawniczy, s. 65, 1997, ISBN 8390720337.
Inne informacje
edytuj49°45′02,2″N 21°58′34,6″E/49,750621 21,976279
Jest znawcą życia i twórczości Witkacego, szczególnie jego epizodów zakopiańskich[95][96]. Wprowadził pojęcie „mitotroniki” do teorii dziennikarstwa i nauk informatycznych[97]. Mitotronika zajmuje się „mitami w działaniach socjotechnicznych”[98]. W 2022 uzyskano doktorat z zakresu literaturoznawstwa na Uniwersytecie Gdańskim na podstawie pracy o jego twórczości[99][17].
Używa pseudonimów, najczęściej Dymitr Łazur. W czasie stanu wojennego publikował pod różnymi pseudonimami (Leonard Jeleń, Maria Rudnik) w czasopismach wychodzących poza zasięgiem cenzury[100]. W latach 60. był zaprzyjaźniony ze środowiskiem „taterników” przygotowujących współpracę z paryską „Kulturą”[101].
Brał udział w Tygodniach Kultury Chrześcijańskiej od 1984[4]. Udziela się w pracy z młodzieżą katolicką w Przymierzu Rodzin[102]. Jest promotorem „Szlaku Kresów Ocalonych” – ścieżki rowerowej wzdłuż wschodniej granicy Polski[103][104].
Jest miłośnikiem i znawcą gór, ludzi gór i ich kultury[105][106][107]. Uważa, że „w Tatrach jest wyjątkowo silne zagęszczenie materii kulturowej, żadne inne góry świata nie są tak opisane we wspomnieniach”, a atmosfera schronisk tatrzańskich lat 60. XX wieku „zupełnie nie pasowała do tamtych ponurych czasów”[73]. Stworzył wtedy pojęcie i etos „Podhalańskiej Akademii Wiedzy”[17][79][108].
Od 1965 mieszka w Warszawie[109]. W 1969 ożenił się z Krystyną Romecką, malarką i projektantką wnętrz[4]. Krystyna jest ilustratorką części jego książek i współautorką wystaw. Ich córka, Gabriela, jest autorką edukacyjnych i proekologicznych projektów środowiska miejskiego[110][111].
Jest narciarzem i taternikiem, a także członkiem (od 1955) wrocławskiej Sekcji Grotołazów i uczestnikiem jej licznych wypraw tatrzańskich, a także do Jugosławii, Bułgarii i Gruzji[112]. Brał udział w wyprawach eksploracyjnych do tatrzańskich jaskiń Zimnej[j], Miętusiej i odkrytej w 1961 przez członków Sekcji jaskini Czarnej[114][115].
Nagrody i wyróżnienia
edytuj- 1968 – Nagroda im. Wilhelma Macha za „najlepszą debiutancką powieść” Kamienne pszczoły[116]
- 1975 – Harcerska Nagroda Literacka (honorowe wyróżnienie)
- 1975 – Złoty Krzyż Zasługi[117]
- 1978 – Nagroda literacka Fundacji im. Kościelskich w Genewie[118]
- 1979 – Odznaka honorowa „Zasłużony dla Kultury Polskiej”[4]
- 1992 – Nagroda Polskiego PEN Clubu[119]
- 1994 – Nagroda Literacka im. Kornela Makuszyńskiego
- 2016 – Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
- 2019 – nominacja do „Orfeusza” – Nagrody Poetyckiej im. K.I. Gałczyńskiego za tom Chleb z deszczem[120]
- 2019 – Nagroda Literacka im. Władysława Reymonta za całokształt twórczości[121][122]
- 2019 – Nagroda Literacka im. ks. Jana Twardowskiego za tom wierszy Chleb z deszczem[123]
- 2020 – Nagroda Literacka m.st. Warszawy i tytuł „Warszawskiego Twórcy”[3][19]
Uwagi
edytuj- ↑ Po uzyskaniu magisterium przez rok był asystentem w Katedrze Geologii Dynamicznej Uniwersytetu Wrocławskiego[4].
- ↑ Festiwal literacki Les Belles Étrangères był co roku (1987–2010) organizowany przez francuskie ministerstwo kultury. W 1990 przedstawiono twórczość polskich pisarzy: Janusza Głowackiego, Pawła Huelle, Wojciecha Karpińskiego, Hanny Krall, Bronisława Maja, Piotra Wojciechowskiego, Jacka Woźniakowskiego, Bogusława Wróblewskiego i Adama Zagajewskiego[20].
- ↑ a b c d Publikacje oznaczone (on-line) są dostępne [2024-10-12] w repozytorium „Polona” na licencji Biblioteki Narodowej.
- ↑ Jarosław Iwaszkiewicz opublikował recenzję Kamiennych pszczół wcześniej w „Życiu Warszawy” nr 293, 1967.
- ↑ Jeden z bohaterów Harpunnika otchłani specjalizuje się w mitotronice, dziedzinie zagadkowej, z pogranicza etnologii i terapii”[31].
- ↑ Kierownikiem artystycznym studenckiego teatrzyku „Grupa Salamandra” był taternik i alpinista Andrzej Mróz (1942–1972)[39]
- ↑ Cenzura PRL zażądała zmiany tytułu ze względu na radziecką sztukę Wsiewołoda Iwanowa Pociąg pancerny, którą wystawiano w teatrach warszawskich. Autor zanotował: Musieliśmy więc mój rower, który nie był socrealistyczny, przykryć tytułem Powrót komety Halleya, inne amatorskie inscenizacje zawsze miały tytuł Rower pancerny, tak jak to wydrukował partyjny „Nowy Wyraz”[41].
