Pastor Maldonado

W 2003 roku Wenezuelczyk zadebiutował we Włoskiej Formule Renault. Wygrał zimową edycję tej serii. W następnym sezonie zdobył tytuł mistrzowski w głównym cyklu (wygrał sześć wyścigów). Wraz ze startami we Włoszech, w 2004 roku Maldonado brał również udział w europejskim odpowiedniku tej serii. Zmagania zakończył na 8. pozycji w klasyfikacji generalnej. W listopadzie Maldonado odbył testy bolidu Formuły 1, z włoskim zespołem Minardi.

W 2005 roku ścigał się we Włoskiej Formule 3000. Poza tym wystąpił w kilku rundach World Series by Renault. W sezonie 2006 przeniósł się do Formuły Renault 3.5, w której startował w barwach ekipy Draco Racing. Zdobył pięć pole position. Ostatecznie rywalizację ukończył na 3. pozycji, z dorobkiem trzech wygranych. W sezonie tym doszło do kontrowersyjnej sytuacji, w wyniku której Maldonado stracił zwycięstwo na włoskim torze Misano (powodem zajścia był brak podkładek do regulacji zbieżności w tylnym zawieszeniu Dallary). Zespół Wenezuelczyka odwołał się od tej decyzji, argumentując to tym, iż brak wymaganych komponentów, nie wpłynął na osiągi pojazdu. Gdyby Maldonado odzyskał zwycięstwo, wówczas zdobyłby tytuł mistrzowski, który zdobył pierwotnie Szwed Alx Danielsson. Ostatecznie, po trzech miesiącach niepewności, Trybunał Apelacyjny włoskiej federacji CSAI, ogłosił, iż dyskwalifikacja Maldonado została powstrzymana. Tym samym mistrzem serii oficjalnie został wcześniej wspomniany Szwed, natomiast Maldonado pozostał na pierwotnie zajętym przez niego miejscu.

W 2007 roku odbył testy w jednym z zespołów GP2. Dostał szansę angażu we włoskim zespole Trident Racing. Maldonado zdominował rywalizację na ulicznym torze Circuit de Monaco (zdobył również pole position). Punkty zdobył jeszcze czterokrotnie, na torze Silverstone oraz Nürburgring. Podczas treningu do wyścigów na torze Istanbul Park, Pastor Maldonado doznał ciężkiego urazu obojczyka, który wykluczył go z dalszej rywalizacji. Przedwcześnie zakończony sezon ukończył na 11. miejscu.

Maldonado rozpoczął współpracę z Piquet Sports. W pierwszej rundzie, na hiszpańskim obiekcie Circuit de Catalunya, zdobył pole position. Pomimo tego nie zdobył punktów. Po raz drugi z pierwszego pola startował na ulubionym przez siebie torze Circuit de Monaco. W wyścigu dojechał na drugiej pozycji. Drugie podium w sezonie zdobył w głównym wyścigu we Francji. W końcowej fazie sezonu Maldonado stanął czterokrotnie na podium, w ciągu sześciu wyścigów. W sprincie, na belgijskim torze Spa-Francorchamps, odnotował drugie w karierze zwycięstwo. Wenezuelczyk zajął w klasyfikacji generalnej 5. miejsce, ze stratą pięciu punktów do tytułu wicemistrzowskiego, wywalczonego przez Brazylijczyka Bruno Sennę.

Na sezon 2009 podpisał jako pierwszy kontakt z francuskim zespołem ART Grand Prix, w zastępstwie Francuza Romaina Grosjeana. Jego partnerem został debiutant Nico Hülkenberg. W celu nabrania doświadczenia z zespołem odbył jeden wyścig w zimowej serii (drugi został odwołany), który jednak zakończył się dla niego przedwcześnie. Powrócił na dwie ostatnie rundy. W pierwszej z nich zajął siódme i drugie miejsce. W drugiej dwukrotnie nie dojechał do mety. W końcowej generalnej został sklasyfikowany na 6. miejscu.

Wenezuelczyk powrócił do zespołu Piquet Sports, który w wyniku wykupienia, został przekształcony w Rapax Team. Maldonado wygrał w sześciu wyścigach, w tym pięć w sobotnich zmaganiach, tytuł mistrzowski zdobył na rundę przez zakończeniem cyklu. Oprócz tego, odnotował najszybsze okrążenie w pięciu wyścigach.

Podczas posezonowych testów, Wenezuelczyk testował bolidy Williamsa oraz HRT. 1 grudnia 2010 roku Pastor Maldonado został potwierdzony, jako drugi kierowca brytyjskiego zespołu Williams, obok Rubensa Barrichello^[1].

27 marca 2011, do wyścigu Grand Prix Australii inaugurującym sezon 2011 startował z 15 pozycji. Na 9 okrążeniu wyścigu w jego bolidzie pojawiły się problemy z układem przeniesienia napędu, w wyniku czego zmuszony był zakończyć wyścig^[2]. Do wyścigu o Grand Prix Malezji, który odbył się 10 kwietnia, startował z 18 miejsca startowego. Jednak na 8 okrążeniu musiał się wycofać z wyścigu z powodu problemów z zapłonem^[3]. Wyścig w Chińskiej Republice Ludowej i Turcji ukończył na 18. i 17. miejscu.