- ↑ Było to pierwsze w Polsce widowisko typu „światło i cień” (son et lumière). W latach 1977–1980 widowisko miało około 50 spektakli rocznie. Stan wojenny je przerwał, a sprzęt i materiały uległy rozproszeniu[48].
- ↑ Dymitr Łazur jest pseudonimem Piotra Wojciechowskiego.
- ↑ W 1958 uczestniczył w opisanej przez Andrzeja Korsaka wyprawie do jaskini Zimnej, znanej z pożaru śpiwora i akcji ratunkowej[113].
Przypisy
edytuj- ↑ Wojciechowski Piotr, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2024-10-12].
- ↑ Piotr Wojciechowski – relacja świadka historii z 3 grudnia 2005 [online], Relacja z Archiwum Programu Historia Mówiona Ośrodka „Brama Grodzka – Teatr NN” w Lublinie. Rozmowa została przeprowadzona w dniu 3 grudnia 2005 przez Dominikę Jakubiak. [dostęp 2024-10-17] (pol.), Treść: 1. Dzieciństwo w czasie okupacji, 2. Szkoły, 3. Historia rodzinna, 4. Mieszkanie na Narutowicza, 5. Matka – dr Zofia Wojciechowska, 6. Lublin: Narutowicza, Chopina, Ogrodowa, Stare Miasto, 7. Anna Kamieńska, 8. Żydzi.
- ↑ a b c d e Piotr Wojciechowski z tytułem Warszawski Twórca! [online], Biblioteka Słów, 24 czerwca 2020 [dostęp 2024-10-02] (pol.).
- ↑ a b c d e f g Ewa Głębicka, Wojciechowski Piotr – Bio, Twórczość, Omówienia i recenzje [online], Instytut Badań Literackich, 3 listopada 2022 [dostęp 2024-10-06] (pol.).
- ↑ Teresa Suleja (red.), Absolwenci Uniwersytetu Wrocławskiego, tom I (1946–1989), Acta Universitatis Wratislaviensis No 2433, Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2002, s. 427, ISBN 83-229-2277-9 [dostęp 2024-10-05].
- ↑ Wykaz osób, które uzyskały od 1 stycznia do 31 grudnia 2000 r. kwalifikacje I stopnia w zakresie sztuki i dyscyplin artystycznych [online], OpenLEX, 10 maja 2001, poz. 106 [dostęp 2024-10-02] (pol.).
- ↑ a b Piotr WOJCIECHOWSKI – Stowarzyszenie Pisarzy Polskich [online], sppwarszawa.pl [dostęp 2024-09-30].
- ↑ Marek Miller, Piotr Wojciechowski, Laboratorium Reportażu (zarys problematyki badawczej), „Studia Medioznawcze” (4 (35)), 2008, s. 141–162, ISSN 1641-0920 [dostęp 2024-10-05] (pol.).
- ↑ Piotr Wojciechowski, Szkoła – wspólnota –wyspa etosu, [w:] Ivan Dimitrijević (red.), Laboratorium reportażu. Metoda. Praktyka. Wizja, 2017, s. 157–186, ISBN 978-83-235-2957-6 [dostęp 2024-10-08].
- ↑ Historia Rady. Skład Rady Języka Polskiego w I kadencji (1996–1998) [online], Rada Języka Polskiego przy Prezydium Polskiej Akademii Nauk, 2007 [dostęp 2024-10-05] (pol.).
- ↑ Rada Fundacji – Fundacja Centrum Twórczości Narodowej [online] [dostęp 2024-10-05] (pol.).
- ↑ Nagroda mediów publicznych w dziedzinie literatury pięknej – Cogito [online], Culture.pl – Wydarzenia Instytutu Adama Mickiewicza, 2008 [dostęp 2024-10-05] (pol.).
- ↑ PISF – Nominacje do Nagrody im. Zbyszka Cybulskiego 2023 [online] [dostęp 2024-09-30] (pol.).
- ↑ a b c Culture.pl, Piotr Wojciechowski [online], Culture.pl (Twórcy), 17 czerwca 2017 [dostęp 2024-09-30] (pol.).
- ↑ a b Jarosław Iwaszkiewicz, Młodopolskie pszczoły, Zenona Macużanka (red.), „Proza, poezja 1967: wybór szkiców i recenzji”, Warszawa: Książka i Wiedza, 1968, s. 187–190, ISSN 0079-7103, OCLC 749704110, Cytat: Kamienne pszczoły Piotra Wojciechowskiego są książką trudną. Trzeba ją przyjmować jako dzieło sztuki napisane dla «czystej formy» (pol.).
- ↑ Marta Wyka, Opowiedz coś ciekawego, „Nowe Książki” (2), (recenzja Próby listopada Piotra Wojciechowskiego), 2001, s. 43 (pol.).
- ↑ a b c d Paulina Biczkowska, Świat osobny – Przestrzeń i bohater w twórczości Piotra Wojciechowskiego [online], Uniwersytet Gdański, Wydział Filologiczny – praca doktorska, 2021, 254 (Rower pancerny – s. 15–19; Podhalańska Akademia Wiedzy – s. 80) [dostęp 2024-05-11] (pol.).
- ↑ Robert Mielhorski, O funkcji ludycznej i perswazyjnej w powieściach P. Wojciechowskiego, „Przegląd Humanistyczny”, XXXVIII (2), 1994, s. 93–108, ISSN 0033-2194 (pol.).
- ↑ a b Laureaci 13. Nagrody Literackiej m.st. Warszawy: na pytania odpowiada Piotr Wojciechowski [online], Booklips.pl, 2 lipca 2020 [dostęp 2024-10-21] (pol.).
- ↑ Ewa Borsuk, Urszula Klatka, Dar Zofii Bobowicz dla Biblioteki Jagiellońskiej, „Biuletyn Biblioteki Jagiellońskiej”, LXVII, 2017, s. 236, ISSN 0006-3940 [dostęp 2024-10-19] (pol.).
- ↑ Pisarze uhonorowani „Glorią Artis” – siedmioro nie odebrało medali. rp.pl. [dostęp 2016-02-19].
- ↑ Wielki finał 13. Nagrody Literackiej m.st. Warszawy, czyli ogłoszenie laureatów. 10'44" minuta. [dostęp 2024-10-11].
- ↑ Paweł Kaczyński, Sensacja w służbie propagandy – „Biblioteczka Ziem Zachodnich”, „Acta Universitatis Wratislaviensis”, Literatura i Kultura Popularna t. XXIX (4185), (Szubieniczne wzgórze – s. 109), Wrocław: Uniwersytet Wrocławski, 2023, DOI: 10.19195/0867-7441.29.7 (pol.).
- ↑ Ciechowski Piotr – Szubieniczne wzgórze 410/2023 – Klub MOrd [online], Klub MOrd jest apolitycznym stowarzyszeniem miłośników literatury kryminalnej z okresu PRL (...), 27 sierpnia 2023, s. 112 [dostęp 2024-10-15] (pol.).
- ↑ Kamienne pszczoły [online], całość książki, razem z obwolutą, polona.pl [dostęp 2024-10-12] (pol.).
- ↑ a b Instytut Książki – Piotr Wojciechowski [online], instytutksiazki.pl [dostęp 2024-10-11] (pol.).
- ↑ Paulina Biczkowska, Omijając cenzurę – o obrazie PRL-owskiej rzeczywistości w „Kamiennych pszczołach” Piotra Wojciechowskiego, [w:] Arkadiusz Luboń, Joanna Gościńska, Monika Karpińska (red.), Literackie obrazy świata. Sfery kreacji, Rzeszów: Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2016, s. 100–110, ISBN 978-83-7996-317-1, OCLC 1042545776 [dostęp 2024-10-05] (pol.).
- ↑ Piotr Wojciechowski [online], PoeciPolscy [dostęp 2024-10-10], Cytat: Jego debiut Kamienne pszczoły (1967) i druga książka Czaszka w czaszce (1970) stały się powieściami kultowymi. (pol.).
- ↑ Paulina Biczkowska, Miasta naznaczone uczuciami – Pawłomorsk, Odessa i Paryź w Czaszce w Czaszce Piotra Wojciechowskiego [online], Repozytorium Uniwersytetu w Białymstoku [dostęp 2024-11-11] (pol.).
- ↑ Czaszka w czaszce'- cytaty [online], lubimyczytac.pl [dostęp 2024-11-11] (pol.).
- ↑ Piotr Śliwiński, Potrzeba mitu, „Nowe Książki” (5), (recenzja Harpunnika Otchłani), 1997, s. 24 (pol.).
- ↑ Maciej Robert, Teatr moralnego niepokoju, „Nowe Książki” (5), (recenzja Tratwy manekina), 2014, s. 8–9, ISSN 0137-8562 (pol.).
- ↑ Paweł Dunin-Wąsowicz, Pas startowy do myślenia – Rozmowa z Piotrem Wojciechowskim, „Dwutygodnik.com” (284), dwutygodnik.com, czerwiec 2020 [dostęp 2024-10-02], Cytat: Gdy bierzemy dziś do ręki literaturę faktu, traktujemy ją jak Pismo Święte, za to literatura piękna uznawana jest za bajdy. Ale ta pierwsza mówi prawdę tylko do pewnego stopnia. Dla mnie fakty są mniej ważne niż relacje (pol.).
- ↑ Piotr Kępiński, Przepowiedziana katastrofa, „Twórczość” (12), 2021, s. 130–132, ISSN 0041-4727 [dostęp 2024-10-05], Cytat: (...) Zły wiatr to rzecz nie tyle o końcu totalnym, ile o umiarkowanym krachu, po którym następuje dosyć specyficzne „przebudzenie”, w wyniku którego doskonale znany nam kontynent nieco się zmienia. No, może bardziej niż „nieco” (pol.).
- ↑ Miesięcznik Twórczość » 946 [online], 2024 [dostęp 2024-10-11] (pol.).
- ↑ Piotr Wojciechowski, W czterech pudełkach, Ucieczka do Egiptu, „Biuletyn Informacyjny PKN ICOMOS” (4), Polski Komitet Narodowy Międzynarodowej Rady Ochrony Zabytków ICOMOS–Polska, 2018, 79–80 (wiersze z tomu Chleb z deszczem), ISSN 2657-9251 [dostęp 2021-08-25].
- ↑ Piotr Wojciechowski, Siedem sonetów sierpniowych, „Twórczość”, LXXVII (11(900)), 2020, s. 1, ISSN 0041-4727 [dostęp 2024-10-19] (pol.).
- ↑ Barbara Gruszka-Zych, Wchodzenie w słowo, „Gość Niedzielny” (19/2024), gosc.pl, 9 maja 2024, ISSN 0137-7604 [dostęp 2024-09-30] (pol.).