Sesje kwalifikacyjne Grand Prix Hiszpanii Maldonado ukończył na dziewiątej pozycji^[4].

1 grudnia zespół AT&T Williams poinformował, że Pastor Maldonado będzie ich kierowcą w sezonie 2012^[5]. W kwalifikacjach do pierwszego wyścigu sezonu, Grand Prix Australii po raz czwarty w karierze awansował do trzeciej części kwalifikacji i wywalczył ósmą pozycję startową^[6].

W Grand Prix Hiszpanii Wenezuelczyk odniósł, po zdobyciu pole positon pierwsze w karierze zwycięstwo w Formule 1^[7]. Był to jednak jedyny wysoki wynik kierowcy w sezonie. Ostatecznie dorobek 45 punktów dał mu piętnaste miejsce w klasyfikacji generalnej.

W sezonie 2013 Maldonado miał kłopoty z plasowaniem się w czołowej dziesiątce wyścigów. Udało mu się to tylko raz – zajął 10 miejsce podczas Grand Prix Węgier. Zakończył więc sezon z dorobkiem jednego punktu, czyli o trzy mniej niż jego partner zespołowy Valtteri Bottas.

Na sezon 2014 Wenezuelczyk podpisał kontrakt z brytyjską ekipą Lotus F1 Team. Trafił więc do ekipy, której kierowcy w sezonie 2013 kilkakrotnie walczyli o zwycięstwa w wyścigach. Jednak po zmianach regulaminowych nowy bolid okazał się niekonkurencyjny. Maldonado przez cały sezon toczył walkę w środku stawki. Jedynie w Stanach Zjednoczonych zdobył punkty. W Austin jako dziewiąty przeciął linię mety. W końcowej klasyfikacji kierowców był szesnasty, ponownie przegrywając z partnerem zespołowym.

Stan: 16 czerwca 2019

Rok	Zespół	Wyniki w poszczególnych eliminacjach																	Punkty	Pozycja
2005	DAMS	BEL	BEL	MON	VAL	VAL	FRA	FRA	BIL	BIL	DEU	DEU	GBR	GBR	PRT	PRT	ITA	ITA	4	25
		20	NU	NW	–	–	–	–	–	–	–	–	25	7	12	NU	NU	NU
2006	Draco Multiracing USA	ZOL	ZOL	MON	TUR	TUR	ITA	ITA	SFR	SFR	DEU	DEU	GBR	GBR	FRA	FRA	ESP	ESP	103	3
		8	3	1	11	NU	DK	NU	1	2	6	22	8	NU	NU	1	10	2

Sezon	Zespół	Samochód	Pozycje startowe / w wyścigach
		Silnik	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15	16	17	18	19	20	21
2011
	AT&T Williams F1 Team	Williams FW33	15	18	17	14	09	08	12	15	07	13	17	21	14	13	14	16	13	23	18
		Cosworth CA2011 2.4 V8	989NU	989NU	18	17	15	18†	989NU	18	14	14	16	10	11	11	14	989NU	989NU	14	989NU
2012
	Williams F1	Williams FW34	08	11	13	21	01	23	22	03	07	05	08	06	22	02	12	15	09	03	09	16
		Renault RS27-2012 2.4 V8	13†	19†	08	989NU	01	989NU	13	12	16	15	13	989NU	11	989NU	08	14	16	05	09	989NU
2013
	Williams F1	Williams FW35	17	16	14	17	17	16	13	15	18	15	17	14	18	18	15	18	14	17	16
		Renault RS27-2013 2.4 V8	989NU	989NU	14	11	14	989NU	16	11	15	10	17	14	11	13	16	12	11	17	16
2014
	Lotus F1 Team	Lotus E22	21	16	17	22	22	15	17	13	20	18	20	17	16	18	22	21	10	16	15
		Renault Energy F1-2014 1.6T V6	989NU	989NU	14	14	15	992NW	989NU	12	17†	12	13	989NU	14	12	16	18	09	12	989NU
2015
	Lotus F1 Team	Lotus E23 Hybrid	09	12	11	16	12	08	06	10	14	14	07	10	18	11	14	12	13	15	13
		Mercedes-Benz PU106A 1.6T V6	989NU	989NU	989NU	15	989NU	989NU	07	07	989NU	14	989NU	989NU	12	08	07	08	11	10	989NU

Rok	Zespół	Współkierowcy	Samochód	Klasa	Okrążenia	Pozycja	Pozycja w klasie
2018	DragonSpeed	Roberto González   Nathanaël Berthon	Oreca 07 -Gibson	LMP2	360	9	5
2019	DragonSpeed	Roberto González   Anthony Davidson	Oreca 07 -Gibson	LMP2	245	NU	NU

• Oficjalna strona kierowcy. pastormaldonado.com. [dostęp 2011-09-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-12)]. (hiszp. • ang.).