- ↑ Janusz Kurczab, Andrzej Mróz (1942-1972) – „góry stawiał zawsze na pierwszym miejscu” [online], wspinanie.pl, 11 czerwca 2014 [dostęp 2024-11-11] (pol.).
- ↑ Piotr Wojciechowski, Rower Pancerny, „Nowy Wyraz” (7), 1978, s. 8–18, ISSN 0137-446X.
- ↑ Pociąg pancerny, Encyklopedia teatru polskiego, 1952 [dostęp 2024-10-15] (pol.).
- ↑ a b Spis sztuk drukowanych w latach 1956–2018, „Dialog”, s. 28, 2018 https://www.dialog-pismo.pl/sites/default/files/sztuki_1956-2018.pdf [dostęp 2024-10-15].
- ↑ Iluminacja, FilmPolski, 1972 [dostęp 2024-10-05] (pol.).
- ↑ Stacja bezsenność, FilmPolski, 1973 [dostęp 2024-10-05] (pol.).
- ↑ Cztery spotkania [online], FilmPolski [dostęp 2024-10-08] (pol.).
- ↑ Maria Grabowska (red.), Kronika Wilanowa 1980, „Studia Wilanowskie”, VII, Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie, 1981, s. 81 [dostęp 2024-10-31] (pol.).
- ↑ Zygmunt Halka, Narodziny i rozwój widowisk „Światło i dźwięk”, „Muzea Walki”, 8, 1975, s. 23, ISSN 0077-2577 (pol.).
- ↑ Piotr Wojciechowski, Ciemności nad Wilanowem [online], Pisarze.pl, 6 lutego 2024 [dostęp 2014-10-31] (pol.).
- ↑ Maria Zei-Piskorska, Korespondencja literackich oraz filmowych struktur narracyjnych i czasowo-przestrzennych na przykładzie opowiadania Piotra Wojciechowskiego „Ulewa, kometa, świński targ”, „Acta Universitatis Nicolai Copernici, Filologia Polska”, XXXIII (201), Toruń: Uniwersytet MIkołaja Kopernika, 1991, s. 126–135.
- ↑ Piotr Wojciechowski „Kochanek Królowej Roju” [online], Rynek Książki, 2023 [dostęp 2024-10-17], Cytat: (...) jego pogubieni życiowo bohaterowie próbują posklejać swoje życie, nadać mu sens, czymś zapełnić… Znamy to dobrze z życia codziennego, jednak w misternie utkanych przez Wojciechowskiego fikcjach, zyskują one nowy wymiar i wyraz. Autor kreśli portrety swoich bohaterów po mistrzowsku i… po swojemu. (pol.).
- ↑ Jezioro na wyspie / Piotr Wojciechowski [online], ilustracje: Krystyna Wojciechowska, Toruński Antykwariat Księgarski [dostęp 2024-10-05] (pol.).
- ↑ Dla Rodziców – Książki polecane do czytania dzieciom | Przedszkole Samorządowe nr 4 w Chrzanowie [online], ps4chrzanow.edupage.org [dostęp 2024-10-02].
- ↑ Biblioteki szkolne Radom [online], radomprojekt.molnet.mol.pl [dostęp 2024-10-10].
- ↑ Piotr Wojciechowski, List do Pani – ZMYSŁ RZECZYWISTOŚCI [online], listdopani.pl, 2012 [dostęp 2024-10-11].
- ↑ Polska Bibliografia Literacka (PBL) [online], pbl.ibl.poznan.pl [dostęp 2024-10-16].
- ↑ Piotr Wojciechowski, Niteczki historii, „Podkowiański Magazyn Kulturalny” (69), podkowianskimagazyn.pl, ISSN 1232-1125 [dostęp 2024-10-16] (pol.).
- ↑ Po wielkiej wodzie – Piotr Wojciechowski – 10 października 2024 [online], Pielgrzym Pelplin, 10 października 2024 [dostęp 2024-10-11], Cytat: Gdy ustąpiły wody powodzi na Dolnym Śląsku, widzieliśmy harcerzy ZHR i ZHP razem usuwających zniszczenia. Przypomniał mi się wówczas Stanisław Broniewski, szef Szarych Szeregów z czasów wojny, który aż do swojej śmierci wzywał do zjednoczenia harcerstwa, które podzieliło się po 1989 roku. Pomyślałem, że może ta powódź przynosi także nadzieję… (pol.).
- ↑ Piotr Wojciechowski, Małe ojczyzny i Europa ducha, „Krakowskie Studia Małopolskie” (9), 2005, s. 293–300, ISSN 1643-6911 [dostęp 2024-10-16], Cytat: Idea szlaku agroturystycznego wzdłuż „ściany wschodniej” powoli, z oporami, realizuje się sama. Ciągle w oderwanych punktach i regionach, ciągle bez koordynacyjnej myśli i koordynującej wspólnoty, ciągle ze stratami wywołanymi brakiem doradztwa, wspólnej promocji. Dlaczego ani w grupach działaczy samorządowych, ani wśród polityków nie dostrzega się szansy przechwycenia sukcesu, który niby pcha się w ręce? (pol.).
- ↑ Żyjemy w epoce zamętu, „Podkowiański Magazyn Kulturalny” (54–55), (O książce Piotra Wojciechowskiego „Café Navarra” rozmawiają: Tomasz Burek, Piotr Matywiecki i Iwona Smolka), podkowianskimagazyn.pl, 2007, ISSN 1232-1125 [dostęp 2024-10-16], Cytat: Piotr Wojciechowski stwierdza: demokracja jest w zagrożeniu, a tym zagrożeniem jest brak klasy średniej – jej rolę niby to usiłuje przejąć inteligencja, cóż – i to jest kolejne zagrożenie – kiedy sama traci na znaczeniu. (pol.).
- ↑ Wyniki wyszukiwania „Piotr Wojciechowski” – Strony 1–9 [online], Pisarze.pl, 2024 [dostęp 2024-10-05] (pol.).
- ↑ Piotr Wojciechowski – PROROK Z WILLI „LOŃKA” [online], Pisarze.pl, 5 marca 2019 [dostęp 2024-10-17], Cytat: (o Wojciechu Niedziałku) Szedł szlakiem “Buntu mas” Ortegi y Gasseta, część koncepcji Wojtka pojawiła się o dekadę później w “Społeczeństwie spektaklu” Guy Deborda. Niedziałkowe myślenie o socjologii czasu wolnego, o ekologii, o Parkach Narodowych, wyprzedzało epokę o pół wieku. (pol.).
- ↑ Piotr Wojciechowski – CIEŃ OD LAMP ABSURDU [online], Pisarze.pl, 28 maja 2024 [dostęp 2024-10-05] (pol.).
- ↑ Zmysł rzeczywistości – felieton Piotra Wojciechowskiego – Święto Stworzenia – Portal Chrześcijańskich Ekologów [online], swietostworzenia.pl, 2012 [dostęp 2024-10-05].
- ↑ Znieczulenie miejscowe i globalne – Święto Stworzenia – Portal Chrześcijańskich Ekologów [online], swietostworzenia.pl, 2021 [dostęp 2024-10-05].
- ↑ Majstrowie z Lubelskiego – Święto Stworzenia – Portal Chrześcijańskich Ekologów [online], swietostworzenia.pl, 2023 [dostęp 2024-10-05].
- ↑ Piotr Wojciechowski, Od strony ogrodu, felietony drukowane w „Kwartalniku Literackim Wyspa” w latach 2007–2017, Warszawa: Biblioteka Słów, 2022, 166, także e-book (red. Ewa Tenderenda-Ożóg), ISBN 978-83-963095-7-0 [dostęp 2024-10-05], Cytat: Cykl felietonów nazwałem „Od strony ogrodu”. Spośród czterech stron świata ta strona sercu mojemu najbliższa, bo od strony ogrodu znaczy nie od frontu, nie od ulicy. Ogród jest ziemskim znakiem raju. Na ulicy zgiełk, w ogrodzie słychać rozmowy drzew i ptaków. Literatura też ma wiele stron. (pol.).
- ↑ „Poczytnik”. Zbiór felietonów Piotra Wojciechowskiego pt. „Od strony ogrodu” [online], polskieradio24.pl, także podcast 22'44": zapis audycji „Poczytnik”, prowadzący: Tomasz Zapert i Krzysztof Masłoń, gość: Piotr Wojciechowski, 13 marca 2023 [dostęp 2024-09-30] (pol.).
- ↑ Piotr Wojciechowski, Zofia Kielan-Jaworowska – człowiek dobrego spotkania, [w:] Anna Plater-Zyberk (red.), W poszukiwaniu lepszego świata – 20 opowieści o postaciach nauki, Warszawa: Polska Akademia Nauk, 2022, s. 208–216, ISBN 978-83-66847-08-8 [dostęp 2024-11-28], Cytat: Wybraliśmy dwadzieścia związanych z Polską wybitnych postaci, żyjących na przestrzeni wieków i reprezentujących różne dyscypliny naukowe (pol.).
- ↑ Piotr Wojciechowski, Patrol „japońców” i potrzeba chwili, „Wyspa” (1–2), 2017, s. 1 [dostęp 2024-10-17], Cytat: (...) myślę sobie o rozdarciu, podziale i skłóceniu Polaków, o ukazywanych w mediach symptomach tego dramatu i o ukrytych korzeniach sięgających Bóg wie jak głębokich przeszłych zdarzeń. Bo nie tylko pany i chamy, biali i czerwoni. Bywało – przypadek rządził. Opcja zależeć mogła od tego, czy rzeka Ob, albo Jenisej, zamarzła wcześniej czy później. Jedni zdążyli do Andersa, drudzy utknęli w lodach, poszli do Berlinga. (pol.).
- ↑ Piotr Wojciechowski, Cztery głosy męskie, „Wyspa” (2), 2013, s. 27 [dostęp 2024-10-30], Cytat: (o Stanisławie Moskalu „Śledziu”, autorze Wstępu do imagineskopii) ...Śledź drwi z urzędników, pamięta, że jego pomysły i rady dotyczące gospodarki rolnej zawsze były milcząco ignorowane. Jego ojczyzna to polski krajobraz wiejski, polski folklor, góry, jeziora i przyjaciele z gór i żagli. Wszystko pozostałe – do kabaretu! (...) Dla Śledzia religią stają się góry i żagle, podróż, ruch. (pol.).
- ↑ Piotr Wojciechowski, Po co księżom poezja? [online], Bernardinum, 2013 [dostęp 2024-11-11] (pol.).
- ↑ recenzje Piotra Wojciechowskiego [online], Nowe Książki [dostęp 2024-11-28].
- ↑ a b Ewa Matuszewska, Góry moje nieopisane, „Podkowiański Magazyn Kulturalny” (54–55), podkowianskimagazyn.pl, 2007, ISSN 1232-1125 [dostęp 2024-10-16], Cytat: (Ewa Matuszewska pyta): Jest Pan jednym z założycieli Podhalańskiej Akademii Wiedzy, której duchowym i intelektualnym patronem musiał być Witkacy. (Piotr Wojciechowski odpowiada): W tamtych latach całymi miesiącami siedziałem po tatrzańskich schroniskach, gdzie spotykałem wielu niezwykle ciekawych ludzi. Fizycy, matematycy, socjologowie, ale też filozofowie i artyści. (...) Po jakimś czasie zauważyliśmy, że istnieje między nami jakaś wspólnota wiedzy, wprawdzie z różnych dziedzin, ale ze wspólnym, tatrzańskim mianownikiem. Żartowaliśmy, że członkiem akademii zostaje się przez pomówienie. (pol.).
- ↑ Piotr Wojciechowski: poeta, geolog, polski Don Kichot [online], Polskie Radio Dwójka („Notatnik Dwójki” – audycja Bogumiły Prządki, podcast 21'37), polskieradio.pl, 19 lutego 2013 [dostęp 2024-10-05] (pol.).
- ↑ Agnieszka Papieska, Pisarz stara się nawiązać rozmowę, „Nowe Książki” (5), 2014, s. 4–7, ISSN 0137-8562, Cytat: W tej chwili nie muszę się wstydzić ani jednej literki, którą napisałem w tamtej epoce (pol.).
- ↑ Piotr Wojciechowski – narobiłem kłopotów Konwickiemu [online], Polskie Radio Dwójka („Zapiski ze współczesności” – audycje Hanny Marii Gizy; podcast 14'57 – o przodkach, 14'41 – o szkole, 14'51 – o kinie, 14'30 – o wartościach, 15'01 – o patriotyźmie), polskieradio.pl, 8 października 2018 [dostęp 2024-10-28] (pol.).
- ↑ Pas startowy do myślenia / Literatura / dwutygodnik.com [online], dwutygodnik.com [dostęp 2024-10-10], Cytat: Mam wielki szacunek do nauki, do racjonalizmu, do inżynierów, do fizyki. Ale to poezja i literatura piękna sa pasem startowym do myślenia (pol.).
- ↑ Moje pisanie – Piotr Wojciechowski – BP Mokotów [online], video 5'56, bpmokotow.waw.pl (Biblioteka Publiczna im. Zygmunta Łazarskiego w Dzielnicy Mokotów m.st. Warszawy), maj 2021 [dostęp 2024-10-05] (pol.).
- ↑ a b Podhalański Serwis Informacyjny WATRA – ARCHIWUM – KULTURA [online], Nie cysarska, nie xiomżęca ba naska Podhalańska Akademia Wiedzy, archiwum.watra.pl, 26 czerwca 2006, wernisaż wystawy Krystyny Wojciechowskiej i Piotra Wojciechowskiego „Batik. malarstwo, rysunek – stypendyści Instytutu Sabały” [dostęp 2024-10-10], Cytat: (z zaproszenia) Po redyku, w czasie swobodniejszym, zbiorą się gazdowie, z hal przyjdzie do nich który z baców. Razem, zgodnie, pod przewodnictwem bacy, wybiorą kogo trzeba z górali i ceprów. Ci wybrani jako stypendyści Instytutu, dostawać będą odtąd i na zawsze pomoc, życzliwość i duchowe wsparcie od ludzi gór (pol.).
- ↑ Piotr Wojciechowski, Skarb z domu Doktora (Miłosne listy medyczne i polityczne) [online], noweksiazki.com.pl, maj 2021 [dostęp 2024-11-28] (pol.).
- ↑ Piotr Wojciechowski, Dom Doktora musi zostać uratowany [online], 24tp.pl Tygodnik Podhalański, 1 listopada 2023 [dostęp 2024-10-07], Cytat: (...) wystawiałem w Domu Doktora rysunki, moja żona wystawiała obrazy, znam licznych artystów, którzy wiele zawdzięczają Magdzie Kraszewskiej i jej galerii (pol.).
- ↑ Piotr Wojciechowski – Wydawnictwo Wielka Litera [online] [dostęp 2024-10-03] (pol.).
- ↑ Fotografie ks. Zbigniewa Pytla, malarstwo Marka Sołtysika i rysunki Piotra Wojciechowskiego – podhale24.pl [online], podhale24.pl [dostęp 2024-11-10], Cytat: Pisarstwo Wojciechowskiego było zawsze osobną ścieżka w literaturze, nie liczącą się z modami i tendencjami, z podziałami pokoleniowymi. Zawsze też sprawiało kłopoty krytykom – pisali o nim dobrze, ale unikali analiz i klasyfikacji. Od roku 1961 syndyk masy upadłości byłej Podhalańskiej Akademii Wiedzy (pol.).
- ↑ Zaproszenie do Antrakt Cafe [online], Rynek-Ksiazki.pl, 10 stycznia 2011 [dostęp 2024-10-10] (pol.).
- ↑ Wystawa prac Piotra Wojciechowskiego [online], irka.com.pl [dostęp 2024-10-07].
- ↑ Piotr Wojciechowski, Odrzucając nienawiść [online], Pisarze.pl, 23 lutego 2015 [dostęp 2024-10-03] (pol.).
- ↑ a b Piotr Wojciechowski – Oficyna Wydawnicza Volumen [online] [dostęp 2024-10-03] (pol.).
- ↑ Krzysztof Lipowski, Mysteria: 48 miniatur proza ̜, Piotr Wojciechowski (ilustr.), Warszawa: Stowarzyszenie Pisarzy Polskich, 2020, s. 99, ISBN 978-83-66359-93-2 [dostęp 2024-10-09] (pol.).
- ↑ Jolanta Cywińska, Władcy czterech ścian, ilustracje: Piotr Wojciechowski, Warszawa: Stowarzyszenie Pisarzy Polskich Oddział Warszawa, 2021, s. 224 [dostęp 2024-10-10].
- ↑ Krzysztof D. Szatrawski, Wszędzie, ilustracje Piotr Wojciechowski, Warszawa: Stowarzyszenie Pisarzy Polskich Oddział Warszawa, 2021, s. 98 [dostęp 2024-10-10] (pol.).
- ↑ Adam Lizakowski, Pieszycka księga umarłych, ilustracje Piotr Wojciechowski, Warszawa: Stowarzyszenie Pisarzy Polskich Oddział Warszawa, 2022, s. 100, ISBN 978-83-962200-3-5 [dostęp 2024-10-10].
- ↑ Ilustracje cytowane – Kolekcja Literacka Stowarzyszenia Pisarzy Polskich | Sztuka i Styl [online], 19 grudnia 2022 [dostęp 2024-11-10] (pol.).
- ↑ Ilustracje cytowane. Kolekcja Literacka Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. – Okręg Warszawski Związku Polskich Artystów Plastyków [online], 9 października 2024 [dostęp 2024-10-10], Cytat: Oto pisarze i poeci jako ilustratorzy! (...) Piotr Wojciechowski – dojrzały pisarz, który mówi o sobie, że ciągle jest narciarzem, taternikiem i grotołazem. (pol.).
- ↑ Tom VII – „Nie zabrałam ze sobą radości”, wybór wierszy poetek ukraińskich, Stowarzyszenie Pisarzy Polskich [dostęp 2024-10-09] (ukr. • pol.).
- ↑ Sandra Kmieciak, Mity, legendy, podania ... [online], (Rozmowa Tomasza Łubieńskiego z Piotrem Wojciechowskim o Witkacym: Cień Giewontu i miazmaty Krupówek), teatralia – internetowy magazyn teatralny, 4 marca 2010 [dostęp 2024-11-09], Cytat: ...jest moim zdaniem numerem jeden, jeśli chodzi o nurt witkiewiczowski w tej książce. (...) Pełna ciekawostek i mniej znanych faktów z życia Witkacego (pol.).
- ↑ Tomasz Łubieński, Piotr Wojciechowski, Cień Giewontu i miazmaty Krupówek, [w:] Małgorzata Dziewulska (red.), Legendy nowoczesności. Wykłady otwarte, (Piotr Wojciechowski w rozmowie z Tomaszem Łubieńskim o Witkacym), Warszawa: Teatr Narodowy, 2009, s. 69, ISBN 978-83-61317-20-3 (pol.).
- ↑ Oby nam tego nie zabrakło. Osiemnaste Jesienne Spotkania PTI Mrągowo 2002, „Biuletyn Polskiego Towarzystwa Informatycznego 2003/01”, XXII, cs.put.poznan.pl, 2003 [dostęp 2024-10-08].
- ↑ Piotr Wojciechowski, Dwa łyki mitotroniki, „Więź” (469), wiez.pl, 1997, s. 113–117, ISSN 0511-9405 [dostęp 2024-10-08] (pol.).
- ↑ Paulina Joanna Biczkowska | Wydział Filologiczny [online], old.fil.ug.edu.pl [dostęp 2024-05-11].
- ↑ Jerzy Kandziora (red.), Bez cenzury 1976-1989: Literatura, ruch wydawniczy, teatr – Bibliografia, wydanie elektroniczne, Warszawa: Wydawnictwo Instytutu Badań Literackich PAN, 2018, 152 (poz. 511) Do czytania w czas adwentowy. [Wiersze]. Warszawa: bez wydawcy, 1983, 25 kart, [Wiersze aut.:] Anonim, K. Bogaj, E. Bryll, J.J., K. Jacuńska, [L. Kowalewski] K.D., L. Sł., J. Ogrodnik, W. Strzelecki, P. Uhrocki, [P. Wojciechowski] L. Jeleń, Z.J., ISBN 978-83-65832-95-5 [dostęp 2024-10-25] (pol.).
- ↑ Bartosz Kaliski, Kurierzy wolnego słowa (Paryż–Praga–Warszawa 1968–1970), Warszawa: Instytut Historii PAN, 2014, s. 175, 216, ISBN 978-83-63352-32-5 [dostęp 2024-11-10] (pol.).
- ↑ Julia Anuszewska, “Przymierze Rodzin jest jasnym wątkiem w tkaninie moich wspomnień” – rozmowa z panem Piotrem Wojciechowskim [online], Przymierze Rodzin, 4 stycznia 2024 [dostęp 2024-01-06], Cytat: Przymierze Rodzin jest jasnym wątkiem w tkaninie moich wspomnień i mojego życiorysu. Dzięki niemu wiedziałem więcej o sobie, ale też o tym, co jeszcze jest w ludziach – jakie dobro, wartości, wiedza, ileż wdzięku. (pol.).
- ↑ Pracownia literacka [online], nasilowska.archirek.pl [dostęp 2024-11-11].
- ↑ Piotr Wojciechowski, Syn Kotki Tracewskiej, „Podkowiański Magazyn Kulturalny” (67), podkowianskimagazyn.pl, 2012 [dostęp 2024-11-11] (pol.).
- ↑ Piotr Wojciechowski – Wydawnictwo Wielka Litera [online] [dostęp 2024-10-11], Cytat: Przedstawia się jako taternik, narciarz i grotołaz, a dopiero na drugim miejscu wymienia swoje profesje artystyczne (...) (pol.).
- ↑ Piotr Wojciechowski, Ciernie Korony Himalajów, „Nowe Książki” (3), (recenzja książki: Wojciech T. Brański, Test góry, Katowice: Stapis, 2023), noweksiazki.com.pl, 2024, ISSN 0137-8562 [dostęp 2024-10-13], Cytat: Z tego czasu przytoczyć chcę słowa zasłyszane wtedy w środowisku wspinaczy na werandzie schroniska nad Morskim Okiem: Chodzenie na coraz trudniejsze drogi, to jak ostrzenie noża. Ale w pewnej chwili trzeba powiedzieć: teraz nóż ma krajać. Bo jak będziesz tylko ostrzył i ostrzył, trzonek zostanie ci w ręku (pol.).
- ↑ 36 lat temu Polacy weszli jako pierwsi zimą na Mount Everest – dwa sonety Piotra Wojciechowskiego [online], wspinanie.pl, 17 lutego 2016 [dostęp 2024-10-17] (pol.).
- ↑ Rozbitkowie literatury, czyli o książkach zapomnianych (2) [online], Xięgarnia, 28 września 2012 [dostęp 2024-10-11], Cytat: W Tatrach działa Podhalańska Akademia Wiedzy, którą interesują się amerykańscy biznesmeni, a pewien niepokój budzi Czarna Żandarmeria dowodzona przez podchorążego o gruzińskim nazwisku... (Kamienne Pszczoły) (pol.).
- ↑ Piotr Wojciechowski laureatem Nagrody Literackiej m.st. Warszawy [online], biblionetka.pl, 2020 [dostęp 2021-11-03].
- ↑ Wykładowca – mgr Gabriela Wojciechowska [online], wsobote.uniwersytetdzieci.pl [dostęp 2024-10-14].
- ↑ Nikt nie dba o bieżące utrzymanie rezerwatu Jeziorka Czerniakowskiego. Sadybianie apelują o głosy, by to zmienić [online], Sadyba24.pl, 16 czerwca 2021 [dostęp 2024-10-14], Cytat: Chcę chronić nie tylko wartość krajobrazową, ale jakość samej zieleni, stąd pomysł odtwarzania dawnego ekosystemu łąkowego Doliny Środkowej Wisły – podsumowuje Gabriela Wojciechowska (pol.).
- ↑ Janusz Fereński, W piwnicy i jeszcze głębiej, „Konfrontacje”, wydanie specjalne z okazji jubileuszu (1959–2003) Studenckiego Klubu Pałacyk we Wrocławiu, 31 maja 2003, s. 5, ISSN 2658-0063 [dostęp 2020-07-09].
- ↑ Andrzej Korsak, Tatrzańscy kosynierzy, Warszawa: Sport i Turystyka, 1977, s. 135, 146, OCLC 750929296.
- ↑ Mateusz Jodłowski, Korkociąg, „Jaskinie” (4(69)), 2012, s. 32–33, ISSN 1234-4346 [dostęp 2024-10-31] (pol.).
- ↑ Janusz Rabek, Podziemia Jaskini Czarnej, „Wierchy”, XXXI, (opis wyprawy wrocławskiej do jaskini Czarnej w sierpniu 1961 i kontuzji Piotra Wojciechowskiego, s. 18), Internet Archive, 1962, s. 11–31, ISSN 0137-6829 [dostęp 2024-11-10] (pol.).
- ↑ Piotr Wojciechowski – sylwetka, „Dialog”, Dialog website, archive.is, 2005 [dostęp 2024-10-01] [zarchiwizowane z adresu 2013-05-04].
- ↑ Piotr Wojciechowski [online], FilmPolski [dostęp 2024-10-06] (pol.).
- ↑ Piotr Wojciechowski | Życie i twórczość | Artysta [online], Culture.pl [dostęp 2024-04-22] (pol.).
- ↑ Nagroda PEN Clubu za twórczość poetycką, prozatorską i eseistyczną – Polski PEN Club [online], 1992 [dostęp 2024-10-05] (pol.).
- ↑ Orfeusz – Nagroda Poetycka im. K. I. Gałczyńskiego – NOMINOWANI. orfeusz-nagroda.pl. [dostęp 2019-05-02].
- ↑ Piotr Wojciechowski z Nagrodą Literacką im. Władysława Reymonta. instytutksiazki.pl, 2019-10-02. [dostęp 2019-11-04].
- ↑ Wręczono Nagrody Literackie im. Władysława Reymonta [online], dzieje.pl [dostęp 2024-10-05] (pol.).
- ↑ Piotr Wojciechowski laureatem Nagrody im. ks. Jana Twardowskiego [online], instytutksiazki.pl, 13 listopada 2019 [dostęp 2024-09-30] (pol.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Piotr Wojciechowski, [w:] serwis Filmpolski.pl [dostęp 2012-05-14]
- Piotr Wojciechowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2020-07-19].
- Piotr Wojciechowski – publikacje, [w:] biblioteka Polona [dostęp 2024-10-12]
- Piotr Wojciechowski”, [w:] „Lubimy czytać” [dostęp 2024-10-13]
- Piotr Wojciechowski (1938-), [w:] katalog Biblioteki Narodowej [dostęp 2024-10-15]
Kontrola autorytatywna (osoba):
Identyfikatory zewnętrzne: